Pretty Maids

Louder Than Ever

Frontiers (2014)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 28/04/2014
Μπορεί όχι απαραίτητο, σίγουρα όμως ποιοτικό
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Όταν μια μπάντα κυκλοφορεί έναν δίσκο επανεκτελέσεων δεν θεωρείται και το θετικότερο σημάδι για το παρόν και το μέλλον της. Το να επιχειρήσεις κάτι τέτοιο δηλώνει, τις περισσότερες φορές, πως δεν έχεις κάτι νέο κι ουσιαστικό να προσφέρεις, οπότε καταφεύγεις στις παλιές δόξες για να κλέψεις λίγο απ' το ενδιαφέρον του κόσμου. Έλα όμως που οι Pretty Maids δεν είχαν καμία τέτοια ανάγκη. Οι δύο τελευταίες τους δουλειές μας έδειξαν ένα σχήμα που -παρά τα τριάντα του χρόνια στη δισκογραφία- μοιάζει πιο φρέσκο από ποτέ, με ιδιαίτερα σύγχρονη ηχητική προσέγγιση και γεμάτο ενδιαφέρουσες ιδέες.

Τι μπορούσε να παίζει λοιπόν; Με την ανακοίνωση της εν λόγω κυκλοφορίας, περίμενα πως η Frontiers θα διάλεγε κομμάτια «κράχτες», ούτως ώστε να έχει την ευκαιρία μέσω των επανεκτελέσεων, να τα προσθέσει στον κατάλογό της. Προς έκπληξή μου όμως, το tracklist αποτελούταν από κομμάτια από τα τέλη των 90s κι έπειτα, χωρίς τα αναμενόμενα χιτάκια της μπάντας. Εκτός απ’ αυτό, τα τέσσερα απ’ τα δώδεκα τραγούδια θα ήταν καινούργια. Αν μη τι άλλο, κατάφεραν να διεγείρουν την περιέργεια για το που το πήγαιναν τελικά.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το "Louder Than Ever" έχει δουλευτεί μαεστρικά στον τομέα της παραγωγής. Παρόμοια με το "Pandemonium" και το "Motherland", έτσι κι εδώ, κάθε κομμάτι έχει εξαιρετικό ήχο, με κιθάρες που «δαγκώνουν», ατμοσφαιρικά πλήκτρα και τη φωνή του Ronnie Atkins να ρέει αβίαστα παντού. Έτσι, οι επανεκτελέσεις νοηματοδοτούνται, μιας και ακούγονται φρεσκότατες και στέκονται δίπλα - δίπλα στις original εκδοχές. Είναι σημαντικό, ότι οι Δανοί κατάφεραν να κάνουν συνθέσεις που είχαμε ακούσει έως και δεκαπέντε χρόνια πίσω, να μοιάζουν σαν να γράφτηκαν χτες. Συγκεκριμένα, τραγούδια σαν το "With These Eyes", το "He Who Never Lived", το "Psycho-Time-Bomb-Planet-Earth" και το "Wake Up To The Real World" είναι φανερό πως επωφελήθηκαν ιδιαίτερα της συγκεκριμένης «αναζωογόνησης».

Σημαντικό (το σημαντικότερο ίσως για πολλούς) μέρος του "Louder Than Ever" είναι βέβαια και το νέο υλικό. Οι τέσσερις καινούργιες συνθέσεις λοιπόν, συμβαδίζουν πλήρως, τόσο με το ύφος του συνόλου του δίσκου, όσο και με αυτό που μας έχουν συνηθίσει οι Pretty Maids τα τελευταία χρόνια. Έχουμε δύο mid-tempo / μπαλάντες και δύο μεταλίζοντα hard rock κομμάτια, που συνολικά, ικανοποιούν χωρίς να ενθουσιάζουν, με ένα τραγούδι απ' τις δυο μεριές να ξεχωρίζει. Το "Nuclear Boomerang" δεν επιλέχθηκε τυχαία για video clip, μιας και μας παρουσιάζει τους γνωστούς στιχουργικά και μουσικά Pretty Maids, στα καλύτερά τους. Αντίστοιχα, το "My Soul To Take", σε πιο mid-tempo διάθεση, μας αποδεικνύει πως η εν λόγω μπάντα ξέρει πολύ καλά να γράφει κομμάτια που σ’ έναν πιο δίκαιο κόσμο θα κυριαρχούσαν στο ραδιόφωνο.

Ήταν λοιπόν το συγκεκριμένο άλμπουμ μια απαραίτητη προσθήκη στη δισκογραφία των Δανών; Όχι. Ήταν δηλαδή μια ξεπέτα για χάρη της δισκογραφικής; Μπορεί, αλλά δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση μια πρόχειρη δουλειά, όπως θα μπορούσε να είναι ένα άλμπουμ επανεκτελέσεων. Τα πάντα έχουν επιμεληθεί επαγγελματικότατα, μιας και οι «παλιές» συνθέσεις ακούγονται ευχάριστα, δίχως να φαντάζουν στείρες κόπιες των original εκτελέσεων, ενώ και το νέο υλικό επιτυγχάνει να ανοίξει την όρεξη για περισσότερη καινούργια μουσική.
  • SHARE
  • TWEET