Semen Of The Sun

Μετά την πρόσφατη εμφάνισή τους είχα σχηματίσει μια μικρή άποψη για τον δίσκο. Άλλα ανυπομονούσα ακόμα περισσότερο. Είχα πάρει κάποιες εντυπώσεις και είχα ήδη καταλάβει ότι χτίστηκε με αγάπη, προσμονή, χαρά και άπλετη όρεξη. Τέταρτος δίσκος λοιπόν για το σπέρμα του ήλιου και χωρίς περιττές εισαγωγές πάμε απευθείας στο ζουμί.

Η βραχνάδα στην κιθάρα στο ξεκίνημα του "The Trip" αλήθεια με ταξιδεύει σε ερήμους και σκονισμένα, ζεστά τοπία. Το κομμάτι με χαλαρώνει. Με προκαλεί και μου θυμίζει τόσο γλυκά τους Queens Of The Stone Age στα καλά τους. Ανοιξα μπύρα. Στην συνέχεια το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου σε φτιάχνει με τα χάπια του. Έχει μια ιδιαίτερη δόση Americana και μια αλήτικη μαγκιά που με ξετρελαίνει. Ξεχωρίζουν τα φωνητικά που όσο θυμάμαι δεν έχω ξανακούσει σε αυτό το στυλ από την μπάντα. Φωνητικά που οφείλω να αναγνωρίσω ότι έχουν προσεχθεί ιδιαιτέρως σε όλα τα κομμάτια και μέσω επεξεργασίας, αλλά και συνεργασίας μεταξύ των παιδιών του συγκροτήματος, δείχνουν αρκετά ώριμα και πολύ πολύ όμορφα. Άλλο ένα καρασκονισμένο κομμάτι στην πορεία μας βρωμίζει. Καταπίνουμε άλλο ένα χαπάκι και πάμε για το "Sweet Ignorance". Με ρυθμούς που δείχνουν πως το rock 'n' roll μπορεί να σκληρύνει. Η συνοχή στο άλμπουμ είναι φανταστική. Έτσι κολλάει απίστευτα καλά στην συνέχεια η κορβέτα. Το "Red Corvette" γαμάει. Είναι χιτ. Είναι μπροστά, είναι πίσω, είναι παντού. Είναι χαρούμενο και προβοκατόρικο. Βρωμοκοπάει αλητεία.

Στο "You Are Going To Lose It Boy" μια αίσθηση μελαγχολίας και απαισιοδοξίας επισκιάζει το κομμάτι. Ο ήχος σταθερός, ο ρυθμός μελωδικός και η ατμόσφαιρα πιο blues από τα προηγούμενα. Ξαφνικά από το πέσιμο ερχόμαστε αντιμέτωποι με την χαρά, το κράξιμο και την ένταση του "Immune To Stupidity", το οποίο καλά μας κάνει και μας πετάει ψηλά. Εριστικό και έξυπνο, με αφήνει σύμφωνο μαζί του. Το "Telescope" μετά, αναπολεί και θυμίζει όμορφες στιγμές. Γρατζουνάει γλυκά. Κλείνει το μάτι αληθινά. Εδώ κάπου ανοίγω κι άλλη μπύρα. "Promise" και ήδη γεύομαι τις πρώτες γουλιές. Με φτιάχνει η φράση του «Save a hug for those that you hate the most» και με συνεπαίρνει η διάθεση του. Τα κομμάτια είναι εμπνευσμένα. Ο ήχος τους αναγεννά τόσα πολλά μουσικά είδη που φαντάζει απίστευτο. Και συνεχίζει να τα δίνει σκονισμένα και παραμορφωμένα στο πιάτο σου στο "Love Is Bound". Ερωτικό και τόσο γαμημένα rock. Πολλά κιλά. Τόνους σάπιο και μοντέρνο rock 'n' roll. Για να σε σκοτώσει το "Scared To Death" στο τελείωμα με τον εναλλακτικό ήχο. Το μπλεγμένο ύφος του και την άψογη ατμόσφαιρα του.

Τριάντα πέντε λεπτάκια, ανάλαφρου άλλα συνάμα έξυπνου εναλλακτικού rock. Χωρίς συνταγές, αλλά με πάρα πολλές επιρροές. Δεν το κρύβουν. Ίσα-ίσα το γουστάρουν. Γιατί γράφουν μουσική για την απόλαυση και την χαρά. Για το χορό και την διασκέδαση. Για τις μπάντες που αγαπάνε και για τους ανθρώπους που εκτιμούν. Γιατί συνθέτουν με έμπνευση και με στόχο την ίδια την μουσική.

Μπράβο!