Pavlov's Dog

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε και στην Ελλάδα κάτι που λεγόταν ραδιόφωνο. Για τους νεότερους να πούμε ότι το ραδιόφωνο είναι εκείνη η συσκευή που έχουμε στο αυτοκίνητο για να ακούμε ποδόσφαιρο όταν είμαστε στο δρόμο ή εκείνη η άλλη λειτουργία του mp3 player που ποτέ δε χρησιμοποιείται. Πολύ περισσότερο, δε, να διευκρινίσουμε ότι υπήρχε ροκ ραδιόφωνο και μάλιστα με άποψη, που μπορούσε και να διαμορφώσει γνώμη, μόδα, ακόμα και να αποτελεί πηγή πληροφόρησης σε εποχές που η πρόσβαση σε αυτή δινόταν με το σταγονόμετρο. Ένα από τα πιο αγαπημένα παιδιά αλλά και θύματα του ελληνικού ροκ ραδιοφώνου υπήρξαν οι Pavlov's Dog.

Δεν ξέρω ποιος παραγωγός ήταν αυτός που πρωτοανακάλυψε το "Julia" και το ενέταξε στο πρόγραμμα με τις μπαλάντες που (πιθανότατα) παρουσίαζε, μπορώ όμως με βεβαιότητα να εκτιμήσω τις αντιδράσεις του κοινού του που προφανώς το λάτρεψε και το επέβαλε εν συνεχεία με αφιερώσεις και σε άλλους παραγωγούς, μέχρι να γίνει ένα από τα πιο αγαπημένα και πολυπαιγμένα τραγούδια των ερτζιανών. Η σχέση όμως των Pavlov's Dog με τα ελληνικά FM δεν τελειώνει εδώ, αφού μετά την παραφιλολογία για το αν η φωνή ανήκει σε άντρα η γυναίκα (δίλημμα που λύθηκε γρήγορα) προέκυψε θέμα θανάτου του τραγουδιστή και ηγέτη τους, David Surkamp, και μάλιστα με διάφορες παραλλαγές που περιελάμβαναν την αυτοκτονία και το αυτοκινητιστικό. Όπως η παρουσία τους στην Ελλάδα δύο φορές στην τελευταία πενταετία έχει αποδείξει, οι φήμες του θανάτου του ήταν κάπως υπερβολικές.

Παρά τη μεγάλη τους αναγνωρισιμότητα στη χώρα μας, οι Pavlov's Dog παραμένουν στο εξωτερικό ένα μάλλον παραμελημένο κομμάτι, ένα συγκρότημα που γνωρίζουν οι θιασώτες του είδους και που δεν κατάφερε να αποκτήσει ιδιαίτερη εμπορική απήχηση αλλά ούτε και κριτική αναγνώριση. Ο λόγος για αυτό; Πιθανότατα γιατί αναφερόμαστε για ένα συγκρότημα από τις Η.Π.Α. που έπαιζε ουσιαστικά progressive rock. Μπορείτε να σκεφτείτε πολλά αντίστοιχα επιτυχημένα;

Το "Julia" είναι κατά μία έννοια ενδεικτικό του ύφους όλου του δίσκου. Ο λυρισμός που ξεχειλίζει από όλο το άλμπουμ είναι φυσικά παρών και στο τραγούδι αυτό και ο συνδυασμός της ακουστικής κιθάρας με τα πλήκτρα και φυσικά το υπέροχο σόλο του φλάουτου είναι αποτέλεσμα της πολυφωνίας και μουσικής ποικιλίας που παρουσίαζαν ενορχηστρωτικά. Ουσιαστικά οι Pavlov's Dog δεν πειραματίστηκαν τόσο στον τομέα της σύνθεσης ή της τεχνικής αρτιότητας, αλλά περισσότερο ενορχηστρωτικά. Είτε δηλαδή αυτό προέκυπτε από τη lead κιθάρα του Scorfina και το mellotron του Rayburn, για παράδειγμα στο "Late November", ή τη χρήση βιολιού και vitar (κάτι ανάμεσα σε κιθάρα και βιολί) από τον Siegfried Carver στο "Episode" και το "Song Dance". Αν στα παραπάνω προσθέσετε και τις εναλλαγές ύφους και ρυθμού, όπως στο "Of Once And Future Kings", που από τον μπαρόκ αναγεννησιακό λυρισμό περνάει στο rock 'n' roll και πίσω πάλι, είναι σαφές γιατί η μουσική τους ασκεί ακόμα μία ιδιαίτερη έλξη καθώς και, φυσικά, το απίστευτο falsetto της φωνής του Surkamp που για πάντα θα είναι το «σήμα κατατεθέν» τους.

Στις περιπτώσεις ανασκόπησης δίσκων συνηθίζεται το κείμενο να κλείνει με αποδείξεις σχετικά με το γιατί ο συγκεκριμένος δίσκος αποτέλεσε μεγάλης σημασίας και επιρροής ή αντίθετα επιχειρήματα γιατί αποτελεί ένα κρυμμένο διαμαντάκι που θα πρέπει να ανακαλυφθεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε τίποτα από τα δύο. Πραγματικά αμφιβάλλω αν θα βρεθεί ποτέ κάποιος που θα ισχυριστεί ότι αυτός ο δίσκος των επηρέασε στη μουσική του και δεν πρόκειται ποτέ να θεωρηθεί η απαρχή οποιουδήποτε μουσικού κινήματος. Από την άλλη, ούτε κανένα ιδιαίτερο μυστικό είναι, αφού το "Julia" το ξέρουν και οι πέτρες στην Ελλάδα.

Άρα που έγκειται η αξία του δίσκου; Μα φυσικά στα χιλιάδες στόματα που έχουν τραγουδήσει τους στίχους του, στα εκατοντάδες ζευγάρια που εναγκαλίσθηκαν θερμά υπό τους ήχους των μπαλαντών του, στα δεκάδες ζευγάρια αυτιών που ξεκίνησαν από αυτόν τον δίσκο την ενασχόλησή τους με το χώρο του (progressive ή μη) rock και ακόμα και τώρα δεν τον έχουν αφήσει να σκονιστεί σε κάποιο ράφι και στον έστω και έναν αναγνώστη αυτού του κειμένου που πιθανόν να ανακαλύψει και να κολλήσει με έναν υπέροχο μελωδικό κόσμο που αλλιώς θα αγνοούσε.