A Place To Bury Strangers, Zebra Tracks @ Fuzz Club, 20/10/12

Η πιο θορυβώδης μπάντα της Νέας Υόρκης, οι A Place To Bury Strangers (APTBS από εδώ και στο εξής), μετά τις θριαμβευτικές της εμφανίσεις προ ετών στο Rodeo, επισκέφτηκε τη χώρα μας για μίνι τουρνέ σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Λάρισα. Το Σάββατο λοιπόν βρεθήκαμε στο Fuzz για να διαπιστώσουμε αν η δυναμική του ήχου τους θα ήταν η ίδια σε έναν μεγαλύτερο χώρο.



Η βραδιά ξεκίνησε με τους εγχώριους (δυστυχώς για αυτούς) Zebra Tracks. Και λέμε δυστυχώς γιατί το post punk κουαρτέτο με τους δύο εναλλασσόμενους τραγουδιστές που είχαμε δει πρώτη φορά ως support στους No Age έχει σκηνική παρουσία και παραστάσεις που ξεπερνούν κατά πολύ την τοπική μιζέρια. Ας ελπίσουμε ο νέος τους δίσκος που βγήκε από αμερικάνικη εταιρία να τους δώσει την απαραίτητη ώθηση προς τα έξω.



Για περίπου μισή ώρα απολαύσαμε μια πολυ δυνατή εμφάνιση pop ευαισθησίας με shoegaze που δίκαια απέσπασε θερμό χειροκρότημα από τον κόσμο που συνέχιζε να γεμίζει το Fuzz.



Κατά τις 23:00, με γεμάτο πια τον κάτω χώρο του club, η μπάντα που έμελλε να δώσει άλλο νόημα στον όρο power trio ανέβηκε στη σκηνή του Fuzz με την τωρινή της σύνθεση που περιλαμβάνει πλέον τον Oliver Ackermann (κιθάρα / φωνή), τον Dion Lunadon (μπάσο) και τον Robi Gonzalez (drums). Ντυμένοι στα μαύρα (ο Ackerman με μπλουζάκι Minor Threat – ρησπέκτ!), ξεκίνησαν με το "Ego Death" και στη μία ώρα (και πέντε λεπτά του encore) που ακολούθησε έκαναν τα πάντα για να γεμίσουν τη μεγάλη (για τρίο) σκηνή του Fuzz.



Έχτισαν και γκρέμισαν ένα ηχητικό τείχος από παραμόρφωση, ενώ όσο ο Ackermann ασελγούσε πάνω στην Jaguar του, ο Lunadon κατέβαινε στο κοινό για crowd surfing. Κοπανούσαν τα όργανά τους με μανία, χωρίς όμως να τα σπάσουν ενώ πιστοί στην παράδοση του shoegaze δεν άλλαξαν ούτε μια λέξη με το κοινό.



Ο βρώμικος ήχος και οι Jesus And Mary Chain ήταν συνέχεια μαζί μας αλλά ίσως ένα κλικ πιο χαμηλά από ότι θα περιμέναμε, έχοντας προετοιμαστεί για τα χειρότερα, με την ακοή ας σε ανεκτά επίπεδα δηλαδή μετά το live. Τα φωνητικά του Ackermann χάνονται δυστυχώς μέσα σε αυτό το τσουνάμι θορύβου αλλά ας είναι, δεν φάνηκε κανείς από το κοινό που χοροπηδούσε να στεναχωριέται, ενώ είδαμε και moshpit κάποια στιγμή μπροστά.



Να σημειωθούν τα πολύ ωραία visuals σε όλη τη διάρκεια του live, ενώ όταν έπαιζαν τυλιγμένοι στα strobe lights (με τον Ackermann στο τέλος να βρίσκεται σε έκσταση τυλιγμένος με φώτα και καλώδια) μπορούσαμε άνετα να τους φανταστούμε σαν ασπρόμαυρα cartoon, σαν το εξώφυλλο από το Goo ένα πράγμα.



Για το encore μας φύλαξαν το "You Are The One" αν και, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σε τέτοια live δεν εξυπηρετεί σε τίποτα το να φεύγει η μπάντα από τη σκηνή για να επιστρέψει μετά από λίγο για το encore. Παρά ταύτα, η συνολική εμπειρία ήταν σύντομη και «επώδυνη» για τα αυτιά (όπως πρέπει να είναι δηλαδή) με τους APTBS στα καλύτερά τους να δίνουν άλλη δυναμική ζωντανά στα κομμάτια τους και κανέναν από το κοινό να μην παραπονιέται (φανερά τουλάχιστον) για τη μικρή διάρκεια.

Setlist:

Ego Death
Why I Can't Cry Anymore
Deadbeat
So Far Away
Onwards To The Wall
Keep Slipping Away
To Fix The Gash In Your Head
Drill It Up
Mind Control
Dissolved
I Lived My Life To Stand In The Shadow Of Your Heart
Ocean
------------
You Are The One

Γιάννης Χυτήρογλου

Φωτογραφίες: Κατερίνα Ιγγλέση