Scorpions

Τα πράγματα είναι απλά. Οι Scorpions χρησιμοποιώντας απλά υλικά και μια τέχνη που αποδεδειγμένα κατέχουν πολύ περισσότερο από τους περισσότερους κυκλοφορούν όχι απλά έναν καλό δίσκο αποφεύγοντας τις κακοτοπιές, όπως την επανάληψη του rock εξαιρώντας τον τίτλο και τους αχρείαστους δήθεν μοντερνισμούς, αλλά έναν από τους καλύτερους δίσκους τους τις τελευταίες δεκαετίες.

O Mikkey Dee φαίνεται να δίνει ώθηση προς τη σωστή κατεύθυνση στην τρόικα των Meine, Schenker και Jabs, ο ήχος είναι όπως πρέπει, δηλαδή καθαρός, δυνατός και φυσικός, οι ματιές κλείνουν στα early '80s και λίγο στα late '70s, το hard rock και οι μελωδίες κυριαρχούν, ενώ τα εν δυνάμει filler περιορίζονται στο ελάχιστο και παράλληλα υπάρχουν ευτυχέστατα τραγουδάρες που θες να ακούς ξανά και ξανά.

Το "Rock Believer" είναι για κάποιο λόγο χωρισμένο σε δύο μέρη, το βασικό με έντεκα τραγούδια και το συμπληρωματικό με πέντε. Και τα δύο κλείνουν με τη μοναδική, κλασική μπαλάντα "When You Know (Where You Come From)" σε ηλεκτρική και ακουστική εκτέλεση, και τα δύο ανοίγουν με δυο δυναμίτες, ήτοι τα "Gas In The Tank" και "Shoot For Your Heart" με τα καταπληκτικά ρεφρέν τους να ξεχωρίζουν.

Ειδική μνεία αξίζει ο Matthias Jabs με τις σολάρες του, ειδικά στο "Roots In My Boots" όπου μπλέκεται θαυμάσια με το δίκασο του Mikkey Dee. Ο Meine στέκεται αξιοπρεπέστατος στο τεράστιο μέτριο ύψος του με τις ερμηνείες του, την εν γένει απόδοσή του και τις ακαταμάχητες φωνητικές γραμμές του, ο Rudolph είναι ο βράχος που όλοι αγαπήσαμε και ο Paweł Mąciwoda που κοντέυει να κλείσει εικοσαετία δεν αρκείται σε διεκπαιρωτικό ρόλο και παραδίδει κατά τόπους αρκετές ενδιαφέρουσες μπασογραμμές.

Στις πιο ξεχωριστές στιγμές ανήκουν σίγουρα το καλπαστό "Hot and Cold", το πλέον heavy από τα πολύ παλιά "When Tomorrow Comes", το καλοδεχούμενο ροκενρολάτο "When I Lay My Bones Τo Rest", αλλά και το αργό, βαρύ και ατμοσφαιρικό "Seventh Sun". Καλύτερη στιγμή του δίσκου είναι όντως τελικά το "Shining Of Your Soul".

Η εισαγωγή δευτερολπέπτων είναι τέλεια στην απλότητά της, το καταπληκτικό lead καπελώνει τη ριφάρα και σου κλέβει την καρδιά, η reggae αισθητική ημερών "Is There Anybody There?" δημιουργεί την τέλεια αντίθεση, η ζεστασιά της ερμηνείας και το νόημα των στίχων συγκινούν, έρχεται δεύτερη τέλεια αντίθεση από το κουλπέ στο ρεφρέν, έχουμε κι ένα σχεδόν ψυχεδελικό πέρασμα, έχουμε και πανέμορφο μπασάκι, έχουμε και τον Jabs να φοράει τα παπούτσια του Roth στο σόλο, έχουμε και τον Mikkey Dee να τα σπάει όταν πρέπει. Αλλά ρε αλήτη Meine, ποιος άλλος μπορεί να πει αυτό το shine, shine, shine όπως εσύ; Κανένας κερατάς γαμώ τη τρέλα μου γαμώ!

Προφανώς στη συνολική σύγκριση οι Scorpions έχουν γράψει στο παρελθόν πολλά καλύτερα τραγούδια και καλύτερους συνολικά δίσκους όπου θα ανατρέχουμε με την πρώτη ευκαιρία, αυτό δεν γίνεται να αλλάξει. Μετά από μισό αιώνα καριέρας και δισκογραφίας, το ζητούμενο ήταν να βγάλουν έναν αξιοπρεπή δίσκο που να τιμά την ιστορία τους και να προσφέρει ένα συνολικά ευχάριστο άκουσμα και μερικά ακόμη αξιομνημόνευτα τραγούδια όπου να αποδεικνύεται η κλάση τους. Το πέτυχαν με το παραπάνω και αξίζουν τον σεβασμό όλων.