Medeski, Scofield, Martin & Wood

Μέχρι τρεις είναι δεσμός, από τους τέσσερις και μετά ξεκινάει το όργιο, έτσι δε λένε; Κάπως έτσι πάντως πρέπει να σκέφτηκαν οι Medeski, Martin & Wood όταν κάλεσαν τον John Scofield για να «οργιάσουν» μαζί επί σκηνής. Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που θα συνέβαινε κάτι τέτοιο, αφού η συνεργασία τους ξεκινάει από το 1998 και έχει μέχρι τώρα αποφέρει δύο στούντιο άλμπουμ, τα "A Go Go" και "Out Louder". Σε αυτά τα δύο βασίζεται αποκλειστικά και η μουσική που παίζεται στον εν λόγω διπλό και ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο.

Και τι μουσική είναι αυτή! Καταρχήν εννοείται ότι σε σχέση με τις προηγούμενες εκτελέσεις στις συναυλίες επιφυλάσσεται ξεχωριστή μεταχείριση. Για αυτό και επεκτείνεται η διάρκειά τους, σε άλλες λιγότερο και σε άλλες περισσότερο. Επιπλέον, σε αντίθεση με την τρέχουσα λανθασμένη αντίληψη ότι η jazz είναι σοβαρή και «δύσκολη» μουσική, εδώ αποδεικνύεται ότι μπορεί να είναι κατά κύριο λόγο διασκεδαστική. Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι μιλάμε για pop απλότητες ή κάποιο μπασταρδεμένο εμπορικό παρακλάδι. Απλά έχουμε να κάνουμε με μουσικούς που δείχνουν κατά κύριο λόγο να διασκεδάζουν μακριά από λογικές τεχνικής επίδειξης, με πρώτο γνώμονα την ηχητική θελκτικότητα και που δε φοβούνται να παίξουν και με άλλες μουσικές φόρμες.

Ας πάρουμε για παράδειγμα το "What Now" που με σχεδόν ροκ προσέγγιση αποτελεί έναν διάλογο κιθάρας – πλήκτρων, τέτοιον που θα έκανε τον John Lord και τον Richie Blackmore να κοκκινήσουν. Ακούστε και το "Cachaca" (προερχόμενο από το γνωστό Βραζιλιάνικο ρούμι) πώς φέρνει το latin στοιχείο μέσα από τα κρουστά του Billy Martin και το μπάσο του Chris Wood ή τα αργά bluesy "In Case The World Changes Its Mind" και "Amazing Grace". Απολαύστε το περιπαιχτικό funky "Little Walter Rides Again". Πολύ περισσότερο προσέξτε ίσως το "Miles Behind" όπου τα πράγματα «σοβαρεύουν» αποτίωντας έναν φόρο τιμής στο ηλεκτρικό γκρουπ του Miles Davis.

Αν εξαιρέσουμε τα εκάστοτε solo που όλοι περισσότερο ή λιγότερο παίρνουν, είναι ο ήχος των Medeski και Scofield αυτός που γεμίζει κυρίως τα ηχεία. Ο μαγικός ήχος του hammond είναι από μόνος του αρκετός λόγος για την ακρόαση κάθε άλμπουμ, πόσο μάλλον όταν αυτό ορίζεται από τα ικανότατα χέρια του John Medeski. Στον αντίποδα έχουμε τον John Scofield, έναν από τους πιο καταξιωμένους jazz κιθαρίστες, που είναι ικανός να δημιουργεί ατμόσφαιρες με βελούδινα δάχτυλα και να αλλάζει δυναμικές σαν καλολαδωμένο διαφορικό. Εκεί όμως που δείχνουν την αξία τους και οι δύο της ρυθμικής βάσης είναι στο πόσο άμεσα και ομαλά μπορούν να ανεβοκατεβάζουν τις ταχύτητες σε αυτόματο συγχρονισμό με τον κάθε σολίστ.

Όπως εξαρχής υποψιαστήκαμε, το "Live, In Case The World Changes Its Mind" πρόκειται όντως για ένα μουσικό όργιο με οργασμική κορύφωση το "Hottentot" που κλείνει το δίσκο και αποδεικνύει ότι η συνεργασία αυτή ήταν ένα από τα πιο επιτυχημένα σχήματα που περιόδευσαν στον ευρύτερο jazz χώρο τα τελευταία χρόνια. Συστήνεται ανεπιφύλακτα για έτοιμα να «παραστρατήσουν» αυτιά και με την ελπίδα να παρασυρθούν στη συνέχεια και να αναζητήσουν τις υπόλοιπες απολαύσεις που έχουν να τους προσφέρουν, τόσο το τρίο των Medeski, Μartin & Wood όσο και o Scofield, στις προσωπικές τους δισκογραφίες.