King Gizzard & The Lizard Wizard

Infest The Rats' Nest

Flightless (2019)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 20/08/2019
Καλέ μου άνθρωπε, ξέρεις από μέταλ;
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Για τον μέσο άνθρωπο το metal είναι κάτι συγκεχυμένο, συχνά με γενναίες δόσεις από ληγμένα στερεότυπα. Για τον μέσο μουσικόφιλο, κατά κανόνα, πέφτει στην κατηγορία "ακουστά", συνοδευόμενο από δύο-τρία προφανή ονόματα. Για τους πιο cool ακροατές τα ονόματα αυξάνονται και, συνήθως, στην εξίσωση προστίθεται εφηβική νοσταλγία. Για τον Stu Mackenzie δεν έχω ιδέα και δεν θα ήθελα να το χαλάσω ψάχνοντας πρόσφατες συνεντεύξεις του. Ανάμεσα στα άπειρα φανταστικά ενδεχόμενα, υπάρχει ένα που λέει ότι από τα μικράτα του έλιωνε με πρώιμους Sabbath και thrash από την τιμημένη Bay Area, κι άλλο ένα σύμφωνα με το οποίο πριν από μερικούς μήνες άκουσε για πρώτη φορά το "Show No Mercy". Αυτά μου είναι αρκετά.

Ο ιθύνων νους των King Gizzard & The Lizard Wizard και η πολυάριθμη παρέα του είναι από τις πιο αξιοπρόσεκτες παρουσίες στο σύγχρονο μουσικό στερέωμα. Δεν είναι rock stars, και δεν θα μπορούσαν να είναι με την κλασική έννοια του όρου. Από καθαρά εμπορική σκοπιά, η σκληρή μουσική δεν έχει τη δυναμική που είχε κάποτε. Σε κάθε περίπτωση, οι Αυστραλοί έχουν όραμα και όρεξη για δουλειά, και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Από το 2012 το συγκρότημα μετράει δεκαπέντε άλμπουμ, διαρκείς περιοδείες από τη μια άκρη του κόσμου ως την άλλη, αγάπες από κάθε πιθανό και απίθανο λάτρη της μουσικής (βλ. Edgar Wright), πλασαρίσματα σε charts, και μερικές περιοδείες ακόμα. Και όλα αυτά μένοντας μακριά από μεγάλες δισκογραφικές.

Απότομο flashback στον Ιανουάριο, όταν μετά από έναν χρόνο δισκογραφικής απουσίας, το σχήμα ανακοίνωσε την επιστροφή του. Το "Cyboogie" δεν θύμιζε κάποιο από τα πέντε LP του 2017, αλλά δεν υπήρξε αμφιβολία για το ποιόν του τραγουδιού. Τα πράγματα δεν άλλαξαν στο "Fishing For Fishies" που ακολούθησε τον Απρίλιο. Οι εντάσεις έμειναν χαμηλά, οι χορευτικοί ρυθμοί κυριάρχησαν, οι boogie αναφορές έβγαλαν μάτια, ενώ η ψυχεδέλεια διατηρήθηκε ως σημείο αναφοράς. Κάμποσο από το υλικό του δίσκου θα μπορούσε εύκολα να ταιριάξει στη ροή των τρομερών ζωντανών εμφανίσεων τους. Ο χαμένος χρόνος βέβαια ήταν πολύς, και μία απλή κυκλοφορία δεν έφτανε για τους Mackenzie & Co., οπότε στο ενδιάμεσο έριξαν και μια μικρή full-on-thrash-με-σόλο-μπάσο βόμβα με το "Planet B".

Εδώ τα ψαράκια πάνε κατευθείαν για τηγάνι, οι μπύρες βγαίνουν από το ψυγείο, τα volume knobs των ενισχυτών γυρίζουν στο τέρμα και τα δίμποτα αναλαμβάνουν δράση. Όσοι λάτρεψαν τις heavy πινελιές του "Nonagon Infinity" και τη φασαρία, που πάντα υπάρχει στον ήχο της επτάδας, εδώ θα τα βρουν εντονότερα από ποτέ. Όσοι μπουν περιμένοντας μία επιστροφή στην ευθύτητα του "I’m In Your Mind Fuzz" ή την (όσο γίνεται) κανονικότητα του "Polygondwanaland", θα φύγουν τρέχοντας. Τώρα η φάση είναι metal. Από το Motörhead x Elon Musk γλέντι του "Mars For The Rich" στο τουπά-τουπά του "Organ Farmer" κι από κει στην ασήκωτη κάπνα του "Superbug", οι αναφορές στους μεγάλους του χώρου κραυγάζουν, ωστόσο το προσωπικό στίγμα των δημιουργών τους είναι εκεί, τόσο ηχητικά όσο και στιχουργικά. 

Οι King Gizzard & The Lizard Wizard είναι ένα από τα πιο διασκεδαστικά συγκροτήματα εκεί έξω. Σε καιρούς που κόσμος ζει και πεθαίνει με ταμπέλες, υποείδη και πιασάρικα singles, εκείνοι πηγαίνουν από ανατολίτικες ψυχεδέλειες σε bluesy ομορφιές, και από γουστόζικες jazz συνεργασίες σε doom shoutouts, λες κι αυτό είναι το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κάμποσοι πιστοί στο ατσάλι θα ξεθάψουν τα τσεκούρια τους μόνο στην ιδέα μιας παρέας χίπιδων που παίζουν thrash, αλλά είμαι σίγουρος ότι αν ακούσουν σε ανύποπτο χρόνο το "Self-Immolate" θα ορκίζονται ότι είναι γραμμένο από κάποια παλιοσειρά. Το "Infest The Rats' Nest" είναι ένας απενοχοποιημένα fun δίσκος, και, διάολε, μιλώντας για metal δεν θυμάμαι πολλούς τέτοιους στο πρόσφατο παρελθόν.

  • SHARE
  • TWEET