Neighborhood Brats

Ξεκινά ο τρίτος δίσκος των Καλιφορνέζων punks και σκάει το πρώτο χαμόγελο. Είναι οι μελωδίες και οι μελαγχολικές φωνητικές γραμμές του εκπληκτικού εναρκτήριου "Who Took The Rain" που καθιστούν σαφές πως το "Confines Of Life", που διαδέχεται το, ενδιαφέρον προ τριετίας "Claw Marks", δεν είναι απλώς το επόμενο βήμα σε μια διαρκή εξέλιξη. Στο "Confines Of Life", οι Neighborhood Brats, επιτυγχάνουν να φιλτράρουν ιδανικά τις παραδοσιακές επιρροές τους και να κυκλοφορήσουν ένα πολιτικοποιημένο punk άλμπουμ το οποίο διακατέχεται από μνημειώδη τραγούδια.

Το ύφος του σχήματος είναι μια ενδιαφέρουσα μείξη της αμερικανικής παράδοσης του ιδιώματος. Από τους πρώιμους (garage) punk ήρωες, πέρασμα στις κιθάρες του ’77, επιστροφή στην αμερικανική σκηνή των αρχών των '80s, είτε μιλάμε για τους Dead Kennedys ή για τις στοχευμένες hardcore πινελιές, και όλα αυτά διανθισμένα με surf και post-punk πασπαλίσματα. Οι Neighborhood Brats, που ηχογράφησαν τον δίσκο λίγο πριν ο κόσμος βυθιστεί στο lockdown, ανακάτεψαν την τράπουλα ιδανικά όσο ποτέ και δημιούργησαν ένα συμπαγές άλμπουμ 27 λεπτών και δώδεκα συνθέσεων. Οι τελευταίες αποτελούν την πραγματική του δύναμη, αφού, η αντίληψη του σχήματος ως προς την προσαρμογή των προαναφερθέντων υφών, καθίσταται αναζωογονητική, με τα κομμάτια να αποτελούν τους μεγάλους πρωταγωνιστές.

Το "Confines Of Life" είναι μια διαρκής επίθεση παλαιάς κοπής με σύγχρονες στιχουργικές θεματικές, αγγίζοντας θέματα από τον μισογυνισμό και τον σεξισμό έως την ξενοφοβία και τον ρατσισμό. Η frontwoman Jenny Angelillo, με τις ερμηνείες της, επιτυγχάνει να αγκαλιάσει το πνεύμα του εκάστοτε κομματιού και να χαρίσει όλες εκείνες τις συγκινητικές και θαρραλέες στιγμές που αναζητά κανείς/καμιά από το άτομο πίσω από το μικρόφωνο και τους στίχους. Στον αντίποδα, τα έγχορδα ισορροπούν στη μανιακή, μα μελωδική, αγριάδα των riffs και leads, έτσι ώστε η κυριαρχία τους στο "Signs And Semantics" να δώσει τη θέση της στη, ψάξε να βρεις τι σου θυμίζει, έναρξη του "Miss America Pageant" η οποία με τη σειρά της, έπειτα από ένα σύντομο μέτρημα ξεσπάει σε ένα παραδοσιακό punk δυναμίτη που ουρλιάζει "we can't go back - we won't go back". Αυτή η αλληλουχία, συμπυκνώνει ιδανικά όσα διαδραματίζονται εντός του "Confines Of Life".

Παρά το γεγονός πως το αποτέλεσμα, ηχητικά και στιχουργικά, δεν κινείται σταθερά σε υψηλά επίπεδα, ο δίσκος δεν παρουσιάζει ουσιαστική καμπή . Από το hardcore του "FFBF", μετάβαση στο '90s μελωδικό punk του "Transitional Housing", και από εκεί πίσω στο γνώριμο ύφος του εξαιρετικού "We’ll Find You" το οποίο δίνει το στίγμα. Το "Confines Of Life" δεν πρωτοτυπεί στιγμή, αλλά η ορμή και η αμεσότητά του, σε συνδυασμό με την ειλικρίνεια και την πυγμή των συνθέσεων, το καθιστούν ένα άλμπουμ που μπορεί, πέρα από το να αποτελέσει σημείο εισόδου στη μπάντα, να συναρπάσει όσους/ες θεωρούν πως αυτό το ιδίωμα, στην ανόθευτη μορφή του, έχει χάσει τα δόντια του.

Οι Neighborhood Brats δεν επιτρέπουν στις ακροάσεις να καταστούν μονότονες. Η ιδιοφυής απόφαση της μπάντας να παρατάξει την καλύτερη hardcore σύνθεση που θα ακούσετε φέτος, η οποία θεωρώ πως είναι αδύνατο να μη συγκινήσει με την κρισιμότητα της απλής διαπίστωσης που κάνει αλλά και του τρόπου που την εκφράζει, δίπλα στο instrumental "All Nazis Must Die" το οποίο ξεδιπλώνει τις surf καταβολές του κιθαρίστα George Rager όσο και την τεχνική του ντράμερ Nick Aguilar, με έναν τρόπο που προσωπικά μου θύμισε μέχρι και τους The (International) Noise Conspiracy, πιστοποιεί την αλλαγή επιπέδου που ξεδιπλώνεται στο άλμπουμ. Η συσσωρευμένη οργή, θα λειανθεί εκ νέου στο ατμοσφαιρικό και εσωστρεφές "Migraines" το οποίο, προσδίδοντας διάρκεια στη διαφοροποίηση της δεύτερης πλευράς του δίσκου, είναι και αυτό που δίνει την τελική ετυμηγορία.

Όταν το "Confines Of Life" ολοκληρωθεί με την αναφορά στο "shut up and dribble" που είχε ακούσει ο LeBron James, καθώς και με την ταιριαστή διασκευή στο "I Want You" της Joan Jett, θα έχει αφήσει το αποτύπωμά του. Οι Neighborhood Brats κυκλοφορούν τον καλύτερο δίσκο τους και έναν από τους εθιστικότερους του ιδιώματος έως τώρα μες τη χρονιά, ακριβώς γιατί συνθέτουν τραγούδια με πυγμή και μνημονικότητα. Συνδυάζουν οργή με σαφείς κοινωνικούς προβληματισμούς χωρίς να χάνουν τον θετικό αέρα τους, ο οποίος πηγάζει από την πετυχημένη μετατροπή των επιρροών, και των συναισθημάτων πάσης φύσεως που αυτές αποπνέουν, σε μια προσωπική άποψη που ηχεί ακαταμάχητη. Το "Confines Of Life" προσφέρει μια εμπειρία συμμετρίας στην απλότητα και ιδιοφυούς αμεσότητας που δεν προβλέπεται να αποχωρήσει σύντομα από το προσκήνιο του χώρου όπου (θα) ανήκει αφού θα έχει κερδίσει τη θέση του με το μελωδικό και αιχμηρό σπαθί του.

Bandcamp
Youtube