Resistance Festival: 1000mods, Big Nose Attack @ Γεωπονική Σχολή, 24/06/16

Ανταπόκριση από την πρώτη μέρα του φεστιβάλ.

Κατηφορίσαμε για μια ακόμη χρονιά στη Γεωπονική σχολή, να παρακολουθήσουμε την πρώτη ημέρα του Resistance Festival, ενός θεσμού που αισίως συμπληρώνει φέτος τα εννιά χρόνια παρουσίας του.

Για διάφορους λόγους το Resistance, και συγκεκριμένα η πιο heavy ημέρα του φεστιβάλ, έχει ταυτιστεί στο μυαλό μου με το φεστιβάλ εκείνο που συμβολικά κλείνει τα χειμερινά μουσικά δρώμενα και δίνει τη σκυτάλη στα open air καλοκαιρινά. Είναι εκείνο που οι γνωστοί συναντιόμαστε χωρίς ραντεβού, εκείνο που μόλις βγήκαμε από έναν χειμώνα στο υπόγειο της Σολωμού και θέλουμε να πάρουμε τον αέρα μας.

Αφού μπήκαμε στον χώρο του φεστιβάλ κατευθυνθήκαμε προς την κεντρική σκηνή, όπου ήδη ο κόσμος είχε αρχίσει να μαζεύεται. Λίγο πριν τη σκηνή κάναμε μια στάση και προμηθευτήκαμε παγωμένη σπιτική μπύρα, απόρροια μιας τίμιας προσπάθειας άξιων homebrewers που είχαν τον δικό τους πάγκο εκεί.

Όταν φτάσαμε μπροστά στη σκηνή, το ρολόι έδειχνε 22:30 και μόλις είχαν ξεκινήσει οι Big Nose Attack. Ο ήχος αρκετά καλός από τα πρώτα κομμάτια. Ο κόσμος τίμησε την μπάντα με τον χώρο σχεδόν να έχει γεμίσει. Τα αδέρφια από το Μπραχάμι ήταν εκεί, σεμνά και ταπεινά μοίρασαν fuzz blues απλόχερα, έπαιξαν κομμάτια από το πρόσφατο άλμπουμ τους "69" και για την μία ώρα και κάτι που ήταν στη σκηνή, κέρδισαν άξια το χειροκρότημα και αρκετούς νέους οπαδούς.

Από τις καλύτερες στιγμές, όταν ο Boogieman έπιασε το μικρόφωνο για να μας πει μια ιστορία για δύο αδέρφια που είχαν ένα poster στο παιδικό τους δωμάτιο, ενός κυρίου που εμπνέει ακόμα και σήμερα, για να ακολουθήσει ένα δυνατό cover του "Foxy Lady".

Λίγα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα έκαναν την εμφάνισή τους οι 1000mods. Ο χώρος είχε γεμίσει για τα καλά. Ευχάριστο να βλέπεις την εγχώρια heavy σκηνή να τυγχάνει τέτοιας αποδοχής από νεαρά παιδιά.

Οι πρώτες νότες του "Road to Burn" ακούστηκαν και στις μπροστινές σειρές ξεκίνησε χαμός που θα συνεχιζόταν για την επόμενη μία ώρα και είκοσι λεπτά. Άξιο αναφοράς η λίμνη με τα νερά στο κέντρο του pit μπροστά από τη σκηνή, ώστε να δροσίζουν τα πόδια τους οι συμμετέχοντες στο γλέντι. Χωρίς να έχουν σύμμαχό τους τον ήχο (ειδικά στα πρώτα κομμάτια ήταν αρκετά μέτριος) η μπάντα κέρδισε κακοτοπιές και ζέστη αποδίδοντας heavy rock υψηλού επιπέδου, όπως έχουμε συνηθίσει.

Αυτήν τη φορά με ένα πιο ισορροπημένο setlist δίνοντας θέση σε κομμάτια όπως το "She", αλλά και χωρίς το αγαπημένο πολλών "Horses Green". Ακολούθησαν τα δυνατά "Vidage" και και "El Rollito" για να αποτελειώσουν ότι είχε μείνει όρθιο μέχρι τότε. Τελευταίο κομμάτι και καλό stoner καλοκαίρι με το "Super Van Vacation" να κλείνει ιδανικά τη βραδιά.

Μια μπάντα πιο δεμένη που όσο περνάνε τα χρόνια και με νέο δίσκο στα σκαριά, προβλέπεται να μας απασχολήσει πολλές φορές στο άμεσο μέλλον.

Γιώργος Φιλιππάτος

Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής