Συνέντευξη: Municipal Waste

Λίγες ώρες πριν από την πρώτη επί ελληνικού εδάφους συναυλία των Municipal Waste, δύο αντιπρόσωποι του Rocking.gr συνάντησαν τα τρία τέταρτα της μπάντας, αναπαυτικά καθισμένα στον καναπέ του Roi Mat. Ο τραγουδιστής Tony Foresta, ο μπασίστας Philip "Landphil" Hall και ο κιθαρίστας Ryan Waste απάντησαν με πολύ χιούμορ στις ερωτήσεις μας. Μετά από χαιρετούρες, χειραψίες και συστάσεις, η μπάντα δήλωσε ετοιμότητα, ο Ryan Waste αστειεύτηκε για τα γυαλιά ηλίου που φορούσε, παρότι βρισκόταν σε κλειστό χώρο, και ο διάλογος είχε ως εξής...

Τόλης Δόσης: Πώς πηγαίνει η ευρωπαϊκή σας περιοδεία μέχρι σήμερα;
Tony Foresta (τραγουδιστής): Έχουμε ήδη πίσω μας πέντε-έξι συναυλίες. Δηλαδή, στην ουσία μόλις άρχισε και θα διαρκέσει για άλλες δύο βδομάδες. Όλα πηγαίνουν καλά. Επιτέλους συνηθίσαμε να παίζουμε σε υπαίθρια φεστιβάλ -πράγμα που μας πήρε κάμποσο χρόνο- και τώρα αρχίζουμε να περνάμε τέλεια. Επίσης, εξοικειωνόμαστε σιγά-σιγά με τα μεγάλα πλήθη, πράγμα που μας φάνηκε λιγάκι δύσκολο, γιατί εκεί από όπου ερχόμαστε παίζαμε σε μικρά κλαμπ. Το να παίζουμε σε εξωτερικούς χώρους, μπροστά σε είκοσι χιλιάδες άτομα, ήταν εξωφρενικό για εμάς. Συνηθίζουμε, λοιπόν, και αρχίζουμε να το απολαμβάνουμε πραγματικά.



Μανώλης Γεωργακάκης: Αν δεν κάνω λάθος, ο προηγούμενός σας σταθμός ήταν η Γερμανία...
Ryan Waste (κιθαρίστας): Πράγματι.

Μ.Γ.: Πώς αντιμετωπίζουν οι κατεξοχήν οπαδοί του γερμανικού thrash μια μπάντα που αντιπροσωπεύει τον αμερικανικό ήχο του είδους;
R.W.: Έχουμε ξανάρθει αντιμέτωποι. Κάναμε συναυλίες στη Γερμανία το 2004 και το 2005, στα πλαίσια μιας περιοδείας που οργανώσαμε μόνοι μας, και τότε δεν ερχόταν σχεδόν κανείς. Σήμερα, οι συναυλίες μας εκεί γεμίζουν από Gερμανούς μεταλλάδες, γιατί πιστεύω πως επιτέλους «έπιασαν» αυτό που κάνουμε. Αυτό μας ενθουσιάζει και από ό,τι φαίνεται το εκτιμούν και εκείνοι. Έρχονται στις συναυλίες φορώντας τις μπλούζες με τη στάμπα μας, συνεπώς μάλλον τους αρέσουμε.

Μ.Γ.: Έχουμε ακούσει για την εκρηκτική ενέργεια των συναυλιών σας. Έχετε αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο ακίνητο ή πιθανόν εχθρικό κοινό;
R.W.: (Γελώντας) Ναι, μας έχει συμβεί. Ακολουθήσαμε τους Lamb Of God σε μια περιοδεία, ανοίγοντας τις συναυλίες τους, και μία φορά το κοινό μας γιούχαρε. Μας απέρριψαν άνθρωποι που, κατά πάσα πιθανότητα, δεν ξέρουν τί είναι το heavy metal. Οπότε, δεν πειράζει.
T.F.: Όταν το κοινό αντιδρά αρνητικά, αυτό μας κάνει να προσπαθούμε ακόμη πιο επίμονα, να θέλουμε να τα σπάσουμε όλα.
P.H.: Ναι... Εγώ «προσπάθησα τόσο επίμονα» σε εκείνη τη συναυλία, που κατέστρεψα τελείως την πλάτη μου.
R.W.: Α! Ναι! Το θυμάμαι αυτό. Λοιπόν, μη μας γιουχάρετε άλλο παιδιά, γιατί θα κάνετε κακό στον Phil (γέλια)!

Τ.Δ.: Συγχαρητήρια για το καινούριο σας άλμπουμ, "Massive Aggressive".
R.W.: Ευχαριστούμε. Δεν ξέρω αν έχει κυκλοφορήσει στην Ελλάδα.

Μ.Γ.: Έχει κυκλοφορήσει. Χθες το βρήκα σε βινύλιο σε ένα δισκάδικο.
T.F.: Ωραία.

Τ.Δ.: Ποιές είναι οι πρώτες αντιδράσεις του κόσμου στο καινούριο σας υλικό;
R.W.: Από ό,τι φαίνεται, τα καινούρια τραγούδια που παίζουμε στις συναυλίες αρέσουν. Υπάρχουν θετικές αντιδράσεις και αυτό μας ευχαριστεί.
T.F.: Επίσης, βαρεθήκαμε να παίζουμε τα παλιά τραγούδια. Θέλουμε να παίξουμε καινούρια (γελάει). Όταν βλέπουμε τον κόσμο να ξετρελαίνεται με τα καινούρια μας τραγούδια, αυτό σημαίνει πως κάνουμε καλά τη δουλειά μας και γράφουμε καλά τραγούδια.

Τ.Δ.: Μπορείτε να συγκρίνετε το "Massive Aggressive" με τις προηγούμενες κυκλοφορίες σας;
P.H.: Στο δίσκο αυτό αφιερώσαμε το χρόνο που χρειαζόταν στη γραφή και στην ηχογράφηση των τραγουδιών, για να γίνουν όλα ακριβώς όπως τα θέλουμε. Ασχοληθήκαμε πολύ με τη δοκιμαστική παραγωγή και φέραμε τα πάντα σε σημείο ισορροπίας. Είχαμε τη δυνατότητα να φιλτράρουμε και να ξεφορτωθούμε όσα στοιχεία δε μας ικανοποιούσαν απολύτως και φτιάξαμε ένα προϊόν που συναντά το σημείο στο οποίο πρέπει να βρίσκεται η μουσική μας εξέλιξη.

Τ.Δ.: Πιστεύετε πως η μουσική σας έχει αλλάξει από την εποχή του "Waste 'em All";
T.F.: Προφανώς. Όταν το ακούς, παρατηρείς πως το "Waste 'em All" είναι ένα ελαφρώς πιο punk άλμπουμ. Σιγά-σιγά, ο ήχος εξελίχθηκε προς αυτό που παίζουμε σήμερα. Βέβαια, αν συγκρίνουμε το καινούριο άλμπουμ με τα προηγούμενα, βλέπουμε πως αφενός αποτυπώνει τον ήχο μας όπως εξελίχθηκε, αφετέρου κάνει και μια μικρή στροφή προς το "Waste 'em All". Ανακατέψαμε την punk διάσταση με τη heavy metal διάσταση, σε ένα μίγμα. Έτσι θα το περιέγραφα. Δηλαδή, υπάρχει μια εξέλιξη, αλλά παράλληλα και μια επιστροφή στον πρώτο δίσκο.



Μ.Γ.: Να σημειωθεί στα πρακτικά πως ο Ryan έβγαλε επιτέλους τα γυαλιά του (γέλια).
R.W.: Ε... Δε μπορούσα να δω. Ξέρεις, προσπαθώ να διαβάσω το χαρτί με τις ερωτήσεις σου (γέλια).

Μ.Γ.: Μη φοβάσαι. Θα σου τις κάνω όλες. Παρεμπιπτόντως, ο τίτλος "Waste 'em All" θέλατε να αποτελεί μια αναφορά στο "Kill 'em All" των Metallica;
R.W.: Στην πραγματικότητα όχι, αλλά μπορείς να κάνεις τον παραλληλισμό...
T.F.: (Γελώντας) Δε θυμάμαι καν. Έχει περάσει πολύς καιρός.
R.W.: Θέλαμε να είναι τουλάχιστον ο τίτλος ενός τραγουδιού και, τελικά, έγινε ο τίτλος του δίσκου. Είναι ο πρώτος μας δίσκος και το "Kill 'em All" είναι ο δικός τους πρώτος δίσκος. Νομίζω πως αυτός είναι ο μόνος τρόπος να τα παραλληλίσεις.
P.H.: (Με ειρωνεία) Ε, ναι, και δύο τελευταίες λέξεις έτσι;
R.W.: (Κάνει πως δεν καταλαβαίνει) Το «'em All»; Ναι, μοιάζουν πολύ. Αν λάβεις υπόψη σου και την ορθογραφία.
P.H.: Πάντως, δε νομίζω πως το «'em» είναι λέξη.
R.W.: Πράγματι, δεν έχουμε καταλήξει αν το «'em» είναι λέξη.
P.H.: Νομίζω πως είναι σύντμηση.
R.W.: Είναι αργκό.

Μ.Γ.: Ό,τι πείτε! Υπάρχει πιθανότητα ο ήχος σας να υποστεί δραστικές αλλαγές στο μέλλον;
R.W.: Δε νομίζω πως οι αλλαγές θα είναι ποτέ δραστικές. Εξελισσόμαστε και νομίζω πως αυτή είναι η σωστή λέξη. Θα συνεχίσουμε να προσθέτουμε στοιχεία στον ήχο μας.
P.H.: Δοκιμάζουμε κάποια πράγματα, για να μη βαρεθεί ο κόσμος...
R.W.: ...και να μη βαρεθούμε και εμείς. Μας διασκεδάζει και εμάς το να γράφουμε πράγματα που δεν αποτελούν την ακριβή επανάληψη των προηγουμένων. Ποτέ όμως δε θα αλλάζαμε δραστικά τον ήχο. Καλύτερα να κάνω μια άλλη μπάντα, παρά να αλλάζω τους Municipal Waste.

Μ.Γ.: Νομίζω πως έχετε ακούσματα από διαφορετικά είδη του metal...
R.W.: Ναι. Εμένα μου αρέσουν περισσότερο μπάντες του New Wave Of British Heavy Metal. Οι Satan, οι Blitszkrieg, οι Holocaust, τέτοια συγκροτήματα.
T.F.: Εγώ ακούω και πολύ hardcore, επίσης. Τους Spermbirds, τους DRI, τους Attitude Adjustment...
R.W.: Ναι, μας αρέσουν οι Attitude Adjustment. Στον Phil αρέσει περισσότερο το brutal death metal και τέτοια. Όλα αυτά ανακατεύονται με κάποιο τρόπο και γίνονται «Waste».

Μ.Γ.: Ποιά είναι η ιστορία του «μάγου που rapάρει»;
T.F.: Είχαμε έναν μάγο που έβγαινε στη σκηνή πριν από εμάς, για να ζεστάνει το κοινό. Έριχνε ένα ξόρκι στον κόσμο.
R.W.: Αυτός ήταν ο λόγος που ο κόσμος τρελαινόταν: το ξόρκι.
T.F.: Δεν υπάρχει ιστορία να σου πούμε. Μπορείς να τον δεις στο dvd μας. Αν το βρεις -γιατί δεν υπάρχουν πια κόπιες στην αγορά- θα καταλάβεις.

Μ.Γ.: Σας αρέσει η rap;
R.W.: Λατρεύω τη rap.

Μ.Γ.: Θα βάζατε ποτέ καθαρά rap στοιχεία στη μουσική σας;
R.W.: Ναι, αν το κάναμε για πλάκα, για να γελάσουν όλοι, θα γράφαμε ένα rap metal τραγούδι, γιατί αυτό είναι πολύ της μόδας στην Αμερική.
T.F.: Είναι ανυπόφορο...
R.W.: (Tον διακόπτει) Αυτή είναι μια πολύ καλή ιδέα, να συνδυάσουμε αυτά τα δύο! Μπορεί να βγάλουμε πολλά λεφτά (ο Ryan ξαναφοράει τα γυαλιά ηλίου)!
T.F.: Ευχαριστώ, φίλε! Κατέστρεψες τη μπάντα μας (γέλια).

Μ.Γ.: Πιστεύετε πως οι thrash μπάντες όσο πιο δημοφιλείς γίνονται, τόσο λιγότερο μένουν πιστές στο είδος;
R.W.: Όχι, δε μπορείς να το πεις αυτό.
T.F.: Συμφωνώ με τον Ryan. Αυτό που συμβαίνει είναι πως λίγες μπάντες καταφέρνουν να γράφουν συνεχόμενα καλά άλμπουμ, οι περισσότερες έχουν ένα ή δύο καλά άλμπουμ και αυτό ήταν όλο. Βέβαια άλλες μπάντες -δε θα τις κατονομάσω– γίνονται πολύ δημοφιλείς...

Μ.Γ.: Μπορείς να τις κατονομάσεις, αν θέλεις.

(Ο Ryan Waste κατεβάζει τα γυαλιά του, κοιτάει το μπλουζάκι μου, με τη στάμπα των Metallica, και μου κλείνει το μάτι)

T.F.: ...Γίνονται δημοφιλείς, περικυκλώνονται από πολύ κόσμο και έχουν υπερβολικό φόρτο εργασίας, με βαρύ πρόγραμμα στις περιοδείες, και τελικά δε γράφουν τόσο καλά τραγούδια - και φοράς ένα από τα μπλουζάκια τους (γέλια).
R.W.: Το λες στον τύπο που φοράει το μπλουζάκι!

Μ.Γ.: Δε σας άρεσε το τελευταίο άλμπουμ των Metallica (σ.σ.: "Death Magnetic");
T.F.: Όχι.
P.H.: Όχι.
R.W.: Περίμενα να είναι χειρότερο, αυτό μόνο έχω να πω.

Μ.Γ.: Φαντάζομαι πως δε σας άρεσε ούτε το προηγούμενο (σ.σ.: "St. Anger").
T.F.: Ούτε.
R.W.: Όοοχι!
P.H.: Αυτό ήταν το χειρότερο άλμπουμ...
R.W.: Το μίσησα.
T.F.: Δε μου αρέσει ο τρόπος που τραγουδάει ο James (σ.σ.: Hetfield) τώρα πια. Νομίζω πως έχει ξεχάσει πως να τραγουδάει «cool». Τώρα κάθεται και ασχολείται με αυτόν τον παράξενο grunge τρόπο ερμηνείας, σαν τον Chris Cornell ή... Δεν ξέρω τί στο διάολο προσπαθεί να κάνει. Ακούς «γιεεε-γκρααχ» (μιμείται τον Hetfiled). Αν ακούσεις τα παλιά άλμπουμ, βλέπεις πως κανονικά δεν τραγουδάει έτσι.
R.W.: Και ο Lars (σ.σ.: Ulrich) έχει πρόβλημα πια και καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια. Βέβαια πάντα παιδευόταν. Αλλά δεν είμαστε εδώ για να μιλάμε για αυτούς.
P.H.: Έπρεπε να ακούσουν τον μπαμπά του (σ.σ.: του Lars Ulrich), σε εκείνη την ταινία (σ.σ.: "Some Kind Of Monster"). «Πετάξτε τα όλα στα σκουπίδια και ξαναρχίστε». (γέλια)



Τ.Δ.: Είδα το καινούριο σας video clip (σ.σ.: "Wrong Answer").
T.F.: Α! Το είδες;

Τ.Δ.: Είναι αρκετά «gore», θα έλεγα. Υποθέτω πως το μήνυμα σχετίζεται με την εκμετάλλευση των ανθρώπων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
T.F.: Ακριβώς. Έχουμε και άλλα τραγούδια στο άλμπουμ σχετικά με αυτό. Τα πράγματα έχουν καταντήσει πολύ γελοία, ειδικά στην Αμερική. Σκεφτόμουν μια εκπομπή τηλεπραγματικότητας, που βλέπαμε για πλάκα, γιατί ήταν ιδιαιτέρα απαίσια. Η κατάληξή της όμως ήταν τραγική, γιατί ένας τύπος σκότωσε ένα κορίτσι.
R.W.: Έχετε ακούσει για αυτό;

Μ.Γ.: Όχι. Νομίζω πως δεν έφτασε στην Ελλάδα η είδηση.
T.F.: Είναι τρελό. Ο κάθε φρενοβλαβής δείχνει τη φάτσα του στην τηλεόραση και του αφιερώνουν μια εκπομπή τηλεπραγματικότητας. Είναι τρομαχτικό.
R.W.: Συνεπώς, το βίντεο δεν έχει σκοπό να είναι αστείο, παρότι είναι.
P.H.: Ναι (γελάει κοφτά).
T.F.: Είναι πολύ σοβαρό.
R.W.: Θα συμβεί, φίλε μου (γέλια)!

Μ.Γ.: Υποθέτω πως πίσω από το χαβαλέ σας, μερικές φορές, κρύβεται μια σοβαρή στάση απέναντι στη δουλειά σας.
R.W.: Ναι. Αυτό που κάνουμε, το κάνουμε σοβαρά.
T.F.: Και αντιμετωπίζουμε σοβαρά και τη μουσική. Δεν γράφουμε ένα σκατοriff από 'δω και ένα από 'κει και τελειώσαμε.
R.W.: Δεν είναι δυνατόν να φτάσουμε μέχρι την Ελλάδα, «χαβαλεδιάζοντας» όλη την ώρα. Δουλεύουμε πολύ, όλοι μαζί. Απλά, περνάμε καλά κάνοντάς το.

Τ.Δ.: Η πορεία σας κοντεύει να κλείσει δεκαετία, με συνεχείς κυκλοφορίες και αυξανόμενη επιτυχία. Τί σας οδήγησε σε αυτή την επιτυχία;
R.W.: Η σκληρή δουλειά και οι περιοδείες. Πολλές περιοδείες.
P.H.: Ναι. Οι πολλές συναυλίες και το πείσμα να βρισκόμαστε μπροστά σας συνεχώς, εικοσιτέσσερις ώρες τη μέρα.
T.F.: (Με έντονο ύφος) Πολλοί δεν αντιλαμβάνονται πόσο σκληρά δουλεύουμε. Περιοδεύουμε ασταμάτητα. Συνεχώς! Ολοκληρώνουμε τις ηχογραφήσεις και ξεκινάμε την περιοδεία την επομένη. Πηγαίνουμε κατευθείαν στην πτήση που μας μεταφέρει από τον τόπο που «μιξάραμε» το δίσκο, προς την πρώτη συναυλία της περιοδείας. Θυμάμαι πως ο Ryan επεξεργαζόταν το εξώφυλλο του "The Art Of Partying" σε ένα φορητό υπολογιστή, κατά τη διάρκεια της περιοδείας για τον προηγούμενο δίσκο. Δε σταματάμε ποτέ και πουθενά. Μερικοί νομίζουν πως έχουμε καβαλήσει το κύμα μιας μόδας ή πως πιάσαμε την καλή. Αυτά είναι μαλακίες, γιατί δουλεύουμε πολύ πιο σκληρά από τις περισσότερες μπάντες στην πιάτσα.
R.W.: Αντιμετωπίζουμε πολύ σοβαρά τη μουσική. Όποιος νομίζει ότι ειρωνευόμαστε το είδος είναι άσχετος! Όποιος έρθει να μου μιλήσει σχετικά με το metal και το punk, θα τον ξαναστείλω στα θρανία. Για ελάτε να μου μιλήσετε... Είμαστε πολύ σοβαροί σε αυτό που κάνουμε.



Τ.Δ.: Τί γνώμη έχετε για το νέο κύμα του thrash metal; Υπάρχουν στιβαρές βάσεις για να αναπτυχθεί ή πρόκειται για μια περαστική μόδα;
T.F.: Είμαστε σε παράξενη θέση, γιατί υποτίθεται ότι θα έπρεπε να μας νοιάζει, αλλά δε μας νοιάζει καθόλου. Δηλαδή, χαίρομαι που αρέσει στον κόσμο και το στηρίζει, αλλά αισθάνομαι πως δεν είναι δική μας ευθύνη να ανεμίζουμε κάποια σημαία. Δεν ακούω πολύ αυτές τις μπάντες.
R.W.: Και εγώ δεν τις ξέρω τις καινούριες μπάντες.
T.F.: Είναι ευχάριστο αυτό που κάνουν και, αν εμείς τους επηρεάσαμε, τότε είναι ακόμη πιο ευχάριστο. Είναι μια τιμή. Αλλά δε μπορώ να πω ψέματα, ότι κάθομαι και ακούω τις δουλειές τους.
R.W.: Επίσης, έχουν αρχίσει να ακούγονται όλοι ίδιοι. Όπως στα τέλη της δεκαετίας του '80, όταν ξεφυτρώσανε πολλές μπάντες, που αντέγραφαν το Bay Area thrash. Δεν ακούγεται αρκετή ποικιλία σε αυτό το νέο κύμα. Εμείς προσπαθούμε να εισάγουμε hardcore και heavy metal στοιχεία. Στην πραγματικότητα από εκεί προέρχεται το thrash metal, από την ανάμιξη ειδών. Αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε στο καινούριο άλμπουμ, να τσακώσουμε λίγο από το punk και λίγο από το heavy metal.
T.F.: Πολλά από όσα έχω ακούσει δεν κέρδισαν το ενδιαφέρον μου, γιατί στερούνται δημιουργικότητας. Προσπαθούν να πουληθούν ως μια μπάντα του Bay Area και δε θέλουν να προσθέσουν το προσωπικό τους στίγμα.

Μ.Γ.: Ποιά είναι η γνώμη σας για την πειρατεία της μουσικής στο διαδίκτυο;
R.W.: Είμαι υπέρ, φίλε μου. Μου αρέσει. Το κάνω και εγώ. Δε με πειράζει που ο κόσμος κατεβάζει τη μουσική της μπάντας μας. Αν το κάνουν και ανακαλύψουν μια μπάντα και εξαπλώσουν τη φήμη της, δωρεάν, τόσο το καλύτερο. Ούτως ή άλλως δε βγάζουμε πολλά λεφτά στην εποχή μας.
T.F.: Στην ουσία, είναι το ίδιο πράγμα με τις ανταλλαγές κασετών.
P.H.: Εν πάση περιπτώσει, αυτό θα συμβαίνει. Είναι ένας καταπληκτικός τρόπος να ανακαλύπτεις μπάντες. Μακάρι να είχα κι εγώ αυτή την τύχη, όταν ήμουν παιδί.
R.W.: Ακριβώς!
P.H.: Μπορείς να ακούσεις οποιαδήποτε μπάντα αμέσως. Δεν έχει σημασία πόσο άσημη είναι, θα την ξετρυπώσεις μόλις σου έρθει στο μυαλό.
R.W.: Λατρεύω τη μουσική. Θέλω να ανακαλύπτω συνεχώς καινούρια πράγματα και μπορεί να ψάχνω να βρω τελείως άγνωστες μπάντες. Το διαδίκτυο είναι ο μόνος τρόπος να τις βρω σήμερα. Είμαι σίγουρα υπέρ.
T.F.: Ειδικά τώρα, με το eBay, ρε φίλε, και όλες αυτές τις μαλακίες, ψάχνεις έναν παλιό δίσκο και πρέπει να πληρώσεις πολλά λεφτά για να τον αποκτήσεις.
R.W.: Ναι, αυτό τα χαλάει όλα.
T.F.: Τουλάχιστον τώρα, μπορείς να βρεις τα πάντα στο διαδίκτυο, με τον απλούστερο τρόπο, αν βέβαια αυτό που σε νοιάζει είναι η μουσική και όχι το να είσαι ιδιοκτήτης ενός κομματιού βινυλίου. Παρά το γεγονός ότι συλλέγω βινύλια (γελάει).

Μ.Γ.: Είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι βρίσκουμε και τους δικούς σας δίσκους σε βινύλιο.
R.W.: Βέβαια. Φροντίζουμε να κυκλοφορούν όλοι μας οι δίσκοι και σε βινύλιο.

Μ.Γ.: Ευχαριστούμε για το χρόνο σας.
T.F.: Εμείς σας ευχαριστούμε.