Messa

Ήταν πριν από σχεδόν δύο χρόνια όταν το ντεμπούτο άλμπουμ κάτι παγκοσμίως άγνωστων Ιταλών, ονόματι Messa έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία στο απανταχού doom κύκλωμα. Το "Belfry" ακουγόταν τόσο εθιστικό, σαν ένα εξώγαμο των Electric Wizard που περίμενε τη σειρά του να πάρει και αυτό κάτι από την κληρονομιά του μεγάλου μπαμπά.

Δύο χρόνια μετά οι γείτονες επιστρέφουν φορώντας έναν ξεχωριστό μανδύα στη μουσική τους. Οι jazz και darkwave επιρροές είναι πιο έντονες πλέον στη μουσική τους και το Black Sabbath-ικό στοιχείο έχει υποχωρήσει. Στο θεματικό "Feast For Water" οι Messa δείχνουν πιο εστιασμένοι στη νέα κατεύθυνση που θέλουν να δώσουν στη μουσική τους. Αυτή της σκοτεινής ψυχεδέλειας με drone χασίματα και κάποια ξεσπάσματα που θυμίζουν Windhand.

Οι Ιταλοί βρίσκονται πλέον σε μία δίνη η οποία ρουφάει μέσα τους Pink Floyd και τους Samsara Blues Experiment βγάζοντας στην άλλη πλευρά (ζωντανούς ή πεθαμένους κρίνεται από το πώς θα λάβει καθένας και καθεμιά το συνολικό αποτέλεσμα του άλμπουμ) τους GOLD. Οι Messa έχουν βρει τα κουμπιά του ακροατή και δεν τον αφήνουν να βγάλει το γάτζο που του έχουν ρίξει από το πρώτο ήδη τραγούδι το "Snakeskin Drape". Για να τον σαγηνέψουν με ένα καμπαρέ, αργόσυρτο έπος όπως το "Leah" και να τον κρατήσουν υπό τις προσταγές τους με ένα bluesy doom διαμάντι όπως το "The Seer". Σε όλο αυτό παίζει μεγάλο ρόλο και η μαγευτική φωνή της σειρήνας που έχουν πίσω από το μικρόφωνο οι Ιταλοί ονόματι Sara. Αν πέσεις στην παγίδα του "The Seer" δεν τη βγάζεις καθαρή.

Μετά βέβαια έρχεται και το "Tulsi", ένα Neurosis-ικό αριστούργημα με... blast beat για να σε σκαλώσει ακόμα περισσότερο και εσύ να αναρωτιέσαι πώς τελείωσε τόσο γρήγορα ο γαμημένος ο δίσκος. Πάντως για να είμαστε ειλικρινείς, σε μία μέτρια χρονιά που προηγήθηκε (δισκογραφικά) και μία μέτρια που μπήκε (ως τώρα τουλάχιστον) το "Feast For Water" ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα και μπορεί να μπει στα σπίτια διαφόρων ειδών ακροατών.