Sordid Blade

Every Battle Has Its Glory

Gates Of Hell Records (2022)
Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 20/10/2022
Κι άλλη λεπίδα για χάρη του επικού ήχου, όχι όμως αρκετά ακονισμένη
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεν πάει πολύς καιρός απ’ όταν αναφερθήκαμε σε ένα ακόμα νεόκοπο «λεπιδοφόρο» και άκρως ελπιδοφόρο σχήμα, και να που εμφανίζεται κι άλλο με το συνθετικό Blade. Σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή. Πάντως θα είχε ενδιαφέρον μια «μονομαχία» Sword vs Blade συγκροτημάτων. Ξεκάθαρες καταστάσεις και σε αυτή την περίπτωση, πάμε για μάχη προστάζει το σουηδικό ντουέτο.

Η πρώτη εντύπωση, δοσμένη από πίνακα του Carl Larsson στο εξώφυλλο, είναι θετική. Κυρίως, γιατί έφερε αναμνήσεις από το θρυλικό και μοναδικό video clip του Μεγάλου καθ’ οδόν προς Asa Bay. Και κάπου εδώ τελειώνουν τα όποια κοινά μεταξύ αυτών, καθώς οι Σουηδοί ασπάζονται περισσότερο την αμερικάνικη εκδοχή του επικού ήχου. Δεν αρκεί παρά μία μόνο ακρόαση, κατά την οποία ο ιθύνων νους της μπάντας Niklas Holm φανερώνει την αδυναμία του προς Mark Shelton (κυρίως) και Mike Scalzi (δευτερευόντως). Η ιδιαίτερη προφορά του "r", όπως λέμε Mordor ή Ragnar Lothbrock, γίνεται αμέσως σήμα κατατεθέν για την μπάντα. Κάτι λείπει όμως.

Αν και κατέχουν τις «οδηγίες» περί επικού ήχου, όπως αυτές εκτελούνται μέσω εξαιρετικών κιθαριστικών θεμάτων, τα φωνητικά υπολείπονται σε πάθος και ένταση. Δεν παρουσιάζουν συνθετική συνέπεια, με αποτέλεσμα ο δίσκος να είναι ο ορισμός του άνισου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η έναρξη και ο επίλογός του.  Η μεν, αποθαρρυντική για να φτάσεις έως τέλους μαζί τους και ο δε, λόγος σημαντικός για να τους ξανακούσεις. Αποτελεί ζητούμενο η συνθετική σταθερότητα, ίσως έρθει με τον καιρό. Όπως ζητούμενο και προσδοκία αποτελεί ο αξιοπρεπής ήχος στην μπότα. Όχι άλλο «πλαστικό» στα σπαθιά και στις λεπίδες μας. 

Οι αρχικές ακροάσεις δεν υπήρξαν ενθαρρυντικές, εμφανίστηκαν όμως στοιχεία, ικανά ώστε το πρόσημο να είναι θετικό. Η υμνική διάθεση των συνθέσεων, η επική ατμόσφαιρα που δε γίνεται παρά να αναγνωριστεί, όπως και η στιχουργία, η οποία εν μέσω μεταφορών αγγίζει υπαρξιακά θέματα. Με απλό και κατανοητό τρόπο. Αυτό το «ναι μεν αλλά» που είναι και η ουσία της συγκεκριμένης δουλειάς, με κάποιον τρόπο εξιτάρει για τη συνέχεια. Κάτι σαν το τηλεοπτικό "The Rings Of Power" ένα πράμα.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET