Syning

Syning

Terratur Possessions/Van (2021)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 08/04/2021
Πνιγηρό, ατμοσφαιρικό black metal ντεμπούτο, από εκλεκτά μέλη του νορβηγικού underground
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Syning, είναι ένα νεαρό project με έδρα το δοξασμένο Trondheim της Νορβηγίας. Στις τάξεις τους, διαθέτουν Cernunnus (Manes, Manii - Φωνητικά, ακουστική κιθάρα, ambient χωρία), V. Einride (Whoredom Rife - τύμπανα) και Levninger (Knonekklang - κιθάρες). Το black metal τρίο, κυκλοφορεί αυτές τις μέρες μέσω της Terraturr Possessions το ομότιτλο ντεμπούτο του. Σε αυτό, οι καλλιτέχνες εμβαθύνουν στο υπνωτικό, τελετουργικό black metal, το οποίο διανθίζουν με αρκετά ατμοσφαιρικά/ambient χωρία.

Σε αντίθεση με τους labelmates Misotheist, που κυκλοφόρησαν φέτος το δεύτερο πόνημά τους, οι Syning δεν αναζητούν μια εκσυγχρονισμένη πτυχή του εν λόγω ήχου. Οι τρεις συνθέσεις του δίσκου, με τις δύο να ξεπερνούν τα δέκα λεπτά, συνολικής διάρκειας 34, κινούνται μεταξύ των πρώιμων Burzum και του "Panzerfaust" των Darkthrone. Εν ολίγοις, αν το εναρκτήριο riff του "Quintessence" ακόμη σας συγκλονίζει και θα θέλατε να ακούτε παραλλαγές του σε διάρκεια ενός LP, τότε το "Syning" σας προσκαλεί να βουτήξετε εντός του ερέβους του. Συγκεκριμένα, το εναρκτήριο "Atter Igjen Kommer Mørket Krypende", είναι βγαλμένο από την ίδια πηγή, αυτή που πίνει νερό στο όνομα των Celtic Frost και του αδυσώπητου doom.

Στα δεκατέσσερα λεπτά που διαρκεί όμως, δεν παρέχει απλά ένα αναμάσημα ενός πολυχρησιμοποιημένου δανείου. Όπως αναφέρει και το σχήμα, το αποτέλεσμα του ήχου τους, είναι κάτι, οικείο μεν, ξένο δε. Πράγματι, το κυρίαρχο συναίσθημα, που συνεπικουρείται και από την εξαιρετική, για τα δεδομένα του ήχου, παραγωγή, είναι αυτό της αποξένωσης, της απόγνωσης. Μια κατάρα πλανάται πάνω από τους αργούς ρυθμούς, με τη δουλειά του Cernunnus να κλέβει τις εντυπώσεις. Τα εφιαλτικά ηχητικά χωρία που παρεμβάλλει στο βάθος, δίνουν μια διαφορετική διάσταση στο συνολικό αποτέλεσμα. Τα φωνητικά του, πέρα για πέρα νεκρικά και πειστικά, κυριαρχούν, χάνοντας την πρωτοκαθεδρία μόνο κατά τα αδυσώπητα ξεσπάσματα όπως αυτό του έκτου λεπτού. Ακόμα και τότε όμως, τα αλυχτίσματα του υπενθυμίζουν πως αυτός ο ήχος, ακόμη και στις πιο λιτές του εκδοχές, δεν ήταν ποτέ μονοδιάστατος.

Οι Syning όμως εμμένουν να ρίχνουν το βάρος στις ατμόσφαιρες και έτσι, ο πυρήνας και κορυφαία σύνθεση του δίσκου, το "Et Siste Skrik", ηχεί εξαιρετικά μακάβριο. Η μαύρη λιτανεία διάρκειας δεκατριών λεπτών, συνδυάζει έξοχα ένα πνιγηρό βασικό riff με έντονα πλήκτρα, τα οποία και το καθοδηγούν. Οι Syning καθίσταται σαφές πως δεν συνέθεσαν με γνώμονα τη δημιουργία ανεξάρτητων συνθέσεων. Το έργο διαθέτει μια ολιστική χροιά, είναι μια διαρκής άσβεστη μαύρη φλόγα που σιγοκαίει, η οποία, τρεμοπαίζει όπως τα ελάχιστα leads στο δεύτερο μισό αυτής της σύνθεσης. Είναι ένα ομιχλώδες σύννεφο που απομονώνει και αποδιοργανώνει. Δεν διαθέτει κάποιο σκοπό, δεν έχει κάποιο μέλλον, τέλος ή εξιλέωση. Είναι ένα διαρκές παρόν, το οποίο, ακόμη και όταν ο αέρας ελαφραίνει όπως στο καταληκτικό "Fortapt", που αντηχεί στον χώρο ωσάν την προσωποποίηση της φωνής πνευμάτων του δάσους, το μόνο που πετυχαίνει είναι να σε μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο.

Το ομότιτλο ντεμπούτο των Syning δεν εγείρει προσδοκίες αναφορικά με το μέλλον τους, κάτι που όμως δεν ήταν και ο στόχος του. Εδώ, τρείς μουσικοί συνδυάζουν τις οπτικές τους πάνω στο black metal και εξερευνούν τις ατμοσφαιρικές του δυνατότητες, κινούμενοι διαρκώς σε ένα αρκετά ασφαλές, για τους ίδιους, μονοπάτι. Το πρώιμο black metal, διέθετε μια διαφορετικού είδους αίγλη όταν, με ένα αργό riff και ένα υποβλητικό τυμπάνισμα συνέθετε κολάσιμους ήχους που έγδερναν ως βασανιστήριο τα αυτιά των επίδοξων ακροατών/τριών. Οι Νορβηγοί, τιμούν αυτή την κληρονομιά, επιχειρώντας να της δώσουν μια αρκετά πιο ambient χροιά και το «πείραμά» τους κρίνεται πετυχημένο, αν και καταδικασμένο να απευθύνεται αποκλειστικά στα αυτιά των ευσεβών.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET