The Cult

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι Cult αποτελούν μία ιστορική μπάντα. Σε μια περίοδο που κυριαρχούσε το glam metal, οι Βρετανοί προσέφεραν κάτι το διαφορετικό, με έναν gothic, post-punk ήχο. Μάλιστα, κατάφεραν στη συνέχεια να κινηθούν προς πιο hard rock μονοπάτια, όχι μόνο χωρίς να ξενίσουν το ήδη υπάρχον fanbase τους, αλλά κερδίζοντας και πολλούς νέους ακροατές. Τελικά, πέτυχαν κάτι που πολλές μπάντες πασχίζουν για χρόνια - να δημιουργήσουν τον δικό τους προσωπικό ήχο.

32 χρόνια μετά από το ντεμπούτο τους, λοιπόν, οι Cult επιχειρούν να μας αποδείξουν πως έχουν ακόμα την δικιά τους «φωνή», με τον δέκατό τους δίσκο, "Hidden City". Στο εναρκτήριο "Dark Energy" η κιθάρα του Billy Duffy δίνει το έναυσμα για μία ωραία σύνθεση, στην rock πλευρά του σχήματος. Αυτή η πλευρά είναι ένας βασικός πυλώνας του εν λόγω άλμπουμ. Πάντοτε η κιθάρα του Duffy και τα βαρύτονα φωνητικά του Ian Astbury αποτελούσαν έναν ιδιαίτερα ενδιαφέρον συνδυασμό και αυτό αποτυπώνεται και εδώ. Εκτός από το προαναφερθέν, η hard rock φύση του σχήματος είναι στο προσκήνιο και σε κομμάτια όπως τα "G O A T", "Hinterland", "Heathens", "Dance The Night" και "No Love Lost", με κεντρικό άξονα πάντα την αντίθεση του λυρισμού των στίχων και της φωνής με το groove του μπάσου και την δυναμική της κιθάρας.

Αυτή είναι όμως η μισή ιστορία. Στο "Hidden City" υπάρχει και η άλλη πλευρά των Βρετανών. "In Blood", "Deeply Ordered Chaos" και "Birds Of Paradise" κατεβάζουν τα γκάζια για χάρη μιας πιο νηφάλιας προσέγγισης, με την χροιά του Astbury και τους πνευματικής θεματικής στίχους του στο προσκήνιο. Οι συνθέσεις αυτές αποτελούν ωραίο αντίβαρο στις παραπάνω πιο «φασαριόζικες» και καταφέρουν να δώσουν στον ακροατή μια ικανοποιητικά σφαιρική εικόνα για το τι εστί The Cult. Αυτό είναι και το βασικό θετικό της συγκεκριμένης κυκλοφορίας. Η μπάντα κρατάει ισορροπία ανάμεσα στην rock και την alternative πλευρά της, δίχως να αδικεί καμία απ' τις δύο.

Σαν σύνολο, όμως, το "Hidden City" αποτελεί απαραίτητη προσθήκη στη δισκογραφία των Cult; Δεν θα το έλεγα. Εδώ οι Cult δεν έχουν να πουν κάτι το συνταρακτικά καινούργιο ή πρωτοπόρο. Αντίθετα τους ακούμε να κάνουν αυτό ακριβώς που ξέρουμε πως γνωρίζουν καλά να κάνουν.