Blind Guardian

Χρόνος. Ο Roger Waters στο "Time" έχει συμπυκνώσει νοήματα για γενεές. Ο αδυσώπητος χρόνος αποτέλεσε κεντρικό ζήτημα και του "Time What Is Time", εναρκτήριου τραγουδιού του "Somewhere Far Beyond", σχεδόν δύο δεκαετίες μετά. Σήμερα, 30 χρόνια μετά την κυκλοφορία του τέταρτου δίσκου των Blind Guardian, ο χρόνος εξακολουθεί φυσικά να είναι αδυσώπητος. Εμείς όμως μεγαλώσαμε με πολύ όμορφες παραστάσεις από τους Γερμανούς. Και το "Somewhere Far Beyond" γέρασε πολύ καλά στο πέρασμα των ετών.

Oι Blind Guardian επιστρέφουν την Πέμπτη 21 Ιουλίου στην Αθήνα για συναυλία μετά από επτά ολόκληρα χρόνια και τις δύο μαγιάτικες βραδιές του Gagarin, με διαφορά το μεγαλύτερο κενό μετά την πρώτη τους επίσκεψη το 1995. Θα εμφανιστούν στο Release Athens Festival, μετά τους Epica και πριν τους Sabaton, σε ένα συνολικά πολύ δυνατό πακέτο, μια γιορτή για το ευρωπαϊκό metal και την εξέλιξή του τα τελευταία 30 χρόνια. Σε αυτό ακριβώς το σημείο το spoiler είναι αναπόφευκτο, καθώς οφείλουμε να πούμε ότι ο αγαπητός Hansi Kürsch και η εκλεκτοί σύντροφοί του θα αποδώσουν στην Πλατεία Νερού ολόκληρο το "Somewhere Far Beyond".

Εκείνα τα ωραία χρόνια, οριακά δεν πρόλαβα την τέταρτη ολοκληρωμένη δουλειά των Γερμανών τροβαδούρων του metal ως νέα κυκλοφορία, πρόλαβα όμως όλες τις επόμενες, και ήταν πράγματι πολύ ωραίο, για να μην πω μαγικό, να βλέπεις μια μπάντα να εξελίσσεται, και ταυτόχρονα να βγάζει το ίδιο καλές, αν όχι καλύτερες δουλειές. Έχοντας speed/thrash καταβολές, οι τέσσερις τυφλοί φρουροί έσπειραν στα εύφορα τότε χωράφια του ευρωπαϊκού power metal και θέρισαν τραγουδάρες, με τα δίκασα του Thomen "The Omen" Stauch να δίνουν το σύνθημα, τις κιθάρες των André Olbrich και Marcus Siepen να τιγκάρουν το σύστημα, και την ομορφότερη αγριοφωνάρα του ακόμη μπασίστα Hansi Kürsch να άδει τις ασύγκριτες τευτονικές μελωδίες.

Με μια μεγάλη εταιρεία πλέον όπως η Virgin να παρέχει την απαραίτητη υποστήριξη και το παρεάκι των Kai Hansen, Piet Sielck και Andreas Marschall στους συντελεστές, η σταθερή τετράδα αποδείχθηκε έτοιμη για μεγάλα πράγματα. Το καταλαβαίνεις εξαρχής, από την πανέμορφη ακουστική εισαγωγή του εναρκτήριου "Time What Is Time" και το ακαταμάχητο ρεφρέν. Από κοντά και το ρεφρέν του σαρωτικού "Journey Through Τhe Dark" με την κλασικίζουσα σολάρα. Η διαφορετική προσέγγιση και οπτική επιβάλλεται στο "Theatre of Pain", με τους Guardian να κλείνουν το μάτι στους μεταγενέστερους Savatage. 

Μόνο τυχαία δεν είναι άλλωστε η κλασική εκδοχή του τραγουδιού στα επιπλέον κομμάτια, μαζί με μία διασκευή στο "Spread Your Wings" των Queen, συν άλλη μία στο "Trial Βy Fire" των Satan για να μην ξεχνιόμαστε. Το χαρακτηριστικό speedαριστό ύφος άλλωστε συνδυάζεται άψογα με το κλασικά ενορχηστρωμένο metal στo "The Quest For Tanelorn", όπου ο Kai Hansen έχει βάλει την σφραγίδα του και τη σολάρα του. Ρεφρενάρα και όλα τα λιπαρά έχουμε φυσικά και στο "Αshes To Ashes". Η κορυφαία όμως στιγμή του δίσκου, όπως έχει καταγραφεί στην συλλογική συναυλιακή μνήμη του μεταλλικού έρχεται αμέσως μετά.

Είναι από τις στιγμές που αναρωτιέσαι εάν ο ίδιος ο καλλιτέχνης, κατά την διαδικασία της δημιουργίας, αντιλαμβάνεται τι αριστούργημα έχει στα χέρια του και πόσο πολύ πρόκειται να αγαπηθεί από το κοινό. Αυτό βέβαια θα μπορούσε να ισχύει για ολόκληρο το "Somewhere Far Beyond", ισχύει όμως κάπως περισσότερο για το "The Bard's Song - In The Forest". Και αν φαίνεται απίστευτο το γεγονός ότι χιλιάδες μεταλλάδων τραγουδούν με την ψυχή τους στις συναυλίες μια ακουστική μπαλάντα, εμείς θα λέμε ότι αυτή ακριβώς είναι η μαγεία του heavy metal.

Λειτουργώντας συμπληρωματικά, το ηλεκτρισμένο "The Bard's Song - The Hobbit" αποτελεί την πλέον επική και μεγαλοπρεπή στιγμή, πριν το επικό φινάλε με το ομότιτλο του άλμπουμ που συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο τις συνθετικές και εκτελεστικές αρετές των Γερμανών, με έξτρα υλικό τα bagpipes. Των φίλων μας των Γερμανών θα συμπληρώσω, που πάντοτε φαινόντουσαν από τους πιο κουλ τύπους και δεν μας έχουν απογοητεύσει ποτέ. Ποτέ δεν μας έχει απογοητεύσει βέβαια και το "Somewhere Far Beyond", κάθε φορά που αναζητούμε μία απόδραση από την μίζερη πραγματικότητα. Οι Blind Guardian είχαν, έχουν και θα έχουν τον τρόπο.