Barrens

Penumbra

Pelagic (2020)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 08/04/2020
Ένα θαυμάσιο άλμπουμ που ίσως αποδειχθεί ως ένα από τα καλύτερα post-rock ντεμπούτα της χρονιάς
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Barrens έρχονται από το Gothenburg της Σουηδίας, πλήρως εξοπλισμένοι με επιχειρήματα υπέρ της άποψης ότι το post-rock δεν πρέπει να θεωρείται τελειωμένη υπόθεση. Και είναι δύσκολο να το θεωρήσουμε ως τέτοιο, όταν εμφανίζονται μπάντες που πείθουν ότι το instrumental κινηματογραφικό rock είναι ακόμα καρδιά και δύναμη, περισσότερο από μανιέρα και πόζα της ατμοσφαιρικής του φόρμας.

Πρωτοεμφανιζόμενοι αλλά όχι άγνωστοι μεταξύ τους, αφού τα δύο από τα τρία μέλη των Barrens συνυπάρχουν στους - άγνωστους σ' εμένα αλλά με τη στάμπα των πολύ υποτιμημένων - Scrap Of Tears. Ο τρόπος που δένεται το μπάσο, η κιθάρα και τα synths φανερώνουν όντως εξοικείωση κι έναν καλά δομημένο μουσικό/ψυχικό διάλογο, στοιχείο απαραίτητο στη δραματικότητα του ύφους των Barrens. Ένα ύφος που, στηριζόμενο πάνω σε αρκετά απλούς ρυθμούς και μελωδίες, προβάλλει με αυτοπεποίθηση τα υψιτενή του θέματα.

Τη διαφορά την κάνουν κυρίως τα έξοχα σε ήχους και παρουσία synths, από τη στιγμή που μπαίνει το εναρκτήριο "Atomos" και συνειδητοποιείς ότι ακούς κάτι που μοιάζει ως το τέλειο post-rock τραγούδι: Ένταση συναισθημάτων, ένα καθάριο μοτίβο, ιδανική ανάπτυξη, όλα δεμένα αριστοτεχνικά σε μια σύνθεση που φέρει έντονα το στίγμα των πρόσφατων Mogwai, αν αυτοί βρίσκονταν σε ένα λίγο βαρύτερο περιβάλλον. Τα synths δίνουν αυτόν τον ξεχωριστό, φουτουριστικό τόνο που θα σου φέρει στο νου όλες τις καλές δυστοπίες, από το Blade Runner ως το Black Mirror. Αντίστοιχη ατμόσφαιρα κουβαλούν όλα τα μικρά τραγούδια του δίσκου, τα "Antumbra", "Penumbra", "Umbra", καθώς και το "Grail Marker".

Τα υπόλοιπα μεγάλα tracks επιφυλάσσουν πολλά σημεία που έχουν τη διάθεση να είναι βαρύτερα ή και γρηγορότερα. Είναι όλα τους πολύ καλά, κανένα όμως δεν επιτυγχάνει την άριστη ισορροπία του "Atomos". Θα απολαύσεις, παρόλα αυτά, τα up-tempo "Oracle Bones" και "Shifter" - ειδικά αυτό έχει και μια ελαφρώς γοτθική αύρα -, καθώς και τα διάσπαρτα fuzzy riffs που θα παραπέμψουν ηχητικά στους Pelican και Cult Of Luna. Εξάλλου, ο Magnus Lindberg των τελευταίων έχει αναλάβει τη μίξη του "Penumbra". Αν και λίγα, τα θορυβώδη σημεία προσωπικά με αποπροσανατολίζουν λίγο από την υπόλοιπη ατμόσφαιρα, δεν έγινε όμως και καμιά μεγάλη ζημιά. Με σύμμαχο και την ιδανική του διάρκεια (κάτι λιγότερο από 40 λεπτά), το άλμπουμ ρέει εξαιρετικά και δεν κάνει κοιλιές.

Το ντεμπούτο των Barrens ξεχωρίζει, όχι επειδή ανακαλύπτουν κάποια καινούρια μουσική φόρμουλα αλλά εξαιτίας της υψηλής ποιότητας των μελωδιών, των ενορχηστρώσεων και της ροής του. Αν καταφέρουν να γίνουν και πιο πολύπλοκοι στους φανταστικούς κόσμους που πλάθουν, λίγο πιο τολμηροί κι ευέλικτοι σε διαφορετικές ατμόσφαιρες, θα έχουν τα φόντα να αναμετρηθούν με τους κορυφαίους. Ακόμα κι έτσι όμως, δεν διστάζω στιγμή στο να τους προτείνω ως μια θαυμάσια νέα post-rock μπάντα, άλλη μια σειρήνα που μας καλεί στα άγρια γκρίζα κύματα.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET