Αφιέρωμα στους Queen και τον Freddie Mercury: Δεύτερο μέρος

Από τον Κωστή Αγραφιώτη, 06/12/2005 @ 06:49
... Το 1978 μπήκε με νέα αλλαγή στο management των Queen. Ο John Reid αναγκάστηκε να αποχωρήσει λόγω του ότι δεν είχε το χρόνο να ασχολείται ταυτόχρονα τόσο με τον Elton John όσο και με τους Queen. Η συμφωνία για τη λήξη της συνεργασίας των Queen με τον Reid υπεγράφη μέσα στη Rolls Royce του Mercury κατά τα γυρίσματα του video για το "We Will Rock You", τα οποία έλαβαν χώρα στον κήπο του σπιτιού του Taylor στο Surrey. Στη θέση του Reid προσέλαβαν... τους εαυτούς τους! Τρόπον τινά δηλαδή. Οι Queen σκέφτηκαν ότι τα ποσά που ξόδευαν για χάρη του εκάστοτε management ήταν τεράστια. Έτσι μαζί με τον Jim Beach ξεκίνησαν τη δική τους εταιρία management υπό την ονομασία "Queen Productions". Τον Απρίλιο του '78 ακολούθησε μία νέα, μικρή σχετικά, ευρωπαϊκή περιοδεία. Το ξεκίνημα της δόθηκε και πάλι στην Στοκχόλμη.

Τον Ιούλιο οι Queen μετακόμισαν για λίγο καιρό στο Montreux της Ελβετίας (εκεί δηλαδή που οι Deep Purple ηχογράφησαν το "Machine Head"!) με σκοπό την ηχογράφηση ενός ακόμη δίσκου. Οι ηχογραφήσεις συνεχίστηκαν και στη Γαλλία, όπου με προφανή επιρροή τον περίφημο ποδηλατικό γύρο της, ο Mercury έγραψε το "Bicycle Race". Το "Bicycle Race" με το "Fat Bottomed Girls" ήταν τα τραγούδια του πρώτου single του νέου δίσκου. Για την προώθηση του single, οι Queen διοργάνωσαν ποδηλατικό αγώνα στο Wimbledon. Μόνο που ο αγώνας αυτός κάθε άλλο παρά συνηθισμένος ήταν, καθώς όσοι πήραν μέρος ήταν όλοι γένους θηλυκού... Και όχι μόνο αυτό. Οι συμμετέχουσες (50 στον αριθμό) ήταν όλες τελείως γυμνές (ξέρει κανείς που θα βρούμε το βιντεάκι;)! Η νικήτρια μάλιστα ήταν αυτή που αποφασίστηκε να κοσμήσει το εξώφυλλο του single. Λόγω δυστυχώς της γενικότερης κατακραυγής (πουριτανοί...), οι Queen αναγκάστηκαν να σχεδιάσουν πάνω στην κοπέλα εσώρουχα!


Την ώρα που οι Queen συνέχιζαν να ηχογραφούν υπό τις οδηγίες του Baker και πάλι, η EMI βραβεύτηκε με το "Queen's Award To Industry". Για να το γιορτάσουν, τύπωσαν 400 περίπου singles του "Bohemian Rhapsody" σε ειδικό μοβ βινύλιο. Το single αυτό αποτελεί ίσως το απόλυτο συλλεκτικό κομμάτι για κάθε οπαδό των Queen. Στις 10 Νοεμβρίου του '78 κυκλοφόρησε το "Jazz", ο έβδομος δίσκος των Queen. Στη συσκευασία του δίσκου περιεχόταν αρχικά και μία αφίσα από τον αγώνα με τις γυμνές γυναίκες που είχε διεξαχθεί πρόσφατα. Οι Αμερικάνοι απαγόρευσαν την κυκλοφορία της συγκεκριμένης αφίσας (!) . Στη θέση της οι Queen αναγκάστηκαν να βάλουν ειδική αίτηση, έτσι ώστε όποιος ήθελε να μπορούσε να παραγγείλει την περιβόητη αφίσα.

Το party που δόθηκε προς τιμήν του "Jazz" έλαβε χώρα στη Νέα Ορλεάνη, γεγονός καθόλου τυχαίο αν αναλογιστούμε τις ρίζες της jazz. Στο party είχαν προσκληθεί τόσο οι ιθύνοντες της EMI, όσο και της Elektra. Η τελευταία παρεμπιπτόντως εκπροσωπούσε τους Queen στην Αμερική. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως η κάθε εταιρία προσπάθησε να έχει ανάμεσα στους παρευρισκόμενους όσο περισσότερους αντιπροσώπους της μπορούσε, έτσι ώστε να έδειχνε ότι τα μέλη και οι διευθυντές της ήταν περισσότεροι από αυτούς της άλλης εταιρίας! Πλην των στελεχών των δισκογραφικών, στο party βρίσκονταν μάγοι, ζογκλέρ, ημίγυμνα μοντέλα και γενικά κάθε καρυδιάς καρύδι... Της τρελής και πάλι κοινώς!

Το τέλος του '78 θα τους βρει πίσω στα πάτρια εδάφη. Ελάχιστη ξεκούραση και στο καπάκι νέα ευρωπαϊκή περιοδεία με ξεκίνημα από το Αμβούργο τον Ιανουάριο του '79! Ο Μάρτιος τους '79 τους βρίσκει για δεύτερη φορά σε μικρό χρονικό διάστημα στο Montreux. Εκεί, και συγκεκριμένα στα Mountain Studios, ασχολήθηκαν με τη μίξη του πρώτου τους live δίσκου, το οποίο, υπό την ονομασία "Live Killers", κυκλοφόρησε τον Ιούνιο. Οι Queen είχαν ενθουσιαστεί τόσο πολύ με την τοποθεσία στην οποία βρίσκονταν τα Mountain Studios, που χωρίς να πολυσκεφτούν το οικονομικό αποφάσισαν, έτσι απλά, να τα αγοράσουν! Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός πως ο Taylor δήλωσε επίσημα ότι δεν ήταν ευχαριστημένος με το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα του "Live Killers"... Την ίδια εποχή οι Queen προσεγγίστηκαν από τους παραγωγούς της ταινίας "Flash Gordon", οι οποίοι και τους ζήτησαν να συνθέσουν το soundtrack της ταινίας. Οι Queen δέχθηκαν και οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν τον Ιούνιο του '79 στο Μόναχο. Η ιστορία λέει πως όταν ο παραγωγός της ταινίας Dino de Laurentis (όχι Μαχαιρίτσας) ρωτήθηκε για την προοπτική οι Queen να δημιουργήσουν το soundtrack, αντέδρασε ως εξής: «Ποιοι είναι οι queens;»...

Στο Μόναχο εξάλλου οι Queen εντυπωσιάστηκαν με τις ικανότητες του παραγωγού Reinhart Mack (ή απλά Mack) με αποτέλεσμα το ξεκίνημα μιας μακροχρόνιας συνεργασίας μαζί του.

Παράλληλα με το "Flash Gordon", οι Queen δούλευαν και σε ένα νέο κανονικό δίσκο (αυτό θα πει εργασιομανία, έτσι;). Το πρώτο single του κανονικού δίσκου ήταν το "Crazy Little Thing Called Love" το οποίο έφτασε στο νούμερο 2 των βρετανικών charts.

Στις 7 Οκτωβρίου του '79, o Mercury έδωσε μία παράσταση με το βασιλικό μπαλέτο. Ήταν κάτι που σύμφωνα με τον ίδιο ήθελε πάντα να κάνει. Τα τραγούδια που απέδωσε εκείνη τη μέρα ήταν το "Crazy Little..." και το "Bohemian Rhapsody". Η μουσική των τραγουδιών παιζόταν από ολόκληρη την ορχήστρα, με τον Freddie να τραγουδά από πάνω. Ο πρώτος χορός που έκανε ο Freddie ήταν για το "Bohemian Rhapsody". Τι κι αν το κοινό της παράστασης αποτελείτο σχεδόν αποκλειστικά από «μπαλετομανείς»; Λέγεται πως όλοι ανεξαιρέτως σηκώθηκαν όρθιοι στο τέλος και καταχειροκρότησαν τον Mercury για την απόδοση του.

Το τέλος του '79 βρήκε τους Queen και πάλι να περιοδεύουν. Ο τίτλος της περιοδείας ήταν "The Crazy Tour" και αυτό γιατί οι Queen σε αντίθεση με το αναμενόμενο και λογικό, έδωσαν όλες τις συναυλίες σε σχετικά μικρούς χώρους, έτσι ώστε να έρθουν σε πιο άμεση επαφή με τους οπαδούς τους. Στη διάρκεια μιας εκ των συναυλιών της περιοδείας εκείνης, ο tour manager Gerry Stickells κατέρρευσε στα παρασκήνια. Παρά τις συμβουλές των γιατρών για αναγκαία ξεκούραση, ο Gerry μετά από 2-3 μέρες ήταν και πάλι στο πλευρό των Queen!


Η αυγή της νέας δεκαετίας συνδυάζεται με την κυκλοφορία άλλου ενός single, του "Save Me". Οι προπαραγγελίες είχαν φτάσει σε τέτοιο αριθμό, ώστε το single να μπει στα charts πριν καν γίνει διαθέσιμο στο κοινό! Την ίδια ώρα συνεχίζονται οι ηχογραφήσεις του επερχόμενου δίσκου. Για πρώτη φορά οι Queen πειραματίζονται με τη χρήση synthesizer. Στο video clip του single "Play The Game" το οποίο προλόγισε το δίσκο, ο Mercury εμφανίζεται για πρώτη φορά με κοντό μαλλί και μουστάκι. Η αλλαγή αυτή στο image προφανώς δεν ενθουσίασε τους οπαδούς, οι οποίοι έστειλαν στα γραφεία του fan club χιλιάδες ξυραφάκια ως δώρο προς τον Mercury...

O δίσκος "The Game" ολοκληρώθηκε και κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του '80, γνωρίζοντας -τι πρωτότυπο- τρομερή επιτυχία σε κάθε γωνιά του κόσμου. Μόνο και μόνο στον Καναδά ο δίσκος έγινε 5 φορές πλατινένιος. Το "Another One Bites The Dust" από τον ίδιο δίσκο έμελλε να γίνει το single με τις περισσότερες πωλήσεις παγκοσμίως για το συγκρότημα. Μέσα στο '80 οι Queen τιμήθηκαν με το βραβείο "Dick Clarke" ως η καλύτερη μπάντα, καθώς και με το ειδικό βραβείο του Billboard για το "Top Crossover Single", ενώ ήταν προτεινόμενοι για Grammy και για το καναδικό βραβείο Juno. Μετά τις περιοδείες για την προώθηση του "The Game", οι Queen επέστρεψαν στο Μόναχο ώστε να ολοκληρώσουν το soundtrack του "Flash Gordon". Το soundtrack αυτό τελικά κυκλοφόρησε στις 8 Δεκεμβρίου του '80. Μέχρι τα τέλη του '80 οι Queen είχαν ήδη πουλήσει: (κρατηθείτε) 25.000.000 singles και 45.000.000 δίσκους!

Το 1981 οι Queen έγιναν η πρώτη rock μπάντα που περιόδευσε στα τεράστια στάδια της Νοτίου Αμερικής. Ο εξοπλισμός των Queen μεταφέρθηκε από το Tokyo στο Buenos Aires με ένα 747 το οποίο νοίκιασε το συγκρότημα αποκλειστικά και μόνο για την εν λόγω μεταφορά. Παρεμπιπτόντως, η πτήση Tokyo-Buenos Aires είναι η μεγαλύτερη αεροπορική διαδρομή από μία πρωτεύουσα σε μία άλλη. Η πρώτη συναυλία στη Νότιο Αμερική λοιπόν δόθηκε στο Buenos Aires της Αργεντινής στις 28 Φεβρουαρίου του '81. Ακολούθησαν σε 8 μόλις μέρες άλλες 5 sold out συναυλίες στην ίδια χώρα, όλες σε στάδια μεγάλης χωρητικότητας. Αξίζει να αναφερθεί πως τις μέρες των συναυλιών αυτών, στο Top-10 της Αργεντινής βρίσκονταν όλοι ανεξαιρέτως οι δίσκοι των Queen. Μετά την Αργεντινή βρέθηκαν στη Βραζιλία και συγκεκριμένα στο Sao Paolo. Στο γήπεδο Morumbi του Sao Paolo, για την πρώτη από τις δύο μέρες, πωλήθηκαν 131.000 εισιτήρια, αριθμός ρεκόρ για συναυλία μίας και μόνο μπάντας. Την επομένη τα εισιτήρια ήταν 120.000. Ψίχουλα...

Στις 22 Μαρτίου του '81 κυκλοφόρησε το δεύτερο solo single του Taylor, "Future Management", ενώ δύο εβδομάδες αργότερα βγήκε και ο πρώτος του ολοκληρωμένος δίσκος με τίτλο "Fun In Space" ο οποίος και έφτασε στο νούμερο 18 των βρετανικών charts. Καθόλου άσχημα.

Ο Ιούλιος του ίδιου έτους βρήκε τους Queen κλεισμένους στα Mountain Studios ηχογραφώντας και πάλι νέο δίσκο. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ο David Bowie που τυχαία βρισκόταν και αυτός στην Ελβετία, πέρασε μία βόλτα από τα studios για να χαιρετήσει τους συμπατριώτες του. Τελικά όλοι μαζί κατέληξαν να τζαμάρουν με τις ώρες με αποτέλεσμα να ηχογραφήσουν ένα τραγούδι από κοινού, το κορυφαίο "Under Pressure".

Τον Οκτώβρη του '81 κυκλοφόρησε η πρώτη συλλογή των Queen, το θρυλικό "Greatest Hits", το οποίο έγινε 11 φορές πλατινένιο σε ελάχιστο πραγματικά χρόνο. Παράλληλα κυκλοφόρησαν και τα "Greatest Flix" και "Greatest Pix". Το πρώτο ήταν μία συλλογή από promo video clips που είχαν κάνει τα προηγούμενα χρόνια οι Queen, ενώ το δεύτερο ήταν ένα βιβλίο με τις καλύτερες φωτογραφίες των Queen. Τις φωτογραφίες αυτές επέλεξε ο Jacques Lowe ο οποίος είχε γράψει τη βιογραφία του J.F. Kennedy. Το "Under Pressure" κυκλοφόρησε το Νοέμβριο, πιάνοντας με τη μία κορυφή.

Ο δίσκος που περιείχε το "Under Pressure" βγήκε στα μαγαζιά στις 21 Μαΐου του 1982, την ώρα που οι Queen περιόδευαν στην Ευρώπη. To "Hot Space" ήταν μια μεγάλη έκπληξη για όλους, μιας και η μουσική που περιείχε κινούταν σε funky-disco ρυθμούς. Οι κιθάρες ακούγονταν ελάχιστα, και όπως είναι λογικό οι αντιδράσεις ήταν από κάποιους έντονες. Ο ίδιος ο Brian May παραδέχτηκε δημοσίως πως το "Hot Space" δεν ήταν και ο αγαπημένος του δίσκος. Βέβαια το αποτέλεσμα ήταν απόρροια της μόνιμης τάσης των Queen να δοκιμάζουν νέα στοιχεία στον ήχο τους.

Παραδόξως στη Βρετανία οι κριτικές ήταν ανέλπιστα καλές, την ίδια όμως ώρα στην Αμερική τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Ο δίσκος απογοήτευσε τους εκεί dj’s και γι' αυτό το airplay που δέχθηκε ήταν ελάχιστο. Στις 5 Ιουνίου οι Queen έπαιξαν στο περίφημο Milton Keynes Bowl. Το DVD και το cd από εκείνη τη συναυλία κυκλοφόρησαν επίσημα μόλις το 2004, 22 χρόνια αργότερα δηλαδή.

Μετά το πέρας της ευρωπαϊκής περιοδείας, ο Freddie βρήκε λίγο χρόνο και ηχογράφησε κάποια κομμάτια με τον... Michael Jackson! Δυστυχώς (ή μήπως ευτυχώς;) κανένα από αυτά δεν εκδόθηκε.

Παρά τη χλιαρή υποδοχή του "Hot Space", η καλοκαιρινή περιοδεία στην Αμερική πήγε και πάλι εξαιρετικά καλά. Είναι χαρακτηριστικό πως στη Βοστόνη η μέρα της συναυλίας των Queen ονομάστηκε "Queen Day"... Τη σκυτάλη από την αμερικανική περιοδεία πήρε η ιαπωνική. Η τελευταία ημερομηνία στην Ιαπωνία μαγνητοσκοπήθηκε και κυκλοφόρησε σε βίντεο ως "Live In Japan" (quiz: πόσα συγκροτήματα έχουν κυκλοφορήσει δίσκο με τίτλο "Live In Japan";). Την ίδια περίοδο, μία ιαπωνική εταιρία εξέδωσε ένα δίσκο με όνομα "Gettin' Smile" ο οποίος περιείχε τραγούδια των Smile (υπενθύμιση: το group που είχαν ο May με τον Taylor πριν τους Queen). Αρχικά ο May και o Taylor νόμισαν πως επρόκειτο για απάτη αφού δε θυμόντουσαν να είχαν ηχογραφήσει τόσα πολλά τραγούδια με το συγκρότημα εκείνο. Τελικά όμως επιβεβαίωσαν πως επρόκειτο όντως για τραγούδια των Smile.

Το Δεκέμβρη του '82 οι Queen μπήκαν στα ρεκόρ Guinness ως οι πιο ακριβοπληρωμένοι Βρετανοί. Την ίδια περίοδο αποφάσισαν πως το '83 το συγκρότημα θα έμπαινε στον πάγο. Η απόφαση αυτή πάρθηκε από τη μία γιατί από τις αρχές των '70s δούλευαν ασταμάτητα, και από την άλλη επειδή είχαν ξεκινήσει να παρουσιάζονται συχνά πυκνά εντάσεις στις σχέσεις των μελών. Έτσι οι Queen ανακοίνωσαν πως το '83 δεν θα περιόδευαν καθόλου.

Τον Ιανουάριο λοιπόν του '83 ο Mercury άρχισε να ασχολείται με τον πρώτο solo δίσκο του, κάτι το οποίο σχεδίαζε αρκετό καιρό. Εξάλλου το single "Love Kills", το οποίο είχε γράψει με τον Georgio Moroder για την ταινία "Metropolis", κατάφερε να φτάσει στο νούμερο 10 των βρετανικών charts. Την ίδια ώρα ο Taylor είχε καταπιαστεί με άλλον ένα δικό του solo δίσκο. Ο May από την άλλη δεν έμεινε κι αυτός με σταυρωμένα χέρια. Πήγε στην Αμερική όπου στα Record Plant studios μάζεψε μερικούς φίλους με σκοπό να παίξουν μαζί. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μεγάλο τζαμάρισμα στο οποίο εκτός του May συμμετείχαν οι: Alan Gratzer, Phil Chen, Fred Mandel και ο ένας και μοναδικός Eddie Van Halen. Όσα έπαιξαν μαζί ηχογραφήθηκαν και τελικά κυκλοφόρησαν σαν mini album με τίτλο "Star Fleet Project" τον Οκτώβριο του '83. Επίσης ο Brian κατά τη διάρκεια της διαμονής του στην Αμερική ηχογράφησε δύο κομμάτια για το "Stay With Me Tonight" του Jeffrey Osborne.

Τον Αύγουστο του ίδιου έτους οι Queen συγκεντρώθηκαν μετά από αρκετό καιρό έτσι ώστε να ξεκινήσουν και πάλι τη δουλειά. Αποφάσισαν πως ο δίσκος που ετοίμαζαν θα ήταν καλό να ηχογραφηθεί στην Αμερική. Παράλληλα με τις ηχογραφήσεις του καινούργιου δίσκου, τους ζητήθηκε να δημιουργήσουν άλλο ένα soundtrack, αυτή τη φορά για την ταινία "The Hotel Hampshire". Οι Queen αρχικά δέχτηκαν, όμως μετά από λίγο καιρό κατέληξαν στο ότι δεν προλάβαιναν να ασχοληθούν με δύο δίσκους ταυτόχρονα. Έτσι στο soundtrack συνεισέφεραν με ένα μόνο κομμάτι, το "Keep Passing Open Windows".

Το πρώτο single του δίσκου βγήκε στα δισκάδικα το Νοέμβριο και δεν ήταν άλλο από το "Radio Ga Ga". Στο video-clip του τραγουδιού συμμετείχαν για άλλη μια φορά τα μέλη του fan club των Queen. Ο 13ος δίσκος των Queen με τίτλο "The Works" κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του '84 και ήταν ο πρώτος τους που έβγαινε εκτός από βινύλιο και σε cd. Στις 3 του ίδιου μήνα μάλιστα έπαιξαν ζωντανά και στο ετήσιο φεστιβάλ του San Remo στην Ιταλία. Το "The Works" γνώρισε παντού τεράστια επιτυχία, πλην της Αμερικής, όπου η αλλαγή της εκεί εταιρίας που εκπροσωπούσε τους Queen κάθε άλλο παρά σε καλό τους βγήκε.


Το video για το "I Want To Break Free", δεύτερο single του δίσκου, είχε τους Queen ντυμένους όπως οι χαρακτήρες της σαπουνόπερας "Coronation Street", κάτι που οι Βρετανοί (και κατ' επέκτασην οι Ευρωπαίοι) είδαν με χιούμορ, σε αντίθεση με το αμερικανικό MTV που δε το θεώρησε αρκετά politically correct (!) για να το προβάλλει.

Λίγο πριν ξεκινήσει μια νέα ευρωπαϊκή περιοδεία, ο Taylor ολοκλήρωσε το δίσκο του, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Ιούνιο και είχε τίτλο "Strange Frontier". Ο Mercury κατά τα άλλα συνέχιζε κατά τακτά χρονικά διαστήματα να δουλεύει στο δικό του solo δίσκο.

Μετά την περιοδεία στην Ευρώπη, οι Queen επισκέφτηκαν τη Νότιο Αφρική, παρά το γενικότερο αρνητικό κλίμα που επικρατούσε ως προς αυτή λόγω του απαρτχάιντ. Οι Queen είχαν συμφωνήσει να δώσουν 12 συναυλίες στο Sun City Superbowl. Κάποια προβλήματα που προέκυψαν με τη φωνή του Mercury πάντως ανάγκασαν τους Queen να ακυρώσουν 4 shows. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν ήταν λίγοι αυτοί που αντέδρασαν με την απόφαση των Queen να παίξουν στη Ν. Αφρική. Οι Queen απλά τους έγραψαν εκεί που ξέρετε...

Το τέλος του '84 βρίσκει τον Mercury να συνεχίζει τη δουλειά στο solo δίσκο του. Στις 26 Νοεμβρίου οι Queen κυκλοφόρησαν ένα χριστουγεννιάτικο single, το "Thank God It's Christmas", το οποίο είναι πλέον συλλεκτικό. Τον Γενάρη του 1985 επιστρέφουν στη Λατινική Αμερική. Είναι οι headliners στο "Rock in Rio", ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ ροκ μουσικής που διοργανώθηκε ποτέ, με το κοινό να ξεπερνά τις 250.000! Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι από όλα τα συγκροτήματα που συμμετείχαν μόνο οι Queen πήραν άδεια εμπορικής εκμετάλλευσης της συμμετοχής τους στο φεστιβάλ, επιτρέποντας τους έτσι να κυκλοφορήσουν το video "Live In Rio" το Μάιο του '85.

Τον Απρίλιο ταξιδεύουν στη Νέα Ζηλανδία και στις 13 Απριλίου εμφανίζονται για πρώτη φορά στην καριέρα τους μπροστά στο κοινό του Auckland. Για άλλη μία φορά υπήρξαν πολλές διαμαρτυρίες και συγκεντρώσεις διαδηλωτών έξω από το ξενοδοχείο του συγκροτήματος, κατηγορώντας τους Queen για υποστήριξη του απαρτχάιντ (ο καθείς το χαβά του μου φαίνεται...). Η έκπληξη της βραδιάς ήταν η εμφάνιση στη σκηνή του Tony Hadley, τραγουδιστή των Spandau Ballet, ο οποίος πήγε με αεροπλάνο από την Αυστραλία που βρισκόταν μόνο και μόνο για να παρακολουθήσει live τους Queen. Ως «αποζημίωση» του ζητήθηκε να συμμετάσχει και αυτός στο encore. Εν συνεχεία έδωσαν άλλες οκτώ sold out παραστάσεις στην Αυστραλία, όπου παρόλα τα ευτράπελα που τους παρουσιάστηκαν (όπως αδυναμία ελέγχου του φωτισμού!) στέφθηκαν με επιτυχία.

Κατά την παραμονή τους στη Ν. Ζηλανδία ήταν που τους πλησίασε ο Bob Geldoff και τους πρότεινε να είναι ένα από τα συγκροτήματα που θα έπαιρναν μέρος στις συναυλίες φιλανθρωπικού χαρακτήρα που διοργάνωνε, προς ανακούφιση του λαού της Αιθιοπίας. Αρχικά οι Queen δεν ενθουσιάστηκαν με την ιδέα του να εμφανιστούν μπροστά σε ένα μεγάλο κοινό μόνο για 20 λεπτά και δίχως να έχουν κάνει sound check προηγουμένως. Όμως ο Bob Geldoff ήταν πιεστικός και κατάφερε να αποσπάσει την υπόσχεση τους ότι ίσως εμφανιστούν...

Στις 29 Απριλίου κυκλοφορεί το "Mr. Bad Guy", το πρώτο προσωπικό album του Freddie Mercury (με αυτό το όνομα). Πολλοί από τους οπαδούς των Queen δυσανασχέτησαν, καθότι ο δίσκος δεν είχε καμία σχέση με τη μουσική των Queen, σε αντίθεση με τα σχόλια των κριτικών που έφταναν πολλές φορές το επίπεδο του διθυράμβου.

Με το τέλος άλλης μίας περιοδείας τους στην Ιαπωνία, αποφασίζουν οριστικά να συμμετάσχουν στο project του Geldoff. Έτσι, στις 13 Ιουλίου του 1985 οι Queen γράφουν ιστορία! Στα πλαίσια του "Live Aid Global Jukebox", εμφανίζονται μπροστά σε 72.000 κόσμου στο Wembley Stadium στο Λονδίνο, με πάνω από 1 δισεκατομμύριο τηλεθεατές παγκοσμίως να τους παρακολουθούν και κλέβουν την παράσταση. Με μία ανεπανάληπτη εικοσάλεπτη εμφάνιση, που ψηφίστηκε ως η καλύτερη της βραδιάς, πείθουν κριτικούς και κοινό ότι δικαίως βρίσκονται στο πάνθεον του ροκ.

Ανανεωμένοι και ενθουσιασμένοι από την όλη εμπειρία, ξαναμπαίνουν στο στούντιο και ηχογραφούν το "One Vision" για την ταινία "Iron Eagle" (ελληνικός τίτλος «Σιδερένιος Αετός»).

Το 1986 βρίσκει τα μέλη του συγκροτήματος να ασχολούνται με τον επόμενο δίσκο τους, το "A Kind Of Magic", που περιέχει κομμάτια που γράφτηκαν για την ταινία "Highlander". Ο δίσκος κυκλοφορεί στις 3 Ιουνίου του ίδιου έτους και για άλλη μία φορά αποδεικνύεται ότι την Αμερική από τον υπόλοιπο κόσμο δε τη χωρίζει μόνο θάλασσα. Οι EMI και Capitol αποφασίζουν τελείως διαφορετικό promotion του δίσκου με αποτέλεσμα στη μεν Αμερική ο δίσκος να φτάσει ως τη θέση 46 του Billboard 200, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο μόνο το ομώνυμο single ήταν στη κορυφή των chart 35 διαφορετικών χωρών και έμεινε μέσα στα 5 καλύτερα του βρετανικού για 13 συνεχόμενες εβδομάδες. Με το τέλος της χρονιάς είχαν πουλήσει κάτι παραπάνω από 1.700.000 albums!

Το Μάρτιο ο John Deacon, μαζί με τους Robert Awhai και Lenny Zakatek, φτιάχνει τους Immortals για να ηχογραφήσει τη μουσική για την ταινία "Biggles". Το σχήμα αυτό κατάφερε να κυκλοφορήσει ένα μόνο κομμάτι, το "No Turning Back", αφού διαλύθηκε σύντομα.

Στις 7 Ιουνίου οι Queen ξαναπαίρνουν τη βαλιτσούλα τους και ξεκινούν για μία ακόμα μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία, την "Magic Tour of Europe". Άλλη μία περιοδεία του συγκροτήματος που θα έγραφε ιστορία. Ήταν η πρώτη φορά που δυτικό συγκρότημα έδωσε συναυλία στο Nepstadion της Βουδαπέστης (είχε χτιστεί από τον Στάλιν και ήταν από τα μεγαλύτερα του τότε ανατολικού μπλοκ). Συνολικά την παρακολούθησαν πάνω από ένα εκατομμύριο θεατές, ενώ έσπασε και το ρεκόρ μεγαλύτερης προσέλευσης κόσμου σε περιοδεία που γινόταν σε βρετανικό έδαφος, καθώς πάνω από 400.000 Βρετανοί την παρακολούθησαν! Και αν το νούμερο 400.000 φαίνεται μεγάλο, σκεφτείτε ότι τα εισιτήρια στο Ηνωμένο Βασίλειο μοιράζονταν ταχυδρομικώς και οι αιτήσεις ξεπέρασαν τις 500.000!

Άλλες ξεχωριστές στιγμές αυτής της περιοδείας ήταν η εναρκτήρια συναυλία στο στάδιο St. James Park του Newcastle, όπου όλα τα έσοδα διατέθηκαν για φιλανθρωπικούς σκοπούς, και οι δύο sold out συναυλίες που έδωσαν στο Wembley, με το show της δεύτερης να μαγνητοσκοπείται και να προβάλλεται αργότερα από την τηλεόραση, στην πρώτη και μοναδική φορά που επιχειρήθηκε παράλληλη μετάδοση μεταξύ του καναλιού 4 της βρετανικής τηλεόρασης και των ανεξάρτητων ραδιοφωνικών σταθμών της χώρας. Επίσης βαθιά χαραγμένη στη μνήμη των οπαδών τους (και των ...οδηγών) θα μείνει η βραδιά στο Knebworth Park στο Hertfordshire, την τελευταία μέρα της περιοδείας τους, όπου η μπάντα προσγειώθηκε στη σκηνή με ένα ελικόπτερο ειδικά διαμορφωμένο για τη συναυλία και οι 120.000 κόσμου που ήθελαν να πάνε στο πάρκο είχαν πήξει τους δρόμους ώρες πριν ξεκινήσει η συναυλία! Αξίζει να σημειωθεί πως η συναυλία στο Knebworth (9/8/1986) έμελλε να είναι η τελευταία των Queen με τον Freddie Mercury. Ως επίλογο του tour τους οι Queen κυκλοφόρησαν το Δεκέμβριο του 1986 το "Live Magic", μία συρραφή στιγμών από τις συναυλίες που έδωσαν, έτσι για να έχουν και οι οπαδοί τους ένα σουβενίρ από ότι έζησαν...


Αν δεν είχαν βραβευτεί οι Queen στις 15 Απριλίου του 1987 με το βραβείο Ivor Norvello για την προσφορά τους στη βρετανική μουσική σκηνή και δεν είχε κυκλοφορήσει στις 30 Νοεμβρίου του ίδιου έτους η πολυβραβευμένη ταινία-ανθολογία "The Magic Years", με εικόνες από τα παρασκήνια, ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις και σκηνές από τα live τους, τα έτη 1987 (και ακόμα περισσότερο το 1988) θα μπορούσαν να διαγραφούν από όλες τις βιογραφίες του συγκροτήματος, αφού όλα τα μέλη του group επικεντρώθηκαν στις προσωπικές τους φιλοδοξίες.

Ο John Deacon, εκτός από το να κάνει διακοπές στο Λος Άντζελες, συμμετείχε σε rap videos (!) των Morris Minor και The Majors. Ο Brian May συνεργαζόταν με τον Meat Loaf για το κομμάτι "A Time For Heroes", που γράφτηκε για τους παρα-ολυμπιακούς αγώνες του Λος Άντζελες, και έκανε την παραγωγή για καλλιτέχνες όπως οι Bad News (heavy metal συγκρότημα) και η Anita Dobson (απλά heavy γκόμενα). Ο Roger Taylor από την άλλη, μιας και είχε πολύ ελεύθερο χρόνο, πραγματοποιούσε ένα από τα όνειρα του, όντας τραγουδιστής, κιθαρίστας και συνθέτης στους The Cross, ένα συγκρότημα που έφτιαξε μόνος του, ψάχνοντας τα υπόλοιπα μέλη μέσα από... μικρές αγγελίες. Βέβαια, αυτός το '87 θα το θεωρεί σίγουρα πετυχημένη χρονιά, αφού τότε γνωρίζει την Debbie Lang, την οποία είχε για καιρό "Under Pressure", έως ότου την έριξε...

Όσο για τον Freddie Mercury, η χρονιά αποδεικνύεται παραγωγικότατη σε επαγγελματικό επίπεδο. Στις 3 Φεβρουαρίου κυκλοφόρησε μόνο στην Ευρώπη, μιας και στις ΗΠΑ κυκλοφόρησε μετά το θάνατο του (άντε, σας είπα και το τέλος της ιστορίας...), το δίσκο "The Great Pretender" με διασκευές τραγουδιών των Platters. Το βίντεο που συνόδευε το δίσκο είχε αναπαραστάσεις σκηνών από παλαιότερα βίντεο, δικά του ή του συγκροτήματος, με αποκορύφωμα τη μεταμφίεση του σε γυναίκα τραγουδίστρια! Ο δίσκος επιβεβαίωσε την εμπορική του επιτυχία, σκαρφαλώνοντας μέχρι τη θέση 4 των βρετανικών charts.

Το Μάρτιο του ίδιου έτους, ο Freddie κάνει μία προσπάθεια να ενώσει τα δύο αγαπημένα του είδη μουσικής, την ροκ και την όπερα. Ταξιδεύει ως την Βαρκελώνη για να γνωρίσει τη μεγάλη diva της όπερας, την Montserrat Caballe και της κάνει πρόταση συνεργασίας, δίνοντας της μερικά τραγούδια που είχε γράψει για εκείνη. Η Montserrat δέχεται (μάλιστα ερμήνευσε και ένα από τα κομμάτια του κατά το encore στη συναυλία που έδωσε στο Covent Garden του Λονδίνου, την οποία παρακολουθούσε και ο Mercury) και σύντομα ξεκινούν τις ηχογραφήσεις του κοινού τους δίσκου, μία αρκετά χρονοβόρα εργασία που διήρκησε πάνω από εννέα μήνες, εξαιτίας των διαφορετικών ακουσμάτων που είχαν.

Στις 30 Μαϊου ανεβαίνουν για πρώτη φορά μαζί στη σκηνή. Ήταν στα πλαίσια του φεστιβάλ Ibiza '92 (είχε πανηγυρικό χαρακτήρα, προς τιμή των Ολυμπιακών αγώνων που θα διοργανώνονταν στη Βαρκελώνη πέντε χρόνια αργότερα) και ερμήνευσαν το "Barcelona", ένα κομμάτι που έγραψε ο Freddie ύστερα από επιθυμία της Montserrat να τραγουδήσουν κάτι για την πόλη από την οποία καταγόταν. Το ομώνυμο single κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά και έφτασε μέχρι τη θέση 8 στα UK charts. Στην Ισπανία πούλησε 10.000 αντίτυπα σε μόνο τρεις ώρες! Τέτοια ήταν η τρέλα των Ισπανών με το τραγούδι, που αποφασίστηκε να γίνει το επίσημο τραγούδι των Ολυμπιακών αγώνων του '92 και να το ερμηνεύσουν ζωντανά οι δύο καλλιτέχνες κατά την τελετή έναρξης. Τελικά, με το θάνατο του Freddie, η ιδέα, προς μεγάλη απογοήτευση του κόσμου, εγκαταλείφθηκε, αφού η Montserrat αρνιόταν να ανέβει στη σκηνή με κάποιον άλλο.

Πάντως οι δυο τους είχαν και άλλες κοινές εμφανίσεις, όπως στο γιγαντιαίο φεστιβάλ La Nit, που έγινε (που αλλού;) στη Βαρκελώνη, μπροστά στο βασιλικό ζεύγος της Ισπανίας, προς εορτασμό της άφιξης της σημαίας των Ολυμπιακών Αγώνων από τη Σεούλ. Η εμφάνιση τους αυτή έγινε στις 8 Οκτωβρίου και ήταν η τελευταία φορά που ο Freddie τραγούδησε δημόσια. Δύο μέρες μετά κυκλοφόρησε ο δίσκος τους, με το πραγματικά πρωτότυπο όνομα "Barcelona".

Για τον Freddie όμως, οι καιροί αποδείχθηκαν δύσκολοι, γιατί κάπου ανάμεσα στα τέλη του '87 και τις αρχές του '88 ανακαλύπτει ότι πάσχει από AIDS. Αμέσως, ελαττώνει τις δημόσιες εμφανίσεις στο ελάχιστο και αρχίζει να στηρίζει οικονομικά και επικοινωνιακά οργανισμούς που ασχολούνταν αποκλειστικά με τη θεραπεία του ιού. Παράλληλα, τα μέλη της μπάντας ξαναμαζεύονται το Γενάρη του '88 για να ηχογραφήσουν το νέο τους άλμπουμ. Η ηχογράφηση κινούταν με ρυθμούς πιο αργούς και από ταινία Μογγόλου κουλτουριάρη σκηνοθέτη για τις στέπες της πατρίδας του, αφού ο δίσκος κυκλοφόρησε μετά από 16 μήνες. Αιτία της καθυστέρησης πάντως δεν ήταν μόνο τα προβλήματα υγείας του Mercury, αλλά και τα προσωπικά προβλήματα ή project που είχαν τα υπόλοιπα μέλη του group.

Ο Taylor αφού αποδείκνυε τη στήριξη του στον ιερό θεσμό του γάμου με το να παντρευτεί τη μητέρα των παιδιών του Dominique (αγνώστων λοιπών στοιχείων), στήριζε παράλληλα και τις πολυγαμικές έμφυτες τάσεις του ανθρώπου, πηγαίνοντας λίγες μέρες μετά να συζήσει με τη Debbie (περιττό να πω ότι περισσότερο και από τη Debbie, χάρηκαν τα βρετανικά media με αυτή την ιστορία). Πάντως τα άστρα δεν του ήταν ευνοϊκά μόνο στα αισθηματικά, αλλά και στα επαγγελματικά. Οι Cross κυκλοφόρησαν στις 25 Ιανουαρίου -την ίδια μέρα που έγινε και ο γάμος του- το δίσκο "Shove It", τον οποίο υποστήριξαν με μία ευρωπαϊκή περιοδεία σε clubs και πανεπιστήμια (τελικά το ελληνικό σύστημα παιδείας είναι πολύ πίσω!). Ξεχωριστή στιγμή, η συναυλία που έδωσαν στο Hammersmith του Λονδίνου στις 4 Δεκεμβρίου, μπροστά στο fan club τους, με τη συνοδεία του Brian και του John, όπου ο Βrian και ο Roger κυριολεκτικά εκτέλεσαν το κομμάτι "Tie Your Mother Down", αφού ξέχασαν τα λόγια!


Ο Brian May από την άλλη συμμετείχε σε διάφορα μουσικά events, με σημαντικότερο αυτό της 6ης Ιουνίου που διοργανώθηκε από τον πρίγκιπα της Βρετανίας στο Royal Albert Hall και όπου με την αρωγή του John Deacon συνεργάστηκε με καλλιτέχνες όπως Phil Collins, Eric Clapton, Mark Knopfler και Elton John. Aυτό όμως που τον ενθουσίασε περισσότερο εκείνη τη βραδιά ήταν η συνεργασία του με τον Joe Cocker. Τα άστρα πάντως δεν ήταν ευνοϊκά και για αυτόν, αφού μέσα στο 1988 έχασε τον πατέρα του, χώρισε με τη γυναίκα του την Chrissy και αύξησε τον τζίρο των κουτσομπολίστικων εφημερίδων πηγαίνοντας με την Anita Dobson (η heavy γκόμενα που λέγαμε). Φήμες έκαναν λόγο μέχρι και για απόπειρα αυτοκτονίας εκ μέρους του.

Στις 22 Μαΐου του '89 κυκλοφορεί το "The Miracle" και αμέσως πιάνει κορυφή στα UK charts (και όχι μόνο). Ήταν η πρώτη φορά που τις συνθέσεις τις υπόγραφαν όλοι μαζί ως Queen. Για να τονίσουν αυτή την ένωση των εμπνεύσεων τους, ο δίσκος είχε ένα πολύ πρωτοποριακό για την εποχή εξώφυλλο, με τα κεφάλια των μελών ενωμένα (μάλιστα είναι τόσο καλοφτιαγμένο, που βασανίστηκα μέχρι να καταφέρω να μετρήσω ότι υπήρχαν 5 μάτια, 3 λιγότερα από ότι μου φαίνονταν αρχικά!). Συνολικά κυκλοφόρησαν πέντε singles από το album ("I Want It All", "Breakthru", "The Invisible Man", "Scandal" και "The Miracle"), ένα video (για το "Breakthru", με guest εμφάνιση της Debbie Lang ) και μέσα στα πλαίσια προώθησης του δίσκου, οι Queen, μετά από πολύ καιρό, έδωσαν μία ζωντανή συνέντευξη στο ραδιοφωνικό παραγωγό Mike Reid, με τον Mercury να απορρίπτει την πιθανότητα μίας ακόμα περιοδείας, προφασιζόμενος ...βαρεμάρα.

Η επιτυχία που γνώρισαν (αυτή τη φορά και στις δυο μεριές του Ατλαντικού) ήταν τέτοια που τους έπεισε να ξαναμπούν σχεδόν αμέσως στα στούντιο και να ανυπομονούν να κυκλοφορήσουν τις νέες ιδέες τους. Κατά τις τελευταίες μέρες του '89 βραβεύονται ως η καλύτερη μπάντα των '80s από τους τηλεθεατές της βρετανικής ιδιωτικής τηλεόρασης και τους αναγνώστες των TV Times. Τέτοια ήταν η χαρά τους για αυτή την αναγνώριση του έργου τους, που εμφανίστηκαν όλοι μαζί στην τελετή απονομής των βραβείων για να το παραλάβουν. Από τις κωμικές στιγμές της χρονιάς ήταν το πάρτι του Roger για τα γενέθλια του, όπου το υπουργείο Αμύνης, δημοσιογράφοι και γείτονες είχαν πεισθεί ότι τα λαμπάκια στον ουρανό -που προέρχονταν από τα λέιζερ του παρτιού (!) του- ήταν η πραγματοποίηση των προφητειών του γέροντα, δηλαδή UFO!

  • SHARE
  • TWEET