Myriad Drone

Το έχουμε πει πολλές φορές, στην Αυστραλία κάτι γίνεται πολύ σωστά στο κομμάτι παραγωγή μουσικής. Θες στο prog, στο core, σε πιο ακραία μελωδικά είδη, ακόμα και στο post metal παράγουν διαμάντια που συνήθως περιμένουν κρυμμένα να βρεθεί ο πρώτος που θα κοιτάξει προς αυτά. Μετά, καταλαμβάνουν τον κόσμο. Οι Myriad Drone είναι από τη Μελβούρνη και ασχολούνται με το post, αλλά ρε φίλε το κάνουν πολύ καλά!

Το "A World Without Us" είναι ο δεύτερος δίσκος τους και κυκλοφόρησε έξι ολόκληρα χρόνια μετά το ντεμπούτο "Arka Morgana". Από τις πρώτες νότες που μπαίνουν στήνει κατευθείαν το τοπίο μέσα στο οποίο έχει σκοπό να αναπτυχθεί. Δεν υπάρχουν αμφιβολίες, ο χαρακτήρας είναι πρώτα απ' όλα post, αλλά όχι το post που στηρίζεται στην επαναληψιμότητα και στο αργο χτήσιμο ιδεών. Η ατμόσφαιρα λέει περισσότερο Dvne, Vower, μπάντες που χρησιμοποιούν progressive, sludge αλλά και κυρίαρχες μελωδίες - όπως οι Alcest. Τα Mastodon σημεία δεν λείπουν από το μείγμα, αλλά δεν είναι πουθενά τόσο έντονα που να αναλαμβάνουν πρωτεύοντα ρόλο. Πλέον υπάρχουν φωνητικά, ακραία και καθαρά ενώ σε κορυφώσεις ανεβαίνουν και οι ταχύτητες δημιουργώντας μια ποικιλία από υφές και συναισθήματα.

Γενικά το songwriting στηρίζεται σε ένα πακέτο καλών ιδεών σχηματίζοντας έτσι τραγούδια που και να σε ταξιδέψουν μπορούν αλλά ταυτόχρονα μένουν ενδιαφέροντα στη διάρκεια της ροής τους. Στο σύνολο έχουμε επτά κομμάτια. Το δεκάλεπτο ομώνυμο ανοίγει το άλμπουμ και είναι ένα εξαιρετικό πρώτο σημείο επαφής με τη μουσική των Myriad Drone, ενώ το τρίλεπτο "Valediction" το κλείνει αφήνοντας να αιωρείται ένα συναίσθημα γλυκόπικρο μέχρι να χαθεί εντελώς. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το πιο ωκεανικό "Forlorn Hope" που έχει και μια σχεδόν επική αλλαγή κάπου στη μέση να το απογειώνει, αλλά και το υπέροχα γραμμένο "Longing". Αυτό το δεύτερο είναι και το σημείο που νομίζω ότι ο ακροατής κατεβάζει πια τις αναστολές και την καχυποψία παραδιδόμενος στη ροή της μουσικής. Πλέον απολαμβάνουμε τη δουλειά που κάνουν οι κιθάρες, μαζί με το εξαιρετικό rhythm section, ώστε να πουν τις λέξεις που έχουν να πουν, πέρα από τα λόγια του τραγουδιστή.

Το δεύτερο άλμπουμ των Myriad Drone είναι από τις πραγματικά καλές post metal κυκλοφορίες που μπορεί κάποιο να εμπιστευτεί φέτος. Έχει χαρακτήρα δικό του αξιοποιώντας όμως τις μουσικές ρίζες και παραδόσεις του ιδιώματος. Με αρκετά διαφορετικά στοιχεία πετυχαίνει να μένει ενδιαφέρον σε όλη τη διάρκεια - κάτι που στο σήμερα, μη γελιώμαστε, δε συνηθίζεται από τους postάδες. Ακούει κάποιο εκεί στην Pelagic παρακαλώ;