Αφιέρωμα στους Queen και τον Freddie Mercury: Πρώτο μέρος

Από τον Κωστή Αγραφιώτη, 28/11/2005 @ 06:36
Ήταν σαν σήμερα, 24 Νοεμβρίου του 1991 (σημ: το άρθρο ήταν προγραμματισμένο να δημοσιευτεί την περασμένη Πέμπτη), όταν άφησε την τελευταία του πνοή ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές που ανέδειξε ποτέ η μουσική. Ο λόγος φυσικά για τον σπουδαίο Freddie Mercury. Με αφορμή τη συμπλήρωση 14 ετών από το θάνατο του, το Rocking.gr παρουσιάζει ένα σχετικά εκτενές βιογραφικό του τεράστιου αυτού ερμηνευτή και του συγκροτήματος με το οποίο κατέκτησε την κορυφή...

Η ζωή πριν τους Queen

Ήταν 5 Σεπτεμβρίου του 1946, ημέρα Τετάρτη, όταν ο Farok Bulsara (το πραγματικό όνομα του Freddie) ήρθε στη ζωή στη Ζανζιβάρη, ένα μικρό σχετικά νησί του Ινδικού Ωκεανού κοντά στα παράλια της Τανζανίας. Οι γονείς του, Bomi και Jer, ήταν Πέρσες (ή Ιρανοί με τα σημερινά δεδομένα), είχαν όμως και κάποιες ινδικές ρίζες. Σε μικρή ηλικία ο Farok μετακόμισε με την οικογένειά του στην Ινδία, και συγκεκριμένα στο Panchgani, πενήντα χιλιόμετρα έξω από τη Βομβάη. Εκεί ο Farok πήγε πρώτη φορά σχολείο, και μάλιστα σε σχολείο το οποίο ήταν αγγλικό και είχε την ονομασία St. Peter's. Οι φίλοι του Farok στο St. Peter's ήταν αυτοί που του έδωσαν το ψευδώνυμο Freddie. Λίγο καιρό αργότερα θα αρχίσουν να τον φωνάζουν Freddie ακόμα και οι γονείς του. Στο St. Peter's φάνηκε το πολύπλευρο ταλέντο που είχε ο Freddie (πλέον...) σε αρκετά αθλήματα. Οι διακρίσεις μάλιστα σε κάποια από αυτά δεν άργησαν να έρθουν. Στην ηλικία των 10 μόλις ετών κέρδισε το σχολικό πρωτάθλημα στο ping-pong...

Πέραν όμως των αθλητικών δυνατοτήτων, άρχισε να διαφαίνεται και μια άλλη ξεχωριστή ικανότητα του Freddie. Και αυτή είχε φυσικά να κάνει με το τραγούδι. Οι δάσκαλοι που πρόσεξαν την ιδιαίτερη φωνή που είχε ο Freddie, κατάφεραν να πείσουν τους γονείς του να πάρει ο Freddie μαθήματα μουσικής. Και κάπως έτσι άρχισε να κάνει τα πρώτα του μαθήματα στο πιάνο. Παράλληλα έγινε μέλος της χορωδίας του σχολείου του, ενώ την ίδια ώρα ξεκίνησε να παίρνει μέρος σε όλο και περισσότερες θεατρικές παραστάσεις. Η σχέση που ανέπτυσσε ο Freddie με τη «δυτική» μουσική γινόταν κατά τα άλλα όλο και στενότερη. Το 1958 ο Freddie συμμετείχε, ως πιανίστας, στην πρώτη του rock & roll μπάντα, τους Hectics. Με αυτούς για ένα περίπου χρόνο θα δώσει αρκετές συναυλίες σε εκδηλώσεις του σχολείου, γιορτές, χορούς κτλ...

Το 1964, και αφού ο Freddie είχε τελειώσει το σχολείο, μετά από μια σύντομη επιστροφή στη Ζανζιβάρη, αυτός και η οικογένεια του μετακόμισαν και πάλι λόγω της ασταθούς πολιτικής κατάστασης που επικρατούσε στο νησί. Αυτή τη φορά όμως βρέθηκαν σε μια χώρα αρκετά μακρινή... Την Αγγλία. Η επιλογή της εν λόγω χώρας βέβαια δεν ήταν και τόσο τυχαία, από τη στιγμή που ο πατέρας του Freddie δούλευε για χρόνια υπό τις οδηγίες της αγγλικής κυβέρνησης.

Στην Αγγλία ο Freddie σπούδασε για δύο χρόνια στο Isleworth Polytechnic. Αφού κατάφερε να βαθμολογηθεί με Α στα μαθήματα γύρω από τις τέχνες, έγινε δεκτός το 1966 στο Ealing College Of Art. Από εκεί αποφοίτησε τον Ιούνιο του 1969 με δίπλωμα γραφίστα και σχεδιαστή. Στη διάρκεια των σπουδών του στο Ealing, ο Freddie έγινε καλός φίλος με τον μπασίστα Tim Staffell. Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο Freddie να παραβρεθεί κάποιες φορές στις πρόβες του συγκροτήματος του φίλου του. Το συγκρότημα αυτό λεγόταν Smile. Οι Smile είχαν δημιουργηθεί από τον Staffell και έναν συμφοιτητή του στο Imperial College... τον κύριο Brian May. Στην αγγελία μέσω της οποίας ζητούσαν έναν drummer στο στυλ του Ginger Baker (των ιστορικών Cream) απάντησε εκτός των άλλων και ο φοιτητής βιολογίας τότε, κύριος... Roger Taylor! Όπως φαντάζεστε, ο Taylor έγινε ο drummer των Smile. Η πρώτη συναυλία των Smile δόθηκε στο Imperial College. Εκείνο το βράδυ (Οκτώβρης του '68) οι Smile εμφανίστηκαν ως support σε ένα ανερχόμενο και πολλά υποσχόμενο συγκρότημα της εποχής... στους Pink Floyd (και εγώ τώρα κάθομαι και σκέφτομαι: Σκέψου να έχεις δει τον May και τον Taylor να ανοίγουν συναυλία των Floyd με τον Syd Barrett το 1968... Άντε γεια.)!

O Freddie επηρεασμένος από τους Smile αποφάσισε να ασχοληθεί και πάλι έντονα με τη μουσική, για πρώτη φορά από τότε που έφυγε από την Ινδία. Κάπως έτσι ξεκίνησε πρόβες με τον Staffell, τον Nigel Foster (επίσης φοιτητής στο Ealing) και τον Chris Smith (στο διαμέρισμα του οποίου διέμενε τον καιρό εκείνο). Όλοι τους είχαν μείνει έκπληκτοι τόσο από την εξαιρετική φωνή του Freddie, όσο και από το παίξιμο του στο πιάνο. Όταν ο Freddie αποφοίτησε από το Ealing, αποφάσισε να μείνει στο διαμέρισμα του Roger Taylor. Μαζί με τον Taylor ξεκίνησαν να δουλεύουν στην αγορά του Kensington, πουλώντας αρχικά έργα τέχνης και μετέπειτα ρούχα. Ο Freddie απέκτησε στενές φιλικές σχέσεις με τη διευθύντρια μιας κοντινής μπουτίκ, τη Mary Austin. Η φιλική σχέση μετεξελίχθηκε σε δεσμό και τελικά κατέληξαν να συζήσουν μαζί για εφτά ολόκληρα χρόνια, από το '71 έως το '77.

Τo καλοκαίρι του '69 ο Freddie ήρθε σε επαφή με ένα group από το Liverpool, τους Ibex. Τα ήδη υπάρχοντα μέλη των Ibex ήταν οι: Mike Bersin (στις κιθάρες), John Taylor (στο μπάσο) και Mick Smith (στα τύμπανα). Ενίοτε, όταν ο Taylor το γύριζε στο φλάουτο (μεγάλος οπαδός των Jethro Tull γαρ), το μπάσο αναλάμβανε ο Geoff Higgins. Η συνάντηση του Freddie με τους Ibex έγινε στις 13 Αυγούστου του '69. Ο Freddie ενθουσιάστηκε με την ιδέα του συγκροτήματος και έτσι βάλθηκε να μάθει τα τραγούδια τους σε λίγες μόλις μέρες. Στις 23 του ίδιου μήνα, ο Freddie έδωσε την πρώτη του συναυλία με τους Ibex στο Bolton (πόλη ανάμεσα στο Manchester και το Liverpool). Εκείνη η συναυλία ήταν και η πρώτη του ως τραγουδιστή. Από την πρώτη κιόλας συναυλία του δεν ήταν λίγοι εκείνοι που παρατήρησαν την εκρηκτικότητα του επάνω στο σανίδι. Ο Ken Testi δήλωσε κάποτε: «Ήξερε πως πρέπει να συμπεριφέρεται ένας frontman. Ότι έκανε στη σκηνή με τους Queen τα έκανε και στην πρώτη του συναυλία με τους Ibex. Ήταν ένας τρόπος με τον οποίο εξέφραζε μία πλευρά του χαρακτήρα του. Αυτή η εκρηκτικότητα στη σκηνική παρουσία που είχε ήταν ένα χάρισμα, ένα θείο δώρο, απόλυτα εναρμονισμένο με την απίστευτη φωνή του. Το γεγονός ότι το είχε συνειδητοποιήσει κι από μόνος του τον έκανε ακόμα πιο απολαυστικό».

Λίγο καιρό μετά τις πρώτες εμφανίσεις μαζί τους, ο Freddie επέμενε να αλλάξουν το όνομα του group από Ibex σε Wreckage. Κανείς όμως από τους υπόλοιπους δε φάνηκε να συμφωνεί. Ο Freddie τα κατάφερε τελικά με τον εξής έξυπνο τρόπο: Έπαιρνε τηλέφωνο το κάθε ένα από τα μέλη και τους έλεγε: «Οι άλλοι δεν έχουν πρόβλημα με το νέο όνομα. Τι λες;». Όπως είναι λογικό, εκείνοι απαντούσαν λίγο πολύ ως εξής: «Αφού συμφωνούν όλοι οι άλλοι, τότε εντάξει!»... Εκτός από το όνομα πάντως, άλλαξαν και drummer, με τον Richard Thompson (μέλος παλιού συγκροτήματος του May) να αντικαθιστά τον Mike Smith. Πάντως απ' ότι φάνηκε εκ των υστέρων, το νέο όνομα δεν τους έφερε και πολύ γούρι αφού το Δεκέμβριο αναγκάστηκαν να διαλυθούν λόγω του ότι ο Bersin έπρεπε να μένει στο Liverpool όπου και σπούδαζε, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που ζούσαν μόνιμα στο Λονδίνο. Ο Freddie δεν το έβαλε κάτω. Απάντησε σε αγγελία που υπήρχε στο Melody Maker ζητώντας τραγουδιστή, και χωρίς καλά καλά να το καταλάβει έγινε μέλος των Sour Milk Sea. Μετά από κάποιες πρόβες και λίγες συναυλίες στην Οξφόρδη, αναγκάστηκαν και αυτοί να διαλυθούν όταν ο κιθαρίστας Jeremy Gallop αποχώρησε, παίρνοντας μαζί όλο σχεδόν τον εξοπλισμό του συγκροτήματος, ο οποίος και του ανήκε... Όσο για το λόγο που «την έκανε» ο Jeremy; Δεν έβλεπε με καλό μάτι την πολύ καλή σχέση που είχε αναπτύξει ο Freddie με τον έτερο κιθαρίστα της μπάντας, Chris Chesney.

Ταυτόχρονα, τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά ούτε και για τους Smile μετά την αποχώρηση του Tim Staffell. Ο Taylor με τον May παρόλα αυτά αποφάσισαν να συνεχίσουν. Στην προσπάθεια τους βρήκαν συνοδοιπόρο μάλιστα... τον Freddie! Βρισκόμαστε λοιπόν στα μέσα του 1970 πλέον και οι Smile με τους Bulsara, May και Taylor στη σύνθεση τους αποφασίζουν να αλλάξουν το όνομα τους σε... (παραμ παρααααμ)... Queen! Ο Freddie μέσα στο γενικότερο κλίμα αλλαγών αλλάζει το επώνυμο από το «άχαρο» Bulsara σε... Mercury. Για τις μέρες εκείνες ο May δήλωσε αργότερα πως ο Freddie συμπεριφερόταν σα να ήταν ήδη star. Λέγεται πως μία μέρα ο Freddie πούλησε το δερμάτινο jacket που ο Taylor είχε αφήσει στο μαγαζί τους έτσι ώστε να βγάλει λεφτά για να γυρίσει σπίτι με ταξί αντί να χρησιμοποιήσει τα μέσα μαζικής μεταφοράς, κάτι το οποίο θα ήταν για τον ίδιο υποτιμητικό. Εξάλλου, μετά από δοκιμές με 2 ή 3 μπασίστες, οι Mercury, May και Taylor θα αποφασίσουν πως ο ιδανικός για αυτούς δεν είναι άλλος από τον απόφοιτο της σχολής ηλεκτρολόγων μηχανικών John Deacon. Ο Deacon ήταν το ακριβώς αντίθετο του Mercury. Μαζεμένος, στωικός, μιλούσε ελάχιστα, ενώ επί σκηνής δύσκολα άλλαζε θέση από τη γωνία που είχε κάθε φορά (πίσω δεξιά του Mercury). Παρόλα αυτά, ο May είπε κάποτε πως παρά το ότι ήταν τόσο ήρεμος, από την πρώτη στιγμή κατάλαβαν πως ήταν ο ιδανικός για τη θέση του μπάσου. Το μόνο το οποίο έκανε εντύπωση πάνω στον Deacon σε όλα τα επόμενα χρόνια ήταν τα μαλλιά και τα ρούχα που συνεχώς άλλαζε...
Και κάπως έτσι λοιπόν ξεκινάει η μεγάλη ιστορία των Queen...

Η ζωή με τους Queen

Η πρώτη συναυλία των Queen με τον Deacon έγινε το Φεβρουάριο του 1971 στο Hornsey Town Hall του Λονδίνου. Η μπάντα άρχισε να κάνει πρόβες σχεδόν καθημερινά. Μάλιστα προτιμούσαν να αφοσιωθούν στις πρόβες και την ηχογράφηση καλών demo παρά να γυρνούν από pub σε pub δίνοντας μικρές συναυλίες. Αυτό ίσως να οφείλεται και στη λογική απογοήτευση που τους κυρίευσε για ένα διάστημα, όταν πήγαν να παίξουν στο Bradford (βόρεια του Λονδίνου) και εμφανίστηκαν μπροστά σε όλους κι όλους 6 θεατές...! Αντί για συναυλίες πάντως συνήθιζαν να δίνουν μικρά show μπροστά στους φίλους τους και μόνο. Κάποια από τα πρώτα demo τους τα ηχογράφησαν δωρεάν στο νεόκτιστο τότε studio De Lane Lea, ως αντάλλαγμα για το γεγονός ότι ήταν το πρώτο συγκρότημα που δοκίμαζε τον εξοπλισμό του συγκεκριμένου studio!


Η τύχη τους έκλεισε για πρώτη φορά το μάτι το Νοέμβριο του 1972 όταν μετά από μία από τις λίγες συναυλίες τους, τους προσφέρθηκε συμβόλαιο από την εταιρία Trident η οποία εκτός από την έκδοση του δίσκου τους θα αναλάμβανε και το management. Λίγους μήνες αργότερα η Trident ήρθε σε συμφωνία με την EMI η οποία τελικά και εξέδωσε τον πρώτο και ομώνυμο δίσκο των Queen το 1973. Ο δίσκος με τη βοήθεια του πρώτου τους signle, του "Keep Yourself Alive", κατάφερε να μπει στο Top-25 των βρετανικών charts. Ο χαρακτηριστικός ήχος των Queen είχε αρχίσει να παίρνει σχήμα και μορφή: Κιθαριστικά riff σα να βγαίνουν από ολόκληρη ορχήστρα, οπερατικά φωνητικά και πιασάρικα refrain. Μαζί με τον πρώτο τους δίσκο ήρθε και η πρώτη μεγάλη περιοδεία ως support στους Mott The Hoople. Οι Queen κατά πολλούς έκλεβαν συχνά την παράσταση από τους Mott... Και αυτό από την πρώτη κιόλας ημερομηνία της περιοδείας, κάπου στα μέσα Νοεμβρίου του '73 στο Leeds. Αξίζει να σημειωθεί πως το '73 ο Mercury κυκλοφόρησε ένα solo single στο οποίο εμφανιζόταν με το όνομα Larry Lurex. Στο single τον συνόδευαν τα υπόλοιπα τρία μέλη των Queen!

Και αν το ντεμπούτο φαινόταν αρκετά υποσχόμενο... τι να πει κανείς για το "Queen II"; Παρότι καθυστέρησε λίγο καιρό λόγω ενός λάθους στο εξώφυλλο, το οποίο οι ίδιοι οι Queen επέμεναν πως έπρεπε να διορθωθεί, τελικά κυκλοφόρησε το Μάρτιο του '74. Το single για το "Seven Seas Of Rhye" (σύνθεση του Mercury) ήταν αυτό που τους έδωσε και το πρώτο τους UK Top-10, παρότι απείχε μουσικά αρκετά από τα έπη του δίσκου "Ogre Battle" και "The March Of The Black Queen". Η κυκλοφορία του "Queen II" συνέπεσε με την πρώτη headline περιοδεία των Queen στη Βρετανία. Αφετηρία της περιοδείας: Το Blackpool, το Μάρτιο του '74. Τον επόμενο μήνα θα κάνουν και την πρώτη τους tourne στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, και δη στις Η.Π.Α., ως support για άλλη μια φορά στους Mott The Hoople. Δυστυχώς, το Μάιο, και καθώς η περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες καλά κρατούσε, ο May κατέρρευσε λόγω ηπατίτιδας. Έτσι αναγκάστηκαν να ακυρώσουν τις τελευταίες τους συναυλίες και να επιστρέψουν στο Λονδίνο.


Εκεί ξεκίνησαν τη δουλειά για τον τρίτο τους δίσκο, χωρίς τον May, αλλά υπό τις οδηγίες του κορυφαίου παραγωγού Roy Thomas Baker. Ο May παρότι δεν είχε αναρρώσει πλήρως από την ασθένεια του, κατάφερε να βρει τις δυνάμεις και να ηχογραφήσει τα μέρη του. Ο τρίτος δίσκος έφερε την ονομασία "Sheer Heart Attack" και βγήκε στα δισκάδικα το Νοέμβριο του '74. To "Sheer Heart Attack" έγινε τεράστια επιτυχία τόσο στην Ευρώπη, όσο και την Αμερική, αλλά και την Ιαπωνία. Ο δίσκος είχε και πάλι μερικά οπερατικά στοιχεία, χωρίς γενικά να ξεφεύγει από τα όρια του hard rock. Ο δίσκος περιείχε τη μεγαλύτερη μέχρι τότε επιτυχία των Queen, το "Killer Queen", το οποίο είχε επίσης συνθέσει ο Mercury. Εκτός από αυτό, στην ιστορία έμεινε και το "Stone Cold Crazy", ένα τραγούδι που αναμφίβολα έθεσε τις βάσεις για το thrash metal. Μετά από ολιγοήμερες διακοπές στην Τενερίφη, τον Ιανουάριο του '75 οι Queen θα επισκεφτούν και πάλι τις Η.Π.Α., αυτή τη φορά όμως ως headliners. Οι πωλήσεις των εισιτηρίων ήταν τόσο μεγάλες που ανάγκασαν το συγκρότημα σε πολλές πόλεις να δώσει την ίδια μέρα δύο συναυλίες. Μία το απόγευμα και μία το βράδυ. Τα προβλήματα όμως δεν έλειψαν και πάλι. Πολλές συναυλίες ακυρώθηκαν λόγω προβλημάτων που αντιμετώπιζε ο Mercury με το λαιμό του.

Παράλληλα με τις συναυλίες αυτές, οι Queen προσέλαβαν το δικηγόρο Jim Beach (ως ειδικό στη μουσική βιομηχανία) έτσι ώστε με τη βοήθεια του να καταφέρουν να απαλλαγούν από την Trident η οποία είχε αφήσει λίγο πολύ τους Queen στην τύχη τους.

Μετά το πέρας της αμερικανικής περιοδείας, οι Queen μετέβησαν στη Hawaii. Μετά από λίγες μέρες ξεκούρασης πέταξαν για την Ιαπωνία με σκοπό φυσικά να κάνουν και εκεί περιοδεία για πρώτη φορά. Όταν έφτασαν στο αεροδρόμιο του Tokyo αντίκρισαν έκπληκτοι ένα πλήθος εκατοντάδων ατόμων να τους επευφημεί. Το "Sheer Heart Attack" ήταν No.1 στα τοπικά charts. Όλοι στην Ιαπωνία μιλούσανε την "Queen Mania". Κάτι ανάλογο είχε να συμβεί από την εποχή των Beetles στα '60s.

Αφού η συνεργασία με την Trident λύθηκε, οι Queen βάλθηκαν να βρουν νέο manager. Πρώτη τους επιλογή ήταν ο περίφημος Peter Grant, manager των Led Zeppelin. Ο Grant όμως απαίτησε από το συγκρότημα να υπογράψει στη δισκογραφική των Zep's, την Swan Songs. Οι Queen αρνήθηκαν και τελικά κατέληξαν στον manager του Elton John, John Reid.

Ο Ιούνιος του '75 βρήκε τους Queen για άλλη μια φορά στο studio. Όταν ήρθε η στιγμή για την κυκλοφορία του single που θα προλόγιζε το δίσκο, οι Queen αποφάσισαν πως αυτό θα έπρεπε να είναι το "Bohemian Rhapsody". Η δισκογραφική όμως καθώς και ο Reid είχαν τις αμφιβολίες τους. Κι αυτό γιατί σε μία περίοδο που τα τραγούδια που παίζονταν στο ραδιόφωνο δε διαρκούσαν πάνω από 3 λεπτά, το να έβγαζαν το σχεδόν 6λεπτο "Bohemian Rhapsody" θα ισοδυναμούσε με εμπορικό πλήγμα. Τελικά οι αντιδράσεις κάμφθηκαν και το τραγούδι κυκλοφόρησε κανονικά. Αρχικά οι ραδιοφωνικοί σταθμοί είχαν κι αυτοί κάποιες επιφυλάξεις. Όταν όμως ο DJ Keny Everett (φίλος του Mercury) έπαιξε το τραγούδι 14 φορές σε δύο μέρες, πολλοί ήταν αυτοί που άλλαξαν γνώμη. Το "Bohemian Rhapsody" κυκλοφόρησε τελικά στις 31/10 του '75. Ένα περίπου μήνα αργότερα έφτασε στο νούμερο 1, όπου και παρέμεινε για 9 εβδομάδες (μόνο...). Για την προώθηση του τραγουδιού οι Queen, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Bruce Gowers, δημιούργησαν το πρώτο ουσιαστικό video-clip στην ιστορία της μουσικής. Βεβαίως υπήρχαν και παλαιότερα clip, όμως όλα ανεξαιρέτως έδειχναν την εκάστοτε μπάντα ή καλλιτέχνη να παίζει σε συναυλίες, εκπομπές κτλ... Που να ήξεραν τότε οι Queen τι θα επακολουθούσε με τα video-clip...

Ο δίσκος που περιείχε το "Rhapsody" βγήκε στην αγορά το Δεκέμβρη του '75. Ο τίτλος ήταν "A Night At The Opera" (επηρεασμένος προφανώς από τις κωμωδίες των αδελφών Marx) και λέγεται πως ήταν η πιο ακριβή παραγωγή μέχρι τότε. Φανταστείτε ότι τα φωνητικά στο "Bohemian Rhapsody" πήραν από μόνα τους μία εβδομάδα για να ηχογραφηθούν. Βεβαίως και πάλι οι πωλήσεις έφτασαν σε δυσθεώρητα ύψη οπότε λίγο ένοιαξε την EMI το κόστος της παραγωγής. Το "A Night..." έδωσε στους Queen τον πρώτο τους πλατινένιο δίσκο. Το εξώφυλλο του δίσκου βασιζόταν σε ένα παλιότερο σχέδιο του Mercury που αποτελούσε ουσιαστικά το σήμα του group και είχε να κάνει με τα ζώδια των μελών. Το party για την κυκλοφορία του δίσκου έγινε στο Opera Bar του London Coliseum Theatre όπου βεβαίως έγινε της... τρελής!

Τον Ιανουάριο του '76 ο Mercury βραβεύτηκε για την ερμηνεία του στο "Bohemian Rhapsody" με το βραβείο Ivor Novello, με το οποίο είχε βραβευθεί και λίγα χρόνια νωρίτερα για το "Killer Queen". Παρεμπιπτόντως, οι πωλήσεις του "Bohemian Rhapsody" τις ημέρες εκείνες στη Βρετανία είχαν ήδη ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο! Τον ίδιο μήνα οι Queen αναχωρούν για τρίτη φορά προς την Αμερική. Αυτή τη φορά έχουν μαζί τους και νέο tour manager, τον Gerry Stickells. Ο Stickells θα δέσει από την αρχή με τη μπάντα και σαν αποτέλεσμα τούτου είναι το γεγονός πως ο Stickells οργάνωσε και όλες τις υπόλοιπες περιοδείες των Queen. Η εκτενής περιοδεία εκεί θα δώσει την απαραίτητη ώθηση στο "A Night..." ώστε να φτάσει μέχρι και το νούμερο 3 των charts.


Κατά τη διάρκεια της περιοδείας, και συγκεκριμένα το Φεβρουάριο στη Νέα Υόρκη, ο Mercury θα συνειδητοποιήσει από πρώτο χέρι τι θα πει οπαδική υστερία. Στην απεγνωσμένη προσπάθεια της να του αποσπάσει το κασκόλ, μια φανατική θαυμάστρια του Freddie λίγο θα λείψει από το να τον πνίξει!

Συνέχεια μετά την Αμερική έχει και πάλι η Ιαπωνία. Στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου η υποδοχή των Queen ήταν για άλλη μια φορά αποθεωτική. Την περιοδεία της Ιαπωνίας θα ακολουθήσει αυτή στην Αυστραλία. Την πρώτη φορά που οι Queen είχαν επισκεφθεί την Αυστραλία, το 1974, η περιοδεία είχε χαρακτηριστεί καταστροφική. Και αυτό γιατί για τους Αυστραλούς ήταν αδιανόητο κάποιοι «Άγνωστοι Άγγλοι» να εμφανίζονται πάνω από τους τοπικούς τους ήρωες. Το 1976 πάντως τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Όλες οι συναυλίες ήταν sold-out και οι όποιες επιφυλάξεις είχε το συγκρότημα, κατέρρευσαν μονομιάς.

Τον Ιούνιο του '76 κυκλοφόρησε και το δεύτερο single από το "A Night..." για το "You' Re My Best Friend", σύνθεση του Deacon.

Μέσα στο καλοκαίρι του '76 ξεκίνησαν και οι ηχογραφήσεις του διαδόχου του "A Night At The Opera". Σε μικρό διάλειμμα από τις ηχογραφήσεις οι Queen θα κάνουν μια μικρή περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο η οποία θα τελειώσει με μια μεγαλειώδη συναυλία στο Hyde Park στις 18 Σεπτεμβρίου. Το κοινό εκτιμάται πως έφτασε τις 200.000! Στα αξιοσημείωτα της βραδιάς είναι το ότι η αστυνομία δεν άφησε το συγκρότημα να κάνει encore επειδή η ώρα ήταν προχωρημένη. Και το ρεσιτάλ της τοπικής αστυνομίας δεν τελειώνει εδώ. Για να διασφαλίσουν πως οι Queen δε θα ξανανέβουν στη σκηνή φρόντισαν να κόψουν το ρεύμα... Αποτέλεσμα; 200.000 κόσμος προσπαθούσε να βρει το δρόμο προς το σπίτι του μέσα στα σκοτάδια...!

Στα τέλη του '76 οι ηχογραφήσεις του νέου δίσκου σιγά σιγά φτάνουν στο τέλος τους. Στις 12 Νοεμβρίου κυκλοφόρησε το πρώτο single του επερχόμενου δίσκου για το τραγούδι "Somebody To Love". Στο video clip του τραγουδιού υπήρχαν σκηνές που είχαν μαγνητοσκοπηθεί στο Hyde Park.

Ο δίσκος έγινε διαθέσιμος στην αγορά το Δεκέμβριο του ίδιου έτους και ενώ οι προπαραγγελίες είχαν ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο (μίλησε κανείς;). Ο δίσκος είχε και πάλι τίτλο από έργο των αδελφών Marx: "A Day At The Races". Ενήμερος για τα κατορθώματα των Queen καθώς και για τον φόρο τιμής που του είχαν αποτίσει, ο Groucho Marx έστειλε τηλεγράφημα στο group ευχόμενος του καλή επιτυχία. Και απ' ότι φάνηκε οι ευχές έπιασαν τόπο αφού και το "A Day At The Races" πήγε κατευθείαν στην κορυφή των βρετανικών charts. Για τον εορτασμό της κυκλοφορίας, τα μέλη των Queen παρευρέθησαν σε μία ιπποδρομία που δόθηκε προς τιμή τους στο Kempton Park. Πριν ξεκινήσει ο αγώνας ο καθένας τους πόνταρε σε ένα άλογο. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως είχαν ποντάρει όλοι στο ίδιο άλογο, το οποίο μάλιστα και κέρδισε τον αγώνα!

Και ενώ το 1976 κλείνει με τους Queen να εμφανίζονται σε εκπομπές και shows με σκοπό, τι άλλο, την προώθηση του ολοκαίνουργιου εκπονήματός τους, το '77 βρίσκει στο ξεκίνημα του τους Queen για άλλη μια φορά στην Αμερική. Μετά τις απαραίτητες πρόβες, οι Queen ξεκίνησαν νέα περιοδεία η οποία κράτησε από τον Ιανουάριο μέχρι και το Μάρτιο. Support σε όλες σχεδόν τις συναυλίες των Queen ήταν οι Thin Lizzy και για αυτό η τουρνέ ονομάστηκε "Queen Lizzy Tour". Από ότι λέγεται, ο συνδυασμός των δύο αυτών συγκροτημάτων ήταν κάτι το ανεπανάληπτο (δε δυσκολεύομαι καθόλου να το πιστέψω).

Στο τέλος της περιοδείας ο Taylor αποφάσισε να ηχογραφήσει, με δικά του έξοδα, ένα solo single το οποίο όπως θα δούμε θα κυκλοφορήσει λίγους μήνες αργότερα. Τον Μάρτιο επίσης κυκλοφόρησε και το επόμενο single των Queen, το "Tie Your Mother Down".

Δύο μήνες αργότερα ακολούθησε και η ευρωπαϊκή περιοδεία με πρώτο σταθμό τη Στοκχόλμη. Στο βρετανικό κομμάτι της περιοδείας μάλιστα έπαιξαν δύο συνεχόμενα βράδια στο φημισμένο Earls Court του Λονδίνου. Οι δύο εκείνες συναυλίες αποτελούσαν μέρος των επίσημων εορτασμών για το Ασημένιο Ιωβηλαίο της Βασίλισσας.

Τον Αύγουστο του '77 κυκλοφόρησε και το single "I Wanna Testify" του Taylor για το οποίο λέγαμε παραπάνω. Ο αντίκτυπος της κυκλοφορίας αυτής ήταν να αρχίσουν διάφορες μουρμούρες στον Τύπο περί επικείμενης διάλυσης των Queen. Σύμφωνα με τους δημοσιογράφους ο Taylor ήθελε να δει ποια θα ήταν η ανταπόκριση του κοινού σε μία solo κυκλοφορία του, μιας και ο ίδιος δεν άντεχε άλλο να βρίσκεται στη σκιά του Mercury και του May οι οποίοι έγραφαν τα περισσότερα τραγούδια. Η αλήθεια πάντως είναι πως την περίοδο εκείνη η σχέση που είχαν τα Μ.Μ.Ε. με τους Queen δεν ήταν η ιδανικότερη. Και αυτό για διάφορους λόγους που όμως δεν έχει νόημα να αναπτύξουμε εδώ.

Τον Οκτώβρη του '77 ζητήθηκε από τα μέλη του fan club των Queen να συμμετάσχουν για πρώτη φορά σε ένα video clip της μπάντας. Το τραγούδι του video clip, το οποίο γυρίστηκε στο New London Theatre, δεν ήταν άλλο από το "We Are The Champions". Αμέσως μετά τα γυρίσματα του video, οι Queen έμειναν στη σκηνή του θεάτρου και έπαιξαν κάποια τραγούδια τους για χάρη των οπαδών που συμμετείχαν στην όλη διαδικασία. To "We Are The Champions" κυκλοφόρησε σε single μαζί με το "We Will Rock You" λίγες μέρες μετά. Αν και ίσως περιττό, αξίζει να αναφέρουμε πως τα δύο τραγούδια έμελλαν να αποτελέσουν τους ύμνους κάθε μεγάλης αθλητικής επιτυχίας ή αθλητικού γεγονότος. Τον ίδιο μήνα οι Queen βραβεύτηκαν με το Britannia Award για το καλύτερο single της τελευταίας 25ετίας, το "Bohemian Rhapsody" φυσικά.


Στις 28 του Οκτώβρη, οι Queen κυκλοφόρησαν άλλον ένα νέο δίσκο, το "News Of The World". Το εξώφυλλο ήταν ένα σχέδιο που ανακάλυψε τυχαία ο Taylor και ανήκε στον γνωστό από διάφορα comics επιστημονικής φαντασίας Kelly Freas. Ο Taylor ρώτησε τον Freas αν θα είχε πρόβλημα να γίνει το έργο του το εξώφυλλο του επερχόμενου τότε δίσκου των Queen. Εννοείται πως ο Freas δεν είχε καμία αντίρρηση. Εκείνες τις μέρες επήλθε και ο οριστικός χωρισμός του Mercury με τη Mary Austin. Πάντως παρότι αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους, ο Freddie και η Mary παρέμειναν στενοί φίλοι μέχρι και το θάνατο του πρώτου.

Στις 11 Νοεμβρίου του '77 ξεκίνησε άλλη μία αμερικανική περιοδεία για τους Queen, η δεύτερη μέσα στο ίδιο έτος! Τα οικονομικά των Queen τους επέτρεπαν πλέον να έχουν για τις μετακινήσεις τους το δικό τους ιδιωτικό αεροπλάνο...

Τα Χριστούγεννα του '77 βρήκαν τους Queen πίσω στην Αγγλία έτσι ώστε να περάσουν τις γιορτές με τις οικογένειες τους. Μέσα στα Χριστούγεννα επίσης το "We Will Rock You", μετά από 12 εβδομάδες στην κορυφή των γαλλικών charts, έπεσε στη δεύτερη θέση. Ποιο τραγούδι το εκτόπισε λέτε; ...Ναι ναι, το "We Are The Champions"!

  • SHARE
  • TWEET