1000mods, Godsleep @ Πειραιώς 117, 19/12/15

Έχω δει τους 1000mods ζωντανά έξι φορές και πλέον γνωρίζω πως η διασκέδαση στις συναυλίες τους είναι εγγυημένη. Ακόμα και αν το φθινόπωρο του 2011 φαντάζει μακρινό και τα 150 άτομα που τους βλέπαμε τότε στο An Club σήμερα μοιάζουν λίγα, η ικανότητα της μπάντας να κερδίζει τις εντυπώσεις ήταν φανερή από τότε. Είναι τίμιοι πάνω στο σανίδι, οι παρουσίες τους γεμίζουν τη σκηνή και η μουσική τους, που είναι και το σημαντικότερο, φαίνεται πως αγγίζει τους θεατές και δεν αφήνει χώρο για παράπονα. Φαίνεται, όμως, πως πλέον δεν αφήνει χώρο στην κυριολεξία, καθώς η συναυλία που έδωσαν το Σάββατο στην Πειραιώς έλαχε μαζικής προσέλευσης, χοροπηδούσαμε ο ένας πάνω στον άλλο και η περιοχή γέμισε από χαμογελαστούς stoners και μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα. Έτσι η μπάντα από το Χιλιομόδι Κορινθίας, παρέα με ένα τίμιο συγκρότημα σαν τους Godsleep στο support, μας χάρισε μια βραδιά που τα βαριά blues, οι ογκώδεις κιθάρες, οι χαμηλές συχνότητες και οι καπνιστές φωνές πρωταγωνιστούσαν σε ένα συνονθύλευμα από χαμόγελα, χορό, καπνό και head banging. Ένα χριστουγεννιάτικο Σαββατόβραδο δηλαδή.

Πιστοί στο πρόγραμμα της συναυλίας, οι Godsleep κατέλαβαν τη σκηνή στις 20:30 και για μία περίπου ώρα μας παρουσίασαν κομμάτια από την φετινή τους κυκλοφορία, "Thousands Sons Of Sleep". Δεν ξέρω αν ο τίτλος αφορά όλες τις μπάντες του stoner ήχου που έχουν επηρεαστεί από τους Αμερικανούς Sleep ή αν πρόκειται για αναφορά στη θεματολογία των στίχων του δίσκου, πάντως το τετραμελές συγκρότημα ζέστανε την ατμόσφαιρα με τον καλύτερο τρόπο.



Ο ήχος ήταν φοβερός και τα όποια τεχνικά προβλήματα διορθώθηκαν με επαγγελματισμό, χωρίς να προκαλέσουν αμηχανία ή να κόψουν τη ροή. Η ερμηνεία του τραγουδιστή ήταν ξεχωριστή. Τραγουδούσε, ούρλιαζε, σόλαρε και γενικώς κέρδιζε τα βλέμματα καθώς το image του witch doctor που έχει οικειοποιηθεί του ταιριάζει. Οι υπόλοιποι τρεις της μπάντας, όμως, ήταν υπεύθυνοι για ένα τεράστιο κύμα υπνωτικού ήχου που με συνεπήρε αρκετές φορές, ακόμα και αν δεν ήμουν γνώστης της δουλειάς τους.



Οι τύποι έχουν καταφέρει να ενώσουν περίτεχνα την ατμόσφαιρα της ερήμου του "Jerusalem" των Sleep με το ηλιοβασίλεμα του "Sky Valley" των Kyuss ακόμα και μέσα στο ίδιο τραγούδι. Ο frontman, ιδιαίτερα φιλικός και ειλικρινής, κατάφερνε να ξεσηκώνει το κοινό όποτε ήθελε με τις αισθαντικές του ερμηνείες, όπως κατάφερναν και τα riff που ξεπετάγονταν από τα έγχορδα που τον πλαισίωναν και πολλές φορές βρήκα τον εαυτό μου να χτυπιέται σε ρυθμούς που δεν είχα ξανακούσει. Πολύ σωστός και ο ντράμερ που οδηγούσε τη μηχανή της μπάντας χωρίς να χάνει το groove και τη δύναμή του, παίζοντας με τις δυναμικές του διαρκώς. Σίγουρα θα κυνηγήσω να τους ξαναδώ, γιατί με κέρδισαν και καλά θα κάνετε να τους τσεκάρετε, όσοι είστε fans του είδους.

Ώρα 21:45 και ήρθε η στιγμή για το κυρίως πιάτο. Με εντελώς χαλαρό τρόπο, οι τέσσερις Χιλιομοδίτες ανέβηκαν στη σκηνή, μας χαιρέτισαν, πήραν τα πρώτα χειροκροτήματα και άναψαν τις λάμπες των ενισχυτών τους. "Road To Burn" για αρχή και το κοινό τραγουδάει, με μια φωνή, τη μελωδία της κιθάρας. Το πρώτο pit σχηματίζεται, τα φώτα και οι καπνοί απογειώνουν το οπτικό θέαμα και οι πρώτοι στίχοι σχεδόν καλύφθηκαν από τις φωνές μας.



Μία ακόμα ευχάριστη έκπληξη ήταν πως τα τραγούδια του δεύτερου δίσκου των Mods, ονόματι "Vultures", τιμήθηκαν δεόντως και λειτούργησαν αποτελεσματικά. Εκεί, λοιπόν, που τον θεωρούσα υποδεέστερο του "Super Van Vacation", ακούγοντας τα "Claws", "Low", "Big Beautiful" και "Modesty", μεταξύ άλλων, αποδοσμένα τόσο έντονα και βιώνοντας την θερμή ανταπόκριση τόσων ανθρώπων γύρω μου, αναθεώρησα.



Είχαμε την τύχη να ακούσουμε ένα τραγούδι από το πρώτο τους EP καθώς και ένα καινούργιο που στην πρώτη αυτή ακρόαση φάνηκε, καλώς ή κακώς, να ακολουθεί ακριβώς το ύφος των δύο δίσκων των 1000mods. Όπως και να το κάνουμε, πάντως, στο πίσω μέρος του μυαλού μας είναι το "Vidage" και το "El Rollito". Όσοι έχουν ζήσει την εμπειρία αυτών των τραγουδιών σε συναυλίες ξέρουν. Έτσι λοιπόν, τοποθετημένα στο τέλος του set, κορύφωσαν τη βραδιά με σπρωξίδι, φωνές και έκαναν ένα μαγαζί να βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα.



Εδώ θα πρέπει να αναφέρω πως η δουλεία στα φώτα και τον ήχο ήταν εντυπωσιακή. Θα ήθελα, σε κάθε σόου που παρακολουθώ, όλα τα εφέ που εμπλουτίζουν τη μουσική να είναι σε αυτό το επίπεδο. Η ένταση ικανοποιητική, το μπάσο να σε χτυπάει χωρίς να μπουκώνει και τα laser να συγχρονίζονται απόλυτα με τη μουσική και τα τύμπανα. Συνολικά η εμπειρία στο venue της Πειραιώς ήταν θετική, λαμβάνοντας υπόψη και την όλη οργάνωση της βραδιάς.



Όσον αφορά την απόδοση της μπάντας, ο Dani τραγούδησε καλύτερα από κάθε άλλη φορά που τους έχω δει και φαίνεται να βελτιώνεται σημαντικά ως frontman. Με το μπάσο του να κρέμεται χαμηλά, όπως πάντα, και το χαμόγελο της ευγνωμοσύνης καρφωμένο πάνω του. Οι κιθαρίστες έδιναν ρεσιτάλ με τα διάφορα εφέ και τα τείχη ενισχυτών πίσω τους. Προσγειωμένοι και ο καθένας στο πόστο του, σόλαραν με κάθε αφορμή και απέδωσαν κάθε νότα πιστά κάνοντας το κοινό να χοροπηδάει και να ξελαρυγγιάζεται τραγουδώντας το κάθε riff που έφτυναν απ’ τις κιθάρες τους. Ο ντράμερ, επίσης άψογος, σφυροκόπησε τα τύμπανα όπως τους άξιζαν, σαν να τους έδειχνε ποιος είναι το αφεντικό, και στο τέλος της συναυλίας τα πέταξε από τον υπερυψωμένο τους θρόνο. Μετά από δύο, σχεδόν, ώρες άφησαν μία σκηνή ερείπιο από το feedback και μας καληνύχτισαν αφού πρώτα τίμησαν το "Super Van Vacation" ως το μοναδικό και καθιερωμένο τους encore.



Ο σεβασμός ανάμεσα στις μπάντες και προς το κοινό ήταν κάτι αναζωογονητικό και χαίρομαι που η αλαζονεία και η υπεροψία λείπουν στην εγχώρια rock σκηνή. Η εποχή των rockstars ίσως να έχει τελειώσει... Αν όμως τη θέση της πάρει η εποχή που η μπάντα βγάζει ένα ανθρώπινο προφίλ, που δεν θεωρεί πως είναι κάτι ανώτερο από το κοινό της και που το τιμάει με τον ιδρώτα της πάνω στη σκηνή, ας είναι. «Καλές γιορτές και καληνύχτα», λοιπόν.

Φωτογραφίες: Chris Lemonis