Isis, Jesu, Tim Hecker @ Rodon Club

23/05/2005 @ 09:01
21/05/05, Ρόδον, Αθήνα

Φτάνοντας στο Ρόδον λίγα λεπτά μετά τις 5 το απόγευμα είχα ενθουσιαστεί με την ιδέα πως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να κάνω μια συνέντευξη με τους Isis, Jesu και Tim Hecker. Βέβαια όταν πληροφορήθηκα ότι οι συνεντεύξεις ακυρώθηκαν λόγω καθυστέρησης στην πτήση αγχώθηκα λίγο, κυρίως γιατί υπήρχε μια πιθανότητα το live να μην πραγματοποιηθεί. Δόξα τους Pink Floyd το show έγινε και η μοναδική αναποδιά πριν τη συναυλία ήταν πως έκαψα το πόδι μου σε μια εξάτμιση (στόκος...). Το πραγματικό "κάψιμο" όμως δεν το 'χα βιώσει ακόμα.


Γύρω στις 21:15 ανέλαβε τη μουσική ο Tim Hecker, γνωστός στους πιο μυημένους στην ηλεκτρονική μουσική ως Jetone. Το θέμα είναι πως λίγοι πήραν πρέφα γρήγορα πως ο Tim έβαζε μουσική, καθώς δε φάνηκε καθόλου στη σκηνή, αλλά βρισκόταν στο πάνω πάτωμα του Ρόδον. Ο τύπος πρέπει να είναι μεγάλο παλικάρι πάντως. Φορούσε μια μαύρη φορεσιά με κουκούλα, σαν το χάρο ένα πράμα, και μια μεταλλική μάσκα κάλυπτε το πρόσωπο του. Μπροστά του είχε μια κονσόλα, συνδεδεμένη με έναν υπολογιστή μέσω του οποίου παρήγαγε όλους τους ήχους που ακούγαμε για τα επόμενα 45 λεπτά. Η μουσική του Hecker είναι δύσκολο να περιγραφεί. Οριοθετείται μάλλον κάπου ανάμεσα στα είδη της ambient και noise μουσικής χωρίς αυτός ο ορισμός να είναι καθόλου περιοριστικός. Κάποιες στιγμές ήταν σα να ακούω το soundtrack της "Αποκάλυψης" παιγμένο από τον Dr.Doom. Κάποιες άλλες στιγμές η μουσική απλά λειτουργούσε ως ηχόστρωμα, κάτι σαν wallpaper ας πούμε. Γενικά μπορώ να πω ότι σε κάποιους άρεσε ο Tim, αρκετοί όμως βαρέθηκαν τη ζωή τους.

Στις 22:30 ανεβαίνουν επί σκηνής 2 άτομα (κιθάρα, μπάσο). Είχε έρθει η ώρα των Jesu, το προσωπικό όχημα δηλαδή του J.K.Broadrick, ο οποίος είναι ευρύτερα γνωστός για τα χρόνια που πέρασε στους Godflesh. Ο κύριος αυτός που λέτε πρέπει να έχει ξεφύγει εντελώς. Τα πολλά ναρκωτικά, η ζωή στην εξοχή και η ανακάλυψη των απεριορίστων μουσικών δυνατοτήτων που σου παρέχει ένας υπολογιστής πρέπει να τον έχουν κάνει να βλέπει τα πράγματα με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Η μουσική των Jesu χαρακτηρίζεται από μια ιδιότυπη πειθαρχία του ρυθμού, εκεί όπου λέξεις όπως τεχνική, solo δεν έχουν και μεγάλη σημασία. Το πρώτο τραγούδι του set της μπάντας διήρκεσε πάνω από 10 λεπτά και στηριζόταν κυρίως στην εναλλαγή 3 νότων. Ο ήχος πάντως ήταν απίστευτα heavy, οι εικόνες που προβάλλονταν στο background ήταν μεγάλο χάσιμο και τα samples συνεισέφεραν πολύ στο τελικό αποτέλεσμα. Τους Jesu βοήθησαν αρχικά ο Aaron Harris στα τύμπανα και αργότερα ο Aaron Turner. Ακούστηκαν τα "Friends Of Evil", "Guardian Angel", "Heart Ache" και ένα κομμάτι Godflesh νομίζω. Το set των Jesu τελείωσε γύρω στις 23:20, αφήνοντας αρκετούς ευχαριστημένους και άλλους απλά απορημένους.

Αυτό που περίμεναν όλοι όσοι γέμισαν το Ρόδον, όμως, ήταν αναμφισβήτητα η εμφάνιση των Isis. Έχοντας κυκλοφορήσει έναν από τους καλύτερους δίσκους του 2004 και δεδομένου του ντόρου που γίνεται γύρω από το όνομα τους, ανυπομονούσα να τους δω ζωντανά. Το πενταμελές σχήμα (2 κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, πλήκτρα) ανέλαβε να μας στείλει σε άλλους γαλαξίες με συνοπτικές διαδικασίες. Με το που ακούστηκαν οι πρώτες νότες από το "So Did We" έγινε ένας μικρός χαμός ενδεικτικός του τι θα ακολουθούσε. Μάλιστα στο τέλος του κομματιού ο Cliff Meyer (με μπλουζάκι Sonic Youth, έτσι) άφησε για λίγο τα πλήκτρα και έπιασε μια κιθάρα για να συνεισφέρει και αυτός στην ηχητική πανδαισία. Όλα τα μέλη της μπάντας έδειξαν από την πρώτη στιγμή, αν και ταλαιπωρημένοι από το ταξίδι, διάθεση και πάθος. Αν θυμάμαι καλά επόμενο κομμάτι ήταν το "Syndic Calls", επίσης από τον τελευταίο δίσκο της μπάντας, "Panopticon". Ε κάπου εκεί χάθηκε η μπάλα. Η μουσική των Isis σε χτυπάει κατευθείαν στα μέσα σου. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να κλείσεις τα μάτια και να ταξιδέψεις. Η εμφάνιση της μπάντας ήταν κάτι σαν τελετουργικό. Σαν τελετή ενηλικίωσης ένα πράγμα, όπου ο μάγος του χωριού σου δείχνει ένα διαφορετικό κόσμο. Εντάξει το ξέρω, χαμενιλίκια αυτά που γράφω, αλλά πιστεύω πως όσοι ήταν το Σάββατο στο Ρόδον με καταλαβαίνουν απόλυτα. Χαίρομαι που η τελευταία μου συναυλία στο Ρόδον ήταν με τους Isis. Ειδικά η εκτέλεση του "Altered Course" ήταν απλά θεϊκή. Ήχοι από τα εφέ του Meyer, ήχοι από το πεταλάκι του μπασίστα Jeff Caxide, ρυθμός από τους Harris και Gallagher. Αυτά είναι! Μοναδική ένσταση πως σε κάποια σημεία δεν ακουγόταν καλά η κιθάρα του Aaron . Λεπτομέρειες...

Το live των Isis θα μείνει χαραγμένο για πάντα στη μνήμη μου ως ένα από τα καλύτερα που έχω βιώσει. Είναι από αυτές τις συναυλίες τις οποίες είσαι περήφανος που έχεις παρακολουθήσει. Μπράβο στα παιδιά της Damaged που έφεραν ένα πραγματικά μεγάλο group στις μέρες ακμής του. Πάντα τέτοια! Αρκετοί θα ήθελαν βέβαια να ακούσουν κομμάτια και από τις παλιότερες κυκλοφορίες των Isis, αλλά δε μπορείς να τα 'χεις όλα σε αυτήν τη ζωή. Ορίστε και το set list: "So Did We", "Syndic Calls", "Carry", "In Fiction", "Wills Dissolve", "Grinning Mouths", "Altered Course" , "The Beginning And The End".

Υ.Γ.: Νίκο, Σοφιάννα τα σέβη μου!

Κείμενο: Χρήστος Τριανταφυλλόπουλος
Φωτογραφίες: Νίκος Παλαιολόγος

  • SHARE
  • TWEET