Η ποιότητα των κομματιών που για πολλούς και διάφορους λόγους δεν καταφέρνουν να μπουν στις επίσημες κυκλοφορίες ενός group ορισμένες φορές φανερώνει το ποιόν του ίδιου του group. Μετά από δύο ολοκληρωμένους δίσκους και αρκετά μεγάλη επιτυχία, οι αγαπητοί μας The Killers αποφάσισαν να δώσουν στους οπαδούς τους την ευκαιρία να ακούσουν κομμάτια που δεν έχουν ξανακούσει μεν, αλλά χωρίς να μπορεί κανείς να πει πως είναι κάτι εξολοκλήρου καινούριο. Αυτά είναι τα λεγόμενα b-sides, καθώς επίσης και ορισμένες επανακυκλοφορίες, ή επανεκτελέσεις αν θέλετε, συνοδευόμενα από κάποια νέα κομμάτια, σα μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει στον επόμενο δίσκο τους. Το όλο πακέτο σερβίρεται με το όνομα "Sawdust" και καλείται να δώσει απάντηση στο αν είναι ή όχι δίκαιη η αναγνωρισιμότητα που έχει αποκτήσει το όνομα των «δολοφόνων» .
Το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις στον δίσκο και το οποίο δημιουργεί μια ευχάριστα μελαγχολική διάθεση είναι το εξώφυλλο του. Άκρως φθινοπωρινό, σχεδόν μυρίζεις το υγρό χώμα κάτω από τα σαπισμένα φύλλα. Στο εσωτερικό του μπορεί κανείς να βρει φωτογραφίες από τη βραχύβια καριέρα των The Killers. Μετά από το ενδιαφέρον περιτύλιγμα, περνάμε στο εσωτερικό που βρίσκεται και το ζουμί της υπόθεσης.
Καταρχάς αυτό που ξεχωρίζει από μακριά είναι το opening track του δίσκου, με τη συμμετοχή του Lou Reed στο "Tranquilize", το οποίο προσωπικά θεωρώ ένα από τα καλύτερα κομμάτια των Αμερικανών μέχρι στιγμής. Το δέσιμο της φωνής του με αυτή του Flowers γίνεται με τρόπο άκρως επιτυχημένο.
Επόμενες αξιόλογες έως πολύ καλές στιγμές του δίσκου είναι τα "Leave The Bourbon On The Shelf", ακυκλοφόρητο κομμάτι από την εποχή του "Hot Fuzz", το δυναμικό "Move Away", από το "Sam's Town", το αλά Calexico "Ruby Don't Take Your Love To Town", διασκευή στους The First Edition αν δεν κάνω λάθος, το "Daddy's Eyes" που κάτι μου θυμίζει αλλά δε μπορώ να το προσδιορίσω, η συναισθηματική επανεκτέλεση στο πιάνο του "Sam's Town", η διασκευή "Romeo & Juliet" από Dire Straits, άντε και η παραλλαγή του "Mr.Brightside".
Ουκ ολίγες οι ξεχωριστές στιγμές ενός δίσκου, τα κομμάτια του οποίου στην πλειοψηφία τους δεν αποτελούσαν πρώτες επιλογές από τη μπάντα για τους δύο δίσκους της. Πολύ υλικό που λογικά θα αρέσει στους φίλους των The Killers, ακόμα και σε αυτούς που δεν έχουν και τόσο στενή επαφή μαζί τους, όπως εγώ. Δυναμικά κομμάτια, συνδυασμένα με λίγες στιγμές χαλαρότητας είναι ό,τι πρέπει για χριστουγεννιάτικο δώρο σε κάποιον που του αρέσει το alternative / indie rock. Α, και σχετικά με την απάντηση στο αρχικό ερώτημα, νομίζω ότι αυτή είναι αυτονόητη όταν ένας δίσκος με περιεχόμενο b-sides & rarities μπορεί άνετα να σταθεί σαν κανονική κυκλοφορία.
