«10»: Τα άλμπουμ που αποδεικνύουν ότι ο Post-Rock/Metal ήχος είναι ζωντανός

Οι Allochiria και οι we.own.the.sky επιλέγουν από πέντε άλμπουμ για να αποδείξουν το αληθές του λόγου

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 31/05/2018 @ 11:37

Οι we.own.the.sky και οι Allochiria αποτελούν δυο από τα σημαντικότερα εγχώρια post-rock σχήματα και την Κυριακή 3 Ιουνίου συμπράττουν για πρώτη φορά, καταλαμβάνοντας τη σκηνή του Temple.

we.own.the.sky

Με την ευκαιρία επέλεξαν από πέντε άλμπουμ του σύγχρονου Post-Rock/Metal ήχου που όχι απλώς αποδεικνύουν ότι είναι ζωντανός, αλλά ίσως βρίσκεται στα καλύτερα του.

Allochiria We. own.the.sky

we.own.the.sky

Caspian
"Dust And Disquiet" (2015)

Με το "Dust And Disquiet", το κουιντέτο από τη Μασαχουσέτη παντρεύει ιδανικά τον πειραματισμό του προκατόχου του με το απώτερο παρελθόν της μπάντας, συνθέτοντας για άλλη μια φορά μια ολοκληρωμένη ηχητική πρόταση, με αρχή, μέση και τέλος. Αξιοθαύμαστο είναι ότι όσο εξυμνούν τις παραδοσιακές post-rock δομές, άλλο τόσο δεν διστάζουν να παρεκκλίνουν από αυτές, επιστρατεύοντας ετερόκλιτα στοιχεία και κερδίζοντας το στοίχημα με τους εαυτούς τους για εξέλιξη.

Sleepmakeswaves
"Made Of Breath Only" (2017)

Οι SMW καταφέρνουν τα συνδυάσουν όλες τις μανιέρες του πατροπαράδοτου post-rock και να τις εντάξουν σε ένα φρέσκο ήχο με έντονο το progressive στοιχείο. Up-tempo κομμάτια, odd-time beats, ηλεκτρονικά στοιχεία, είναι μόνο μερικά από τα πράγματα που τους καθιστούν μία από τις πλέον ελπιδοφόρες μπάντες του ιδιώματος, και το τρίτο τους full-length το αποδεικνύει περίτρανα.

Tides Of Man
"Young And Courageous" (2014)

Το "Young And Courageous" είναι ένας post-hardcore δίσκος με post-rock περιτύλιγμα. Πρόκειται για την πρώτη instrumental δουλειά τους, μετά την αποχώρηση του τραγουδιστή τους και οι Tides Of Man μας παρουσιάζουν κομμάτια με πιο straight-forward δομή, αποφεύγοντας τις κλασσικές παγίδες της αργής εξέλιξης και των ανελέητων crescendos και αντικαθιστώντας τη φωνή με πιασάρικες κιθαριστικές μελωδίες.

If These Trees Could Talk
"The Bones Οf Α Dying World" (2016)

Οι ITTCT κρατούν τη φλόγα αναμμένη για όλους τους fans του heavy post-rock. Έχοντας βρει ήδη από τις αρχές της πορείας τους τον ήχο που τους εκφράζει, συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο, με την πρωτοτυπία να απουσιάζει, αλλά με το νεύρο και τις όμορφες συνθέσεις να αποζημιώνει το τελικό προϊόν. Παρότι ξέρεις ακριβώς τι να περιμένεις (σ.σ. 6/8 για πάντα), εντούτοις είναι αδύνατο να μη πωρωθείς με τα hooks τους. Άξιοι.

Russian Circles
"Guidance" (2016)

Ό,τι και να πει κανείς για τούτους εδώ, είναι λίγο. Με σταθερά ποιοτική πορεία, οι Russian Circles έχουν καταφέρει να ηγούνται του χώρου με τα επιβλητικά τους riff και το οργανικό drumming του θηρίου που ακούει στο όνομα Dave Turncrantz και το "Guidance" το αποδεικνύει περίτρανα. Τα 41 λεπτά του δίσκου κυλάνε νερό, με την ατμόσφαιρα να ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ γαλήνης και απόλυτου χάους, πετυχαίνοντας την απόλυτη ισορροπία.

Allochiria

Amenra
"Mass VI" (2017)

Δίσκος αναφορά στην δισκογραφία τους πλέον, κατάφεραν χωρίς να κάνουν τίποτα διαφορετικό από τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους να φτάσουν στο συνθετικό τους peak. Απίστευτος όγκος και τρομερές συνθέσεις χωρίς κανένα αχρείαστο σημείο.

We Lost The Sea
"Departure Songs" (2015)

Απίστευτα συναισθηματικός δίσκος από ένα συγκρότημα που μετά τον θάνατο του τραγουδιστή τους αποφάσισε να συνεχίσει σαν instrumental σχήμα χαρίζοντας μας αυτό το διαμάντι. Θαυμάζουμε μπάντες που καταφέρνουν να μετατρέπουν προσωπικές οδύνες σε κάτι τόσο όμορφο.

Solstafir
"Otta" (2014)

Πολύ όμορφος και ταξιδιάρικος δίσκος με minimal συνθέσεις από μία άκρως ιδιαίτερη μπάντα. Ατμόσφαιρα στο φουλ, ιδανικός να παίζει στο background μια βροχερή μέρα ενώ kudos δίνουμε και για την χρήση της ισλανδικής γλώσσας στους στίχους.

Deafheaven
"Sunbather" (2013)

Δεν θα μπορούσε να λείπει αυτός ο δίσκος που επηρέασε αρκετές μπάντες και έφερε το post-black στα σαλόνια του μουσικού κοινού. Blast beat σε συνδυασμό με πανέμορφες post-rock μελωδίες και πολύ σκοτεινούς στίχους, δημιούργησαν ένα νέο ρεύμα στον underground χώρο, όπως θα δούμε και από την επόμενη επιλογή στη λίστα.

Oathbreaker
"Rheia" (2016)

Oι επιρροές από Deafheaven κάνουν έντονα την εμφάνιση τους εδώ - ο ίδιος άνθρωπος έκανε την παραγωγή άλλωστε- με τους Oathbreaker να αφήνουν στην άκρη τον πιο hardcore χαρακτήρα τους, μπολιάζοντας τον δίσκο με post και black στοιχεία. Αξιοσημείωτη η ερμηνεία της τραγουδίστριας με πολλά ανατριχιαστικά σημεία καθόλη τη διάρκεια του δίσκου.

Χρήστος Καραδημήτρης

Αντιλαμβάνεται τη μουσική άλλοτε ως μια εναλλακτική γέφυρα επικοινωνίας, άλλοτε ως ένα θέαμα βγαλμένο από το θέατρο των ονείρων κι άλλοτε ως έναν πόνο που οφείλει να βιώσει αναζητώντας μια κάποια λύτρωση....