«A Beginner's Guide»: Βρετανικό punk '77 - '82

Μια ματιά στα πρώτα εκρηκτικά χρόνια του είδους όπως αυτό έκανε την εμφάνισή του στον χάρτη του Ηνωμένου Βασιλείου

Από τους Nτίνο Παυλίδη, Γιάννη Λυμπέρη, Τόνια Πετροπούλου, Κώστα Σακκαλή, 24/03/2015 @ 12:04

Το αφιέρωμα αυτό υπήρξε μάλλον η μεγαλύτερη πρόκληση με την οποία ήρθα αντιμέτωπος όλα αυτά τα χρόνια στην συνεργασία μου με την οικογένεια του Rocking.gr, διότι φαντάζει τουλάχιστον αστείο σε εμένα, τριάντα και βάλε χρόνια μετά, να προσπαθήσει κάποιος ήρεμος, από την αναπαυτική καρέκλα του γραφείου του, να συνοψίσει σε μερικές γραμμές την δημιουργία ενός ολόκληρου μουσικού είδους που εκκολάφθηκε στους δρόμους και γεννήθηκε σε χρόνια μεγάλων κοινωνικών αναταραχών.

Βρετανικό punk '77 - '82

Είναι επιπλέον δύσκολο, ακριβώς λόγω αυτού του μεγάλου χάσματος, να δώσεις μια πλήρη εικόνα του σκηνικού μέσα από το οποίο οι πρώτοι μεγάλοι εκφραστές της punk φιλοσοφίας αφυπνίστηκαν, πολιτικοποιήθηκαν, κινητοποιήθηκαν, και τελικά δημιούργησαν, καταστρέφοντας πρακτικές και λογικές που εκείνη την κατάλληλη χρονική στιγμή κρίθηκαν ως ξεπερασμένες. Ενώ το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο της εποχής είναι λίγο πολύ γνωστό, με τον ρατσισμό, τον συντηρητισμό, την φτώχεια και την ανεργία να δεσπόζουν, υπάρχει μια μικρή έλλειψη γνώσης ως προς την υπάρξη και την λειτουργία των δομών και υποδομών, σχετικών με την δραστηριότητα των τότε απηυδισμένων -από την κοινωνία και το μουσικό στερέωμα- punks στα πρώτα τους βήματα.

Βρετανικό punk '77 - '82

Συνδετικοί κρίκοι μεταξύ των πρώτων αυτών συγκροτημάτων υπήρξαν πολλοί. Κοινοί γνωστοί, manager που έψαχναν την τύχη τους, μαγαζιά ρουχισμού, διάφορα φεστιβάλ, συναυλιακοί χώροι που θυσίασαν τα πατώματά τους στο όνομα του θορύβου και μικρές δισκογραφικές, ήταν μόνο μερικοί χωρίς όμως να συνθέτουν από την αρχή με σαφήνεια αυτό που σήμερα αποκαλούμε δίκτυο, το οποίο αποτελεί θεμελιώδες κεκτημένο της διεθνούς punk κοινότητας. Στο ξεκίνημα δηλαδή φάνηκε περισσότερο σαν ο καθένας να χάραζε μονάχος τον δρόμο του, μια πορεία ωστόσο με κοινή αφετηρία και εννοείται κοινά σημεία συνάντησης.

Ξέρω, πολυλογώ, αλλά αν δεν είναι αυτό μια αφορμή για όμορφη κουβέντα, τότε τι είναι; Μεγάλο εμπόδιο σε αυτό το μουσικό μας ταξίδι στάθηκε φυσικά και ο τεράστιος όγκος κυκλοφοριών που κληροδότησε αυτή η περίοδος, αφού σε πολλές περιπτώσεις έτυχε μία μπάντα να κυκλοφορήσει δύο και τρεις εξαιρετικούς δίσκους σε διάστημα μόλις δύο χρόνων, ακόμη και αν το συγκρότημα επρόκειτο να διαλυθεί πρόωρα στην άμεση συνέχεια, πράγμα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό για τους punk κύκλους, όπου ο αυθορμητισμός, η ειλικρίνεια, η ταχύτητα, αλλά και η αφέλεια, βασίλεψαν όσο τίποτε άλλο.

Βρετανικό punk '77 - '82

Ο λόγος για την επιλογή του συγκεκριμένου αυτού χρονικού διαγράμματος είναι μάλλον απλός. Πέρα απ' το ότι κατά γενική ομολογία η περιόδος αυτή στην Βρετανία χαρακτηρίζεται από θρυλικούς δίσκους που διαμόρφωσαν σε καθοριστικό βαθμό όχι μόνο τον ήχο του punk rock, αλλά και την εξέλιξη της rock μουσικής γενικότερα, ένα άλμα στην αμέσως επόμενη χρονιά θα προκαλούσε ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα, εφόσον η δεύτερη γενιά βρετανικών συγκροτημάτων είχε μόλις ξεκινήσει να επιρρεάζεται από τους -ήδη- «παλιούς», να μεγαλουργεί, και να προσφέρει με τον δικό της ρυθμό τις δικές της «νιφάδες» σε μία διαρκώς διογκούμενη και ανεξέλεγκτη «χιονοστιβάδα».

Τελικά καταλήξαμε έπειτα από μεγάλη σκέψη και αρκετή δουλειά στην επιλογή των παρακάτω τίτλων, σε μία λίστα που με σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι άξια θα σας οδηγήσει στο μαγικό ταξίδι της αναζήτησης των απαρχών του βρετανικού punk, μια αναδρομή που μας ξύπνησε αναμνήσεις, που έφερε και πάλι στην επιφάνεια της μνήμης μας διαμάντια θαμμένα για δεκαετίες, που μας έκανε να αναπολήσουμε καταστάσεις και περιστατικά της ζωής μας άμεσα συνδεδεμένα με ορισμένους από αυτούς τους δίσκους, μια διαδρομή που επιβεβαίωσε στον νου μας το μεγαλείο αυτής της «παλιοσειράς» που βαστάει γερό ακόμη και σήμερα.

Βρετανικό punk '77 - '82

Οι UK Subs και οι The Ruts, οι πιο pop The Undertones και The Vibrators, οι εμπνευσμένοι από το κουρδιστό πορτοκάλι The Adicts και Major Accident, οι θαυμάσιοι χρήστες σαξοφώνου X-Ray Spex, οι πρωτοπόροι του Oi! Sham 69, και φυσικά η πιο προβεβλημένη ever punk μπάντα Sex Pistols μπορεί να αδικούνται από το αφιέρωμα, αλλά σίγουρα δεν αδικούνται από την καρδιά μας. Καλή ανάγνωση!
 

Ν.Π.

 



The Clash - The Clash1. The Clash - The Clash
CBS (1977)

Πολλοί θέλησαν να κάνουν την επανάσταση μέσω του rock, ελάχιστες μπάντες όμως κατάφεραν να αγαπούν εξίσου τα δύο. Τον Απρίλιο του 1977 το ομώνυμο ντεμπούτο των Clash ήρθε για να καθιερωθεί, γεμάτο οργή αλλά και πάθος για την μουσική, με τους πρώτους στίχους του "Janie Jones", «He's in love with rock 'n' roll woaahh, He's in love with gettin' stoned woaahh, He's in love with Janie Jones, But he don't like his boring job, no...» να υπογράφουν μία από τις κλασικότερες ever εισαγωγές δίσκου, και τον ρατσισμό, την ανεργία, αλλά και τον θυμό, όπως αντίστοιχα θίχτηκαν και διοχετεύθηκαν από τραγούδια σαν τα "Career Opportunities", "White Riot" και "London's Burning", να σημαδεύουν κατευθείαν στον στόχο την βρετανική αστική τάξη. Κανείς τους δεν είχε τις αυταπάτες ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά όπως έλεγε ο Joe Strummer «θέλησαν να προσπαθήσουν». Οι Clash ήρθαν για να αλλάξουν ζωές, και το πέτυχαν.

Γ.Λ.

 

 

 



Damned - Damned Damned Damned2. Damned - Damned Damned Damned
Stiff (1977)

Αν στην ερώτηση «ποιό συγκρότημα ήταν το πρώτο της βρετανικής punk σκηνής που κυκλοφόρησε επίσημα οποιαδήποτε ηχογράφησή του» το μυαλό σας αναζητάει την απάντηση στις φίρμες του είδους, είστε μακριά από την αλήθεια. Το "New Rose" ήταν το πρώτο βρετανικό punk single και το "Damned Damned Damned" είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους της πρώτης φουρνιάς αυτών των συγκροτημάτων. Λαμβάνοντας την σκυτάλη από το πρώιμο punk του Detroit (καθόλου περίεργο το ότι διασκευάζουν το "1970" των The Stoοges) επιδεικνύουν με τον Brian James, όχι μόνο έναν από τους πιο ικανούς κιθαρίστες της γενιάς του, αλλά και έναν συνθέτη με φαντασία. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την παραγωγή του Nick Lowe για την θρυλική Stiff, αναδεικνύουν περισσότερο την εσωτερική ένταση των τραγουδιών παρά έναν επιφανειακό τσαμπουκά άλλων σύγχρονών τους - ονόματα δεν λέμε.

Κ.Σ.

 

 

 

 



Wire - Pink Flag3. Wire - Pink Flag
Harvest (1977)

Το όνομα των Wire είχε δυστυχώς, από την αρχή της ιστορίας τους, την ατυχία να ευρεθεί στην σκιά των «μεγάλων» και εξαιρετικά προβεβλημένων συγκροτημάτων του πρώτου μεγάλου κύματος που ξέσπασε στο punk κίνημα. Μακριά από την εύνοια επιτυχημένων manager και πρωτοκλασάτων επικοινωνιακών μέσων, οι Wire στο -φυσικά υποτιμημένο- "Pink Flag" έπαιξαν αυθεντικά, άτακτα αλλά και πειραματικά, δοκιμάστηκαν άφοβα με τις διάρκειες αγγίζοντας μουσικά όρια αδιανόητα μέχρι εκείνη την εποχή, προσέδωσαν στο γυμνό και αγνό περιεχόμενο των συνθέσεων τους μία στολή-παραγωγή έργο τέχνης ακόμη και για τις ημέρες μας, και τελικά χάρισαν στον κόσμο του rock ένα αξεπέραστο πολύχρωμο άλμπουμ που υπερβαίνει τις οποιεσδήποτε διαφορετικές αποχρώσεις στις τάξεις της εναλλακτικής μουσικής.

Ν.Π.

 

 

 

 



The Adverts - Crossing The Red Sea With The Adverts4. The Adverts - Crossing The Red Sea With The Adverts
Bright (1978)

Ο μόνος λόγος που οι The Ruts, με το reggae / punk άλμπουμ τους "The Crack" του 1979, χάνουν την θέση τους από τους The Adverts σε αυτό το αφιέρωμα, είναι η γυναικεία παρουσία της Gaye Avert στο μπάσο και τα δεύτερα φωνητικά του συγκροτήματος, από την οποία -με ελάχιστη επιφύλαξη- μπορούμε να πούμε ότι έγινε το πρώτο αποφασιστικό βήμα για να ξεφύγει το punk από τον ανδροκρατούμενο χαρακτήρα που μέχρι εκείνη την στιγμή κατείχε. Φυσικά, η μουσική αξία του δίσκου είναι τεράστια, με το μελαγχολικό feeling που εκπέμπει, τα λίγο pop φωνητικά του T.V. Smith, και μοναδικά κομμάτια όπως τα "Bored Teenagers" και "Bombsite Boy", να αφήνουν πίσω τους μεγάλη παρακαταθήκη, ακόμη και αν η μπάντα επέλεξε την πρώιμη και κατά πολλούς true διάλυσή της, μόλις το 1979, μετά από τρία γεμάτα χρόνια δημιουργικής εκρηκτικότητας και διαμαρτυρίας.

Ν.Π.

 

 

 

 



Crass - The Feeding Of The 50005. Crass - The Feeding Of The 5000
Crass (1978)

Εκεί που ένα συγκρότημα αποτελεί πάνω από όλα μία ιδέα, που η μουσική χρησιμοποιείται ως εργαλείο έκφρασης ενός συνόλου αντιλήψεων αλλά και ως μέσο προσωπικής αφύπνισης και συλλογικής δράσης, εκεί βρίσκονται οι Crass, και εκεί βρίσκεται το punk όπως από την φύση του οφείλει να στέκεται -επαναστατικό- απέναντι στο σύστημα. Το "The Feeding Of The 5000", το πιο ευκολοχώνευτο ίσως άλμπουμ των πρωτοπόρων του anarcho punk και της Do It Yourself νοοτροπίας, αποδεικνύει περίτρανα πως η μουσική πράγματι σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να σου αλλάξει την ζωή, δίνοντας μια γροθιά στο κατεστημένο, προσβάλλοντας αισθητικά, προκαλώντας λεκτικά, και αγγίζοντας ηχητικά τα άκρα. Χωρίς καμία μουσική γνώση και τεχνική, με άτσαλα ακόρντα και ρυθμικές μπασογραμμές, οι Crass μεγαλουργούν με κινητήρια δύναμη την απαράμιλλη οργή τους.

Ν.Π.

 

 

 

 



Slaughter And The Dogs - Do It Dog Style6. Slaughter And The Dogs - Do It Dog Style
Decca (1978)

Οι Slaughter & The Dogs είναι μία πραγματικά παμπάλαιη μπάντα, σχηματισμένη κάπου στα μέσα των '70s και απολύτως σύγχρονη των πρώτων μεγάλων συγκροτημάτων αυτής της περιόδου, που ευθύνεται στον μεγαλύτερο βαθμό για την έκρηξη του punk στην μεγαλούπολη του Manchester. Στο ντεμπούτο τους, "Do It Dog Style", τα θερίζουν όλα με το βρωμερό και πρόστυχο rock 'n' roll τους, το καλύτερο soundtrack για ένα ατελείωτο βράδυ χορού σε αποπνικτικά και υγρά υπόγεια, ενώ ταυτόχρονα είναι φοβερό το πόσο επιδέξια καταφέρνουν και φιλτράρουν σε αυτό το άλμπουμ τις -ξεκάθαρα- rock επιρροές τους, μπολιάζοντας τες με distortion και αγνή αλητεία, όπως πολύ εύκολα αυτό μπορεί να φανεί στα "Boston Babies", "I'm Mad", και φυσικά τα υπόλοιπα άσματα του δίσκου. Μην παραλείψετε να ασχοληθείτε και με το πρώτο ever single της μπάντας "Cranked Up Really High" / "The Bitch", γιατί θα ανταμειφθείτε.

Ν.Π.

 

 

 

 



Angelic Upstarts - Teenage Warning7. Angelic Upstarts - Teenage Warning
Warner Bros. (1979)

Ίσως ένας από τους σημαντικότερους δίσκους στην ιστορία του Oi! και της μουσικής των skinhead. Το "Teenage Warning" περιλαμβάνει punk rock υψίστης ποιότητας και αξεπέραστης αξίας, που εκφράζει 100% την γενικότερη φιλοσοφία των Angelic Upstarts, οι οποίοι υπήρξαν από τους πρώτους στην ιστορία του είδους που δήλωσαν ανοιχτά κομμουνιστές και αντιφασίστες. Επηρεασμένοι από το '70s βρετανικό rock, αλλά ταυτόχρονα μεταμορφωμένοι από την ζωή στον δρόμο και το μεροκάματο, έπαιξαν γεμάτοι ενέργεια και θράσος με όπλο τις ζωηρές μπασογραμμές τους, τα άτακτα beat, και τα όλο συναίσθημα lead στις κιθάρες τους, χαρίζοντας ένα διαχρονικό αριστούργημα στο νεοφώτιστο τότε punk, και σε κάθε ανήσυχη ψυχή που ακόμη και σήμερα διακρίνει στους ασυμβίβαστους ήχους ένα ολόκληρο κοινωνικό ρεύμα.

Ν.Π.

 

 

 

 



Stiff Little Fingers - Inflammable Material8. Stiff Little Fingers - Inflammable Material
Rough Trade (1979)

Οι Stiff Little Fingers είναι η ιρλανδική απάντηση στους The Clash και στους Sex Pistols. Διαθέτουν πολιτική στάση και προσωπικό χαρακτήρα όπως οι πρώτοι, ενώ ταυτόχρονα, έχουν τον δυναμισμό και την θορυβώδη, σχεδόν εκνευρισμένη, αισθητική των δεύτερων. Ο ήχος τους είναι εκρηκτικός, οι στίχοι τους παθιασμένοι, και τα ουρλιαχτά του Burns βρώμικα και δηλητηριώδη, για να συνάδουν ολοκληρωτικά με το καυστικό και αλαζονικό πακέτο τους. Το ντεμπούτο τους, "Inflammable Material", σκάει στην περίοδο της Βορειο-Ιρλανδικής διαμάχης με αέρα ανατροπής και πραγματεύεται τα θέματα που απασχολούν τους έφηβους τότε Stiff Little Fingers, πολιτικά και μη. Θεωρείται ένα απ' τα κλασικά άλμπουμ, ιδανικό για τα αρχικά στάδια της εξερεύνησης του είδους, που υψώνει το μεσαίο δάχτυλο από τη θέση υπεροχής του και δε σου αφήνει άλλη επιλογή απ' το να το αγαπήσεις.

Τ.Π.

 

 

 

 



Blitz  - Voice Of A Generation9. Blitz  - Voice Of A Generation
No Future (1982)

Όπως θα δείτε και στην συνέχεια του αφιερώματος, το 1982 αποτέλεσε χρονιά-σταθμό για το βρετανικό punk. Ανάμεσα σε δεκάδες σημαντικές -και απαραίτητες- κυκλοφορίες εκείνης της περιόδου, το ντεμπούτο "Voice Of A Generation" των Blitz άγγιξε την κορυφή, χαρίζοντας μοναδικές μελωδικές στιγμές που κυμάνθηκαν ανάμεσα σε εξαιρετικά «ανεβαστικά» κομμάτια αλλά και μεγάλους γκρίζους ύμνους που έκαναν την διαφορά και άφησαν εποχή. Τρεμοπαίζοντας ανάμεσα στο κλασσικό punk rock και το Oi!, με δυναμιτισμένο κοινωνικά λόγο, και με την χορταστική διάρκεια των δεκαεπτά κομματιών, έδωσε κατευθείαν μια ταυτότητα στο συγκρότημα που μέχρι και σήμερα γίνεται αισθητή, ειδικότερα στους πιο «υπόγειους» κύκλους του διεθνούς punk rock. Για να μην ξεχνιόμαστε όμως, οι αληθινοί λάτρεις των Blitz γουστάρουν και την μετέπειτα -new wave- εποχή της μπάντας.

Ν.Π.

 

 

 

 



Cock Sparrer - Shock Troops10. Cock Sparrer - Shock Troops
Razor (1982)

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι οι Cock Sparrer είναι ένα από τα μεγαλύτερα rock 'n' roll συγκροτήματα όλων των εποχών, ακόμα και αν δεν έτυχε ποτέ να χαίρουν ευρείας αποδοχής, παρά μόνο στους αυστηρά punk rock και Oi! κύκλους. Είναι κρίμα, διότι κάθε ραδιοφωνικός ύμνος που εμπεριέχεται στο "Shock Troops", κάθε γλυκό lead που παίζεται στην κιθάρα, και κάθε πιασάρικο refrain που οπωσδήποτε εμφανίζεται σε κάθε κομμάτι του, σε κάνει να θέλεις να ψάξεις για έναν φίλο, να τον αγκαλιάσεις, και να τραγουδήσεις μαζί του με δάκρυα στα μάτια για πράγματα απλά και καθημερινά, για πράγματα χειροπιαστά. Εξαιρετικά αφιερωμένοι στην εργατική τάξη, στους εξεγερμένους νέους, αλλά και γενικότερα στον κόσμο του δρόμου, οι Cock Sparrer δημιούργησαν εδώ το soundtrack των ζορισμένων, αυτών που αγωνίζονται, αυτών που δεν τα βρίσκουν όλα έτοιμα.

Ν.Π.

 

 

 

 



Discharge - Hear Nothing See Nothing Say Nothing11. Discharge - Hear Nothing See Nothing Say Nothing
Clay (1982)

Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά άλμπουμ στην ιστορία του punk, με την μουσική που έπαιξαν οι Discharge σε αυτόν τον δίσκο να μην έχει προηγούμενο. Οι Discharge ποτέ δεν ακούστηκαν σαν κάποιον άλλον, ενώ οι περισσότεροι κατέληξαν να ακουστούν σαν αυτούς. Το impact αυτή της κυκλοφορίας, με τις βαριά παραμορφωμένες κιθάρες και τα θεοβρώμικα σόλο, το αλύπητο drumming με τον ολόφρεσκο τότε d-beat ρυθμό, και τον χαρακτηριστικό αναρχικό, αντί-απολυταρχικό, και αντί-πολεμικό τους λόγο που σε όλη την διάρκεια του άλμπουμ λυσσά αιωνίως επίκαιρα, βαστά αξιοθαύμαστα ζωντανό ακόμη και σήμερα, ντύνοντας με ένα μυθικό πέπλο -μαύρου χρώματος- το όνομα αυτής της μπάντας. Μαζί με τους Disorder, τους The Varukers, και τους Chaos UK δημιούργησαν μουσικά είδη, έχτισαν σκηνές, και γέννησαν αναρίθμητες μπάντες σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ν.Π.

 

 

 

 



The Exploited - Troops Of Tomorrow12. The Exploited - Troops Of Tomorrow
Secret (1982)

Κατά την γνώμη μου, όποιος έτυχε να ακούσει από μικρός The Exploited σε πολύ γερές δόσεις, μάλλον δεν θα κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει αυτή την μπάντα, η οποία όσο ιστορική και επιδραστική υπήρξε άλλο τόσο αμφιλεγόμενη και αφελής στάθηκε κατά το πέρασμα του χρόνου. Το αξεπέραστο "Troops Of Tomorrow", ο πιο ολοκληρωμένος δίσκος του συγκροτήματος, σας προσφέρει απλόχερα γνήσιο και αληθινό street punk, ωμό και επιθετικό, με ετοιμοπόλεμα riff, μνημειώδη παλιακή παραγωγή, πιασάρικα refrain, και φωνητικά να οργιάζουν με την σκωτσέζικη προφορά τους. Κομμάτια σαν τα "Alternative", "USA", και "UK82" δικαιολογημένα θεωρούνται ύμνοι, καθιστώντας τελικά το album σαφέστατα ανώτερο του -κατά πολλούς- ορόσημου τους "Punks Not Dead". Εύφημος μνεία στo ομώνυμο κομμάτι του δίσκου -και διασκευή στους The Vibrators-, που αποδεικνύει πως η μουσική δεν γεννήθηκε απαραίτητα σκληρή.

Ν.Π.

 

 

 

 



Charged GBH - City Baby Attacked By Rats13. Charged GBH - City Baby Attacked By Rats
Clay (1982)

Με το ιστορικό αυτό ντεμπούτο έμελλαν οι -κατά κόσμον- GBH να αφήσουν από πολύ νωρίς το στίγμα τους στον παγκόσμιο σκληρό ήχο, και να ξεκινήσουν με αέρα βετεράνου την μακροχρόνια και επιτυχημένη πορεία τους στον θόρυβο, την ταχύτητα, και την αλητεία. Στο "City Baby Attacked By Rats" αυτά τα τρία στοιχεία θα τα βρείτε στο maximum, να εξαπολύονται από το ξεκίνημα του άλμπουμ και τα "Time Bomb" και "Sick Boy", και να συνεχίζουν ακάθεκτα το έργο τους σε όλη την διάρκειά του. Αν στην συνέχεια παίξετε το θρυλικό "Kill Em All" των Metallica, τότε νομίζω πως δεν θα δυσκολευτείτε να διαπιστώσετε από ποιούς στην ουσία μπήκαν τα θεμέλια του thrash, που τα επόμενα χρόνια εκτοξεύτηκε και άνθισε στην Αμερική. Με περιοδείες από πολύ νωρίς σε ολόκληρο τον κόσμο, από τις Η.Π.Α. μέχρι και την Ιαπωνία, οι GBH αναμφισβήτητα άλλαξαν το πρόσωπο του punk, προσδίδοντας του ρυτίδες δρομίσιου attitude.

Ν.Π.

 

 

 

 



The Last Resort - A Way Of Life - Skinhead Anthems14. The Last Resort - A Way Of Life - Skinhead Anthems
Captain Oi! (1982)

Γενικά συμμερίζομαι σε έναν βαθμό την άποψη, ότι οι πιο «δυτικοί» Ευρωπαίοι, αλλά και -άσχετα με αυτούς- μια μεγάλη μερίδα της εργατικής τάξης, αντιλαμβάνονται λίγο διαφορετικά την έννοια της πατρίδας, κάπως πιο «καλοπροαίρετα» δηλαδή, αλλά αυτό παύει να με ευχαριστεί όταν η μουσική υμνεί πατρίδες, έθνη και τα σχετικά. Για ένα τέτοιο attitude και την αγάπη τους ως προς τον τόπο καταγωγής τους, έχουν κατά καιρούς χαρακτηριστεί οι κατά τα άλλα «αντί-Θατσερ-ικοί» The Last Resort ως μία αμφιλεγόμενη μπάντα, χωρίς όμως αυτό να αναιρεί τα θεμέλια που έβαλαν στον χαρακτήρα που απέκτησε το Oi! μετά από αυτόν τον δίσκο, ο οποίος ξεφεύγει κάπως από την κλασσική rock 'n' roll φόρμα, και ακούγεται πλέον βαρύς, λακωνικός, και γκρίζος. Στο άλμπουμ αυτό, η μπάντα που καθόρισε σημαντικά το παρουσιαστικό και lifestyle των skinhead, σε καθηλώνει στα πρώτα κομμάτια για να μην πάρεις τα αυτιά σου, στην συνέχεια, από πάνω του.

Ν.Π.

 

 

 

 



Zounds - The Curse Of Zounds15. Zounds - The Curse Of Zounds
Crass (1982)

Για πολλούς η μουσική των Zounds αποτελεί την ύψιστη μορφή punk rock, όπως ελάχιστα έχει ακουστεί από άλλα συγκροτήματα στα χρονικά. Ηχητικά οι Zounds είναι εξαιρετικά easy listening, χωρίς να χάνουν την ζωηρότητα και τον σοβαρό χαρακτήρα της μουσικής τους, και οι ελάχιστα παραμορφωμένες κιθάρες που χρησιμοποιούν, σε συνδυασμό με τα πλήκτρα και την μαγεία που εκπέμπουν τα φωνητικά του Steve Lake, συναποτελούν την χρυσή τομή της τέχνης τους. Παράλληλα, καυτηριάζουν έξυπνα τα μουσικά δρώμενα τόσο των mainstream όσο και των underground κύκλων, και σχολιάζουν επίκαιρα, με απλά λόγια, ειλικρίνεια, και χιουμοριστική ειρωνεία, το αδιέξοδο της ζωής στις μεγαλουπόλεις, τον καπιταλισμό, και την σύγχρονη δυτική κοινωνία. Μαζί με τους The Mob, συνιστούν τον ακρογωνιαίο λίθο για το anarcho punk.

Ν.Π.

 

 

 

 



Το extra:

Buzzcocks - Singles Going SteadyBuzzcocks - Singles Going Steady
I.R.S. / United Artists (1979)

Οι ερωτοχτυπημένοι και γοητευτικοί αλήτες Buzzcocks από το Manchester, δεν θα μπορούσαν ποτέ να λείψουν από το αφιέρωμά μας, αφού άθελά τους με την αισθητική και την ιδιοσυγκρασία τους όπως αυτές εκφράστηκαν μέσα από τις όλο ενέργεια μελωδίες και τους ρομαντικούς -αλλά ταυτόχρονα προσγειωμένους- στίχους των κομματιών τους, έδωσαν καθοριστική μορφή στις πρώτες pop punk και power pop τάσεις που ξέσπασαν στους κύκλους του punk, και κέρδισαν εξίσου το «υπόγειο» και το mainstream ακροατήριο. Οι Buzzcocks συμπληρώνουν αυτή την λίστα με μία ιδιαίτερη συλλογή, που κυκλοφόρησε μόλις το 1979 στην Αμερική και συγκεντρώνει τις καλύτερες στιγμές και τα πρώτα single της μπάντας, σε έναν δίσκο που αγαπήθηκε από όλους κυρίως για την ποιότητα που σε συνολικό επίπεδο κατόρθωσε να κατέχει, κάτι που δυστυχώς έλειψε από τα υπόλοιπα -άνισα στο εσωτερικό τους- άλμπουμ του συγκροτήματος.

Ν.Π.


Επιμέλεια: Ντίνος Παυλίδης

 

 

  • SHARE
  • TWEET