1000mods, The Mystic Tension @ Floyd, 29/12/23

Από όλη την ελληνική σκηνή που έχει δημιουργηθεί, αναπτυχθεί και μεγαλώσει τα τελευταία χρόνια, στα δικά μου αυτιά οι 1000mods ξεχωρίζουν από όλους τους υπόλοιπους. Η δισκογραφική τους συνέπεια, το γεγονός ότι από δίσκο σε δίσκο δεν έχουν παίξει ποτέ το ίδιο πράγμα αλλά πάντοτε αλλάζουν έστω και λίγο, η πάρα πολύ καλή απόδοσή τους στις συναυλίες, η στόφα της μεγάλης μπάντας που έχουν, τους έχουν φέρει στο ψηλότερο σκαλί. Όπως λένε και οι ίδιοι βέβαια, δεν ανήκουν μόνο σε μια «ελληνική σκηνή», αλλά σε μια ευρύτερη, παγκόσμια, μιας και πια είναι αναγνωρισμένοι και διεθνώς.

Οι 1000mods ταλαιπωρήθηκαν πάρα πολύ την περίοδο του κορονοϊού. Το "Youth Of Dissent" βγήκε πάνω στην πρώτη έξαρση, χρειάστηκε να αναβάλουν πολλές φορές την προγραμματισμένη περιοδεία τους σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο και γενικώς τους πέτυχε ενώ ήταν σε μια ανοδική πορεία και τους περιόρισε. Έχοντας καταφέρει τελικά δια πυρός και σιδήρου να παίξουν τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Βόρεια Αμερική - μένει η επιστροφή στην Αυστραλία - έχει έρθει πλέον η ώρα για το επόμενο δισκογραφικό τους βήμα. Ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει ο κύκλος του "Youth Of Dissent" ήταν μια μεγάλη συναυλία σε έναν χώρο που μοιάζει καινούργιος σε σχέση με αυτό που ήταν.

Μπήκα στον χώρο ακριβώς τη στιγμή που στη σκηνή του ανακαινισμένου Floyd ανέβηκαν οι Χαλκιδαίοι The Mystic Tension. Η προσέλευση εκείνη την ώρα δεν ήταν ακόμα μεγάλη, μιας και πολύς κόσμος περνούσε τότε από τα ταμεία και έβγαζε επί τόπου εισιτήριο, αλλά τον χώρο τον έλεγες και μισογεμάτο. Οι The Mystic Tension έχουν βγάλει έναν δίσκο - ομότιτλο - πριν λίγους μήνες και παίζουν κατά βάση rock ‘n’ roll, γεμάτο ενέργεια.

Αυτή η ενέργεια στη μουσική τους αναδείχτηκε από τις πρώτες νότες και οι ίδιοι δε φάνηκαν να έχουν τρακ, παρ’ όλο που δεν ξέρω αν είχαν ξαναπαίξει σε τόσο μεγάλο venue. Αν είχαν, το έκρυψαν πολύ καλά! Ο κόσμος φάνηκε να τους εκτιμά όσο περνούσε η ώρα. Προσωπικά περισσότερο μου άρεσε ένα πιο αργόσυρτο, λίγο ψυχεδελικό κομμάτι που έπαιξαν λίγο πριν το τέλος του σαρανταπεντάλεπτου set τους, αλλά και το γεμάτο ένταση κλείσιμο, που έφερε λίγο στον νου τους Nirvana.

Λίγο μετά τις 22.00 ο χώρος είχε πια γεμίσει (όχι ασφυκτικά) τόσο κάτω όσο και πάνω και όλα ήταν έτοιμα για το μεγάλο όνομα της βραδιάς – γιατί οι 1000mods είναι μεγάλο όνομα πια. Το ξεκίνημα ήταν φουριόζικο με τα "Electric Carve" και "Loose" να παίζονται συνεχόμενα. Το "Pearl" είναι από τις αγαπημένες μου στιγμές του "Youth Of Dissent" και το "Road To Burn" από τις αγαπημένες μου στιγμές γενικώς. Η τετράδα από την πρώτη στιγμή έδειξε ότι δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα να διαχειριστεί ένα μεγάλο κοινό.

Το setlist γενικώς ήταν μοιρασμένο και στις τέσσερεις κυκλοφορίες τους, αλλά (ευτυχώς!) το υπέροχο "Repeated Exposure To..." ήταν αυτό που είχε τη μεγαλύτερη εκπροσώπηση. Το δίδυμο "Above179" και "The Son" ήταν από τις καλύτερες στιγμές, με τον Δάνη στο δεύτερο να μας αφήνει να περιμένουμε μετά την εισαγωγή ρωτώντας μας «αυτό έχετε;» Δεν είχαμε μόνο αυτό και το δείξαμε. Στο "She", δεύτερη και τελευταία εκπροσώπηση του "Vultures", έπεσε ωραίο και άκακο ξύλο, με τους πιο φανατικούς μπροστά να γυρίζουν σε ένα μικρό circle pit, ενώ πριν από το "Warped”" αναρωτήθηκαν αν θα διαλύσουμε το μέρος. Κάπου εκεί η ένταση είχε βαρέσει κόκκινο.

Προσωπικά απόλαυσα τη βραδιά και από την άποψη του ήχου, αλλά αυτό έγινε επειδή όποτε ξεκινάω από το σπίτι μου για μια συναυλία, το πρώτο πράγμα που παίρνω μαζί είναι τα κλειδιά μου και το δεύτερο είναι ένα ζευγάρι ωτασπίδες. Φορώντας τες όλα ήταν σπουδαία, αλλά βγάζοντάς τες για να δω πώς είναι και χωρίς αυτές, απογοητεύτηκα από την πολύ μεγάλη ένταση, η οποία έφτανε στο σημείο να παραμορφώνει.

Ο Δάνης μας σύστησε τον Γιάννη λίγο πριν από την επίθεση του "El Rollito", με τα riffs να πετάγονται δεξιά και αριστερά ανεξέλεγκτα. Εκτός από τις διπλές κιθάρες Γιώργου και Γιάννη, που ξερνάνε ακατάπαυστα riffs και ατμόσφαιρα, τα φοβερά τύμπανα του Λάμπρου αποτελούν κομβικό κομμάτι της μουσικής των 1000mods. Το φανταστικό "Into The Spell" που έκλεισε το κανονικό set απογειώθηκε εκεί λίγο μετά τη μέση, όπου υπάρχει η αλλαγή του ρυθμού. Στο encore την τιμητική του είχε το σπουδαίο ντεμπούτο, με τα κλασικά πλέον "Vidage" και "Super Van Vacation" να μας αποχαιρετούν με σκόνη, άμμο και καπνό στα αυτιά μας – έστω κι αν έλειπαν από τα ρουθούνια μας.

Μια ωραία βραδιά απολογισμού έκλεισε έναν κύκλο τεσσάρων περίπου ετών για τους 1000mods και πλέον αναμένουμε τον επόμενο. Ζήσαμε μια ανασκόπηση αυτής της τετραετίας με στιγμές από όλη τους την καριέρα σε μια γιορτή που στήθηκε με όλους όσοι τους ακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια. Οι κολλητικές μελωδίες που έχουν γράψει και οι ατμόσφαιρες ερήμου που βγάζουν δεν άφησαν σε κανέναν πολλά περιθώρια να μείνει αδιάφορος. Μια μεγάλη μπάντα, ένας καλός χώρος, ένα ζευγάρι καλές ωτασπιδούλες και όλα είναι μαγικά.

Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος