Spock's Beard

Gluttons For Punishment: Live in '05

InsideOut (2005)
Από τον Κωστή Αγραφιώτη, 25/10/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Γουστάρω πολύ τους Spock's Beard για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ο προφανής. Τα άτομα παίζουν progressive rock τόσο καλά όσο ελάχιστοι άλλοι στις μέρες μας. Ο δεύτερος; Το ότι είχαν τα... παΐδια να συνεχίσουν παρά το γεγονός ότι ο Neal Morse (για την καινούρια δουλειά του οποίου θα τα πούμε σύντομα! Ενημερωτικά, ο δίσκος σπέρνει...), βασικός συνθέτης και τραγουδιστής των Spock's Beard εκ της γεννήσεως του συγκροτήματος, αποχώρησε στα τέλη του 2002. Οι εναπομείναντες τέσσερις μάλιστα αποφάσισαν να μη μπουν καν στον κόπο να ψάξουν για αντικαταστάτη. Ο θεός drummer Nick D' Virgilio ανέλαβε τα φωνητικά, ενώ για τις συναυλίες προσέλαβαν τον Jimmy Keegan ώστε να καλύπτει τον D'Virgilio στα drums όταν ο τελευταίος θα βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο (και ναι, η κατάσταση θυμίζει όντως Genesis...). Ως κουαρτέτο λοιπόν έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο πολύ καλούς δίσκους, τους "Feel Euphoria" και "Octane", και τώρα μας προσφέρουν και τον πρώτο live δίσκο της μετά-Morse εποχής.

Το "Gluttons For Punishment" έρχεται να επιβεβαιώσει το ότι οι Spock's Beard τα καταφέρνουν περίφημα ακόμα και χωρίς το Neal. Μια ματιά στα τραγούδια που παίζουν είναι ικανή να φανερώσει τη θαρραλέα τάση των Spock's Beard να αφήσουν πίσω τους ότι είχαν κάνει με τον Neal. Και για του λόγου το αληθές, από τα 15 συνολικά τραγούδια του "Gluttons..." μόνο τα τρία ανήκουν στη Neal περίοδο. Παράλληλα, το μεγαλύτερο ποσοστό του δίσκου αποτελείται από κομμάτια του πρόσφατου "Octane". Με λίγα λόγια οι Spocks Beard δηλώνουν ευθαρσώς: «Αυτοί είμαστε τώρα... και σε όποιον αρέσει!». Εμένα πάντως μου αρέσει... Τα νέα τραγούδια, παρότι δεν απέχουν παρασάγγας από αυτά των προηγούμενων δίσκων, έχουν μια πιο προσωπική πινελιά. Συνεχίζουν να είναι μεν progressive, αλλά φανερώνουν τις '70s επιρροές τους πλέον πιο επιμελώς και όχι κραυγαλέα, όπως δηλαδή συνέβαινε παλαιότερα. Οι νέες συνθέσεις είναι πιο συμφωνικές, πιο μεστές και λιγάκι πιο ώριμες.

Κατά τα άλλα: Η απόδοση όλων ανεξαιρέτως είναι για σεμινάρια, την ίδια ώρα που η ποιότητα του ήχου είναι εφάμιλλη με studio ηχογράφηση και μάλιστα χωρίς την ύπαρξη overdubs. Στα θετικά και το ότι υπάρχουν διαφοροποιήσεις, προς το καλύτερο, κάποιων κομματιών σε σχέση με τις original εκτελέσεις, ενώ τέλος, όπως σε κάθε συναυλία με σοβαρούς μουσικούς, οι αυτοσχεδιασμοί και τα solo δεν απουσιάζουν. Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι το κοινό κάνει λιγότερη φασαρία και από κηδεία... Βέβαια τώρα που το καλοσκέφτομαι όταν έχεις τον άλλον μπροστά σου να παίζει τα κέρατα του, λογικό είναι να χάσεις τη λαλιά σου. Όπως και να είναι, η κοινή συνισταμένη των παραπάνω είναι πως ο δίσκος αν μη τι άλλο τα λεφτάκια του τα αξίζει. Neal who?

Trivia: Ο τίτλος "Glutton For Punishment" είναι τίτλος ενός bootleg από τα '70s των ...Deep Purple. Επίσης "Gluttons For Punishment Tour" ονομάστηκε η περιοδεία των Queen στη Νότιο Αμερική το καλοκαίρι του '81...

  • SHARE
  • TWEET