One Step Closer

This Place You Know

Run For Cover (2021)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 29/12/2021
Συναίσθημα, οργή, εξωστρέφεια και ενδοσκόπηση σε ένα από τα πιο πολυσυλλεκτικά hardcore άλμπουμ του έτους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Εδώ στο Rocking έχουμε αναφερθεί ξανά στο παρελθόν στο Wilkes-Barre. H περιοχή αυτή, διαθέτει μια αξιοθαύμαστη punk σκηνή, η οποία επεκτείνεται σε διαφορετικές γενιές και ηχοχρώματα. Έτσι, είτε αναλογισθείς τους Tigers Jaw είτε τους Worn, το W-B αποτελεί ένα, όχι και τόσο καλά κρυμμένο, μυστικό της σύγχρονης εποχής του ιδιώματος. Οι One Step Closer, που κυκλοφόρησαν τέλη Σεπτέμβρη το πολυαναμενόμενο full length ντεμπούτο τους, γέρνουν προς την hardcore πλευρά της σκηνής, πλησίον των προαναφερθέντων Worn.

To "This Place You Know", τράβηξε ευθύς εξαρχής τα βλέμματα, και όχι απλώς επειδή κυκλοφόρησε μέσω της προβεβλημένης Run For Cover. Η σύντομη διαδρομή των One Step Closer, δημιούργησε στους σχετικούς κύκλους τον απαραίτητο «θόρυβο», τόσο με τα EP όσο κυρίως με το απίστευτο single "Lead To Gray", που ευτυχώς περιλαμβάνεται και στο παρόν άλμπουμ. Εδώ όμως έχουμε με ένα διαφορετικό κτήνος. Το hardcore του σχήματος, είναι μια άκρως ισορροπημένη και πετυχημένη ανάμειξη μικρολεπτομερειών με τις παραδοσιακές του, κατά βάση νεοϋορκέζικες, αξίες. Με σύμμαχο μια σεμιναριακή παραγωγή, οι One Step Closer μεταφράζουν τα βιώματα τους και την κληρονομιά του ήχου σε κάτι ευαίσθητο, εξωστρεφές, επεκτατικό και κυρίως αφοπλιστικό.

Διανθισμένες με αρκετά emo και πιο μοντέρνα περάσματα, στην γενεαλογία μπαντών όπως οι Turning Point ή οι Touche Amore, οι συνθέσεις του "This Place You Know" διακατέχονται από μια διαπεραστική χροιά. Τα παθιασμένα φωνητικά, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του ήχου του συγκροτήματος, εισάγουν ακροατές και ακροάτριες βαθιά σε ένα κόσμο με κοινωνικές παθογένειες, έναν κόσμο πληγωμένο που αναζητά μια θέση στο χάος. Το hardcore των One Step Closer βασίζεται σε εναλλαγές δυναμικών. Η ποικιλομορφία του δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή, αλλά όταν τα διαφορετικά χωρία εναλλάσσονται, όταν η ηρεμία δίνει τη θέση της σε βουρκωμένες κραυγές, όταν τα δεύτερα απαλά φωνητικά λυγίζουν, όταν δεν ξέρεις αν θες να μείνεις μόνο σου ακούγοντας τη μουσική τους ή να βρεθείς καταμεσής ενός pit, τότε είναι η στιγμή όπου ο τόπος τους γίνεται ο δικός σου.

Οι One Step Closer κατάφεραν, κυκλοφορώντας ένα άλμπουμ βαθιά εδρασμένο στις εμπειρίες τους στην γενέτειρά τους, να προβληματίσουν μέσω των εξαιρετικών στίχων για θέματα γενικότερα. Τα κομμάτια του δίσκου είναι ένας συγκερασμός προσεγγίσεων και αισθητικών, τόσο άρτια αναμεμειγμένα, ώστε η επανάληψη των ακροάσεων να είναι μονόδρομος. Αυτή ακριβώς η, διάρκειας 28 λεπτών, περιπλάνηση, εκνευριστικά ώριμη για πρώτο ολοκληρωμένο δισκογραφικό βήμα, είναι που αναδεικνύει αυτό το μέρος που όλοι μας γνωρίζουμε, σε μια από τις κυκλοφορίες της χρονιάς για το ιδίωμα.

Σε μια εποχή που η κοινωνική αποστασιοποίηση διαμορφώνει τις ανθρώπινες σχέσεις, η σκηνή κοχλάζει, η ανάγκη για πηγαία έκφραση δημιουργεί μπάντες κατά ριπάς. Η θέληση για επικοινωνία, για να κάνεις το βήμα παραπέρα, όχι προς το άγνωστο, αλλά ως μια ασυναίσθητη κραυγή βοήθειας και παράταση χείρας βοηθείας στο συνάνθρωπο, είναι που καθιστά το μήνυμα τέτοιων δίσκων όχι κρίσιμο, αλλά ζωτικό. Οι One Step Closer και σε ένα παραλληλισμό, που έγινε αρκετές φορές φέτος, με τους Turnstile, προσεγγίζουν το hardcore με τη ματιά ατόμων που ανδρώθηκαν στον ηχητικά ετερόκλητο αυτό, αλλά και αγχωτικά ασφυκτικό, αιώνα. Η μελαγχολία του "Chrysanthemum" θα δώσει τη θέση της στην οργισμένη κριτική του "As The City Sleeps". Η ταύτιση του "Pringle Street" συνυπάρχει με το διαφοροποιημένο εσωτερικό δράμα του "Hereafter".

Το "This Place You Know" δεν είναι απλώς οι ιστορίες του. Είναι ένας δίσκος που εσωκλείει ουσιώδη riffs, στοχευμένα leads, ισορροπημένες μπασογραμμές, πανέξυπνα κοψίματα και συγκλονιστικούς ψιθύρους υπό το άγρυπνο βλέμμα εκρηκτικού drumming. Επιτυγχάνει να μην απωλέσει το νεύρο και την μουσικότητά του προς τέρψιν μιας υπερβάλλουσας αισθητικής. Είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις όπου ένα άστρο δικαιολογεί την θέση του, όπου οι ακροάσεις «γεννούν» την ανάγκη να επικοινωνήσεις τον δίσκο σε άλλα άτομα. Είναι αυτός ο κόμπος που σε πιάνει κάθε φορά που εκκινεί το "I Feel So" γιατί ξέρεις πως βρήκες άλλη μια φωνή για τα ανείπωτα. Είναι το μεγαλείο του "Leave Me Behind". Είναι μια συγκλονιστική εκκίνηση και ταυτόχρονα ένας σταθμός για κάθε ενδιαφερόμενο, εντός και εκτός ιδιώματος.

Bandcamp
Youtube

  • SHARE
  • TWEET