Simon Collins

Becoming Human

Frontiers Music (2020)
Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 08/09/2020
Η συνέχεια των Sound Of Contact έρχεται σε solo μορφή με εσωτερικότητα και λυρισμό
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Από τις πρώτες στιγμές που ακούς τη mellow φωνή του Simon Collins και κάνεις και τον αναπόφευκτο συσχετισμό με το επίθετο, το γεγονός ότι είναι ο υιός του Phil Collins μάλλον σου έρχεται φυσιολογικό. Τρία προσωπικά άλμπουμ μετά και με την τελευταία κυκλοφορία το 2013 να ανήκει στο γκρουπ που φτιάξανε παρέα με τον εξαιρετικό μουσικό Dave Kerzner (συνεργάτης με Steven Wilson, Smashing Pumpkins, Tom Waits μεταξύ άλλων) το οποίο λέγεται Sound Of Contact.

Και αν πέσει στα χέρια (ή αυτιά σας) το πρώτο και μοναδικό άλμπουμ των SOC ίσως οι ήχοι του "Becoming Human" να σας φανούν οικοίοι αφού αρκετά κομμάτια προοριζόντουσαν για τον δεύτερο τους άλμπουμ που όπως φαίνεται μπορεί να μην υπάρξει ποτέ. Ο Simon παίζει εξαιρετικά drums, πλήκτρα και φυσικά φωνητικά ενώ οι μουσικοί που τον πλαισιώνουν είναι επίσης πάρα πολύ καλοί. Μουσικά μου θύμισε πάρα πολύ Steven Wilson στις προσωπικές του δουλειές με ένα μίγμα low tempo pop, rock και electronica όλα πάνω σε μια εξαιρετικά ισορροπημένη progressive πλατφόρμα. Δώδεκα μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια, όλα αναζητούν και προσπαθούν να εξωτερικεύσουν τον εσωτερισμό του Simon σε μια αέναη προσπάθεια κατανόησης και ανύψωσης της ψυχής του. Υπάρχει πολύ αναζήτηση στους στίχους συνοδεία όμορφων μελωδικών και επαναλαμβανόμενων μοτίβων.

To ομότιτλο κομμάτι είναι απλό, πιασάρικο και πανέμορφο και θέτει το τόνο και το στιχουργικό μοτίβο για τα υπόλοιπα κομμάτια. Κομμάτια μεγάλα σε διάρκεια όπως το "The Universe Inside Me" όπου ο καλλιτέχνης αναζητά το σύμπαν μέσα του και η αναζήτηση ολοκληρώνεται και εξυψώνεται σε ένα οργασμικό ηλεκτρο-ποπ μετά τη μέση του τραγουδιού. To Peter Gabriel-ικό "This Is The Time" είναι αρκετά όμορφο και εθιστικό όπως και το φιλόδοξο εφτάλεπτο "I Will Be Waiting" στη μέση του άλμπουμ. Πλησιάζοντας και εγώ στα σαράντα πλέον μπορώ να πω ότι συνδέθηκα με τους στίχους του "40 Years" και πώς μεταλλασόμαστε σαν άνθρωποι, ωριμάζουμε και νέα φώτα ανάβουν μέσα μας. Τα δύο τελευταία κομμάτια είναι αδιαμφισβήτητα όμως και τα highlights του δίσκου. Το "So Real" είναι ένα υπέροχο τραγούδι, με πανέμορφο ρεφραίν και μελωδία που δεν κρύβει πολλές εκπλήξεις αλλά σε κερδίζει με την απλότητα και αμεσότητα του. Το απαισιόδοξο αδιέξοδο του "Dead Ends" κρύβει μέσα του μια λύτρωση μέσα από τη λυρική ενορχήστρωση και γλυκό τρόπο που τραγουδά ο Simon. Η ηλεκτρική κιθάρα και τα drums στο τέλος σπάνε το αδιέξοδο σε ένα ακόμα εμπόδιο που υπερπηδάς καθώς γίνεσαι πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος

Ένα ολοκληρωμένο έργο, η εσωτερική αναζήτηση ενός καλλιτέχνη που δεν επαναπαύεται στις πιθανές και όποιες δάφνες θα μπορούσε να θρέψει λόγω του πατρώνυμού του. Ατμοσφαιρικό, moody και σίγουρα με βαθύ μήνυμα που θα βρεί απήχηση σε πάρα πολλούς ακροατές. Ένα melodic rock progressive για δύσκολες ώρες εσωστρέφειας συνοδεία ενός καλού whiskey, ώριμο όσο ο Simon Collins.

  • SHARE
  • TWEET