Oresund Space Collective, Automaton @ Six D.O.G.S., 13/02/16

Δεύτερη μέρα ενός άτυπου φεστιβάλ για μυημένους, ενός καλέσματος στους θιασώτες του underground, τις γνώριμες φάτσες που συναντάμε στις συναυλίες των ονομάτων κάθε είδους σκηνής που είναι σύγχρονη γιατί κοιτάζει στο παρελθόν. Το μεγάλο στοίχημα του διημέρου ήταν κατά πόσο αυτοί που συλλέγουν δίσκους δίνουν το «παρών» και στις συναυλίες των ονομάτων που αγοράζουν. Την προηγούμενη ημέρα το μαθηματικό αυτό κλάσμα φάνηκε τουλάχιστον να μην απογοητεύει παρότι δεν αντιστοιχούσε και πλήρως στη διαπίστωση ότι τα βινύλια των Agusa  πουλούσαν σαν ζεστό ψωμί. Οι Oresund Space Collective από την άλλη, χωρίς εξάρσεις στη δισκογραφία τους (είναι και δύσκολο με μέσο όρο δύο κυκλοφοριών το χρόνο), έχουν ένα σταθερό αγοραστικό κοινό το οποίο κατά την είσοδό μας στο Six DOGS δε φάνηκε καθόλου. Η συνέχεια θα έδειχνε πως μάλλον ήταν το ντέρμπι που ταυτόχρονα τελείωνε εκείνη την ώρα που κράτησε ορισμένους μακριά αφού σταδιακά ο κόσμος πλήθυνε σημαντικά.

Παρέμεινε όμως η αδικία προς τους Automaton που ανέβηκαν στη σκηνή σε λιγοστό κόσμο και με τον Dr. Space των «headliners» να συνάδει με το oscillator του ή όπως τέλος πάντων λένε τα αναλογικά μπλιμπλίκια του. Ομολογουμένως η space doom stoner μουσική τους δεν είναι γενικά του γούστου μου και για αυτό κατά τη διάρκεια του σετ τους πέρασα από διάφορες διακυμάνσεις με κορυφώσεις αλλά και στιγμές απάθειας από πλευράς μου. Αντίστοιχες αντιδράσεις είδα και από άλλες μερίδες του κοινού παρότι υπήρχε και μία πιστή ομάδα ακροατών τους που τους στήριζε ενεργά. Το ότι σε σημεία με κέρδισαν τους πιστώνεται όπως επίσης και η διασκευή στο “One Of These Days” των Pink Floyd που ήταν αξιοπρεπέστατη.

Με τους μισούς Agusa να φορούν το άλλο τους καπέλο και να εμφανίζονται ως μέλη της Δανοσουηδικής κολεκτίβας, η σκηνή του Six DOGS έδειχνε και πάλι μικρή για να φιλοξενήσει έξι μουσικούς. Η διαστημική τους παρουσία δε χωράει καμία αμφισβήτηση όντας παντελώς out there και κάνοντας με μαγικό τρόπο και το κοινό να είναι ταυτόχρονα στο εδώ και τώρα αλλά και στο αλλού. Φυσικά το να τους βλέπεις ζωντανά είχε μία δύναμη που καμία τους κυκλοφορία δεν μπορεί να συλλάβει αφού οι δυναμικές, η ένταση, το groove που περνάνε στο ακροατήριο θέλει και φυσική παρουσία για να γίνουν κατανοητά. Το πιο έντονο χαρακτηριστικό της μουσικής τους όμως είναι η παντελής αδυναμία μας να καταλάβουμε που τελειώνει η σύνθεση και που αρχίζει ο αυτοσχεδιασμός.  Οι συνεννοήσεις με τα μάτια έδιναν και έπαιρναν και παρά μερικά λαθάκια, σε γενικές γραμμές λειτουργούσαν όλοι μαζί σαν ένας παλλόμενος ζωντανός οργανισμός.

Το άλλο που η ακρόασή τους με έκανε να σκεφτώ είναι το πόσο διαφορετικές είναι τελικά οι επιρροές των περισσότερων ξένων μουσικών από τους περισσότερους  Έλληνες. Τα solo και των δύο κιθαριστών είχαν κάτι το αναμφισβήτητα bluesy φανερώνοντας ότι ακόμα και για την πιο εξελιγμένη μουσική πρέπει να πατάς καλά στα βασικά. Οι περισσότεροι Έλληνες όμοιοί τους είτε αντλούν από metal επιρροές είτε απευθείας από το είδος το οποίο θέλουν να παίξουν καταλήγοντας σε έναν πολύ διαφορετικό ήχο. 

Η καλύτερη στιγμή της βραδιάς ήταν μάλλον ένα jam που αφιέρωσαν στην ελληνική κρίση, όχι φυσικά για εθνικιστικούς λόγους αλλά γιατί απλά μας ξετίναξαν μουσικά. Κάπου εκεί ο Dr. Space βρέθηκε topless, χωρίς πλέον τη στολή μάγου που τον συνόδευε στο μεγαλύτερο διάστημα αλλά αντίθετα με μία μάσκα εξωγήινου στο κεφάλι του. Η αγωνιώδεις ερωτήσεις του πόσο χρόνο έχουν ακόμα έδειξε μεγάλη όρεξη για να συνεχίσουν για πολύ ώρα, αλλά του κόπηκε όταν οι σύντροφοί του δεν μπόρεσαν να τον ακολουθήσουν μετά από μιάμιση ώρα συναυλίας και έχοντας και την κούραση της προηγούμενης βραδιάς.

Κανείς δεν έμεινε με παράπονο πάντως αφού θα λέμε ότι είδαμε όχι μόνο ένα σπουδαίο συγκρότημα αλλά και ένα ολόκληρο είδος που σπάνια συναντάμε συναυλιακά στην Ελλάδα να εκπροσωπείται από τους εκ των καλύτερων μουσικών του. Μακάρι οι βραδιές να άφησαν και τους διοργανωτές με καλή επίγευση γιατί ο δρόμος είναι ανοιχτός για πολλές τέτοιες εξαιρετικές μπάντες που γεμίζουν τα ράφια των εναλλακτικών δισκοπωλείων και μάλλον ποτέ δε φανταζόμασταν ότι θα δούμε και από κοντά.