Συνέντευξη: 20 χρόνια The Gathering

Στο περιθώριο της τελευταίας εμφάνισης των The Gathering στην Αθήνα, μιλήσαμε με τον Frank Boeijen και την Silje Wergeland για το παρόν, το μέλλον και το παρελθόν του συγκροτήματος. Με την ευκαιρία της επετείου των 20 ετών βρήκαμε επίσης κάποιους φίλους από τα παλιά, καθώς με το συγκρότημα με συνδέει μια σχέση χρόνων. Όσα ειπώθηκαν εκείνο το βράδυ, πολλά προσωπικά και ιδιαίτερα εξομολογητικά, ακολουθούν. Καλή ανάγνωση.


Frank, οι Gathering συμπλήρωσαν 20 χρόνια φέτος. Πως αισθάνεσαι;
Frank: Είναι ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, πραγματικά. Με την rock μουσική, με την alternative μουσική, δεν είναι ποτέ βαρετά επείδη πάντα κάνεις κάτι δημιουργικό, κάτι καινούργιο, άρα για μας δεν έχει σημασία αν υπάρχουμε ένα χρόνο ή είκοσι. Κάθε φορά γράφουμε νέα μουσική, θέλουμε να το κάνουμε και να εξελισσόμαστε. Είναι πάντα συναρπαστικό.



Άρα μετά από τόσα χρόνια ακόμα νοιώθετε ότι έχετε κάτι να προσφέρετε;
Frank: Είναι πάντα συναρπαστικό, είναι κάθε φορά μια ευκαιρία να καταφέρουμε να γράψουμε το δικό μας "Dark Side Of The Moon". Ένα κλασικό, ένα τόσο καλό άλμπουμ.

Εύχομαι να σας έχουμε μαζί μας για πολλά ακόμα χρόνια.
Frank: To εύχομαι και εγώ.Υπάρχουν συγκροτήματα που υπάρχουν πολλά περισσότερα χρόνια απο μας. Θα δούμε τι θα συμβεί. Ακόμα χαίρομαι με αυτό που κάνω.



Silje, εσύ είσαι το καινούργιο πρόσωπο εδώ. Πως νοιώθεις μετά από τον πρώτο δίσκο και την πρώτη ευρωπαϊκή περιοδεία;
Silje: Είναι πλέον φυσιολογικά τα πράγματα. Βρίσκομαι στο συγκρότημα σχεδόν δύο χρόνια. Η πρώτη επικοινωνία μας έγινε τον Απρίλιο, πριν δυο χρόνια. Το διασκεδάζω πολύ, περνάμε πολύ καλά, είναι μια φανταστική περιοδεία, που συνεχίζεται με αυτές τις συναυλίες. Το να βρίσκεσαι σε ένα tour-bus με 13 Ολλανδούς είναι αρκετά συναρπαστικό. Η χημεία μεταξύ μας ήταν ήδη καλή, αλλά κατά την διάρκεια της περιοδείας έφτασε σε υψηλά επίπεδα. Το διασκεδάζω πόλυ!

Ποιές ήταν οι αντιδράσεις του κόσμου;
Silje: Πολύ καλές. Φυσικά ήταν και σκεπτικοί για το πώς θα είναι το συγκρότημα, αλλά οι αντιδράσεις ήταν θετικές. Δεν έχω παράπονο.

Από τα παλιότερα τραγούδια ή άλμπουμ, ποια νομίζεις ότι ταιριάζουν καλύτερα στην φωνή σου; Για ποια είπες «αυτά τα τραγουδώ πολύ καλά» και ποια σε δυσκόλεψαν;
Silje: Όσα κομμάτια δοκιμάσαμε, τα παίζουμε στις συναυλίες μας. Ήταν μια κοινή απόφαση. Τα παιδιά πρότειναν κάποια κομμάτια που θέλουν να παίζουμε, έκανα και εγώ κάποιες προτάσεις και ήρθαμε σε συμφωνία για αυτά που τελικά παίζουμε.



Πώς νοιώσατε που παίζατε με τον Hugo στο πλευρό σας ξανά μετά από τόσα χρόνια;
Frank: Ήταν τέλεια! Παίζαμε τόσα χρόνια μαζί, φτιάξαμε τόσους δίσκους μαζί. Ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία να το κάνουμε. Προγραμμάτισε να έχει κάποιες μέρες ελεύθερες ώστε να μπορεί να μας ακολουθήσει και κατάφερε να έρθει στην περιοδεία μαζί μας. Ήταν τέλεια!

Silje, επιστρέφω σε σένα και στις μέρες που οι Gathering έψαχναν για τραγουδίστρια. Θυμάσαι κάτι ιδιαίτερο από από τότε που έκανες την οντισιόν; Υπήρχε οντισιόν καταρχήν ή απλά είπες «θέλω να τραγουδήσω στους Gathering»; Πως ακριβώς έγιναν τα πράγματα;
Frank: Όταν η προηγούμενη τραγουδίστριά μας απόφασισε να φύγει, είπαμε, έφτασε η ώρα να ψάχνουμε για καινούργια άτομα και όποιος ενδιαφερόταν να τραγουδήσει στους Gathering μπορούσε να ανεβάσει αρχεία με φωνητικά σε έναν λογαριασμό gmail και νομίζω, Silje και εσύ έκανες το ίδιο, σωστά;
Silje: Θυμάμαι ότι διάβασα σε ένα site ότι οι Gathering ψάχνουν για καινούργια τραγουδίστρια και έστειλα κάποια κομμάτια και μπλα μπλα μπλα...μετά από κάποιους μήνες επικοινώνησαν μαζί μου, έστειλαν δύο instrumental κομμάτια και ρώτησαν αν θέλω να γράψω τα φωνητικά για αυτά. Είπα ότι αν θέλετε αυτό να προχωρήσει παραπέρα πρέπει να γίνει με φυσικό τρόπο, και όχι απλά με έναν τρόπο για να σας αρέσει.
Frank: Δώσαμε πολύ μεγάλη ελευθερία σε αυτό το θέμα, γιατί μόνο έτσι θα πετύχαινε. Όλα στην μουσική είναι θέμα ελευθερίας. Δεν μπορείς να κατευθύνεις κάποιον πιστεύοντας ότι έτσι είναι καλύτερα.



Επειδή από ότι φαίνεται δεν έχουμε πολύ χρόνο, Frank, για το κλείσιμο θα ήθελα να θυμηθείς μια πολύ ευχάριστη ανάμνηση και μία άσχημη στιγμή από αυτά τα 20 χρόνια...
Frank: Ευχάριστες στιγμές ήταν όλες οι συναυλίες που παίξαμε, και όλες οι φορές που γράφαμε νεο υλικό. Δυσκολεύομαι να βρώ άσχημη στιγμή. Μάλλον δεν υπήρχαν...(γέλια). Φυσικά και υπήρχαν και άσχημες στιγμές. Μάλλον το όλο το θέμα με την μουσική βιομηχανία και το πόσο δυσκολεύει τα πράγματα για τα συγκροτήματα.

Πάντως είναι θετικό ότι βρήκες τόσο εύκολα τις ευχάριστες στιγμές και δυσκολεύτηκες στα άσχημα. Bart, ήταν δική σου απόφαση να εγκαταλείψεις τους Gathering μετά το “Always” ή οι υπόλοιποι ήθελαν να αλλάξουν το ύφος του συγκροτήματος; (σ.σ. Ο Bart Smits ήταν ο τραγουδιστής των Gathering στον πρώτο τους δίσκο “Always” του 1992)
Bart: Ήταν μια κοινή απόφαση βασιζόμενη στις διαφορετικές απόψεις για την μουσική κατεύθυνση του συγκροτήματος. Όλοι θέλαμε να εξελιχθούμε από το doom/death σε ένα άλλο επίπεδο. Οι Gathering ήθελαν μια πιο light εκδοχή, ενώ εγώ ένοιωθα μια έλξη για πιο σκοτεινές ατμόσφαιρες. Αν συγκρίνεις το “Almost A Dance” με τον πρώτο δίσκο που έκανα με το μετέπειτα συγκρότημα, τους Wish, τo “Monochrome”, η διαφορά είναι ολοφάνερη. Απλά δεν ήταν δυνατό να συνεχίσουμε.



Μπορείς να φανταστείς τους Gathering αυτά τα  είκοσι χρόνια με εσένα στα φωνητικά;
Bart: Πραγματικά όχι. Φυσικά όλα αυτά είναι υποθετικά, αλλά πιστεύω ότι οι Gathering δεν θα είχαν την ίδια επιτυχία με εμένα στα φωνητικά. Μου πήρε πολύ καιρό να «βρω» την φωνή μου. Επίσης οφείλω να παραδεχτώ ότι ποτέ δεν είχα την ικανότητα ή την φιλοδοξία να γίνω επαγγελματίας μουσικός. Φυσικά μου αρέσει να ασχολούμαι με την μουσική αλλά είδα και την άλλη πλευρά, το όλο θέμα με την μουσική βιομηχανία. Κρατώντας το όλο θέμα ως hobby, μου επιτρέπει να κάνω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο, χωρίς να κατευθύνομαι από άλλους.

Ποια είναι η γνώμη σου για τις versions 2003 των "Stonegarden" και "In Mirror Waters" στο "Sleepy Buildings";
Bart: Είναι ευχάριστο να βλέπεις μια διαφορετική άποψη πάνω σε αυτά τα κομμάτια. Σκεπτόμενος τα αυθεντικά κομμάτια είναι απίστευτο ότι είναι το ίδιο συγκρότημα που τα παίζει. Πόσα συγκροτήματα έχουν ξεκινήσει από doom/death σε αυτό κρατώντας το ίδιο όνομα; Δεν μπορείς παρά να το αντιμετωπίσεις με θαυμασμό!

Τι έκανες εσύ μουσικά τα τελευταία είκοσι χρόνια;
Bart: Μετά τους Gathering ξεκίνησα τους Wish. Ήταν κάτι αρκετά πειραματικό (δύο μπασίστες, χωρίς κιθάρα, drumcomputer, samples) και κατέληξε σε rock/electronica. Κυκλοφορήσαμε έναν δίσκο ("Monochrome") και δυο EP’s ("Jane Doe" και "Ground Zero Heaven"). Όλα αυτά μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να τα βρει στο Last.fm δωρεάν. Μετά τους Wish ήρθαν οι Lindane, επίσης μια μίξη rock και electronica, e-rock όπως μας αρέσει να το αποκαλούμε. Δεν υπάρχει ακόμα επίσημη κυκλοφορία αλλά κάποια demos υπάρχουν κι αυτά στο LastFm. Αυτό τον καιρό γράφω νέο ύλικο αλλά χωρίς άμεσα σχέδια να κυκλοφορήσω κάτι.



Niels, τι κάνεις μουσικά τα τελευταία χρόνια; (σ.σ Ο Niels Duffhues ήταν τραγουδιστής των Gathering στο "Almost A Dance" το 1993)
Niels: Έπαιξα πολλή μουσική με διάφορα συγκροτήματα και πάντα δούλευα σε προσωπικό υλικό και έπαιζα live. Πέρσι κυκλοφόρησε το πέμπτο μου άλμπουμ "Songs Of Mystery & Other Tales", ατμοσφαιρικά κομμάτια με πιάνο και κιθάρα. Πιστεύω ότι είναι το καλύτερό μου άλμπουμ μέχρι στιγμής, έχει πιο πολύ rock feeling, που μου αρέσει πολύ. Περιοδεύω αρκετά σε Ολλανδία, Γερμανία, Ελβετία, Γαλλία και Ιταλία. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το τσεκάρει στο MySpace.



Ποια είναι η γνώμη σου τώρα για τα φωνητικά σου στο "Almost A Dance"; Πιστεύεις ότι μπορούσες να προσφέρεις περισσότερα στο συγκρότημα;
Niels: Το αστείο είναι ότι πραγματικά άρχισα να ανακαλύπτω την φωνή μου αφού έφυγα από τους Gathering. Στο "Almost A Dance" ξελαρυγγιζόμουν για να φτάσω τις ψηλές νότες. Είμαι πολύ καλύτερος σε πιο χαμηλές νότες (και δεν έχει άδικο αφού στα προσωπικά του άλμπουμ τραγουδά κοντά στο ύφος του Nick Cave). Εχω ακούσει θετικά σχόλια και για τις τότε μέρες πάντως, κάτι που συμβαίνει και τώρα. Μάλλον έχω ιδιαίτερη φωνή (με την οποία πρέπει να ζήσω μέχρι το τέλος).

Σκέφτηκες ποτέ ότι θα ήταν ενδιαφέρον να γυρίσεις στους Gathering; Ίσως όταν η Anneke έφυγε από το συγκρότημα.
Niels: Ανέκαθεν αναρωτιόμουν τι θα είχε συμβεί αν είχα τραγουδήσει σε ακόμα ένα άλμπουμ με πιο χαμηλά φωνητικά. Πίσω στις μέρες του "Almost A Dance" είχαμε δοκιμάσει δυο κομμάτια που μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά σε ευρύτερο κοινό. Αυτά τα κομμάτια αργότερα μπήκαν στο "Mandylion" με άλλους στίχους και φωνητικά φυσικά. Ανέκαθεν μου άρεσε ο ήχος των Gathering. Ο ήχος της κιθάρας του Rene σε συνδιασμό με τα πλήτρα του Frank και το βασικό rock παίξιμο στα drums του Hans.‘Ηταν πραγματικά rock & roll ειδικά όταν παίζουν live. Για να επανέλθω, ποτέ δεν με ρώτησαν αν ήθελα να επιστρέψω και είμαι πολύ ικανοποιημένος από αυτά που κάνω τώρα.



Γιατί και πως έγινε η αποχώρηση σου από τους Gathering; Ήταν δική σου επιλογή; (σ.σ Ο JelmerWiersma ήταν κιθαρίστας των Gathering μέχρι και το "Nighttime Birds")
Jelmer: Ενας καλός τρόπος για να σου το περιγράψω είναι ότι όλοι αγόρασαν το "OK Computer" των Radiohead ενώ εγώ το "To Ride Shoot Straight And Speak The Truth" των Entombed. Επίσης το μυαλό μου ήταν πιο πολύ στον ήχο της κιθάρας παρά στις μελωδικές γραμμές. Αρα πιστεύω ότι ήταν καλύτερο και για τις δυο πλευρές να αποχωρήσω.

Ασχολείσαι με κάτι ανάλογο αυτό τον καιρό;
Jelmer: Μερικές φορές με έναν φίλο παίζουμε μερικά κομμάτια, αλλά όχι πόλυ συχνά διότι είμαστε και οι δυο πολύ απασχολημενοι με τις δουλειές μας. Αλλά κάποτε θα βρεθεί χρόνος για να κάνουμε έναν δίσκο. Δουλεύω με συγκροτήματα που είναι πάνω από 40 χρόνων άρα...



Ποια είναι η γνώμη σου για την μουσική των Gathering την στιγμή που μιλάμε;
Jelmer: Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω. Δεν έχω ακούσει το τελευταίο άλμπουμ ακόμα. Είμαι πίσω στις εποχές που το μουσικό μου ενδιαφέρον άρχισε. Ακούω αρκετα hip-hop,crazy beats & dub. Δεν ασχολούμαι με πολύ ατμοσφαιρικά πράγματα τους τελευταίους μήνες. Ίσως διότι η κοπέλα μου με χώρισε ύστερα από 11 χρόνια. Ladies, I’m on the market again! Hehe!