Cannibal Corpse

Αρχίζω με μια προσωπική ιστορία: Tο "The Bleeding" ήταν η πρώτη μου επαφή με το «θαυμαστό» κόσμο του death metal, θέτοντας τον πήχη ψηλά για οποιονδήποτε άλλο δίσκο αυτής της σκηνής(σκεφτείτε ότι καπάκι άκουσα το "Cause Of Death" των Obituary οπότε μάλλον τυχερός ήμουνα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…).Ως εκ τούτου, θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται, αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω... Αυτός ο δίσκος ο οποίος έμελλε να ήταν και το αντίο του Chris Barnes από το συγκρότημα, βρίσκει τους κανίβαλους σε μεγάλη φόρμα παίζοντας Florida-style death metal, στα καλύτερά του. Ξεκινώντας από τις κιθάρες, η δουλειά που έχει γίνει στο εν λόγω album είναι απίστευτη. Τα πραγματικά αρρωστημένα riffs βρίσκονται διάχυτα σε όλο το δίσκο, κάτι που γίνεται γρήγορα αντιληπτό αφού η εισαγωγή του έπους "Staring Through The Eyes Of The Dead" αποτελεί σημείο αναφοράς για τα μετέπειτα death metal συγκροτήματα. Όταν μάλιστα οι ταχύτητες ανεβαίνουν και οι κιθάρες παίρνουν φωτιά, σε τραγούδια όπως το "F****d With A Knife" και "Pulverized", η σάπια και μουντή ατμόσφαιρα του δίσκου ολοκληρώνεται τέλεια. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι υπήρχε συνθετικός οίστρος, αφού η τρομερή riffολογία του album κολλάει κατευθείαν στον εγκέφαλο και παρακαλάει για όλο και περισσότερες ακροάσεις. Μέσα σε όλα αυτά το rhythm section λειτουργεί άψογα με τον γνωστό ταχυδακτυλουργό Alex-τι τους θέλετε του κιθαρίστες-Webster,να πρωτοστατεί καταπονώντας το μπάσο και τον Mazurkiewicz να παίζει τα τύμπανα δυνατά και στακάτα. Όσον αφορά τον αγαπημένο μας Chris Barnes φαίνεται ότι φεύγει με ψηλά το κεφάλι, με τα growls του να είναι καλύτερα από κάθε του άλλη κυκλοφορία: Βαθιά και καλοδουλεμένα μας δίνουν την ευκαιρία να καταλαβαίνουμε αρκετούς στίχους τους οποίους ο ίδιος στο γνωστό gore ύφος έχει γράψει. Για αυτό ακριβώς το ύφος, οι Cannibal έχουν βρει αρκετές φορές τον μπελά τους αφού ο Barnes έχει αποδείξει περίτρανα πόσο καλός γνώστης της ανατομίας είναι (αν κα πρέπει να του αναγνωριστεί πάντως ότι οι στίχοι του και έξυπνοι είναι και πολλές φορές με χιούμορ). Το να ξεχωρίσει κανείς κάποιο κομμάτι από αυτό death metal αριστούργημα, είναι μάλλον δύσκολο. Είτε στα αργά breakdown μέρη, είτε στα thrash-πάμε για mosh pit- περάσματα, είτε στα blastbeat ξεσπάσματα, το "The Bleeding" είναι άρτιο, δεν κάνει πουθενά κοιλιά και όλες οι συνθέσεις είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο. Τα "Staring Through The Eyes Of The Dead", "Stripped Raped And Strangled" και "Force Fed Broken Glass", είναι τα δικά μου αγαπημένα. Εν κατακλείδι, το The Bleeding είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ σε όλους τους death metalers.Αλλά να είστε σίγουροι πως, οποιοδήποτε παρακλάδι του metal να ακούτε, αυτός ο δίσκος δεν θα σας απογοητεύσει, αντίθετα, θα σας μυήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε αυτό που σήμερα αποκαλούμε αμερικάνικο death metal.