Yeruselem

Πριν μάθω οποιαδήποτε πληροφορία γύρω από τί εστί Yeruselem, το παρόν άλμπουμ είχε ήδη αιχμαλωτίσει την προσοχή μου μέσω του εκπληκτικού του εξωφύλλου. Η επιβλητική ομορφιά της εικόνας του Dehn Sora σε συνδυασμό με τον τίτλο "The Sublime" υπονόησε αμέσως οράματα δύναμης, πλήρη έλλειψη μετριοπάθειας και κάποια μορφή πνευματικότητας. Όταν μάθαμε δε ότι πρόκειται για το νέο project του Vindsval και του W.D. Feld των Blut Aus Nord, οι υποψίες αγκαλιάστηκαν με την προσμονή.

Με ποιους όρους όμως προσπαθούν οι Yeruselem να προσεγγίσουν το "Μεγαλοπρεπές"; Σε όλη τη  διάρκεια του, το άλμπουμ σκιαγραφεί εκείνο το είδος του μεγαλείου που συχνά εμπνέει τη σκληρή μουσική αυτής της δεκαετίας, το μεγαλείο που κοιτάει ψηλά αλλά ταυτόχρονα κυλιέται στους πιο βρώμικους βούρκους λάσπης. Η πάλη ανάμεσα στο "Υψηλό" και το "Χαμηλό" εντείνεται για εννιά tracks και διασπάται στα συστατικά της μουσικής. Μην αναζητήσεις νικητή, δεν υπάρχει. 

Το βασικό μουσικό σημείο αναφοράς του "The Sublime" δεν μπορεί να είναι άλλο από το post industrial των Godflesh. Ο βιομηχανικός παλμός που ορίζει τη μουσική δεν αποσκοπεί βέβαια στο να χορέψεις - αν και στο "Babel" σχεδόν το καταφέρνει - αλλά στο να δαμάσει και να κυριεύσει τον ήχο κάτω από την απειλητική και γκρίζα ηλεκτρονική του μπότα. Από κάτω της παλεύουν να επιβιώσουν όμως ανθρώπινα απομεινάρια και η ηχώ πραγμάτων που η καρδιά τους ακόμα χτυπάει. Δομημένο όχι τόσο πάνω σε riff όσο σε μελωδικά κιθαριστικά μέρη και ambient αναζητήσεις, το "The Sublime" εξελίσσεται σαν ένα ψηφιοποιημένο ατμοσφαιρικό trip εκμεταλλευόμενο τις αντιθέσεις του. Τα φωνητικά, πίσω στη μίξη και παραφουσκωμένα από χαοτικά reverb, ακούγονται σαν post/punk/gothic κηρύγματα, επικλήσεις και αλαλαγμούς, προσθέτοντας τη δική τους μυστηριακή αύρα. 

Ως συνέπεια των παραπάνω, οι Yeruselem χτίζουν ένα πραγματικά εντυπωσιακό περιβάλλον συναρπαστικής και πολύ «ψαγμένης» αισθητικής. Όλα σχεδόν τα τραγούδια κινούνται σε αργά grooves και είναι συνήθως βασισμένα σε μία και μόνο ιδέα,  είναι σκοτεινά αλλά δεν γίνονται βίαια - η βία είναι περισσότερο υποβόσκουσα. Αξίζει επίσης να πούμε ότι δεν υπάρχουν παρά απειροελάχιστες παραπομπές στο black metal, εκτός ίσως από τις γνώριμες δυσαρμονίες του "Reverso" και του "Joyless". Πίσω όμως από αυτό το μεταμοντέρνο παραπέτασμα μιας κομψά θρυμματισμένης τέχνης, κρύβονται και οι ελλείψεις του άλμπουμ αν το κρίνουμε πολύ αυστηρά: Η σχετική του μονοτονία και η εμφανής έλλειψη κορυφώσεων εντός των συνθέσεων. Επίσης η αίσθηση ότι υπάρχουν μουσικά υλικά που μένουν ανεκμετάλλευτα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δυο συντομότατα instrumental "Sound Over Matter" και "Textures Of Silence", tracks που ενώ βρίσκονται εκεί απλώς για να εμπλουτίσουν τη ροή τελικά υποδηλώνουν ότι ναι, υπήρχε χώρος για λίγο περισσότερη μελωδία και λίγο πιο απενεχοποιημένο ambience.

Συνολικά ένα ντεμπούτο με εκκωφαντικό στυλ και πολύ ενδιαφέρον περιεχόμενο, το "The Sublime" των Yeruselem είναι άλμπουμ ικανό να συναρπάσει πολλούς και δεν θα μου κάνει εντύπωση αν στα τέλη της χρονιάς έχει παρουσία σε αρκετές λίστες. Ελπίζοντας ότι το project αυτό θα έχει συνέχεια, είναι γλυκιά η απορία του πώς θα συνεχιστεί αυτή η μάχη ανάμεσα στη μεγαλοπρέπεια και τη λάσπη και αν τελικά θα επικρατήσει ο άνθρωπος ή η μηχανή.