Pavlov's Dog @ Κύτταρο, 10/09/24

Φαινόταν περίπου σαν εχθές, αλλά ήδη είχαν περάσει σχεδόν πέντε χρόνια από την προηγούμενη επίσκεψη των Pavlov's Dog στην χώρα μας. Συνυπολογίζοντας τους βασικούς παράγοντες ήταν αδύνατον να μην τιμήσουμε ξανά την αρμάδα του θρυλικού David Surkamp. Το Κύτταρο θέτει εξ ορισμού υψηλά στάνταρ, οι εμφανίσεις του 2019 ήταν τρομερές, το σετ θα βασιζόταν αναμενόμενα στα δύο σπουδαία άλμπουμ των '70s και ο χρόνος δεν αφήνει πολλά περιθώρια γι αναβολές.

Παρά τις αντιξοότηες, δύσκολα κάτι δεν θα πήγαινε εν τέλει σωστά. Η αυνήθιστα βροχερή μέρα δεν απέτρεψε τον κόσμο από το να γεμίσει το Κύταρο. Η καθυστέρηση ενός 20λεπτου στην έναρξη νομίζω ότι δεν ενόχλησε κανέναν, από την άποψη ότι και πάλι το φινάλε ήρθε σε φυσιολογική στιγμή. Το ακουστικό σετ που προηγήθηκε για τους κατόχους VIP εισιτηρίων είχε προετοιμάσει το έδαφος, οπότε όλα φάνηκαν ρυθμισμένα στην εντέλεια όταν η πεντάδα έλαβε θέσεις για το κανονικό σετ.

Δυστυχώς ο αυθεντικός κιμπορντίστας David Hamilton  που επέστρεψε πρόσφατα έμεινε στο ξενοδοεχείο καθώς προσβλήθηκε από covid, τα υπόλοιπα μέλη τηςομάδας όμως κατάφεραν να καλύψουν το κενό επιτυχώς. Από το σπουδαίο εναρκτήριο "Late November" κατέστη σαφές ότι θα παρακολουθούσαμε μια εξαιρετική συναυλία για τις δύο επόμενες ώρες, με αρωγό τον καθιερωμένο, υψηλού επιπέδου ήχο του Κυττάρου.

Αναμενόμενα τα περισσότερα βλέματα θα στρέφονταν στον αειθαλή 72χρονο David Surkamp, ο οποίος διατηρώντας την χαρακτηριστική χροιά του αποτελούσε τον ιδανικό σύνδεσμο με το πρωτότυπο υλικό. Όντας ταυτόχρονα γλυκύτατος και ροκάς παλαιάς κοπής, παρέσυρε το κοινό στις ιστορίες που αφηγήθηκε μέσα από τα τραγούδια του, τα οποία φλέρταραν υφολογικά με το classic, το hard ή το progressive rock.

Όλα όμως γινόντουσαν πολύ πιο εύκολα με την συνεισφορά των υπολοίπων, σπουδαίων μουσικών. Ο Steve Bunck στα τύμαπανα και ο  Rick Steiling στο μπάσο συνέθεσαν ένα εξαιρετικό rhythm section, προσφέροντας τον ιδανικό καμβά για να ζωγραφίσουν με τα θέματά τους ο κιθαρίστας Phil Ring και η βιολίστρια Abie Steiling, η οποία βρέθηκε και πίσω από τα πλήκτρα όταν το απαιτούσαν οι συνθήκες.

Υπό αυτές τιςσυνθήκες, ολόκληρο το σετ κύλησε αβίαστα μέχρι το αναμενόμενα μεγάλο encore και οριστικό φινάλε. To "Song Dance" ήρθε για να μας υπενθυμίσει έναν από τους καλύτερους συνδυασμούς groove και riff στην ιστορία του σκληρού ήχου και το κοσμαγάπητο "Julia" δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο. Για μία ακόμη φορά, οι Pavlov's Dog του David Surkamp υπενθύμισαν με τρόπο εμφατικό γιατί το rock που υπηρέτησαν και συνεχίζουν να υπηρετούν ονομάζεται κλασικό.