Metalian

Είμαι πεπεισμένος πως οι μουσικοί συντάκτες του μέλλοντος που θα επιχειρήσουν να κάνουν μια αποτίμηση της παρούσας δεκαετίας στο παραδοσιακό heavy metal, θα βαφτίσουν το 2017 ως την απόλυτη speed metal χρονιά. Μπορεί ο όγκος των speed metal κυκλοφοριών για φέτος να μην είναι αφύσικα μεγάλος, αλλά αυτό που ξαφνιάζει ευχάριστα είναι η ποιότητα των κυκλοφοριών που φέρουν δικαίως τη συγκεκριμένη «ταμπέλα». Έχοντας λοιπόν το τεφτέρι μας ήδη γεμάτο με τις κυκλοφορίες των Vulture, Night Demon, Evil Invaders και Sanctifyre, και αναμένοντας να εμπλουτιστεί ακόμη περισσότερο με τις δουλειές των Stälker και Defeater, τι θέση μπορούν να έχουν οι Καναδοί Metalian στην παραπάνω λίστα; Μονολεκτική η απάντηση: περίοπτη!

Ξεκινάμε με δεδομένο ότι το κοινό σήμερα είναι εξαιρετικά δεκτικό σε μπάντες που έχουν να δώσουν ταχύτητα, βρωμιά και αλητεία και είναι έτοιμο να αναδείξει τις καλύτερες από αυτές σε ποδηγέτες του σημερινού heavy metal στερεώματος. Τι καθιστά όμως πετυχημένες τις δυο κατά γενική ομολογία καλύτερες speed metal μπάντες των καιρών μας ήτοι τους Enforcer και τους Night Demon; Η επίμονη προώθηση; Οι εκτενείς περιοδείες; Τα κολασμένα σόου; Το ταλέντο; Η τεχνική αρτιότητα; Η ομορφιά και σωματική ρώμη των μελών τους; Όλα αυτά βεβαίως, αλλά περισσότερο ακόμα από όλα τα παραπάνω μια επιτυχημένη speed metal μπάντα απορρέει νιάτα. Το speed metal ως είδος απαιτεί ανωριμότητα, ιδρώτα και ένταση. Απαιτεί νέους ανθρώπους στο κορμί ή στην ψυχή που θα μεταλαμπαδεύσουν στη συνέχεια τη νεανική τους ορμή σε νέους στο κορμί ή στην ψυχή ακροατές. Και η μουσική των Metalian σφύζει νεότητας.

Ωστόσο, δεν μιλάμε για μια μπάντα που είναι νέα σε ηλικία. Οι Metalian είναι ενεργοί από το 2005 κιόλας με ένα αριθμό κυκλοφοριών που δεν δημιούργησαν κάποιο ιδιαίτερο ντόρο, έχουν περιοδεύσει κυρίως σε Καναδά και ΗΠΑ, ένα κομμάτι τους περιέχεται στην εμβληματική Καναδέζικη ταινία “Fubar” του 2011 ενώ έχουν ανοίξει και ένα πρόσφατο Keep It True. Παρότι όμως δεν τους λείπει ούτε το ταλέντο, ούτε η ένταση, ούτε η ταχύτητα, τους λείπει στο μέγιστο βαθμό η προσήλωση και η ενασχόληση με τα “κοινά”. Για παράδειγμα, η τελευταία τους δουλειά που παρουσιάζεται με αυτό το κείμενο, έχει κυκλοφορήσει από το Μάιο μόνο σε ψηφιακή μορφή από τη σελίδα τους στο bandcamp! Κάποια στιγμή είχε λεχθεί ότι γίνονταν ενέργειες για κυκλοφορία σε βινύλιο, αλλά αυτές δεν έχουν καρποφορήσει ακόμη. Για CD ή κάποιο άλλο φορμάτ, ούτε λόγος. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά για μένα το να μην μπορώ να έχω μια κυκλοφορία σε φυσική μορφή στα χέρια μου και στη δισκοθήκη μου είναι μέγιστη ύβρις! Ειδικά όταν μιλάμε για κυκλοφορίες που μου έχουν συμπεριφερθεί βρώμικα και αλήτικα ρίχνοντας μου άπερκατ στο σαγόνι!

Χωρίς φόβο και πάθος παραδέχομαι λοιπόν ότι το "Midnight Rider" είναι μια τέτοια κυκλοφορία. Κάποιοι θα γελάσουν ίσως με τον χαρακτηρισμό «οι Judas Priest του Καναδά» που τους ακολουθεί και φέρνει στο νου κάτι από «Σάκης Ρουβάς του Πειραιά», αλλά μια συγκεντρωμένη ακρόαση του νέου τους δίσκου πείθει για του λόγου το αληθές. Και όχι μόνο! Οι Quebecois (προφέρεται Κεμπεκουά με ιδιαίτερα δαντελωτή προφορά) Metalian αντλούν έμπνευση από όλο το NWOBHM φάσμα και το υλικό τους είναι εξίσου πιστό τόσο στις διδαχές των Judas Priest, όσο και σε αυτές των πρώιμων Iron Maiden. Κατά βάση λοιπόν το "Midnight Rider" ηχεί σαν τα παραπάνω μεγαθήρια σε διπλάσια ταχύτητα ή αν προτιμάτε σαν κάτι από Raven ή Jaguar.

Επομένως μιλάμε καθαρά για κλασσικό heavy metal παιγμένο ως επί το πλείστον σε ιλιγγιώδεις ταχύτητες χωρίς κάποιο φλερτ με πιο thrash φόρμες. Φυσικά, τα ροκ εν ρολ στοιχεία δεν γίνεται να λείπουν από καμία μπάντα του ιδιώματος για λόγους γνωστούς στο άπαν σύμπαν (λέγε με Motorhead), αλλά η μπάντα είναι heavy metal το τεκμηριώνει άριστα με το "Midnight Rider" διάρκειας 35 λεπτών. Ένα μισαωράκι και κάτι ψιλά χρειάζονται λοιπόν οι Metalian για να μιλήσουν στις θεωρητικά νεανικές μας καρδιές με 8 φρενιασμένα κομμάτια τα οποία είναι μεν πλούσια σε ιδέες, αλλά καλοφτιαγμένα και ευκολομνημόνευτα δε.

Και φτάνουμε στο σημείο κλειδί. Για εμάς τους μεγάλους θεωρητικούς της τέχνης του heavy metal, a.k.a. τεμπέληδες του κερατά, το speed metal φαντάζει εύκολο. Εντάξει μωρέ, αν παίζεις γρήγορα και αποτελεσματικά, ακόμα και μέτρια mid tempo ριφ θα φαντάζουν έπη. Οι Metalian άλλωστε μου έχουν ήδη αποδείξει στην τελευταία εμφάνιση τους στο ΚΙΤ ότι είναι μια καλολαδωμένη μηχανή που μπορεί να δουλέυει σε δεκάδες χιλιάδες στροφές όπως ακριβώς ξεκινούσαν οι παλιές ροζ αγγελίες: αβάδιστα. Και φυσικά τα ριφ τους δεν ανοίγουν νέες διαγαλαξιακές πύλες στην ανθρώπινη έμπνευση. Σαφώς και είναι από το πάνω ράφι, αλλά τι τους κάνει να ξεχωρίζουν τουλάχιστον για τη γνώμη του γραφόντα;

Τα φωνητικά. Ας το παραδεχτούμε άφοβα κυρίες και κύριοι, ένας άρτιος heavy metal τραγουδιστής που μπορεί να πάει «ψηλά» μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα το speed metal από έναν που δεν μπορεί. Οι Enforcer επί παραδείγματι μπορεί να χρησιμοποιούν πιο υψίσυχνες προσεγγίσεις αλλά αυτές χάνουν σε δύναμη παρότι ενισχύουν το εκτός ελέγχου speed metal συναίσθημα της μπάντας ενώ οι Night Demon ποντάρουν περισσότερο στη βρωμιά και στη δύναμη για να καλύψουν έξυπνα την έλλειψη εύρους. Ε λοιπόν ευθαρσώς σας δηλώνω ότι ο κύριος Ian Wilson που επιμελείται των φωνητικών στους Metalian, συνδυάζει μαεστρικά κολασμένες τσιρίδες με βρώμικη δύναμη. Το πρώτο χαρακτηριστικό μάλιστα είναι αυτό που ενισχύει ακόμη περισσότερο τον τίτλο «Judas Priest του Καναδά» για τη μπάντα, κι αν ακόμη μειδιάτε με τη γραφικότητα αυτής της φράσης, θα σας υπενθυμίσω ότι μιλάμε για speed metal αλλά πάνω από όλα για μια μπάντα που πήρε το όνομά της από το τερατώδες τανκ που κοσμεί το εξώφυλλο του "Defenders Of The Faith" και που ούτως ή άλλως μεταφράζεται σε ΜΕΤΑΛΛΑΣ. ‘Η ΜΕΤΑΛΛΙΑΝΟΣ. Ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων.

Θεωρώ πως το να ξεχωρίσει κανείς κομμάτια σε ένα τόσο μικρό και συμπαγές άλμπουμ δείχνει μια άκαιρη ροπή προς την ονειροπόληση όταν θα έπρεπε το πλήρες εύρος της προσοχής μας να είναι αφιερωμένο στο δίσκο. Δεν μπορώ όμως να μην επιστήσω την προσοχή σας στην τριάδα "Burn It Down", "Firestorm" και "The Haunting" που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν τη δεύτερη πλευρά σε μια εξαιρετικά υποθετική με τα σημερινά δεδομένα κυκλοφορία βινυλίου του "Midnight Rider". Γιατί αυτό το κομμάτι του ευρύτερου μωσαϊκού της δουλειάς των Καναδών παρουσιάζει ουσιαστικά το τρίπτυχο που θεωρώ πως αντιπροσωπεύει τη μπάντα. Με το "Burn It Down" λοιπόν (που ουδεμία σχέση έχει με το "Ram It Down" αλλά περισσότερο με το «Ηλία, ρίχτο!») οι Metalian μας λένε «μπορoύμε να παίξουμε σαν Judas Priest». Με το "Firestorm" μας λένε «μπορούμε να παίξουμε σαν Judas Priest αλλά πιο γρήγορα». Kαι πριν καλά καλά τελειώσει αυτό, έρχονται με το "The Haunting" και μας λένε «ξέρετε τι; μπορούμε να παίξουμε σαν Judas Priest αλλά ακόμα πιο γρήγορα!». Με άλλα λόγια, πόσες ταχύτητες έχει το σασμάν των μεγάλων Βρετανών; 5 συν την όπισθεν; Ε, αυτοί τσιμεντώνουν την όπισθεν και προσθέτουν και άλλες δυο ταχύτητες μετά την πέμπτη. Χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι αγνοείται και η πανταχού παρούσα Maiden-ική συνιστώσα. Απλά δώστε βάση στο τελείωμα του "Inside The Dome" και θα καταλάβετε.

Κλείνοντας, μπορώ να πω ότι το "Midnight Rider", παρότι δεν το έχω στα χέρια μου σε καμία άλλη μορφή πέραν της ψηφιακής, φλερτάρει έντονα με το να μπει στη δεκάδα μου για φέτος σαν κυκλοφορία-φάντασμα. Αν κυκλοφορήσει δε στο ενδιάμεσο και σε φυσική μορφή ή ακόμη καλύτερα αν οι Metalian αναθεωρήσουν κιόλας το κακόγουστο πράσινο εξώφυλλο που συνοδεύει την κυκλοφορία στο bandcamp (όπου και μπορείτε να ακούσετε το δίσκο), τότε ορκίζομαι να τους μπάσω στην ελίτ των κλασσικών metal κυκλοφοριών του 2017 για εγωιστικούς και μόνο λόγους. Μέχρι τότε, σας συστήνω ανεπιφύλακτα την ακρόαση του δίσκου και ευελπιστώ το "Midnight Rider" να δοκιμάσει επιτυχώς τις αντοχές της κάτω σιαγώνας σας, όπως έκανε και σε μένα!

Link για το άλμπουμ