Kvadrat

Δεν ξέρω αν έχεις εξοικείωση με το πρότερο υλικό των Kvadrat, αλλά οφείλω να σου υπενθυμίσω πως το EP "Ψυχική Αποσύνθεση" του 2021, ήταν αναπάντεχα εντυπωσιακό. Έκτοτε, προσωπικά μιλώντας, η ανυπομονησία για το πρώτο full length του εγχώριου μονομελούς σχήματος, μεγάλη, αλλά ευτυχώς και σύντομη. Από την ανακοίνωσή του, το "The Horrible Dissonance Of Oblivion" δημιούργησε προσδοκίες. Οι Kvadrat κινούνται στον σύγχρονο υπερβατικό δυσαρμονικό black/death metal χάρτη, και όχι απλώς τιμούν τις ξεκάθαρες επιρροές τους, αλλά τις κοντράρουν. Συνεπώς, οι προσδοκίες υψηλότατες.

Τα 44 λεπτά του άλμπουμ από την πρώτη ακρόαση ξεκαθαρίζουν ένα απλό μα συνάμα απαραίτητο πράγμα. Όπως συμβαίνει στους απαιτητικούς δίσκους αυτής της μουσικής, το ντεμπούτο LP των Kvadrat είναι ένα ολιστικό έργο. Παραδωμένο στις αρετές της αποπνικτικής ατμόσφαιρας που παράγεται από τις θεματικές παραλλαγές των δυσαρμονιών των εγχόρδων, με τα μελωδικά σημεία, πόσο δε τα σόλο, να αξιοποιούνται λακωνικά, και με τα φωνητικά (σε ελληνικό στίχο μάλιστα) να απηχούν τις εντάσεις των συνθέσεων και να λειτουργούν ως ένα επιπλέον όργανο, συνεισφέροντας στο δομημένο χάος.

Χωρισμένο σε επτά επιμέρους συνθέσεις, το "The Horrible Dissonance Of Oblivion" επικοινωνεί μουσικά την «πτώση κοινωνίας και ατόμου». Επιστρατεύοντας την αποτύπωση του τρόμου και της ματαιότητας σε πνιγηρά ηχοτοπία, οι Kvadrat ηχούν στοχευμένοι, πυκνοί, και κυρίως εμπνευσμένοι. Όπως αποκαλύπτει το εναρκτήριο "Υπόγειος Λαβύρινθος", κατέχουν άριστα την ικανότητα να πλαισιώνουν mid-tempo δυσαρμονικά περάσματα με συντριπτικά verse riffs, και σωστά τοποθετημένες γέφυρες. Οι επιρροές, παραμένουν λίγο πολύ οι ίδιες. Σκέψου τους Deathspell Omega, Ulcerate, Abyssal, Suffering Hour, Sinmara, Convulsing, και πήρες την γενική εικόνα. Εν γένει όμως, οι Kvadrat ισορροπούν ανάμεσα σε Καναδά και Νέα Ζηλανδία, συνυπολογίζοντας και την παραγωγή.

Σε ένα τόσο αυστηρό ηχόχρωμα όμως, είναι εύλογο να αναρωτηθεί κανένα τι ιδιαίτερο κομίζουν οι Kvadrat για να ασχοληθείς μαζί και όχι με τις επιρροές τους. Αναγνωρίζοντας πως στην εποχή της πληροφορίας και των αγχωτικών ταχυτήτων οι επιφανειακές και περιστασιακές ακροάσεις, όπως και οι εφήμεροι ενθουσιασμοί, παίζουν κομβικό ρόλο, θα επιμείνω πως ο τρόπος που οι Kvadrat οικοδομούν κομμάτια όπως το "Σηπτική Ανυπαρξία", ή το ομότιτλο "Η Φριχτή Δυσαρμονία Της Λήθης", διαφέρει επί της ουσίας, πέραν από της αυτόνομης ικανότητάς του να μαγεύει με την αίσθηση πως πελώρια οικοδομήματα από πίσσα και τσιμέντο καταρρέουν πάνω σου ενώ εσύ τα κοιτάς ανήμπορο.

Τα εντυπωσιακά κιθαριστικά μέρη εγκλωβίζουν και η συμπαγής ατμόσφαιρα δεν ηχεί στιγμή βαρετή ή μονότονη. Πράγματι, όταν το εννιάλεπτο "Ολική Αποσύνθεση" ρίξει αυλαία με συγκλονιστικό τρόπο, το «ταξίδι» στο οποίο σε υποβάλλει το εγχώριο σχήμα θα έχει ολοκληρωθεί. Οι Kvadrat κατάφεραν να παρουσιάσουν ένα άλμπουμ εντελώς αφοσιωμένο στην τέχνη, τους σκοπούς και τις πηγές έμπνευσής του, επιμελούμενοι την παραμικρή αισθητική και ηχητική λεπτομέρεια, δίχως να αφήνουν υπόνοιες περί επιτήδευσης.

Σε μια εποχή που το απαιτητικό παρακλάδι του extreme metal παραμένει ζωτικό χάρη σε αναλαμπές, το "The Horrible Dissonance Of Oblivion" αποτελεί ένα κρότο, και αν θέλω να είμαι εντελώς ειλικρινής, ένα άλμπουμ που θα έπρεπε να μνημονεύεται. Κανείς όμως δεν μπορεί να προδικάσει για τίποτα. Το ότι το "The Horrible Dissonance Of Oblivion" όμως σε αφορά αν θες να αποκτήσεις εικόνα του εγχώριου πειραματικού ακραίου ήχου σήμερα. Αλλιώς, εσύ χάνεις.

Bandcamp