Porridge Radio

Για όποιον δεν γνωρίζει τους Porridge Radio, ήρθε η ώρα να τους μάθει. Κατευθείαν από την DIY σκηνή του Brighton, αποτελούν το δημιούργημα της τραγουδίστριας του συγκροτήματος, Dana Margolin. To "Every Bad" είναι ο δεύτερος δίσκος τους και πρώτος υπό τη στέγη της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρίας Secretly Canadian.

"Thank you for leaving me, Thank you for making me happy" είναι η φράση που θα ακούσει ξανά και ξανά ο ακροατής να επαναλαμβάνεται στο εναρκτήριο "Born Confused". Οι απλοί, καθημερινοί στίχοι, οι οποίοι μέσω της επανάληψης κολλάνε στο μυαλό, είναι ένα από τα τεχνάσματα της Margolin. Η φωνή της θυμίζει PJ Harvey τόσο στα μελωδικά, όσο και στα δυνατά σημεία. Από την άλλη κρύβει κάτι από τη ραστώνη της Molly Nilsson και το εφηβικό πάθος της Courtney Barnett. Γενικά ο ήχος του συγκροτήματος χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο με τον οποίο η Margolin χρησιμοποιεί τη φωνή και τους στίχους της.

Ο πρώτος δίσκος "Rice, Pasta and Other Fillers (2016)" ήταν ένα πρώτο δείγμα της συνθετικής τους ικανότητας, αφού μέσω περιορισμένου εξοπλισμού σε ένα home studio, κατάφεραν να αποδώσουν ένα δικό τους είδος κιθαριστικού rock, τόσο μελωδικό, όσο και ακραίο. Κύριο χαρακτηριστικό τους αποτελεί η κορύφωση της έντασης των κομματιών. Για παράδειγμα το "Lilac", αρχίζει με ακουστικές συγχορδίες, σε low tempo ρυθμό και καταλήγει σε ένα παραλήρημα με τα τύμπανα να βαράνε, τις κιθάρες να βουίζουν και να επαναλαμβάνεται δεκάδες φορές η φράση "I don’t want to get bitter, I want us to get better, I want us to be kinder, To ourselves and to each other." Αμέσως μετά ακούς την εισαγωγή του "Circling", η οποία θυμίζει έντονα την εισαγωγή του "Strawberry Fields Forever" και απλά συμφωνείς με την τραγουδίστρια πως "Everything's fine…".

Ένα από τα ωραιότερα κομμάτια του δίσκου είναι το "Sweet", το οποίο περιέχει τις εναλλαγές καθαρού και distortion ήχου, που λάτρευαν o Kurt Cobain και η Courtney Love. Από την άλλη υπάρχει το επίσης εξαιρετικό "Nephews", το οποίο αναβλύζει τη «λουμπενιά» των αγαπημένων Brian Jonestown Massacre. Θα μπορούσα να βρίσκω ομοιότητες με τραγούδια και μουσικούς όλο το βράδυ. Το σίγουρο είναι ότι είναι ένας δίσκος πρωτότυπος, χωρίς να έχει βέβαια τη φιλοδοξία να αλλάξει τον ρου της μουσικής ιστορίας.