Γιώργος Καρανικόλας (Last Drive): «Τα σημαντικά κόμικς της ζωής μου»

Ο γνωστός μουσικός μας μιλά για το παράλληλό του πάθος

Από τον Αντώνη Παπαδόπουλο, 12/05/2017 @ 13:58

Όσοι τον ξέρετε μόνο ως μουσικό, ετοιμαστείτε να διαβάσετε κάτι εντελώς διαφορετικό: o Γιώργος Καρανικόλας, ιδρυτικό μέλος των Last Drive και ιδιοκτήτης του Tilt Comics (Ασκληπιού 37) γράφει αποκλειστικά για το Rocking.gr για τα αγαπημένα του κόμικς, τo παράλληλo με τους Drive πάθος του.

«Μου είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω τα πιο σημαντικά graphic novels, comic series και single issues απ' όλο αυτόν τον όγκο που κυκλοφόρησε μέσα σε έναν αιώνα σχεδόν (γιατί σε πρωτόλεια μορφή από τότε ξεκίνησαν τα comics). Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να μιλήσω για μερικά από τα πιο σημαντικά για μένα σε κάποιες περιόδους της ζωής μου, χωρίς να κάνω κάποιο αρχειακό κατάλογο, καθαρά συναισθηματικά. Όμως δεν παύω να τα θεωρώ masterpieces μιας νέας τέχνης. Αν ορίσουμε σαν σημείο εκκίνησης των μοντέρνων graphic novels το "A Contract With God" του Will Eisner που κυκλοφόρησε το 1978 αυτό σημαίνει ότι όλες μου οι επιλογές είναι από αυτό το χρονικό σημείο και μετά.

Όταν ξεκίνησα να διαβάζω το "Stray Bullets" από το πρώτο τεύχος ήταν για μένα αποκάλυψη (κυρίως σεναριακά) στο πώς προσέγγιζε ο David Lapham ένα μεταμοντέρνο νουάρ με τις απαραίτητες δόσεις σουρεαλισμού και αφαίρεσης, και στο πώς η ζωή μπορεί να ξεπερνά τη φαντασία. Ανυπομονούσα κάθε μήνα για το επόμενο. This means pleasure!

Το "Black Hole" του Charles Burns ήταν ένα ρέκβιεμ στην teenage wasteland και εικαστικά το τέλειο, χωρίς καμία δόση υπερβολής.

Το "MW" του Osamu Tezuka, γραμμένο μισό αιώνα πριν, ένα graphic novel 780 σελίδων με έκαψε. Το τελείωσα σε μια μέρα. Κάψουλα αδρεναλίνης στη μεταπολεμική Ιαπωνία.

Το "Jimmy Corrigan" του Chris Ware δεν επιτρέπει καμία αποσυμπίεση. Όλα (χρώματα, γραμμές, αρχιτεκτονική) εξυπηρετούν έναν σκοπό: να εξορύξουν το υποσυνείδητο, και είναι πολύ πιθανό να σκαλώσεις άσχημα.

"Johnny The Homicidal Maniac": σάπιο. Ο μηδενισμός, ο κυνισμός και ο σαρκασμός σε σάρκα μία. Και πιθανόν ματωμένη. Stand alone comic series. Ο Jhonen Vasquez τώρα κάνει αρκετά video clip και πρόσφατά το smash hit Invader Jim.

"Hate" του Peter Bagge: fun, bullying, suck my dick attitude και fun, fun, fun. Ο Bagge έχει κάνει αρκετά εξώφυλλα δίσκων στη Sub Pop.

"Invisibles": ψυχεδελικό, εξωτικό και ιδιωματικό, όπως και ο Grant Morrison. Ο Morrison αρρώστησε βαριά όταν το έγραφε και η σειρά ξεκίνησε το 1994 και τελείωσε το 2000. Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας γράφτηκε στο Κατμαντού ενώ πειραματιζόταν με διάφορα. Όπως λέει και ο ίδιος το μεγαλύτερο μέρος του το είπαν οι εξωγήινοι όταν τον είχαν απαγάγει.

Οι ιστορίες λογοκρίθηκαν σκληρά λόγω πιθανών αναφορών σε παιδοφιλία και κακοποίηση ανηλίκων. Μαγεία, meditation, ταξίδια στο χρόνο και φυσική βία.

Moebius: άπαντα. Όλη η σειρά της Humanoids καλύπτει από τα πρώιμα σχέδια έως τις μικρές ιστορίες προς το τέλος.

"Arkham Asylum - Joker": μια διαφορετική προσέγγιση στον Batman που χρησιμοποιεί βαριά συμβολικές αναφορές και διαδραματίζεται στην ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλεύονται οι πιο επικίνδυνοι supervillains στη Gotham City. Μια από τις καλύτερες ιστορίες ever και τον Dave McKean στο peak του. Το "Arkham Asylum" με οδηγεί στο Joker των Azzarello/ Bermejo. Δεν υπήρξε ποτέ πιο τρομακτικός Joker. Οι crime - noir μίξεις είναι το καυτό πράγμα.

"Habibi" του Craig Thompson: η σύλληψη του οπτικού σχεδιασμού ενώνεται με μία ιστορία που ξεδιπλώνει διάφορες πτυχές που είναι ρωγμές για να κατανοήσεις το Ισλάμ και να εστιάσεις στην ομορφία της αραβικής και ισλαμικής κουλτούρας. Η έμπνευση σχεδιαστικά έρχεται προφανώς από την ισλαμική καλλιγραφία και νουμερολογία και κυρίως από τα οριεντάλ έργα του Jean-Leon Gerome. Κάθε σελίδα του βιβλίου θα μπορούσε να είναι μια προσευχή.

"Asterios Polyp" του David Mazzucchelli: το περίγραμμα της ιστορίας βασίζεται στον μύθο του Ορφέα, την αρχαία ελληνική τραγωδία, όπου όντας αυτοβιογραφικό graphic novel, ο Asterios (Mazzucchelli) παίρνει τον ρόλο του Ορφέα και η πρώην γυναίκα του Hana τον ρόλο της Ευριδίκης. Με πολλές αναφορές από την Οδύσσεια, όλα όμως υπηρετούν στο να εμπλουτίσουν το ταξίδι αυτογνωσίας του Asterios. Ένα graphic novel που χρειάζεται πολλές αναγνώσεις.

"Patience" του Daniel Clowes: ένα ταξίδι θανάτου και η αιώνια αγάπη. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια graphic novel του Clowes. Ένας συνεχής πειραματισμός με σχήματα, χρώματα, προοπτική. Το κίτρινο χρώμα είναι σημείο αναφοράς: επιθυμία, ευτυχία, πειρασμός, έμπνευση, ελπίδα, αλλά σε ισχυρή σύνδεση με αρρώστια, κίνδυνο, δειλία.

"Watchmen", "V For Vendetta", "League Of Extraordinary Gentlemen" του Alan Moore: από ένα δυστοπικό μέλλον στους less-than-perfect superheroes της μεταψυχροπολεμικής εποχής και από εκεί στους φανταστικούς χαρακτήρες από γνωστές νουβέλες της βικτωριανής εποχής, ο Alan Moore παραμένει για μένα ο κορυφαίος συγγραφέας στα comics. Έχει καθορίσει τα standard και ενώσει μαγεία και προφητεία σε ένα. Τα spoken words του με μουσικό background ολοκληρώνουν την αγάπη μου σε αυτόν. Καλό σημείο εκκίνησης για νέους αναγνώστες.»

Οι Last Drive επιστρέφουν στο Gagarin για το πρώτο τους ηλεκτρικό σετ μετά από δύο χρόνια το Σάββατο 20 Μαΐου. Μαζί τους, οι Bazooka.

  • SHARE
  • TWEET