«A Beginner's Guide»: New Wave Of British Heavy Metal

I've got Heavy Metal music in my blood and I'd like to give it to you if I could

Από τους Θοδωρή Μηνιάτη, Θοδωρή Ξουρίδα, Κώστα Πολύζο, 04/02/2014 @ 19:38
O όρος New Wave Of British Heavy Metal (σε συντομογραφία N.W.O.B.H.M. και ελληνιστί το νέο κύμα του βρετανικού heavy metal) περιγράφει την έκρηξη του αντίστοιχου μουσικού κινήματος που δημιουργήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του 1970, μετά από την ακμή και την παρακμή του punk κινήματος. Πολύ γρήγορα σχηματίστηκαν δεκάδες (για να μην πούμε εκατοντάδες) καινούργια συγκροτήματα, με σίγουρα εκατοντάδες καταγεγραμμένα επτάιντσα, EP και full length άλμπουμ, ειδικά τις χρονιές 1980-'81, αλλά και αργότερα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980.

Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των συγκροτημάτων, παρά τις όποιες επιμέρους διαφορές, ήταν η επαναφορά του hard rock, heavy rock ή heavy metal ήχου των αρχών της δεκαετίας όπως εκφράστηκε μέσα από τους Black Sabbath, Led Zeppelin, Deep Purple, Uriah Heep και Budgie, σε συνδυασμό με το ύφος μεταγενέστερων σχημάτων όπως οι Judas Priest, οι UFO και οι Motörhead. Μία σχετική επιρροή, έστω και πολύ μικρή, στο αναδυόμενο μουσικό ύφος αποτέλεσαν και τα επιτυχημένα hard rock σχήματα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπως οι Kiss, οι Aerosmith, οι Rush και οι Blue Oyster Cult.



Καταλυτικό ρόλο στη διαμόρφωση των καινούργιων σχημάτων έπαιξε το punk κίνημα, με την τεράστια έκρηξή του μετά το μέσο της δεκαετίας του '70 και ανεξάρτητα από την απότομη πτώση του. Αυτό συνέβη με δύο τρόπους. Πρώτον, ο τραχύς και ακατέργαστος ήχος του punk συνδυάστηκε από πάρα πολλά συγκροτήματα με τον κλασικό heavy rock ήχο των παλαιότερων συγκροτημάτων, που απέκτησε πλέον πιο επιθετικό και καθαρό heavy metal χαρακτήρα. Δεύτερον, η DIY (Do It Yourself) νοοτροπία των punk συγκροτημάτων ενέπνευσε τα νέα συγκροτήματα να κυκλοφορήσουν τα τραγούδια τους αυτοχρηματοδοτώντας τους δίσκους τους και την δημιουργία ανεξάρτητων δισκογραφικών εταιριών όπως η Neat, πράγμα που συνεισέφερε στη γιγάντωση του κινήματος.

Παρά τη σταδιακή ύφεση και εν τέλει την παρακμή του μουσικού αυτού φαινομένου, είναι αδιανόητο να αγνοηθεί το γεγονός ότι γέννησε δύο πολύ επιτυχημένα συγκροτήματα: φυσικά τους Iron Maiden, το σημαντικότερο για πολλούς heavy metal συγκρότημα όλων των εποχών, και τους Def Leppard, οι οποίοι μαλακώνοντας αρκετά τον ήχο τους γνώρισαν τεράστια εμπορική επιτυχία στις Η.Π.Α.. Καθόλου αμελητέα φυσικά δεν θεωρείται η πορεία των Saxon, αλλά και άλλων συγκροτημάτων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο συνέχισαν να παίζουν και να δισκογραφούν. Θα ήταν, τέλος, ανοησία να αγνοήσει κανείς το πόσο καθοριστικά επηρέασε το N.W.O.B.H.M. την άνθηση του thrash metal και του heavy / power metal στις Η.Π.Α., αλλά και γενικότερα όλων των εκφάνσεων του heavy metal, το οποίο αναπτύχθηκε πλήρως σε όλον τον κόσμο κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1980.



Από τους δεκάδες δίσκους που κυκλοφόρησαν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα και χαρακτήρισαν το κίνημα του New Wave Of British Heavy Metal, επιλέξαμε να σας παρουσιάσουμε τους δεκαπέντε εκείνους που θεωρούμε ποιοτικότερους, επιδραστικότερους και σπουδαιότερους, επικεντρώνοντας στις χρονιές 1980 και 1981. Η παράθεση γίνεται κατά χρονολογική και αλφαβητική σειρά.




1. Angel Witch - Angel Witch
Bronze (1980)

Δεν πρόκειται απλά για ένα από τους σημαντικότερους δίσκους του NWOBHM, αλλά για έναν από τους ποιοτικότερους και -δεδομένης της ημερομηνίας κυκλοφορίας του- ιστορικότερους δίσκους του heavy metal συνολικά. Και φυσικά δεν είναι μόνο το hit "Angel Witch", αλλά εννέα ακόμη εξαιρετικές συνθέσεις που σε συνδυασμό με την εκτελεστικές ικανότητες της τριάδας απογείωσαν το αποτέλεσμα. Οι ευφάνταστες εναλλαγές κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο χωρίς να κοστίζουν σε όρους αμεσότητας, οι μελωδίες καθηλώνουν και η κιθαριστική δουλειά του Heybourne είναι απλά υποδειγματική. Δυστυχώς όσο μαγικό ήταν το ντεμπούτο των Angel Witch, αντιστρόφως ανάλογη ήταν η πορεία τους στη συνέχεια, με την αρχική τριάδα να διαλύεται πολύ γρήγορα και τον Heybourne να παίρνει διαζύγιο με τη σταθερότητα. Ότι γράφει όμως δεν ξεγράφει, και η μη επιτυχημένη συνέχεια δεν αναιρεί την αξία ενός δίσκου που πραγματικά λατρεύεται από τους μυημένους.

Θ.Ξ.



2. Diamond Head - Lightning To The Nations
Happy Face (1980)

Μπορεί μεγάλο μέρος της αναγνωρισιμότητας των Diamond Head να οφείλεται πλέον στους Metallica, αλλά η αλήθεια είναι πως κυκλοφόρησαν έναν από τους καλύτερους δίσκους του ιδιώματος με το οποίο καταπιανόμαστε σε αυτόν τον οδηγό. Τα στοιχεία που το κάνουν να ξεχωρίζει είναι φυσικά η καταπληκτική δουλειά του Brian Tatler σε κιθαριστικό επίπεδο, το λιτό αλλά ουσιαστικό rhythm section και η φωνή του Sean Harris. Ακούγοντας το "Lightning To The Nations" με τα φοβερά riff, τη μελωδία και τη δομή των τραγουδιών που δεν περνάνε με τίποτα απαρατήρητα, μπορεί κάποιος να καταλάβει πόσο επηρέασε η μουσική των Diamond Head την εξέλιξη μεταγενέστερων συγκροτημάτων και κατά συνέπεια το ίδιο το heavy metal.

Κ.Π.



3. Def Leppard - On Through The Night
Vertigo (1980)

Οι Def Leppard ίσως πάτησαν περισσότερο στο hard rock και αυτός μάλλον ήταν ο λόγος που στις δηλώσεις της εποχής προσπάθησαν να αποστασιοποιηθούν από τον όρο N.W.O.B.H.M. , αλλά με το να αρνείσαι κάτι δεν σημαίνει απαραίτητα πως αυτό δεν ισχύει. Στο "On Through The Night" υπάρχουν εμπορικές στιγμές οι οποίες στα επόμενα χρόνια θα πληθύνουν, αλλά αν υπάρχει κάποιος που έχει αντίρρηση στο αν αυτό που ακούει είναι heavy metal δεν έχει παρά να ακούσει τα "Wasted", "It Could Be You" και "Satellite". Η μαγκιά του δίσκου είναι το πάντρεμα της μελωδίας με τη heavy riff, κάτι που σε συνδυασμό με τις πολύ καλές συνθέσεις, τις ερμηνείες του Eliot και τα solo του Clark (R.I.P.), δημιουργούν ένα πραγματικά ποιοτικότατο αποτέλεσμα.

Κ.Π.



4. Iron Maiden - Iron Maiden
EMI (1980)

Καμιά φορά οι δισκογραφικές εταιρίες έχουν δίκιο. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι η ΕΜΙ εμπιστεύτηκε ένα κανονικό συμβόλαιο στους Iron Maiden, όταν εκείνοι είχαν μόλις ένα υποτυπώδες single. Φυσικά το αποτέλεσμα που αποτυπώθηκε στο ομώνυμο ντεμπούτο του συγκροτήματος δικαίωσε απόλυτα τις δύο πλευρές και αποτέλεσε την αφετηρία μιας τεράστιας καριέρας. Μιλώντας με καθαρά μουσικά κριτήρια, το "Iron Maiden" αντανακλά τόσο το κλίμα της εποχής, όσο και την μετέπειτα μεγαλειώδη πορεία του συγκροτήματος που έχει καταξιωθεί στη συνείδηση μάλλον της πλειοψηφίας ως το σπουδαιότερο στο heavy metal. Έχουμε λοιπόν αφενός την punk αιχμή που προσδίδει κυρίως ο Paul Di'Anno και αφετέρου την μουσική ιδιοφυΐα του βαθιά επηρεασμένου από το hard rock της δεκαετίας του '70 Steve Harris. Και στο φινάλε ένα αποτέλεσμα εκρηκτικό στα οκτώ κλασικά πλέον κομμάτια που μπήκαν στον δίσκο.

Θ.Ξ.



5. Samson - Head On
Gem (1980)

Στο άκουσμα και μόνο της λέξης Samson το μυαλό των περισσοτέρων πηγαίνει στο όνομα του τεράστιου ερμηνευτή που μεγαλούργησε με τους Iron Maiden. Αν υπάρχει κάποιος που αναρωτιέται ακόμη το λόγο, αρκεί να ακούσει τους δύο δίσκους που κυκλοφόρησε το σχήμα του κιθαρίστα Paul Samson το '80 και το '81 και να διαπιστώσει πως ο τραγουδιστής με το όνομα Bruce Bruce δεν είναι άλλος από τον γνωστό σε όλους Bruce Dickinson. Πέρα λοιπόν από το προφανές, τις ερμηνείες και την μοναδική χροιά δηλαδή του Dickinson, οι Samson διέθεταν και άλλα χαρίσματα που τους έκαναν να ξεχωρίζουν από τους συνοδοιπόρους τους στο κίνημα. Είναι φυσικά η κιθαριστική δεινότητα του Paul Samson και η μεταλλική εκδοχή του hard rock των 70s, η οποία αντιπροσωπεύεται καλύτερα στο δέκα τραγούδια του "Head On" που κυκλοφόρησε το 1980. Δύο χρόνια αργότερα τίποτα δεν θα ναι το ίδιο.

Θ.Ξ.



6. Saxon - Wheels Of Steel
EMI/Carrere (1980)

Στο "Wheels Of Steel" οι Saxon είναι λες και τους χτύπησε κάποιος με μαγικό ραβδάκι. Αλλάζουν τελείως τον ήχο που είχαν στην παρθενική τους δουλειά, βάζουν τα δερμάτινα, καβαλάνε τις μοτοσικλέτες τους και γράφουν ένα άλμπουμ που σκάει σαν δυναμίτης. Mid tempo συνθέσεις συνδυάζονται αρμονικά με πιο γρήγορες, όλες όμως φουλ στην κιθαριστική μελωδία και με riff που πραγματικά έχουν μείνει αξιομνημόνευτα. Όλο το άλμπουμ έχει μόνο επιτυχίες και δικαίως θεωρείται ένα από αυτά που αποτελούν επιτομή του είδους. Τα τέσσερα τραγούδια της πρώτης πλευράς του βινυλίου ("Motorcycle Man", "Stand Up And Be Counted", "747 (Strangers In The Night)", "Wheels Of Steel") μέχρι και σήμερα βρίσκουν χώρο σε κάθε «best of» του group, αποδεικνύοντας την διαχρονική αξία τους. Στον δίσκο ακούμε τον τραγουδιστή Biff Byford να κάνει για πρώτη φορά το κλασικό του σφύριγμα, κάτι που θα γίνει στο εξής σήμα κατατεθέν.

Θ.Μ.



7. Witchfynde - Give 'Em Hell
Rondelet (1980)

Το γεγονός ότι το "Give 'Em Hell" των Witchfynde κατέχει περίοπτη θέση στο νέο κύμα του βρετανικού heavy metal πρώτα για τη σημειολογία που το χαρακτηρίζει και έπειτα για το μουσικό του περιεχόμενο δεν συνεπάγεται σε καμία περίπτωση έκπτωση στη ποιότητα. Απλά όταν εν έτει 1980 έχουμε απ’ τη μία τη μάπα του τράγου και τις πεντάλφες στο εξώφυλλο, και απ' την άλλη στίχους που επικαλούνται διαβόλους και δαίμονες, κακά τα ψέματα η προσοχή στρέφεται πρώτα εκεί. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι τούτος ο δίσκος δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχες κυκλοφορίες της εποχής και δικαίως βρίσκεται στην λίστα μας. Το στιβαρό rhythm section και η εξαιρετική κιθαριστική δουλειά κερδίζουν τις εντυπώσεις, ενώ κομμάτια όπως το ομώνυμο, το "Leaving Nadir" και το επικό "Unto The Ages Of The Ages" πείθουν και τον πιο δύσπιστο για την αξία του δίσκου.

Θ.Ξ.



8. Demon - Night Of The Demon
Carrere (1981)

Οι Demon είναι από τα λίγα συγκροτήματα του N.W.O.B.H.M. κινήματος που κατάφεραν να επιβιώσουν στο πέρασμα των χρόνων, κυκλοφορώντας συνολικά εννέα αξιοπρεπέστατα άλμπουμ μέχρι και το 1992 και άλλα τρία την νέα χιλιετία υπό την καθοδήγηση του τρελού Dave Hill. Εκεί που πραγματικά έκαναν την διαφορά όμως ήταν στο ντεμπούτο τους που κυκλοφόρησε το 1981. Μπορεί o ύμνος "Don't Break The Circle" να βρίσκεται στο "The Unexpected Guest" της επόμενης χρονιάς, το "Night Of The Demon" κερδίζει στη σύγκριση καθώς διαθέτει στο σύνολό του καλύτερα τραγούδια. Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον δίσκο και τον κάνουν να ξεχωρίζει είναι τα παθιασμένα φωνητικά του Hill, τα δυνατά riff του μακαρίτη Mal Spooner και οι σφιχτοδεμένες, προσανατολισμένες στο hard rock συνθέσεις. Καλύτερες στιγμές του δίσκου είναι το ομώνυμο και το "Into The Nightmare". Και μην ξεχνάτε: «Don't break the circle must keep going on and on».

Θ.Ξ.



9. Holocaust - The Nightcomers
Phoenix (1981)

Το "The Nightcomers" είναι ο ορισμός του δίσκου που παρά την εξωφρενική απλότητά του, μπορεί και στέκεται σαν ένας από τους βασικότερους εκφραστές του είδους. Τρανταχτή απόδειξη o «ύμνος» των απανταχού μεταλλάδων "Heavy Metal Maniac". Τα τρία ακόρντα και το μονολιθικό rhythm section μάλλον είναι μέρος της μαγείας και όσα χρόνια και αν περάσουν πάντα θα νοιώθεις μια ανατριχίλα με το που θα μπαίνει το βασικό riff. Χωρίς να φτάνουν τη λυρικότητα άλλων συγκροτημάτων της εποχής, οι Holocaust μπορούν να υπερηφανεύονται πως με το ντεμπούτο τους, επηρέασαν συγκροτήματα μεγαθήρια, ενώ κάποιοι ίσως ισχυριστούν πως υπάρχουν και μερικά doom στοιχεία τα οποία μπορεί να έπαιξαν κάποιο ρόλο στην δημιουργία και εξέλιξη του σχετικού είδους.

Κ.Π.



10. Raven - Rock Until You Drop
Neat (1981)

Αρχές του 1981 μας συστήνεται ένα σχήμα που με την πρώτη κιόλας δουλειά του θα έμενε στην ιστορία ως πρωτεργάτης του ήχου. Το όνομα αυτού Raven και το άλμπουμ του "Rock Until You Drop". Ο τίτλος δεν είναι τυχαίος αφού οι ίδιοι ονοματίζουν το σχήμα τους «Athletic Rock». Το σίγουρο είναι ένα: Ο τίτλος λέει τα πάντα γύρω από τα θέλω τους. Κύριο χαρακτηριστικό τους οι υψηλές ταχύτητες που φτάνουν ως την speed νοοτροπία. Σε συνδυασμό με τον τραχύ και πολλές φορές βρώμικο και ακατέργαστο ήχο δημιούργησαν το ιδανικό για όσους θέλουν να έχουν συνεχώς την αδρεναλίνη τους στα ύψη. Ο δίσκος αντενδείκνυται σε καρδιακούς, αφού η πίεση και η ένταση των συνθέσεων δεν αντέχεται. Όταν οι ταχύτητες πέφτουν, αναδεικνύονται η δύναμη και ο τσαμπουκάς από ένα σχήμα που έχει αφήσει το στίγμα μιας ηχητικής έκφρασης που δεν μπόρεσε να μιμηθεί κανείς.

Θ.Μ.



11. Tygers Of Pan Tang - Spellbound
MCA (1981)

Υπήρξε ένα μικρό δίλημμα αν αντί του "Spellbound" έπρεπε να μπει το "Wild Cat", αλλά ελέω κάποιων εκ των καλύτερων τραγουδιών του ιδιώματος και του John Sykes προτιμήθηκε το δεύτερο άλμπουμ των Tygers Of Pan Tang και ο καταιγισμός των riff και solo που συνεπάγεται η ακρόαση του. Ακόμα και το εμπορικό "The Story So Far" δεν είναι ικανό να αφαιρέσει κάτι από την ποιότητα του δίσκου. Οι ταχύτητες κατά κύριο λόγο υπερβαίνουν το όριο με τα "Gangland", "Spellbound" και "Blackjack" να αποδεικνύουν του λόγου το αληθές, ενώ όταν πέφτουν οι τόνοι το αποτέλεσμα μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως εξαίσιο είτε μιλάμε για το σπαρακτικό "Mirror" είτε για το υποδειγματικό σε ανάπτυξη "Don't Stop By".

Κ.Π.



12. Tank - Filth Hounds Of Hades
Kamaflage (1982)

Έχουν περάσει ήδη δυο χρόνια από την εμφάνιση πληθώρας συγκροτημάτων, αλλά όπως φάνηκε το κίνημα αναδείκνυε ακόμα σχήματα-διαμάντια. Ένα από αυτά ήταν και οι Tank, που με την παρθενική δουλειά τους αποδείχθηκαν τανκ όνομα και πράγμα. Από την πρώτη νότα καταλάβαινες ότι, αν οι Motörhead δεν έπαιζαν σκληρό rock 'n' roll, θα ηχούσαν όπως αυτοί! Δεν είναι τυχαίο ότι την παραγωγή του δίσκου ανέλαβε ο κιθαρίστας των Motörhead, Fast 'Eddie' Clark, κάνοντας τους Tank να μείνουν στην ιστορία σαν το πρώτο alter ego τους. Όπως πολλοί άλλοι, υιοθέτησαν τη βρωμιά και την αλητεία που είχαν όλα τα σχήματα του κινήματος, σαφώς επηρεασμένα από τη μεγάλη επιτυχία των Sex Pistols. Κατάφεραν όμως να συνδυάσουν τον τσαμπουκά του punk με την καθημερινότητά τους, βγάζοντας επιθετικότητα και οργή που διακατεχόταν από άπλετη μελωδία και riff που θα ξύπναγαν και νεκρούς. Aυτός ήταν άλλωστε ο λόγος αναφοράς στον Άδη.

Θ.Μ.



13. Tokyo Blade - Tokyo Blade
Powerstation (1983)

Το 1983 αποτέλεσε την τελευταία χρονιά της πρώτης φάσης του New Wave Of British Heavy Metal. Ένα από τα σχήματα που αναμφισβήτητα θεωρούνται από τους κορυφαίους του είδους παρόλο που εμφανιστήκαν σχετικά αργά ήταν οι Tokyo Blade. Ήταν από τους λίγους που συνδύασαν την μελωδία της κιθάρας με τα πιο hard rock στοιχεία της προηγουμένης δεκαετίας. Επίσης ήταν από αυτούς που εμφανίστηκαν με αρκετά glam σκηνική παρουσία σε σχέση με τα άλλα group του είδους. Ενώ ο κόσμος είχε συνηθίσει τους πιο πολλούς εκφραστές του ήχου σε πιο αρρενωπές εμφανίσεις επί σκηνής, εκείνοι λοξοκοιτώντας την άλλη άκρη του Ατλαντικού προσπάθησαν να κλέψουν λίγη από την δόξα σχημάτων που αργότερα θα γινόντουσαν κολοσσοί στο είδος τους. Παρόλα αυτά πρόλαβαν να γράψουν τραγούδια-ακρογωνιαίους λίθους όπως το "If Heaven Is Hell" που ακόμα και σήμερα ηχούν φρέσκα.

Θ.Μ.



14. Satan - Court In The Act
Roadrunner (1983)

Οι Satan αποτελούν ένα από τα πολλά συγκροτήματα του κινήματος New Wave Of British Heavy Metal που παρότι έχουν απειροελάχιστη δισκογραφία, θεωρούνται από τους πρωτεργάτες του είδος. Δημιουργήθηκαν από τις στάχτες άλλων group, άφησαν όμως ανεξίτηλο το όνομα τους κυρίως γιατί οι μουσικοί που απάρτιζαν το σχήμα θα γίνονταν όλοι μέλη πολύ πιο σημαντικών δισκογραφικά συγκροτημάτων στα επόμενα χρόνια. Η πρώτη δουλειά τους είχε πολλά στοιχεία από το speed metal, αφού οι συνθέσεις βασίζονταν κατά κύριο λόγο σε ανεβασμένα tempo. Η ταχύτητα συνοδευόταν βεβαίως από την πολύ καλή κιθαριστική υποδομή που υπήρχε, με τα τραγούδια να αποτελούν ωδή στο κίνημα, έχοντας μια μυστικιστική ατμόσφαιρα που ακόμα και σήμερα όσες φορές και αν ακούσεις το άλμπουμ σε διαπερνάει. Ήταν από τους λίγους που κατάφεραν να παίζουν γρήγορα αλλά πάντα να μνημονεύονται στο κλασικό heavy metal.

Θ.Μ.



15. Blitzkrieg - A Time Of Change
Neat (1985)

Έξοχο δείγμα της αντίδρασης της Βρετανίας στο punk αποτελεί το "A Time Of Change" των Blitzkrieg. Μπορεί να κυκλοφόρησε το 1985, αλλά το πάλευαν από πολύ πιο νωρίς έχοντας ήδη κυκλοφορήσει τρία demo. Φτωχό σε παραγωγή (όπως οι περισσότερες δουλειές εκείνης της εποχής) αλλά τραγούδια όπως το "Armagedon" το ομώνυμο και το "Blitzkrieg" είναι καταδικασμένα να λάμπουν στον αιώνα τον άπαντα. Σκοτεινό σε ύφος ανά σημεία, αλλά απίστευτα κολλητικό σαν άκουσμα, αυτό το ντεμπούτο δείχνει πόσο απλά είναι τα πράγματα όταν υπάρχει έμπνευση, ενώ θα ήταν άδικο να μην σταθούμε στην ιδιαίτερη φωνάρα του Brian Ross. Δίσκος απαραίτητος για κάθε δισκοθήκη.

Κ.Π.
  • SHARE
  • TWEET