Volbeat

Outlaw Gentlemen & Shady Ladies

Universal (2013)
Από τον Αντώνη Κονδύλη, 19/04/2013
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πριν αρχίσω τις ακροάσεις του καινούργιου δίσκου των Volbeat είχα μεγάλες προσδοκίες, καθώς οι προηγούμενες δουλείες τους ήταν εξαιρετικές και μετά από τέτοιο σερί είναι δεδομένο ότι περιμένεις το επόμενο βήμα, αν και πάντα φοβάσαι κάποιο στραβοπάτημα. Οι Δανοί έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια σημαντική βάση οπαδών και αυτό τους έχει δώσει την δυνατότητα να καταλαμβάνουν ξεχωριστή θέση στο billing διαφόρων φεστιβάλ του εξωτερικού. Είναι αναμενόμενο σε τέτοιες περιπτώσεις μια μπάντα να θέλει να διαχειριστεί αυτή την επιτυχία και να την διογκώσει όσο γίνεται περισσότερο.

Ακούγοντας το "Outlaw Gentlemen & Shady Ladies", η αίσθηση που μου έδωσε είναι ακριβώς αυτή. Η επιθυμία των Δανών να διευρύνουν το ακροατήριο τους. Ιδιαίτερα στο ξεκίνημα του άλμπουμ, τα κομμάτια είναι ιδιαίτερα πιασάρικα, «φιλικά» και προσιτά προς ένα ευρύτερο θα έλεγα ακροατήριο.

Γενικότερα συναντάμε στοιχεία και χαρακτηριστικά τα οποία γουστάρουμε στους Volbeat, από τη μουσική μέχρι το εξώφυλλο. Η διαφορά είναι ότι στο εν λόγω άλμπουμ λειαίνουν λίγο κάποιες γωνίες, καθώς αποφεύγουν τα τσαμπουκαλεμένα και δυναμικά κομμάτια, όπως και από την άλλη περιορίζουν σημαντικά τις rockabilly / rock 'n' roll στιγμές. Υπέροχες και πολλές μελωδίες και εξαιρετική δουλειά στις κιθάρες (η προσθήκη του Rob Caggiano έχει συμβάλλει τα μέγιστα σε αυτό), τα ξεχωριστά φωνητικά και η εθιστική ερμηνεία του Michael Poulsen με τις μοναδικές του φωνητικές γραμμές είναι παρόντα και η παραγωγή είναι καμπάνα για μια ακόμη φορά.

Ωστόσο, συνθετικά θα έλεγα ότι υστερούν σε σχέση με το παρελθόν και γενικότερα λείπει ο τσαμπουκάς, το νεύρο και πάνω από όλα η έκρηξη και ο αυθορμητισμός που αισθανόσουν να ξεπετάγεται από τα ηχεία σε προηγούμενα άλμπουμ.

Κατά το προσωπικό μου γούστο τα πιο ελκυστικά κομμάτια βρίσκονται από τη μέση του άλμπουμ και μετά, όταν και παρατηρείται μια κάποια αλλαγή. Μεγάλη στιγμή η παρουσία του σπουδαίου King Diamond, στο "Room 24", ο οποίος μετά από κάποια χρόνια απουσίας συμμετέχει σε ηχογράφηση και πάλι, έστω και σε ένα κομμάτι, στο οποίο η φωνή του Βασιλιά αρκεί για να σε κουνήσει από τη θέση σου. Πέρα από αυτό, τα "The Hangman's Body Count", "Black Bart", "Ecotone" και "Doc Holiday" είναι αυτά τα οποία ξεχωρίζουν.

Πέρα από όλα τα προαναφερθέντα τα οποία ενδεχομένως να σας μπερδεύουν, το "Outlaw Gentlemen & Shady Ladies" έχει καλά τραγούδια και όσοι ενδώσουν και αρέσκονται σε αυτόν τον ήχο θα περάσουν όμορφα ακούγοντάς το. Απλά το θέμα είναι ότι οι αγαπημένοι μας Δανοί αποφεύγουν το ρίσκο και επιλέγουν να κινηθούν σε πολύ ασφαλή μονοπάτια.

  • SHARE
  • TWEET