Knoll

Παρακολουθώντας την πορεία των Knoll σε αυτά τα έξι χρόνια ύπαρξής τους, είχα μέχρι πρότινος καταλήξει σε δύο πράγματα. Πρώτον, πως το ιδιαίτερα έντονο Full Of Hell meets Portal ύφος τους όσο εντυπωσιακό και αν είναι, θα έχει πάντα ταβάνι, και δεύτερον, πως αυτό το συγκρότημα κάπως μοιάζει σαν ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Στις αρχές του έτους, οι Knoll κυκλοφόρησαν το τρίτο τους άλμπουμ, "As Spoken", και, αν και μιλάμε για αυτό με μήνες καθυστέρηση (και εν αναμονή της εμφάνισής στους στο Roadburn 2024), μπορούμε να πούμε πως η πληθώρα ακροάσεων εντείνει την αίσθηση πως εδώ έχουμε ένα ποιοτικό ξέσπασμα.

Όλα όσα οικοδόμησαν στο προ διετίας "Metempiric", οι Knoll φέτος τα εκτόξευσαν. Τα έντεκα κομμάτια του καινούριου τους δίσκου, είναι ένας σουρεαλιστικός κυκεώνας χαοτικής επίθεσης. Παραδόξως, αυτή τη φορά, οι επιρροές των Knoll ενώ φαντάζουν διαυγέστερες από ποτέ, ταυτόχρονα συνενώνονται σε ένα πολύ ισχυρό προσωπικό μάγμα. Δυσαρμονίες ("Offering"), grindcore ψυχή ("Guardian Bind"), ερεβώδη σπηλαϊκά death metal περάσματα ("Portrait"), ισοπεδωτικοί πειραματισμοί όπως το σαξόφωνο στο "Fettered Oath", όλα ενυπάρχουν εδώ σε υπερθετικό βαθμό.

Τα 41 λεπτά που διαρκεί το "As Spoken", πεισματικά σέρνουν τις ακροάσεις μέσα από πολύ απαιτητικά μονοπάτια. Η επιμονή και η ιδιαίτερη, εκ των προτέρων, εκτίμηση της άσκησης ύφους στα οποία επιδίδεται η μπάντα, ανταμείβουν πλουσιοπάροχα, με ένα άλμπουμ που ισορροπεί ανάμεσα στο αστικό και το μεταφυσικό. Το φινάλε του δίσκου με το κολοσσιαίο "Shall It Be" ορίζει και τις κορυφές που αγγίζει η μπάντα, ενώ βίαιες εξάρσεις όπως το "Revile Of Light" νωρίτερα, καταφέρνουν αντί να ηχούν ως αταβιστικές επιθέσεις, να διακατέχονται από μια σκεπτόμενη γοητεία.

Οι Knoll με τον τρίτο τους δίσκο ξεφεύγουν από τις death/grind καταβολές τους, και εδραιώνονται ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και διψασμένα extreme σχήματα των ημερών μας. Το "As Spoken" μπορεί με άνεση να χαρακτηριστεί ως ένα avant-garde extreme metal άλμπουμ που δεν διατίθεται να συμβιβαστεί με τις κλασικές προσταγές του είδους. Σε πιο απλά λόγια, αν έχεις εξοικείωση με τη σκηνή και τις σημαντικές της κυκλοφορίες σήμερα, οι ακροάσεις του "As Spoken" υποδεικνύουν με ευκολία πως ο δίσκος δεν προήλθε από μεταλλάδες (sic). Ναι, τα noise/ambient περάσματα, οι ηλεκτρονικές παραφωνίες, σε συνδυασμό με την παραγωγή, και τον καπνό που σηκώνουν μερικά riffs, μπλέκονται σε ένα χαοτικό χορό όπου στο τέλος επικρατεί το όραμα των Knoll.

Το συγκρότημα με το "As Spoken", ένα άλμπουμ που ελπίζω πως δεν θα υποτιμηθεί στη συνείδηση του ενεργού κοινού, υπενθυμίζει το άκρατο ενδιαφέρον που μπορεί να έχει αυτή η μουσική ακόμη σήμερα. Ναι, συχνά συσπειρωνόμαστε γύρω από «μεγάλους», αψεγάδιαστους δίσκους, για να ορίσουμε σημεία των καιρών. Ναι, επίσης, το "As Spoken" δεν διαψεύδει πλήρως τις δύο αρχικές μου παρατηρήσεις (ειδικά με το δίσκο που θα βγάλουν αργότερα μες τη χρονιά οι Full Of Hell), ενώ θα μπορούσε να έχει και λίγο μικρότερη διάρκεια. Όμως όχι, δεν είναι ένα ακόμη ενδιαφέρον και «απλά καλό» άλμπουμ. Οι Knoll κυκλοφόρησαν ένα πειραματικό κτήνος, το οποίο το έχουν δαμάσει επιτυχώς, και πλέον, αντίπαλός τους είναι μόνο ο εαυτός τους. Δηλώνω γοητευμένος.

Bandcamp
Youtube
Spotify