Ryan Adams

Η περιοδεία του Ryan Adams το 2014 για το καταπληκτικό άλμπουμ του με τίτλο απλώς το όνομά του τον έφερε για δύο βραδιές και στο περίφημο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης όπου βγήκε μπροστά σε ένα πολυπληθές κοινό, μόνος με την κιθάρα του (κατά βάση). Όχι ότι αυτό είναι κάτι καινούργιο για τον ίδιο που εναλλάσσεται με ευκολία ανάμεσα σε έναν μοναχικό singer-songwriter και έναν αρχηγό ενός απολύτως ηλεκτρικού συγκροτήματος.

Επανερχόμενοι στις δύο αυτές βραδιές θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η βασική κυκλοφορία είναι ένα εξαπλό LP box το οποίο παρουσιάζει πλήρως τις δύο συναυλίες. Το setlist διαφέρει σημαντικά αλλά όχι απολύτως μεταξύ των δύο. Καθώς προφανώς η κυκλοφορία αυτή δεν είναι προσιτή παρά σε λίγους, ευρύτερα στην αγορά κυκλοφορεί το εν λόγω CD και βινύλιο που επιλέγει πέντε συν πέντε τραγούδια από τις δύο εμφανίσεις.

Το πρώτο πράγμα που μπορεί κανείς να αντιληφθεί, με την επιφύλαξη ότι ακούμε μόνο μία επιλογή και όχι ολόκληρες τις ηχογραφήσεις, είναι ότι στη δεύτερη βραδιά είναι αρκετά πιο χαλαρός. Αστειεύεται αρκετά με το κοινό, επιδεικνύοντας μάλιστα μία πολύ καλή ικανότητα να ελαφραίνει την ατμόσφαιρα ανάμεσα σε, όπως και να το κάνουμε, μελαγχολικά τραγούδια. Κι αν δεν ήταν μελαγχολικά εξ αρχής, η εκτέλεσή τους με μία ακουστική κιθάρα σίγουρα τους δίνει αυτή την ιδιότητα.

Ο τελευταίος δίσκος αντιπροσωπεύεται με τρία τραγούδια που εδώ αντιμετωπίζονται με το ίδιο απλό παίξιμο παρότι σε διαφορετικό βαθμό το καθένα είχαν πιο πλούσια ή πιο ηλεκτρική ενορχήστρωση στις στούντιο εκδοχές τους. Όμως, η απλότητα και η ομορφιά της βασικής σύνθεσης αναδεικνύεται τόσο έντονα που οι εκτελέσεις αυτές είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες. Με άλλα τρία τραγούδια συμμετέχει το "Gold" του 2001 και με δύο το "Heartbreaker" του 2000. Οι δύο αυτοί δίσκοι, πρώτοι στην δισκογραφία του Ryan Adams, είναι αυτοί που του χάρισαν και τον τίτλο του alternative country μουσικού οπότε είναι ξεκάθαρο και γιατί ταιριάζουν σε μία συναυλία όπως αυτές που σχεδίασε για το Carnegie Hall.

Ίσως σημαντικότερες στιγμές τουλάχιστον για τους οπαδούς του Ryan Adams είναι δύο τραγούδια που ποτέ δεν κυκλοφόρησαν σε στούντιο ηχογράφηση και είναι πραγματικά πανέμορφα. Τόσο το "This Is Where We Meet In My Mind" όσο και το "How Much Light" είτε μείνουν σε αυτές τις εκτελέσεις είτε αποκτήσουν πιο πλήρεις στο μέλλον αποτελούν διαμαντάκια στη δισκογραφία του. Το πρώτο μάλιστα θυμίζει τις μεταθανάτιες live κυκλοφορίες του Jeff Buckley οπότε ξέρετε ποιοι πρέπει να σπεύσετε.

Κάτι παραπάνω από κυκλοφορία μόνο για τους οπαδούς, το "Live At Carnegie Hall" αποτελεί ένα δείγμα ενός μουσικού που έχει τις συνθέσεις και την ερμηνευτική ικανότητα να κρατάει το ενδιαφέρον με το βασικότερο των μουσικών σχημάτων, τον εαυτό του και μία κιθάρα.