Leif Edling: «Όταν διαγνώστηκα με την ασθένεια, πίστεψα πως δεν θα μπορέσω να ξαναπαίξω»

Μιλήσαμε με τον ηγέτη του doom metal ήχου για όλα όσα αφορούν τον ίδιο, τους Candlemass και τους The Doomsday Kingdom

Από τον Σπύρο Κούκα, 30/03/2017 @ 14:39

Αδιαμφισβήτητα, ο Leif Edling αποτελεί μια από τις σημαντικότερες μορφές του σκληρού ήχου, απολαμβάνοντας ακόμη και σήμερα την καθολική αποδοχή από το σύνολο της σκηνής. Στη μισάωρη, περίπου, κουβέντα μας, ο Πατριάρχης του doom metal υπήρξε απόλυτα προσιτός και φιλικότατος, μη διστάζοντας να μιλήσει για την πορεία της υγείας του, την κατάσταση στους Candlemass και τη μερική άγνοια του για τις επετειακές εμφανίσεις των τελευταίων για το "Nightfall" και, φυσικά, για όλα όσα αφορούν τη νέα του μπάντα, τους The Doomsday Kingdom. Όσο για τον γράφοντα; Η συζήτηση αυτή αποτέλεσε ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα, δεδομένης και της αγάπης για τα όσα μας έχει προσφέρει ο σπουδαίος αυτός μουσικός τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.

Leif Edling

Κύριε Edling είναι μεγάλη μου τιμή που μιλάω μαζί σας. Καταρχάς, λοιπόν, θα ήθελα να σας ρωτήσω, αν φυσικά δεν έχετε κάποιο πρόβλημα με αυτό, πώς είναι η κατάσταση της υγείας σας; Υπάρχει βελτίωση μετά από τόσο καιρό;

Απόλυτα, είμαι πολύ καλύτερα πλέον και σίγουρα έχω ξεπεράσει το χειρότερο μέρος της ασθένειας. Μπορώ πια να λειτουργώ φυσιολογικά, έστω κι αν είμαι ακόμη λίγο κουρασμένος. Αυτό οφείλεται στο γεγονός πως ακόμη παίρνω αυτά τα βαριά αντικαταθλιπτικά, αλλά μέχρι το καλοκαίρι, σε περίπου τρεις μήνες, θα τα έχω ξεφορτωθεί κι αυτά. Οπότε, όλα μοιάζουν πολύ καλύτερα τώρα και μιας κι έχω λίγο ακόμη περιθώριο βελτίωσης μπροστά μου, θα γίνουν ακόμη πιο καλά. Η άνοιξη ήρθε, το καλοκαίρι έρχεται κι εγώ θα είμαι όλο και καλύτερα μέρα με την ημέρα.

Χαίρομαι που το ακούω. Ας περάσουμε στη νέα σας προσπάθεια, τους The Doomsday Kingdom. Πώς κι αποφασίσατε να δημιουργήσετε ένα νέο project αυτήν την περίοδο;

Ουσιαστικά αυτό προήλθε από την απογοήτευση μου σχετικά με το γεγονός πως οι Candlemass δεν πρόκειται να δημιουργήσουν κάποιον νέο δίσκο. Ήμουν απογοητευμένος με αυτό, οπότε χρειαζόμουν κάτι, μια νέα διέξοδο και δεν ήξερα τι πραγματικά να κάνω. Έτσι, πριν μερικά χρόνια είχα την ιδέα, η οποία μου ήρθε όταν πήγα στις Κατακόμβες στο Παρίσι, να δημιουργήσω μια νέα μπάντα και να βγάλω με αυτήν ένα νέο άλμπουμ. Τα πράγματα, βέβαια, συνήθως δεν πάνε όπως τα υπολογίζεις και κατόπιν είχα όλα αυτά τα σοβαρότατα προσωπικά προβλήματα και όλα πήγαν πίσω. Όμως, η ιδέα υπήρχε και παρόλο που πήρε τρία ολόκληρα χρόνια για να υλοποιηθεί και να ολοκληρωθεί, είμαι πολύ περήφανος για το αποτέλεσμα που πετύχαμε.

Καταλαβαίνω πως ο Marcus Jidell (επίσης στους Avatarium) ήταν μια προφανής επιλογή για τη νέα μπάντα, αλλά με ποια κριτήρια επιλέχθηκαν ο Andreas Johansson και ιδιαίτερα ο Niklas Stalvind;

Ο ντράμερ ήταν επιλογή του Marcus, εκείνος είναι που πρότεινε να χρησιμοποιήσουμε τον Andreas, καθώς είναι φίλοι. Δεν τον γνώριζα από πριν αλλά η δουλειά που έκανε με τα ντραμς του δίσκου είναι φανταστική. Σε ό,τι αφορά τον Niklas, τον ξέρω από πολύ παλιά, μιας και πετυχαίναμε την μπάντα του, τους Wolf, όλη την ώρα, είτε σε κάποιο φεστιβάλ, είτε στα αεροδρόμια. Οπότε, τον γνώριζα γενικά, έστω κι αν δεν μένουμε στην ίδια πόλη, αφού εκείνος ζει κάπου δύο ώρα μακριά, νότια της Στοκχόλμης. Νομίζω, πάντως, πως αποτελεί την τέλεια επιλογή για τα φωνητικά, αφού έδωσε φοβερή πνοή και ζωντάνια στο υλικό με την ερμηνεία του. Ταιριάζει γάντι, λες και γεννήθηκε για να τραγουδήσει στον δίσκο. Πραγματικά, είμαι πολύ ικανοποιημένος με την απόδοση του, όπως βέβαια και με την υπέροχη κιθαριστική δουλειά του Marcus. Είμαι τυχερός που μπορώ να δουλεύω με τόσο ταλαντούχους ανθρώπους.

Ήμουν απογοητευμένος που οι Candlemass δεν θα δημιουργήσουν ξανά νέα μουσική και χρειαζόμουν μια διέξοδο.

Σχεδόν απαντήσατε την επόμενη ερώτηση μου σχετικά με τον Marcus Jidell. Βρήκα τη δουλειά του στον δίσκο σχεδόν ηγεμονική, έχοντας ως πρώτιστη επιρροή τον Tony Iommi και παρουσιάζοντας μερικά τόσο καλοβαλμένα solo μέσα στα κομμάτια...

Εννοείται, φαντάσου όταν του ζήτησα να βρει ένα Dio solo για το πρώτο τραγούδι, το "Silent Kingdom", εκείνος έφερε ένα υπέροχο Vivian Campbell solo. Σε άλλη περίπτωση, στο "Spoonful Of Darkness" συζητούσαμε για την κιθαριστική δουλειά που έκανε ο Randy Rhoads και πόσο θα ταίριαζε στο τραγούδι και, πολύ απλά, έγραψε - κι έπαιξε - ένα τέτοιο solo. Έκανε πραγματικά απίστευτη δουλειά στα lead κιθαριστικά μέρη του δίσκου.

Marcus Jidell

Συμφωνώ απόλυτα. Να υποθέσω, λοιπόν, πως είναι κάτι σαν το δεξί σας χέρι τα τελευταία χρόνια;

Σαφέστατα. Ο Marcus έχει εξαιρετικά μουσικό αυτί, ικανότητα που δεν έχουν πολλοί άνθρωποι. Επίσης, αποτελεί έναν σπουδαίο παραγωγό εξαιτίας αυτής του της ικανότητας, ξέρεις, του να μπορεί να ακούει και να νιώθει τη μουσική. Έτσι, ήταν υπέροχο που έκανε και την παραγωγή του δίσκου, αφού ουσιαστικά ανέλαβε όλες τις αρμοδιότητες για την ολοκλήρωση του και συμπλήρωσε το ηχητικό παζλ της δουλειάς, βάζοντας στη σωστή θέση τόσο τις κιθάρες του και το μπάσο μου, όσο και τα φωνητικά του Niklas και τα μέρη των τυμπάνων. Όλα ήταν έτοιμα, λοιπόν, όταν έπρεπε να γίνει η μίξη, στην οποία ο David Castillo πραγματοποίησε έξοχη δουλειά. Θεωρώ πως ο δίσκος είναι όπως πρέπει.

Πίσω στο 2007, είχαμε το "King Of The Grey Islands" και τώρα έχουμε αντίστοιχα το "Never Machine". Αναρωτιέμαι, ποια η σημασία αυτής της μηχανής; Είναι κάποια μεταφορά, όπως ήταν και εκείνα τα γκρι νησιά, μερικά χρόνια πριν;

Δεν θα το έλεγα, το "Never Machine" είναι ξεκάθαρα εμπνευσμένο από το ισπανικό θρίλερ "The Box". Σε αυτό, υπάρχει ένας άντρας που βάζει ένα κουτί έξω από την πόρτα ενός ζευγαριού, το ζευγάρι παίρνει το κουτί και με τα πολλά μαθαίνει ότι αν πατήσει το κουμπί που βρίσκεται στο κουτί θα κερδίσει ένα εκατομμύριο δολάρια, αλλά θα συμβούν συνάμα πολλά άσχημα πράγματα. Και προφανώς, πατάνε το κουμπί (γέλια). Αυτή ήταν η έμπνευση για το "Never Machine", αλλά, από μια άποψη, αυτή η μηχανή μπορεί να είναι και η τηλεόραση ή οι υπολογιστές ή τα κινητά τηλέφωνα της εποχής. Όλα εκείνα που οι άνθρωποι κοιτάζουν αποχαυνωμένοι όλη μέρα, ξεχνώντας την πραγματική ζωή. Οπότε, θα μπορούσε να έχει κι αυτήν την ερμηνεία.

Στην προηγούμενη σας κυκλοφορία, το "Never Machine" EP, είχατε ένα υπέροχο folk/doom τραγούδι, το "The Whispering". Προσωπικά, θεωρώ πως ήταν μια εξαιρετική σύνθεση, οπότε αναρωτιέμαι γιατί δεν της δώσατε μια δεύτερη ευκαιρία για να λάμψει στον νέο δίσκο, έχοντας καλύτερο ήχο;

Θεωρώ απλά πως θα ήταν υπερβολικό να χρησιμοποιήσουμε τρία κομμάτια από το ντέμο μας. Κι εμένα μου αρέσει πολύ το "The Whispering" αλλά, ξέρεις, είχαμε και τα "The Sceptre" και "Never Machine" στο ντέμο, τα οποία και τα βάλαμε και στον δίσκο.

Το EP ουσιαστικά αποτελεί το πρώτο μας ντέμο και προφανώς δεν μπορούσαμε να έχουμε όλα τα κομμάτια αυτού στο άλμπουμ, καθώς νομίζω πως πολλοί οπαδοί μας θα δυσαρεστούνταν αν βάζαμε τόσα κομμάτια από αυτό. Πολλοί με ρώτησαν γιατί δεν είναι και το "Zodiac City" στον δίσκο. Από την άλλη, όμως, αν έβαζα και αυτό, και το "The Whispering" και τα δύο που μπήκαν έτσι κι αλλιώς, τότε ο κόσμος θα παραπονιόταν για το πλήθος των κομματιών που πάρθηκαν από το EP. Καταλαβαίνεις το πρόβλημα μου...

Φυσικά...

Οπότε, όταν αποφασίζεις να συμπεριλάβεις μονάχα δύο παλαιότερα κομμάτια, προχωράς με αυτό, όσο κι αν σου αρέσουν τα υπόλοιπα, πόσο μάλλον όταν έχεις κι ακόμη έξι κομμάτια που είναι εξαιρετικά και δεν θα ήθελες να παραλείψεις κανένα τους για κάποιο παλιότερο. Φαντάσου, ακόμη και ο Niklas λατρεύει το "Zodiac City" και ήθελε να το έχουμε στο άλμπουμ, αλλά δεν ήθελα να βγάλω κάποιο κομμάτι αντ’ αυτού. Πιστεύω πως όλα τα τραγούδια του δίσκου πρέπει να είναι σε αυτόν και θεωρώ πως έχω δίκιο. Οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές απόψεις και σκέφτονται με μοναδικό τρόπο ο καθένας, αλλά τα πράγματα έχουν έτσι στην προκειμένη και προσωπικά είμαι πανευτυχής με το πώς βγήκαν και οι δυο δουλειές μας μέχρι στιγμής. Οπότε, κανένα πρόβλημα.

“Οι άνθρωποι σήμερα σχεδόν ξεχνούν την πραγματικότητα, κοιτάζοντας αποχαυνωμένοι μια οθόνη.

Μιας και μιλήσαμε για αγαπημένα κομμάτια, προσωπικά λατρεύω το "The God Particle" από το νέο άλμπουμ, το οποίο θεωρώ πως ανήκει στις καλύτερες αμιγώς doom συνθέσεις που έχουμε ακούσει τα δυο-τρία τελευταία χρόνια στο ιδίωμα. Θα μπορούσατε να μας δώσετε μερικές παραπάνω πληροφορίες για τη δημιουργία του και, φυσικά, για το στιχουργικό του κομμάτι;

Πραγματικά, χαίρομαι που σου αρέσει. Φοβόμουν πως ο κόσμος δεν θα το δεχτεί εύκολα λόγω της διαφορετικότητας του και σχεδόν ανακουφίζομαι που ακούω τόσο καλά λόγια. Ξέρεις, δεν τραγουδά ο Niklas σε αυτό, οπότε ανησυχούσα πως η διαφορετική του προσέγγιση θα ξενίσει τους ακροατές. Για την ακρίβεια, αυτός που τραγουδά είμαι εγώ κι αυτό συνέβη γιατί το τραγούδι αυτό είναι πολύ προσωπικό. Κατά έναν τρόπο μιλά για τη γέννηση του μικρού μου γιου και για όλες αυτές τις κοσμικές δονήσεις, τους περίεργους τρόπους που ορισμένες φορές λειτουργεί το σύμπαν. Ουσιαστικά, για το πού πρέπει να αναζητήσουμε τον λόγο της γέννησης, αν είναι κάτι θεόσταλτο ή απλά κάποια μυστηριώδης εξώτερη δύναμη. Είναι ένα αρκετά ταξιδιάρικο κομμάτι αλλά θεωρώ πως οι στίχοι του είναι πολύ ιδιαίτεροι και ήταν φοβερή εμπειρία να τραγουδήσω σε αυτό. Παράλληλα, είναι αρκετά μακροσκελές, αλλά παραμένει πολύ δυνατό, ενώ ήταν υπέροχο που έπαιξα το πρώτο μου κιθαριστικό solo, εκεί, στο κλείσιμο του. Φυσικά, ο Marcus θα το είχε παίξει χίλιες φορές καλύτερα αλλά δεν με νοιάζει, ήθελα να το κάνω και το έκανα. Γενικά, το "The God Particle" είναι ένα τραγούδι για το οποίο είμαι πολύ περήφανος και είναι υπέροχο που σου άρεσε τόσο. Έτσι, δεν χρειάζεται να ανησυχώ πως ο κόσμος θα το θεωρήσει παράταιρο στον δίσκο ή κάτι παρόμοιο.

Leif Edling

Η επόμενη ερώτηση αφορά τους Candlemass και τις επετειακές "Nightfall" εμφανίσεις που δίνουν. Φυσικά, είμαστε τυχεροί που θα έχουμε την ευκαιρία να τους δούμε και στην Ελλάδα σε μερικές εβδομάδες, αλλά είναι αρκετά περίεργο που οι Candlemass υπάρχουν και παίζουν χωρίς εσένα, τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη της μπάντας. Προφανώς η υγεία είναι πάνω απ’ όλα και σε τόσο μεγάλα ονόματα, όπως οι Candlemass, είναι σχεδόν αδύνατον να διακόψεις για μεγάλο διάστημα τις όποιες διεργασίες, λόγω και των τεράστιων απαιτήσεων που υπάρχουν, αλλά δεν νομίζεις πως αυτή η μορφή του περιοδεύοντος σχήματος είναι τουλάχιστον ανολοκλήρωτη χωρίς εσένα;

Και βέβαια, αλλά τι θα μπορούσα να κάνω; Είμαι άρρωστος για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν θα μπορούσα να ζητήσω στα παιδιά να μην παίζουν όλον αυτόν τον καιρό, θα ήταν ανόητο από μέρους μου. Τα παιδιά στην μπάντα είναι φίλοι μου και αφού ήθελαν να βγουν και να παίξουν, δεν θα ήταν σωστό να τους πω πως θα έπρεπε να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια όσο εγώ ήμουν ανήμπορος. Επίσης, στην προκειμένη περίπτωση, το θέμα ήταν πως δεν γνώριζα ότι θα έδιναν αυτές τις επετειακές εμφανίσεις για το "Nightfall"...

Τι εννοείτε δεν το γνωρίζατε;

Ξέρω πως η εμφάνιση στο ολλανδικό Deathfest δεν προοριζόταν να είναι επετειακή για το "Nightfall", οπότε όλοι βρέθηκαν προ εκπλήξεως. Υπάρχει μια παρανόηση, αφού αυτές οι επετειακές εμφανίσεις υποτίθεται θα έπρεπε να είναι πολύ ιδιαίτερες και να συμμετέχω κι εγώ σε αυτές. Πλέον, έχουν προγραμματιστεί πολλές περισσότερες τέτοιες εμφανίσεις, αλλά προσωπικά θα συμμετάσχω μονάχα σε τρεις από αυτές, κατ’ εντολή γιατρού. Ακόμη δεν μπορώ να κάνω παραπάνω από τρεις. Είναι λίγο περίεργο, αφού το να παίζεται το "Nightfall" χωρίς εμένα ή τον Messiah μοιάζει παράξενο. Το θέμα είναι ότι έμαθα πως η παρουσίαση του δίσκου στο ολλανδικό Deathfest ήταν άψογη, οπότε είτε δεν βλέπει κάποιος την εμφάνιση, είτε αποφασίζει να τη δει με τις συγκεκριμένες παραδοχές: εμένα ακόμη άρρωστο και τον Messiah να μη βρίσκεται στην μπάντα. Και πάλι, όμως, βλέπουμε να παρουσιάζονται άψογα μερικά σπουδαία τραγούδια, αλλά με τον Mats Leven στο μικρόφωνο και, για να πω την αλήθεια, όταν διάβασα πως υπήρχαν καλά σχόλια από το φεστιβάλ της Ολλανδίας, πραγματικά χάρηκα που όλα πήγαν καλά, ακόμη και χωρίς εμένα ή χωρίς τον Messiah. Είναι αυτό που είναι και μένει να δεχτούμε αυτήν την πραγματικότητα.

Δεν γνώριζα ότι οι Candlemass θα έδιναν αυτές τις επετειακές εμφανίσεις για το "Nightfall".

Θα ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες εμφανίσεις για κάποια από τα επόμενα άλμπουμ των Candlemass, όπως το προσωπικά αγαπημένο μου "Chapter VI" ή το "Tales Of Creation";

Ναι, ίσως για το "Tales Of Creation" αλλά δεν ξέρω, ακόμη δεν υπάρχει κάποιο πλάνο σχετικά. Κάναμε το "Ancient Dreams" με τον Robert (Lowe) πριν μερικά χρόνια. Πάντως, για τα επόμενα δύο χρόνια θα ασχολούμαι με τους Doomsday Kingdom οπότε δεν έχω ιδέα τι θα κάνουμε με τους Candlemass έπειτα.

Να περιμένουμε, λοιπόν, ζωντανές εμφανίσεις από τους The Doomsday Kingdom στο άμεσο μέλλον ή θα περιοριστείτε στουντιακά για την ώρα;

Όχι, για την ακρίβεια θα κάνω κάποιες εμφανίσεις με τους The Doomsday Kingdom μέσα στη χρονιά και από του χρόνου σίγουρα θα περιοδεύσω μαζί τους. Και είμαι βέβαιος πως θα βρεθούμε και στην Ελλάδα σε εκείνη την περιοδεία.

Αυτό είναι υπέροχο.

Ναι, κι εγώ ανυπομονώ.

Προφανώς είστε ένα πολύ δημιουργικό άτομο, ενώ ξεκάθαρα ανήκετε στους πλέον επιδραστικούς Σουηδούς μουσικούς στον σκληρό ήχο, γράφοντας σπουδαίο υλικό από τα μέσα των '80s. Αλήθεια, μετά από τόσα χρόνια, κι έχοντας τα πάνω σας και τα κάτω σας, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε καλλιτεχνικό επίπεδο, σκεφτήκατε ποτέ να αποσυρθείτε και απλώς να αφήσετε την κληρονομιά σας να μιλά από μόνη της;

Κοίταξε, όταν κατέρρευσα και διαγνώστηκα με αυτό το σύνδρομο κοπώσεως που σχετίζεται με το άγχος, φυσικά και σκέφτηκα πως αυτό ήταν, ότι δεν θα μπορέσω να ξαναπαίξω. Ήμουν σε πάρα πολύ κακή κατάσταση, απ' όποια άποψη κι αν το δεις, και πολλές φορές αυτά τα σύνδρομα είναι χρόνια. Τώρα, όμως, που κατάφερα να το αντιμετωπίσω, θα επιστρέψω σε πλήρεις ρυθμούς μέχρι την επόμενη χρονιά. Αλλά όταν ήμουν σε εκείνα τα κακά χάλια, τότε εννοείται πως σκέφτηκα ότι ίσως δεν μπορέσω ξανά να επιστρέψω σε κανονικούς ρυθμούς, ούτε βέβαια να παίξω ξανά ζωντανά. Το μόνο που ήλπιζα ήταν να γίνω αρκετά καλά, ώστε να μπορώ έστω να γράφω μουσική. Ήταν μια δύσκολη κι επίπονη διαδρομή η πορεία για την αντιμετώπιση της ασθένειας μου, τόσο σωματικά, όσο και πνευματικά. Κάποιες φορές ήταν πολύ άσχημα και κάποιες άλλες καλύτερα, αλλά τελικά κράτησε τρία ολόκληρα χρόνια. Ξέρεις, πάντα μέσα μου ήλπιζα πως θα μπορέσω να επιστρέψω στη δράση, γιατί αυτή είναι η ζωή μου. Αυτό αγαπώ να κάνω και γι' αυτό γεννήθηκα, για να γράφω τραγούδια και να μπορώ να τα παρουσιάζω στον κόσμο που θέλει να τα ακούσει, είτε μιλάμε για τους Candlemass, είτε για τους Doomsday Kingdom είτε για οτιδήποτε άλλο έχω κάνει. Είμαι πολύ τυχερός που μπόρεσα να ορθοποδήσω και να συνεχίσω, έστω κι αν φέτος δεν θα πιεστώ πολύ. Μέχρι του χρόνου, όμως, ελπίζω και θέλω να επιστρέψω στους πλήρεις ρυθμούς μου. Σίγουρα, Σπύρο, δεν θα με ξεφορτωθείτε για την ώρα. Έφτασα κοντά στο τέλος, αλλά πιστεύω έχω μπροστά μου μερικά καλά χρόνια ακόμη.

Νομίζω ο Tony Iommi είναι σαν κι εμένα.

Στο ίδιο μήκος κύματος, αυτήν τη χρονιά είχαμε τις τελευταίες στάσεις της "The End" περιοδείας των Black Sabbath. Αν και ο Tony Iommi είχε αφήσει κάποια στιγμή ελπίδες για έναν νέο δίσκο ή μεμονωμένες εμφανίσεις, αντικειμενικά φαίνεται πως η μπάντα πλησιάζει ολοένα και πιο κοντά στο τέλος της πολυεπιτυχημένης πορείας της, αν δεν έχει συμβεί ήδη αυτό αμετάκλητα. Όντας κι εσείς οπαδός, ποιες είναι οι σκέψεις σας σχετικά με αυτήν τους την απόφαση;

Αν αποφάσισαν εκείνοι πως ήρθε αυτή η ώρα, και είμαι σχεδόν σίγουρος πως αποτέλεσε κοινή απόφαση, ποιος είμαι εγώ να εκφράσω τις αντιρρήσεις μου; Οι Black Sabbath είναι ένας τεράστιος και πολύπλοκος μηχανισμός. Όταν ο Tony Iommi διαγνώστηκε με καρκίνο δεν ήταν καθόλου εύκολα για εκείνον, οπότε πιστεύω πως το "13" και αυτή η τεράστια περιοδεία ήταν ένα καλό σημείο για να αποσυρθούν. Θέλω να ελπίζω πως θα είναι ικανοποιημένος να συνεχίσει σε λίγο μικρότερη κλίμακα, μιας και άκουσα πως θα συνεργαστεί ξανά με τον Tony Martin, οπότε ίσως πραγματοποιηθεί ένα reunion της "Headless Cross" περιόδου κατά κάποιον τρόπο, παίζοντας κομμάτια της εποχής των Black Sabbath με τον Tony Martin. Σίγουρα θα μάθουμε τις προθέσεις του και σίγουρα θα είναι σε μικρότερη κλίμακα αν γίνει, που θεωρώ πως θα συμβεί. Νομίζω ο Tony Iommi είναι σαν κι εμένα. Αν συνεργαστεί με τον Tony Martin, είμαι βέβαιος πως δεν θα είναι απλώς για μερικές εμφανίσεις. Θα υπάρξει και κάποιος δίσκος ή ακόμα και δίσκοι, οπότε πραγματικά ανυπομονώ για αυτό. Ξέρεις, όταν ο Dio πέθανε ήταν απαίσιο από πολλούς τομείς, και μουσικά να το δεις, προσωπικά ήλπιζα για ένα ακόμη Heaven And Hell δίσκο, το οποίο πλέον προφανώς δεν μπορεί να συμβεί. Ξεκάθαρα, όμως, ο Tony Iommi είναι ένα πολύ δημιουργικό άτομο και αν οι Black Sabbath δεν συνεχίσουν ως έχουν, θα βρει κάποιον τρόπο να εξωτερικεύσει τη δημιουργικότητα του, με την κίνηση να προσεγγίσει τον Tony Martin να μου θυμίζει τη διέξοδο που βρήκα εγώ με τους The Doomsday Kingdom. Είναι η αγάπη για τη μουσική και όλα τα σχετικά με αυτήν που σε παρακινεί. Οπότε, ας υποκλιθούμε στον Tony Iommi (γέλια).

Martin Iommi

Έχω μια τελευταία ερώτηση. Κάποιες μέρες πριν είχαμε την ανακοίνωση ενός νέου άλμπουμ για τους Avatarium, με τον τίτλο "Hurricanes And Halos". Μέχρι τώρα έχω δει μονάχα το πολύ όμορφο artwork του, αλλά όντας οπαδός των δύο πρώτων δουλειών της μπάντας, ανυπομονώ να έρθει εκείνη η ώρα που θα μπορέσω να ακούσω τα νέα τραγούδια. Θα μπορούσατε, λοιπόν, να μας δώσετε κάποιες περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την κατεύθυνση που πήρατε αυτήν τη φορά; Προσωπικά, περιμένω κάτι ακόμη πιο πρωτογενές και bluesy από το προηγούμενο "The Girl With The Raven Mask"...

Νομίζω θα ικανοποιηθείς, αφού ο νέος δίσκος δεν έχει σχέση με το metal. Δεν υπάρχει όυτε doom, ούτε prog, η έμπνευση αντλήθηκε απόλυτα από τα '70s. Το τραγούδι που ανοίγει το δίσκο είναι σαν να ακούς τους Deep Purple του 1972, ενώ υπάρχει κι ένα κομμάτι που θυμίζει σε τεχνοτροπία τους Uriah Heep της ίδιας εποχής. Έγραψα έξι από τα τραγούδια, μεταξύ των οποίων το Deep Purple κομμάτι, το Uriah Heep, αλλά κι ένα που προσωπικά μου θυμίζει πολύ Alice Cooper των '70s. Ο Marcus και η Jenny έγραψαν δύο τραγούδια και θυμίζουν πολύ Led Zeppelin, οπότε πιστεύω θα είσαι χαρούμενος με αυτά που θα ακούσεις. Είναι ένας πολύ καλός δίσκος και πιστεύω θα έχει μεγάλη επιτυχία και αποδοχή. Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια μέσα από αυτόν είναι τελείως Blue Oyster Cult, οπότε θεωρώ θα τον ευχαριστηθείς όταν τον ακούσεις ολόκληρο.

Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Edling, και πάλι ήταν μεγάλο προνόμιο αυτή η κουβέντα μαζί σας. Εύχομαι ό,τι καλύτερο για το μέλλον. Κλείστε όπως θέλετε...

Κι εγώ σε ευχαριστώ Σπύρο κι ελπίζω να τα πούμε στην Ελλάδα από την επόμενη χρονιά. Θα περιοδεύσουμε στην Ευρώπη και είμαι σίγουρος πως θα περάσουμε από Αθήνα και πιθανόν κι από Θεσσαλονίκη. Ελπίζω να ξαναδώ όλους τους Έλληνες ακροατές μας, σίγουρα θα συμβεί αργά ή γρήγορα. Να έχεις ένα καλό απόγευμα.

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "The DoomsdayKingdom" από τον Σπύρο Κούκα.

  • SHARE
  • TWEET