Spiders

Τρίτος δίσκος για τους Σουηδούς και τί punk rock ‘n roll παρτάρα είναι αυτή ρε! Υπάρχει μέσα το "Blitzkrieg Bop"; Βεβαίως! Υπάρχει ατόφιο το riff του "God Save The Queen"; Εννοείται πως υπάρχει. Μας ενοχλεί αυτό; Ούτε λίγο, όταν χορεύω θέλω να χορεύω με κάτι που ξέρω, κι αν είναι και λίγο διαφορετικό, παιγμένο στο σήμερα, ακόμα καλύτερα!

Η αλήθεια είναι ότι οι συμπαθέστατοι Spiders στο "Sharp Objects" έχουν αφήσει ελεύθερες τις επιρροές τους και δεν κρύβουν πουθενά τί τους αρέσει να ακούνε. Οι Ramones, οι Sex Pistols, η Joan Jett, ο Iggy Pop, ο Alice Cooper μέχρι κι ο Bob Dylan με τους Bachman-Turner Overdrive θα περάσουν από τα ηχεία σου, αλλά θα το κάνουν όλοι με στυλ, με τρόπο πολύ διασκεδαστικό, καθόλου πονηρεμένο, έτσι που τελικά σε κάνουν να προσπεράσεις το γεγονός ότι κάποιες από τις αναφορές πάρα είναι έντονες, παρά είναι ίδιες με τις πηγές. Το κλίμα από το πρώτο κιόλας κομμάτι είναι ανεβαστικό, "Rock ‘n Roll Band" κι αν θες, να φτιάξεις τη δική σου μπάντα ρε, εμείς έτσι θα παίξουμε, γιατί έτσι γουστάρουμε. Το "Sweet Boy" είναι το πρώτο κομμάτι που πηγαίνει στους Ramones αλλά με μέτρο, και δε μένει μόνο εκεί. Έχει όμορφες, αν και χαμηλών τόνων μελωδίες κι ένα καλογραμμένο ρεφρέν. Εκεί που ξεφεύγει όμως το πράμα, αλλά και το πάρτυ ταυτόχρονα, είναι στο "What's Your Game (Miss Insane)" που είναι τόσο "Blitzkrieg Bop" ώστε ο επτάχρονος γιος μου να φωνάζει, όταν το άκουγε, «μπαμπά, αυτό είναι Ramones, ίδιο Ramones». Πάντως ότι περνάω καλά όσο παίζει ισχύει, σίγουρα. Ένα κομμάτι σαν το "Fun In The Sun", δηλαδή πιο classic rock αλλά με μια δόση από Iggy, θέλει πάντα και κολλητικό ρεφρέν, ε οι Σουηδοί φρόντισαν να έχει ένα τέτοιο. Από εκεί μετά περνάμε στο "Schizoid" και πιο νότιες γειτονιές αλλά όχι στο βαθύ νότο, κάνει ένα ήπιο blend in μαζί με στοιχεία από Alice Cooper δημιουργώντας τελικά ένα ισορροπημένο και fun αποτέλεσμα. Οι Sex Pistols θα μπουν κι αυτοί, προφανώς, στην εικόνα με το "Mess With My Emotions" ενώ ο Bob Dylan θα δανείσει τους ήχους του, εν αγνοία του βεβαίως, στο "Valentines", όλα όμως σε καλό κλίμα, παρεΐστικο. Κάπως έτσι κυλάει γενικώς ο δίσκος, με μερικές πιο ξεκάθαρες στιγμές, κάποια ωραία σόλο, φωνητικές γραμμες που ξεχωρίζουν εδώ κι εκεί, αλλά πάνω απ' όλα με πολύ κέφι.

Μερικές φορές αναρωτιέμαι, μήπως είναι αρκετό αυτό; Μήπως είναι αρκετό δηλαδή να είναι ένας δίσκος διασκεδαστικός, ακόμα κι αν στηρίζεται σε πολύ γνωστές, καθιερωμένες κι επιτυχημένες επιλογές, ή ακόμα και ιδέες; Ή μήπως από την άλλη είναι απαραίτητο να τις πηγαίνει κι ένα, τουλάχιστον, βήμα παραπέρα; Στο τελευταίο θα πω όχι απαραίτητα, δηλαδή αν θέλει να λογίζεται ως σπουδαίος τότε ίσως ναι, αλλά όχι εν γένει, όχι αν θέλει να είναι ένας καλός και αξιόλογος δίσκος. Σε κάθε περίπτωση πάντως θα πρέπει να ξεχωρίζει με κάποιο τρόπο από τις πηγές έμπνευσής του. Αν το καταφέρνουν οι Spiders ρωτάς, θα πω ότι μάλλον το καταφέρνουν, αλλά ως ένα βαθμό. Όχι τόσο ώστε να πω ότι το "Sharp Objects" είναι ολόκληρο δικό τους, αλλά αρκετά ώστε να μην πω ότι ανήκει σε άλλους.