Traveler

Η φετινή χρονιά σηματοδοτεί την επιστροφή των Traveler, με τους αγαπημένους Καναδούς heavy/speed metallers να επιστρέφουν δισκογραφικά έπειτα από μία τετραετία, επανερχόμενοι με το κρίσιμο τρίτο τους πόνημα. Κρίσιμο, καθώς ιστορικά το συγκεκριμένο δισκογραφικό σημείο έχει δείξει πως κρίνει εν πολλοίς την πορεία μιας μπάντας και το πόσο εκείνη θα «μεγαλώσει» περαιτέρω, γεγονός που φαίνεται πως ισχύει και στην περίπτωση των Traveler.

Βλέπετε, το "Termination Shock" υπήρξε ένα εξαιρετικό άλμπουμ, σαφέστατα προς την σωστή εξελικτική ηχητική κατεύθυνση, αλλά συνάμα είχε έρθει για να διαδεχτεί ένα οικουμενικά αποδεκτό ντεμπούτο, το οποίο και τους είχε συστήσει στο heavy metal κοινό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο - με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη δική του αποδοχή. Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, οι Traveler πήραν το χρόνο που χρειάζονταν, ανασυγκροτήθηκαν και σε επίπεδο αλλαγής προσώπων στο lineup τους (βλ. αλλαγή του rhythm section τους) κι επιστρέφουν δριμύτεροι, με τον πληρέστερο, πιο εντυπωσιακό και, πιθανόν, καλύτερο δίσκο που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής.

Εξαιρώντας από την κουβέντα το - κάπως προβληματικό σε επίπεδο χρήσης χρωμάτων - εξώφυλλο που φέρει και πάλι τη γνωστή μασκότ τους, το "Prequel To Madness" εντυπωσιάζει εξαρχής κι αδιαπραγμάτευτα. Άλλωστε, ενδεικτική ήταν η εικόνα του επιβλητικού "Heavy Hearts" single τους, το οποίο έδειχνε πως οι Καναδοί βρήκαν τη χρυσή τομή μεταξύ του catchiness του ντεμπούτου και των πιο σύνθετων δομών του sophomore άλμπουμ τους. Έτσι, ο νέος δίσκος διαθέτει τις κορυφαίες κιθάρες που έχουμε ακούσει σε άλμπουμ τους, αλλά και μονάχα ύμνους ποικίλων ρυθμών και διαθέσεων από την αρχή μέχρι το τέλος - με κερασάκι τις πλέον κατασταλαγμένες ερμηνείες του Jean-Pierre Abboud.

Πραγματικά, μιλάμε για σεμιναριακού επιπέδου συνθέσεις ως προς την σωστή και συνάμα πληθωρική χρήση lead κιθαριστικών θεμάτων, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τη λειτουργικότητα και τη σκοπιμότητα τους εντός του εκάστοτε track. Με την έμπνευση σε ιστορικά υψηλά επίπεδα για το είδος, αφού υπάρχουν πραγματικά μνημειώδη τραγούδια (βλ. "Dark Skull", "No Fate" ή το καταληκτικό, άνω των επτά λεπτών ομότιτλο του δίσκου), οι Traveler φιλτράρουν τις NWOBHM, US power metal και λοιπές πρωτοκλασάτες επιρροές τους, αποδίδοντας ένα heavy metal ατίθασο μα εκλεκτό, το οποίο ξεχωρίζει εύκολα του περιγύρου του.

Φυσικά, όπως κάθε σπουδαία heavy metal μπάντα που σέβεται τον εαυτό της, και οι Traveler δεν βασίζουν τις δυναμικές τους στην ύπαρξη ενός κυριαρχικού τραγουδιστή, αλλά σίγουρα, από τη στιγμή που τον διαθέτουν, τα όσα αφορούν τις άμεσες εντυπώσεις ενισχύονται. Με τον Jean-Pierre Abboud να αποτελεί μια χαρακτηριστική και ατσάλινη φωνάρα του χώρου, τα πράγματα απλοποιούνται, αφού ο ίδιος παραθέτει κορυφαίες ερμηνείες, διαχειριζόμενος πλέον τις δυνατότητες του ιδανικά και κατά το δοκούν.

Προ τετραετίας, ο γράφων είχε προβεί σε έναν άτυπο παραλληλισμό του "Termination Shock" με το "Killers". Συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο, προφανώς δεν θα κάνω κάποια προβοκατόρικη αναφορά στο "Number Of The Beast", αλλά θαρρώ πως όπως κι εκείνο για την Iron Maiden δισκογραφία, έτσι και το "Prequel To Madness" θα αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς για τους Traveler, όντας ένα απόλυτο heavy metal άλμπουμ που κάθε ακροατής του είδους οφείλει να ακούσει.

Bandcamp