Editors

In This Light And On This Evening

Kitchenware Records (2009)
Από την Εριφύλη Παναγούλια, 30/11/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τα τελευταία χρόνια οι Editors χαίρουν μεγάλης εμπορικής επιτυχίας και ο κύριος λόγος είναι η χαρακτηριστική «Ian Curtis» φωνή του Tom Smith και οι καθαρές indie «βρετανικές» συνθέσεις τους. Ταυτόχρονα, η σκοτεινή ατμόσφαιρα που είχαν τα προηγούμενα άλμπουμ τους, χτύπησαν ευαίσθητες χορδές στους περισσότερους φανατικούς οπαδούς του συγκεκριμένου είδους. Παρ’ όλα αυτά όμως, με το νέο τους άλμπουμ προτίμησαν να ξεφύγουν λίγο από τα μελωδικά μέρη των προηγούμενων δισκογραφικών τους δουλειών και να πλησιάσουν περισσότερο το ύφος  των μελαγχολικών «προγόνων» τους (βλέπε Joy Division).

Από το ομότιτλο κομμάτι του άλμπουμ που διάλεξαν ως εναρκτήριο, γίνονται εύκολα αντιληπτές οι ηλεκτρικές διαθέσεις τους και δείχνουν ανοιχτά τις προθέσεις για όλα όσα πρέπει να περιμένουν οι ακροατές από αυτούς. Αποφεύγουν τις πομπώδεις στιχουργικές εκφράσεις και κινούνται με ασφάλεια ανάμεσα σε παλιές καλές και δοκιμασμένες συνταγές, πολλές φορές με τον κίνδυνο διχασμού της μουσικής τους προσωπικότητας: indie ή dark wave; Σε αυτό έρχονται να συμβάλλουν κομμάτια όπως το "Bricks And Mortar" που φαίνονται «φτωχά» στιχουργικά, σε σχέση με το βαθυστόχαστο μελαγχολικό μοτίβο του συγκεκριμένου ιδιώματος. Βαριά λέξη το «φτωχά», αλλά η στιχουργική φωτεινότητα των στίχων, όπως για παράδειγμα το "…London’s become the most beautiful thing I’ve seen", δημιουργούν αντιθέσεις όταν ακούγονται σε συνδυασμό με την electro σύνθεση. Αντίθετα, το "Papillon", που αποτελεί και το πρώτο single του "In This Light…"  αποτελείται από ένα συνεχόμενο, εθιστικό synth riff και σίγουρα θα είναι το κομμάτι που θα σιγοτραγουδήσει κάποιος μετά από την ακρόαση του άλμπουμ, αφού η μουσική δομή που ακολουθεί είναι κάτι ανάμεσα σε "Enjoy The Silence" και "Blue Monday".  Η ηλεκτρονική «sci-fi» ατμόσφαιρα είναι διάσπαρτη μέσα στο άλμπουμ με το ρομποτικό "Eat Raw Meat = Blood Drool " να αποτελεί σημείο αναφοράς της αλλαγής μουσικής πλεύσης για τους Editors.

Εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι η αλλαγή μουσικής κατεύθυνσης και η συνεχής αναφορά μου σε αυτήν σε καμία περίπτωση δεν με βρίσκει αντίθετη. Το αντίθετο θα έλεγα, μιας και  είναι πολύ ενθαρρυντικό να γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων αλλαγών και μεταλλάξεων από καταξιωμένα συγκροτήματα, και πόσο μάλλον από τους Editors. Ποιος θα μπορούσε να κατηγορήσει τους Radiohead, που αποφάσισαν να βγάλουν το περίτεχνα πειραματικό "Kid A"; Όχι ότι μπορεί να συγκριθεί, αλλά είναι και αρκετά ενθαρρυντικό να βλέπουμε αυτές τις μεταλλάξεις γιατί βγάζουν στην επιφάνεια τις επιπλέον καλλιτεχνικές  ανησυχίες και συγκεκριμένα για την περίπτωση των Editors αποδεικνύουν με το παραπάνω ότι δεν επαναπαύτηκαν στις δάφνες του παρελθόντος. Μπορεί στο "In This Light…" να απογοητεύεται ο ορκισμένος οπαδός των Editors και μην αντιλαμβάνεται απευθείας τα single του ή πιο σωστά, τα δυνατά του σημεία, αλλά θα ήταν άδικο να πει ότι είναι ένα CD γεμάτο fillers.  Σίγουρα είναι κάτι διαφορετικό, αλλά καλύτερα διαφορετικό παρά βυθισμένο στην καταραμένη επανάληψη.
  • SHARE
  • TWEET