Ryan Adams

Μερικές φορές η περιγραφή ενός δίσκου αποκαλύπτει περισσότερα για αυτόν που τη γράφει παρά για τον δίσκο τον ίδιο. Κάπως έτσι ίσως τελικά να είναι τα ακούσματά μου που φέρνουν στο μυαλό μου απευθείας τη δεκαετία του '70 με τον δίσκο αυτό του Ryan Adams και συγκροτήματα του classic rock όπως οι Fleetwood Mac. Ή μάλλον όχι «όπως», τους Fleetwood Mac ακριβώς, της εποχής Buckingham-Nicks μάλιστα, τον Tom Petty βεβαίως σε κάποια σημεία και αν θέλουμε κάτι ελαφρώς πιο σύγχρονο, μία δόση από Dream Syndicate. Κάποια πράγματα μάλλον μόνο τυχαία δεν είναι, κρίνοντας από τη συμμετοχή του Benmont Tench των Heartbreakers στα πλήκτρα. Ο συνάδελφος Ιάσονας Τσιμπλάκος πάντως βρήκε τον ήχο '90s και φαντάζομαι ότι και αυτό είναι εξίσου σωστό, ανάλογα με τους ήχους που ο καθένας κουβαλάει στο κεφάλι του.

Αυτό που τελικά μετράει είναι ότι ο δίσκος αυτός του Adams έχει συγκεντρωμένες μερικές από τις πιο ανεπιτήδευτα όμορφες συνθέσεις που άκουσα φέτος. Χωρίς hype, χωρίς μόδες, χωρίς εντυπωσιασμούς επενδύει σε μία μορφή σύνθεσης - ερμηνείας - ενορχήστρωσης που είναι τόσο βασική που γίνεται διαχρονική. Γι' αυτό και τελικά δεν μπορείς να πεις ότι ο δίσκος αυτός είναι κάτι παραπάνω από απλώς rock, ίσως προσθέτοντας τη λέξη «αμερικάνικο» μπροστά. Η τριάδα των "Gimme Something Good" (το single), "Trouble" (το θα-έπρεπε-να-είναι-single) και "Stay With Me" (το θα-έπρεπε-να-είναι-b-side) σέρνουν τον χορό ως τα πιο άμεσα και έχω την πεποίθηση ότι όποιος τα ακούσει θα θελήσει να ψάξει και τον υπόλοιπο δίσκο.

Αυτός που θα το κάνει, θα βρει εξίσου πλούσια σε μελωδίες και συναισθήματα τραγούδια όπως το ακουστικό "Wrecking Ball" (όχι του Springsteen αλλά με αρκετές επιρροές από αυτόν), το "Shadows" που κινείται κάπου ανάμεσα στην ψυχεδέλεια και τους U2 (!), τα "Kim" και "Feels Like Fire" που αμφότερα έχουν τον Johnny Depp στην κιθάρα και είναι τα πιο ευαίσθητα του δίσκου με έναν πολύ ειλικρινή και βιωματικό τρόπο.

Κάποιοι μπορεί να αγνοήσουν τον δίσκο αυτό ως παλιομοδίτικο. Είναι, δεν φέρνει τίποτα το νέο στη μουσική του σήμερα. Είναι όμως ικανός να μιλήσει στην ψυχή του ακροατή και να διεισδύσει τόσο άμεσα που δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Έχει έντεκα ραδιοφωνικά τραγούδια και αυτό δεν είναι κάτι που πολλοί μπορούν να πετύχουν πλέον.