Mike Muir: «Ένας λόγος για να ζεις είναι πολύ πιο δυνατός από δέκα λόγους για να πεθάνεις»

Ορισμένοι άνθρωποι κερδίζουν τον σεβασμό με τις πράξεις τους αλλά και με τα ώριμα λόγια τους. Όταν αυτό συνδυάζεται με μια πλούσια μουσική καριέρα που βαδίζει στην τέταρτη δεκαετία της τα πράγματα δείχνουν ιδανικά. Είχαμε κάθε λόγο να καλέσουμε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού όπου, σχεδόν, ξυπνήσαμε τον συμπαθέστατο Mike Muir.

Καλημέρα Mike. Ας αρχίσουμε με τον τίτλο του νέου δίσκου ("World Gone Mad"). Συμφωνώ απόλυτα ότι ο κόσμος έχει τρελαθεί αλλά δεν ήταν πάντα έτσι;

Πιστεύω ότι το όλο θέμα έχει περάσει σε τελείως άλλο επίπεδο. Ο κόσμος τρελαίνεται όλο και περισσότερο. Είναι σαν κάποιος να μας οδηγεί στο χείλος του γκρεμού χωρίς φρένα και κανείς δεν κάνει κάτι για να τον σταματήσει. Αυτό είναι που το κάνει ακόμα πιο τρομακτικό.

Η κεντρική ιδέα του τίτλου έχει να κάνει γενικά με τον κόσμο ή κυρίως με τις Ηνωμένες Πολιτείες;

Οχι, Δεν το βλέπω με τον «αμερικάνικο τρόπο». Έχω αντίληψη για το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο. Έζησα εκτός Ηνωμένων Πολιτειών για πέντε χρόνια και έχω περάσει αρκετό χρόνο στον υπόλοιπο κόσμο. Ο τίτλος αναφέρεται σε όσα συμβαίνουν στον πλανήτη γενικότερα. Δεν υπάρχει επίγειος παράδεισος. Η κεντρική ιδέα είναι ότι όλοι βλέπουν την τρέλα που επικρατεί στον κόσμο αλλά κανείς δεν αντιλαμβάνεται ότι αποτελεί μέρος της, με ποιον τρόπο συμμετέχει και με ποιον τρόπο θα γίνουν μέρος της λύσης. Όλοι κάνουν τρελά πράγματα σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό αλλά βλέπουμε μόνο τι πρέπει οι άλλοι να αλλάξουν αντί να προσπαθήσουμε πρώτα να αλλάξουμε τον εαυτό μας.

Ο δίσκος αυτός είναι ο τρόπος σας να εκφράσετε τα παράπονά σας, να διαμαρτυρηθείτε ή προσπαθείτε μέσω του δίσκου να αλλάξετε κάτι στον κόσμο;

Όταν βλέπεις κάτι στραβό να συμβαίνει οφείλεις να κάνεις κάτι για αυτό. Παρακολουθείς τις ειδήσεις, βλέπεις την τρέλα που επικρατεί και μερικές φορές προσπαθείς να αποκλείσεις τον εαυτό σου από την κατάσταση αυτή. Όλοι, όμως, είμαστε μέρος της τρέλας αυτής. Πρέπει να σκέφτεσαι την εποχή που ήσουν νεότερος και να αντιληφθείς ότι δεν είσαι ο άνθρωπος που ήθελες να γίνεις. Η ουσία ξεκινά στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

Συμπερασματικά, σε ποιον θα ήθελες να αφιερώσεις το "One Finger Salute";

Το σημαντικό είναι να πάρεις θέση, να αποδείξεις το λάθος που κάνουν οι άνθρωποι. Στην αρχή λες, «Γαμ*σέ τα, δεν θα το ανεχτώ άλλο πια» αλλα οι πράξεις που θα ακολουθήσουν είναι πιο σημαντικές. Δεν πρέπει να ακολουθείς ανθρώπους στα τυφλά. Οι άνθρωποι που έχουν τη δύναμη στα χέρια τους θεωρούν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν ενώ οι υπόλοιποι απλά ψάχνουν για κάποιον να κατηγορήσουν. Για παράδειγμα, τώρα εδώ έχουμε δύο μη δημοφιλείς υποψήφιους στις εκλογές και ο κόσμος πιστεύει «Δεν μπορώ να κερδίσω σε καμία από τις δυο περιπτώσεις». Ναι, μπορείς να κερδίσεις! Εσύ δίνεις τη δύναμη στους πολιτικούς, εσύ θα την πάρεις πίσω. Ζήσε για το αύριο, πρέπει να έχεις έναν λόγο για να ζεις. Ένας λόγος για να ζεις είναι πολύ πιο δυνατός από δέκα λόγους για να πεθάνεις. (One reason to live for is way more powerfull that having ten reasons to die for.)

Πιστεύω ότι αυτή η κουβέντα είναι η ιδανική για να κλείσουμε το θέμα αυτό. Πάμε στη μουσική. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ιστορία πίσω από το "Clap Like Ozzy";

Η μουσική είναι μέρος της ζωής μου, ενώ για άλλους είναι ένας τρόπος να ξεφύγουν από την πραγματική ζωή τους. Δεν υπάρχει διέξοδος από τη ζωή σου. Όταν ήμουν μικρός, άκουγες μουσική παντού αλλά υπήρχαν μόνο μερικά πράγματα που σε έλκυαν. Ο μεγαλύτερος αδερφός μου συνήθιζε να μου αγοράζει δίσκους σε γιορτές και γενέθλια, δίσκους που φυσικά ήθελε ο ίδιος. Ο πρώτος δίσκος που πραγματικά μου κίνησε το ενδιαφέρον ήταν το "Black Sabbath" και ο Ozzy έμοιαζε τόσο διαφορετικός από τους τότε rock τύπους και τις στολές τους. Έμοιαζε με έναν φυσιολογικό, καθημερινό τύπο.

Το επόμενο πράγμα που με συγκίνησε ήταν το punk rock. Η πρώτη punk rock συναυλία ήταν μάλλον το καλύτερο πράγμα που έχω δει στη ζωή μου, και όταν πήγα στη δεύτερη, ήταν απαίσια. Αν δεν είχα παρακολουθήσει την πρώτη, κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ήμουν εδώ αυτήν τη στιγμή να κάνω ό,τι κάνω. Ο κόσμος λέει «Είμαι metal» ή «Είμαι punk» ή «Είμαι thrash» αλλά δεν έχει σημασία.Μουσική είναι αυτό που σου δίνει κίνητρο να κάνεις πράγματα και σε ωθεί να καταφέρεις πράγματα στη ζωή σου. Αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι να φτιάχνουμε μουσική που σημαίνει κάτι στους άλλους. Δεν θέλω να γίνω ο Ozzy! Το πρόβλημα τη σήμερον ημέρα είναι ότι οι μουσικοί απλά αντιγράφουν και δεν προσπαθούν να κάνουν κάτι δικό τους. Ο Ozzy έκανε τα δικά του, οι punks έκαναν τα δικά τους και ήταν και οι δυο πλευρές εξίσου απίστευτες.

Ποια είναι η γνώμη σου για την τελευταία περιοδεία των Black Sabbath;

Με τον Ozzy υπάρχει μεγάλη σύνδεση επειδή τραγούδησε στο "Therapy" των Infectious Grooves και εμείς περιοδεύσαμε μαζί του στην "No More Tours" περιοδεία. Τότε σκεφτόμουν ότι είναι γέρος και τώρα είμαι πολύ μεγαλύτερος από όσο ήταν ο Ozzy τότε. Όσον αφορά τους Sabbath, όταν κάποιοι άνθρωποι ασχολούνται με κάτι για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, το κάνουν για τους σωστούς λόγους και υπό τις δικές τους συνθήκες, είναι σούπερ.

Ανάφερες τους Infectious Grooves, να περιμένουμε κάτι καινούργιο;

Ο Robert (Trujillo) είναι σε αυτήν την μπάντα, τους Metallica και είναι πολύ απασχολημένος. Επίσης ο Brooks (Wackerman, ντραμς) παίζει στους Avenged Sevenfold άρα τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα. Παίξαμε στο Whisky A Go Go για την επέτειο πενήντα ετών και ήταν τέλεια. Παίξαμε, επίσης, στο Orion Festival το 2013, αλλά γενικά τα πράγματα είναι δύσκολα. Ελπίζω να κάνουμε κάτι αλλά δεν το βλέπω στο κοντινό μέλλον.

Έχετε τον Dave Lombardo στον καινούργιο δίσκο. Είσαι ικανοποιημένος;

Ήμουν ανέκαθεν μεγάλος οπαδός του Dave Lombardo. Έχουμε κάνει ήδη ογδόντα συναυλίες μαζί και είναι απίστευτα. Πιστεύω ότι ο κόσμος δεν κατανοεί πραγματικά πόσο ταλαντούχος είναι. Κάνει τρελά πράγματα, είναι πολύ εντυπωσιακό και είμαι πολύ χαρούμενος με αυτά που έκανε στον δίσκο.

Είχε συμμετοχή στην σύνθεση των κομματιών;

Όλα τα κομμάτια ήταν ήδη έτοιμα. Ο Dave ήρθε στο τέλος και έπαιξε τα δικά του μέρη. Τα φωνητικά και όλα τα υπόλοιπα υπήρχαν ήδη. Παρ'όλα αυτά πραγματικά έπαιξε τα κομμάτια ακριβώς με τον τρόπο που θα έπρεπε να παιχτούν και πρόσθεσε πολλά στοιχεία στη μουσική.

O Dave ήταν η πρώτη σας επιλογή ή δοκιμάσατε και άλλους ντράμερ;

Όχι, ήταν η πρώτη μας επιλογή και επίσης είναι το πρώτο άτομο που πήραμε από άλλο συγκρότημα. Μέχρι τώρα διαλέγαμε νέους ανθρώπους και νέους στη μουσική σκηνή. Φυσικά, μέλη μας παίζουν σε πολλά άλλα συγκροτήματα, αλλά όταν ξεκίνησαν μαζί μας ήταν νέοι στη μουσική σκηνή. Θυμάμαι τον Dave από την "Clash Of The Titans" περιοδεία στην Ευρώπη το 1990 όπου τον παρακολουθούσα να παίζει κάθε βράδυ.

Αυτός θα είναι ο τελευταίος δίσκος των Suicidal Tendencies;

Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα αν και τώρα πιστεύουμε ότι είναι το καλύτερο πράγμα να κάνουμε.Είμαστε, όμως, πολύ ενθουσιασμένοι με την κυκλοφορία του νέου δίσκου και ταυτόχρονα δεχόμαστε πολλές καλές προτάσεις για την επόμενη χρονιά και το 2018. Είναι περίεργο, δεν μπορώ να κανονίζω πράγματα για το 2018! Έχουμε ήδη κλεισμένες πολλές συναυλίες και προτάσεις φτάνουν καθημερινά. Είμαστε ενθουσιασμένοι που θα εμφανιστούμε σε μέρη που δεν έχουμε παίξει και γενικά δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στο μέλλον.

Καμιά περίπτωση να σας ξαναδούμε στην Ελλάδα;

Πραγματικά το εύχομαι! Στην Ελλάδα υπάρχει πολλή ενέργεια και μου θυμίζει πολύ το Los Angeles. Θέλουμε πραγματικά να επιστρέψουμε.

Μετά από τόσα χρόνια, νοιώθεις ακόμα ο Cyco Miko;

Έτσι πιστεύω, αν είσαι αρκετά τρελός ώστε να πιστεύεις στον εαυτό σου, αρκετά τρελός να υποστηρίζεις τον εαυτό σου και να μη νοιάζεσαι για το τι σκέφτονται οι άλλοι. Ήμουν τυχερός να μεγαλώσω μουσικά μέσα στη σκηνή του punk και να έχω ένα άλμπουμ πριν 33 χρόνια το οποίο σήμερα θεωρείται κλασικό. Όταν κυκλοφόρησε, οι punk έλεγαν ότι είναι χάλια και οι metal fan έλεγαν ότι είναι χάλια, αλλά εμάς δεν μας ένοιαζε τι έλεγαν οι άλλοι. Νοιάζομαι για την οικογένειά μου, για πράγματα που έχουν σημασία. Δεν θέλω να προσβάλω κανέναν αλλά δεν θα δεχτώ τα σκ*τά κανενός! Ο κόσμος το θεωρεί τρελό, αλλά θα έπρεπε να θεωρείται φυσιολογικό. Δεν ψάχνω για φασαρίες αλλά δεν θα δεχτώ οτιδήποτε. Πιστεύω ότι ο κόσμος θα ήταν ένα καλύτερο μέρος αν όλοι σκέφτονταν με αυτόν τον τρόπο.

Για το τέλος, θα ήθελες να στείλεις ένα μηνυμα στους οπαδούς σας στην Ελλάδα;

Καταρχήν, ευχαριστούμε για όλη την υποστήριξη. Επίσης, θα ήθελα να πω ότι κατανοώ τα προβλήματα που υπάρχουν στην Ελλάδα, έχω πολλούς φίλους στη χώρα σας. Η ζωή είναι σημαντική και πρέπει να συνεχίζετε να παλεύετε. Ελπίζουμε να επιστρέψουμε σύντομα.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "World Gone Mad" από τον Γιάννη Βόλκα.