Sleep

Αυτή η τεράστια μπάντα, έκανε την έκπληξη και έρχεται δεκαπέντε χρόνια μετά το "Dopesmoker", με έναν δίσκο έκπληξη. Κυκλοφορεί εκτάκτως και από το πουθενά, την ημέρα της κάνναβης 20 Απριλίου, ενώ δεν είχε γίνει καμία κουβέντα μέχρι εκείνη την ημέρα. Έξι κομμάτια για να γιορτάσεις όσο καλύτερα γίνεται!

Είναι όλα όπως τα περιμένεις και λίγο ακόμα καλύτερα. Το πρώτο κομμάτι "The Sciences" ξεκινάει με θόρυβο από παραμορφώσεις ο οποίος αρκετά πειραματικά και έντονα εισάγει τον ακροατή στην Sleep εμπειρία που ακολουθεί. Δεν θα το έλεγα καν κομμάτι, μιας και δεν πρόκειται για πραγματική σύνθεση, θυμίζει έντονα το τρόπο που ο Matt Pike ανοίγει συνήθως τις συναυλίες τους. Ουσιαστικά σε προετοιμάζει για το εκπληκτικό "Marijuanaut's Theme" που έρχεται μετά. Αυτό είναι ακριβώς το κομμάτι που ήθελες να ακούσεις. Μια ανελέητη βολή stoner και ρυθμικού doom που με τα γνωστά φωνητικά του Αl, απογειώνεται. Περίπου στη μέση των εξίμισι λεπτών έρχεται ένα εξαιρετικά βρόμικο ρυθμικό κομμάτι που ενθουσιάζει και μεταλλάσσεται με αρκετή blues μυρωδιά σε ένα απίθανο τζαμάρισμα. Όλο το ύφος τους κομματιού, αλλά και οι στίχοι του «Sojourns the lone stoned soul, Marijuanaut loads a new bowl, behold as he enters the clearing, planet Iommia nearing» προφανώς και αποδίδουν τιμή στον εμβληματικό κιθαρίστα των Black Sabbath. Το επόμενο "Sonic Titan" είναι το bonus track της προηγούμενης δουλειάς τους "Dopesmoker" αν θυμάστε. Σε κάποιες εκδόσεις είχε συμπεριληφθεί τότε σαν extra κομμάτι, από μια ζωντανή ηχογράφηση στο Berkeley της Καλιφόρνια. Με κανονική παραγωγή και ηχογράφηση πλέον, ξεκινάει χωρίς ντροπές με ένα υπέροχο κιθαριστικό riff που σε ζαλίζει ευχάριστα. Κινείται ανάμεσα σε δύο τόνους και παρουσιάζει δευτερευόντως ένα επίσης πανέμορφο riff μπάσου. Άλλο ένα παλιότερο ακυκλοφόρητο κομμάτι τους, με όνομα "Antarticans Thawed", έρχεται επιβλητικό στην studio (επιτέλους) εκτέλεση του. Θυμίζω ότι και τα δύο αυτά κομμάτια, τα είχαμε ακούσει στη ζωντανή εμφάνιση τους στην Αθήνα, πριν μερικά χρόνια. Περίπου ένα τέταρτο επικής αργόσυρτης και μαστουρωτικής μουσικής. Τα φωνητικά εδώ θυμίζουν ΟΜ στιγμές. Ο συνδυασμός όμως θορύβου, εγχόρδων, βάρους, βάθους και σαπίλας είναι φανταστικός. Ύμνος στο doom τους, δέκα και βάλε λεπτά riff σερί, έπος στις καρδιές μας. Παρακάτω, ακόμα μια αναφορά (φόρος τιμής) στου Sabbath, έρχεται στο επόμενο. Προφανώς και το "Giza Butler" είναι αφιερωμένο στον τεράστιο μπασίστα Geezer Butler. Παρουσιάζει ένα ταξίδι στις πυραμίδες και παραμορφώνει το doom των πατεράδων (ίσως παππούδων) του ήχου, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. To κλείσιμο με το "The Botanist" βαραίνει ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα. Μονολιθικό και βασανιστικό σε ξεγελάει. Η ψυχεδελική του ηχητική παρέμβαση όμως παρουσιάζει την τρυφερή πλευρά των Sleep. To σκοτεινό jazz κλείσιμο του είναι φευγάτο.

Αυτό το συγκρότημα φτιάχνει εκπληκτικό θορυβώδες doom γεμάτο κάπνα. Αυτή η μπάντα αναγέννησε τον ήχο, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα. Το μέγεθος του σεβασμού που οφείλουμε όλοι δεν μετριέται. Το τι κάνει στις κιθάρες ο Pike δεν πιάνεται. Το πώς αποδίδει στα τύμπανα ο Jason Roeder (Neurosis) δεν περιγράφεται. Το τι βγάζει με το μπάσο του ο Al είναι άλλο πράμα. Η παραγωγή, η τεχνολογία και η εξέλιξη της μπάντας, μας δίνει έναν εκπληκτικό δίσκο που τιμά τους πρωτεργάτες και μορφώνει τους συνοδοιπόρους. Είναι τουλάχιστον απολαυστικό. 

Spotify