Sulphur Aeon

Μερικές φορές, η απόσταση ανάμεσα στο «πολύ καλό συγκρότημα» και το πραγματικά «κορυφαίο», είναι ένας δίσκος. Για τους Γερμανούς Sulphur Aeon, αυτή η στιγμή ήρθε το 2018. Το "The Scythe Of Cosmic Chaos", ήταν ένα συγκλονιστικό δείγμα Λαβκραφτιανού black/death metal τρόμου. Οι Morbid Angel-ικές επιρροές και η αντίληψη της μελωδίας και της ατμόσφαιρας έδεσαν σε ένα στρατοσφαιρικό επίπεδο, και το σχήμα κυκλοφόρησε ένα πολυσχιδές άλμπουμ επικού και επιβλητικού extreme metal, γεμάτο μνημονικά riffs και φωνητικές γραμμές.

Προσωπικά μιλώντας, θεωρούσα το νέο, τέταρτο άλμπουμ της μπάντας, κάτι περισσότερο από μια πολυαναμενόμενη κυκλοφορία. Είχα την περιέργεια να δω πώς θα εξελίξουν τον ήχο τους, καθώς και πόσα περιθώρια διαθέτει η συγκεκριμένη προσέγγιση ώστε να διατηρηθεί επίκαιρη και αιχμηρή. Το "Seven Crowns & Seven Seals" έρχεται και επιβεβαιώνει τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα των Sulphur Aeon. Το extreme metal σχήμα αποφάσισε να επικεντρωθεί σε επιμέρους που του προσδίδουν ταυτότητα και να τα εξελίξει. Έτσι, ο νέος τους δίσκος ακολουθεί μια πιο πομπώδη και δραματική κατεύθυνση.

Η «στροφή» των Sulphur Aeon δεν είναι απότομη, ούτε βεβιασμένη. Αντιθέτως, αναλογιζόμενος τη στόχευση των μελωδιών και των φωνητικών γραμμών, την ερμηνεύω ως απόλυτα και μεθοδικά προσεγμένη. Κινούμενο κατά βάση σε mid-tempo ταχύτητες, με δυσαρμονικά και ογκώδη ρυθμικά μέρη να μεταδίδουν την αίσθηση του απόκοσμου, όπως στο δαιδαλώδες και εντυπωσιακό εννιάλεπτο έπος που ονομάζεται "Beneath The Ziqqurats". Οι Sulphur Aeon έριξαν μεγαλύτερη βαρύτητα στα υμνητικά φωνητικά και στο συνδυασμό τους με τα πιο μελωδικά riffs. Κομμάτια όπως το "Hammer From The Howling Void" επωφελούνται από αυτή την προσέγγιση, χαρίζοντας ένα εντυπωσιακό φινάλε.

Κατά βάση, το "Seven Crowns & Seven Seals" στις επτά (ω, τι έκπληξη) συνθέσεις του δεν απομακρύνεται ποτέ από αυτό τον στόχο. Τα 46 λεπτά του δίσκου φαντάζουν ως ιδανική διάρκεια για να αποδοθεί πυκνά το πνιγηρό black/death/doom metal της μπάντας, παρά το γεγονός πως μερικά μουσικά μέρη πιθανώς να μπορούσαν να μην επαναλαμβάνονται τόσο, όπως στο, κατά τα άλλα, επιβλητικό ομότιτλο άσμα. Οι Sulphur Aeon με το νέο τους άλμπουμ δεν επιφυλάσσουν κάποια απρόσμενη έκπληξη, όσο μια επιβεβαίωση της καλλιτεχνικής ποιότητας της οπτικής τους. Τραγουδάρες σαν το "The Yearning Abyss Devours Us", όσο διαρκούν αντηχούν μια καταραμένη μεγαλοπρέπεια η οποία φαντάζει ως αξεπέραστη κορυφή του ιδιώματος. Αναμενόμενα, αν αναλογισθούμε το πόσο άνετα έχουν εμπλουτίσει τη δισκογραφία τους με τέτοιες στιγμές.

Για ακόμη μια φορά, οι Sulphur Aeon κυκλοφορούν ένα extreme metal άλμπουμ που οφείλει να ακουστεί από όσα άτομα εκτιμούν και παρακολουθούν ενεργά το ιδίωμα. Οι ακροάσεις θα αποκαλύψουν τα καλά κρυμμένα εντυπωσιακά riffs, όπως στο "Arcane Cambrian Sorcery", αλλά κυρίως θα πιστοποιήσουν πως εδώ ενυπάρχουν προοδευτικές και στιβαρές μουσικές ιδέες και ενορχηστρώσεις. Παρά το γεγονός πως έριξαν μεγαλύτερο βάρος στη θεατρικότητα, οι Sulphur Aeon δεν χάνουν το θεμελιώδες στοιχείο του ήχου τους, που είναι η κιθαριστική προσέγγιση. Άκου απλώς το "Usurper Of The Earth And Sea".

Ακόμη και αν σε σημείο το βάρος φεύγει από τα έγχορδα έναντι μιας αναζητούμενης αμεσότητας και μνημονικότητας, το "Seven Crowns & Seven Seals" καταφέρνει να αιχμαλωτίζει την εμπειρία της σκοτεινής περιπέτειας κατά τις ακροάσεις, οι οποίες καταντούν εθιστικές. Ναι, ο τρόμος πιθανώς να έχει εκλείψει αν έχεις δεθεί με τα δύο προηγούμενα έργα τους, αλλά δεν παύει να παραμένει υπό τη μορφή του jump scare. Κέρδος, για μια μουσική και ένα ύφος που συχνά καταντούν προβλέψιμα.

Bandcamp