Monophonics

Sound Of Sinning

Transistor Sound / Rockarolla (2015)
Από την Τόνια Πετροπούλου, 07/05/2015
Το "Sound Of Sinning" αντιγράφει τόσο καλά, που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει κυκλοφορήσει τέλος των '60s με αρχές των '70s
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Σίγουρα έχεις πάρει πρέφα το retro κίνημα που έχει ξεκινήσει τα τελευταία χρόνια. Ένα απ' τα παρακλάδια του είναι και η αναγέννηση της soul. Πολλοί το προσπαθούν και λίγοι καταφέρνουν να ξεχωρίσουν, χωρίς να αντιγράφουν πιστά. Το τέταρτο άλμπουμ της πενταμελούς psychedelic soul μπάντας από το San Francisco, "Sound Of Sinning", αντιγράφει τόσο καλά, που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει κυκλοφορήσει τέλος των '60s με αρχές των '70s.

Από το drum beat του εναρκτήριου "Lying Eyes", με το noir garage κιθαριστικό hook απομεινάρι των The Byrds, καταλαβαίνεις ότι ο ενθουσιασμός σου δε θα αργήσει να μετατραπεί σε εθισμό. Στο πιο σκοτεινό με dub ψήγματα "Sound Of Sinning", η φωνή του Kelly Finningan είναι μια μείξη από Otis Redding και Marvin Gaye και είναι τουλάχιστον μεθυστική, όταν συνδυάζεται με υποβόσκοντα The Zombies beats και a la Aretha Franklin δεύτερα φωνητικά. Απ' το μελωδικά trippy "La La La Love Me" στο χαμένο κομμάτι των Rare Earth, "Promises", που απογειώνει, μ' ένα glamour-άτο vibe, η τρομπέτα του Ryan Scott, στην μελαγχολική ambience του "Falling Apart" και το Memphis groove που διοχετεύει ο Ian McDonald στο riff της κιθάρας του, γίνεται φανερό πως η αναλογική ηχογράφηση έχει προσδώσει την vintage edge στον δίσκο.

To "Hangin On" «μπαίνει» μ' έναν δυνατό latin soul παλμό και μαράκες να τον σιγοντάρουν, θυμίζοντας τις The Supremes, συνεχίζει σε μια όμορφη κλιμάκωση των πνευστών και εκπλήσσει με ένα Jethro Tull άγγιγμα. Ακολουθεί το "Strange Love" με το μεγαλοπρεπές μπάσο του Myles O'Mahony που «χορεύει» αιθέρια πάνω από το ήχο εγχόρδων, καμπάνας και σαξόφωνου και το jazzy art-soul μπαλαντοειδές "Find My Way Back Home" με αέρινα tunes ηλεκτρικής κιθάρας. Το "Holding Back Your Love" ενέχει fuzz-αριστό riff a la Yardbirds, soulful φωνητικά και παλαμάκια πάνω απ' την ηχώ της τρομπέτας. Τέλος, το "Too Long" ακολουθεί ένα όμοιο groove με το προηγούμενό του σε μια πιο noir και αργή εκδοχή, ενώ, το σχεδόν instrumental trip hop "Everyone's Got...", κλείνει το άλμπουμ, μέσω ενός πιασάρικου ρυθμού, στις ψυχεδελικές μελωδίες των The Beatles.

Το funk του "Sound Of Sinning" σου εγγυάται ότι θα περάσεις καλά ακούγοντάς το. Είναι ένα ραδιοφωνικά φιλικό άλμπουμ που σε ξεσηκώνει και σε βάζει στο mood του. Για κάποιους, μπορεί να διαθέτει την σωστή ισορροπία αναχρονιστικών στοιχείων της πλούσιας μουσικής περιόδου και για κάποιους άλλους να έχει υπερβολική δόση. Όπως και να 'χει, ήταν ξεκάθαρο απ' την αρχή ότι πρόκειται για τον «ήχο της αμαρτίας» και όλοι ξέρουμε το πόσο γλυκός είναι.
  • SHARE
  • TWEET